Mijn terugkeer naar Allah.
Alle lof is voor Allah. Vrede en zegeningen zijn met Zijn boodschapper, met zijn familie, zijn metgezellen en wie zich laat leiden door hun leiding.
Ongeveer vijftig jaar geleden ben ik geboren in het noorden van Nederland, mijn moeder was christen en mijn vader was joods. Mijn ouders waren vijftien jaar daarvoor in het huwelijk getreden, mijn vader als enige zoon uit een welvarende joodse familie en mijn moeder uit een arm christelijk arbeidersgezin. Daar waren de ouders van mijn vader niet blij mee, maar mijn vader wilde alleen mijn moeder en uiteindelijk stopten mijn grootouders met hun verzet, maar blij waren ze zeker niet en dat hebben ze mijn moeder tot hun dood laten merken.
Daar kwam enige verbetering in toen na vijf jaar huwelijk mijn broer werd geboren. Hij was dan volgens de joodse religie niet joods omdat mijn moeder christen was, maar het was toch een stamhouder en dat was goed voor het familiebedrijf. Mijn ouders hadden bij hun huwelijk van mijn grootouders al een joodse dame gekregen die voor hen kookte en mijn grootouders speelden op zeker, want nu kregen mijn ouders voor mijn broer een joods kindermeisje. Voor mijn moeder braken ietwat betere tijden aan, want dank zij haar was er nu een stamhouder. Dat was helaas van korte duur, want drie jaar later is mijn broer door een ongeval om het leven gekomen.
Ondanks dat mijn grootouders en alle zussen van mijn vader met hun gezinnen allemaal bij ons in de straat woonden, zat mijn moeder letterlijk en figuurlijk weer met lege handen. De joodse “clan” sloot de gelederen en mijn moeder werd weer buitengesloten en mocht het alleen uit gaan zoeken. Wat dat met hun huwelijk heeft gedaan heb ik nooit kunnen doorgronden, maar mijn moeder moet erg eenzaam zijn geweest. In die tijd had je nog geen maatschappelijk werk en mijn moeder vond een oplossing in roken en alcohol. Zes jaar na de dood van mijn broer ben ik geboren en werd de hoop van mijn moeder op een zoon wreed de bodem in geslagen.
Gek genoeg was de familie van mijn vader wel dol op mij, maar mijn moeder bleef een buitenstaander voor hen. Op vrijdagavond ging ik altijd met mijn vader naar mijn grootouders om de sjabat te vieren met de hele familie en we kwamen pas zaterdagavond terug, maar mijn moeder moest thuis blijven, die hoorde daar niet, zo was de mening van de familie. Ze bleef roken en alcohol drinken en nam het mij keer op keer kwalijk dat ik leefde en mijn broer was overleden. Gelukkig was er voor mij ook een joods kindermeisje die voor mij zorgde, want de enige aandacht die ik kreeg van mijn moeder was dat ze haar onvrede, machteloosheid en woede op mij botvierde. Dat varieerde van mishandeling tot het dwingen me bezig te houden met het Christendom. Ik ben op een soort joodse kleuterschool geweest, maar mijn moeder won de strijd en ik ging naar een christelijke lagere school. Daar ontstonden voor mij de eerste problemen ten aanzien van het Christendom en eigenlijk ook de joodse religie.
Als meisje van ongeveer elf jaar moest ik naar een andere school omdat ik steeds de godsdienstlessen verstoorde. Ik vond het te gek voor woorden dat niemand mij kon vertellen waarom God bestond uit drie “onderdelen”. Als je God bent, dan ben je toch oppermachtig, dan heb je toch niet een zoon nodig en een heilige geest? En wat was dan die heilige geest, was dat een soort spook uit een fles? Dat viel niet in goede aarde op de christelijke school en dat werd de eerst waarschuwing. Daarna kwam het probleem van de erfzonde. Ik vond dat als er een God was dan moest Hij wel eerlijk zijn en daar paste geen erfzonde bij. Ik kon het toch niet helpen als mijn voorouders verkeerde dingen hadden gedaan en vond het niet eerlijk als ik gelijk bij mijn geboorte daar de schuld van zou krijgen. Daar waren ze niet blij mee, tweede waarschuwing, nog één keer en dan moest ik van school af. Dat duurde niet lang, want ik zat met de vraag, waarom laat God de mensen fouten maken en gaat vervolgens Zijn zoon sturen om hem door de mensen te laten vermoorden om zo hun zonden te kunnen vergeven? Dat was het einde van de christelijke school.
Ook thuis kreeg ik op deze vragen geen antwoorden. Sterker nog, mijn moeder dacht dat ik het alleen maar deed om haar dwars te zitten. Jarenlang werd ik daarna bestookt met de joodse en de christelijke religie, maar er kwamen meer vragen in plaats van antwoorden. Uiteindelijk ging mijn vader “voor de gezelligheid” met mijn moeder meedrinken en werd het voor mij steeds minder gezellig. Ik trouwde toen ik twintig was met een man die niet mijn keuze was, maar de keuze van mijn ouders. Mijn ouders zochten een opvolger voor het familie bedrijf en vonden deze man wel de juiste persoon. We kregen een dochter en dat was eigenlijk het enige geluk in dit huwelijk. Mijn moeder kon ook mijn dochter niet om zich heen verdragen, maar mijn vader was dol op haar. Een aantal jaren later pleegde mijn moeder zelfmoord en nog een paar jaar later overleed de vader van mijn dochter tijdens een verkeersongeval.
Hij liet mij achter met een failliet familiebedrijf en een enorme schuld. Maar ik had mijn dochter en goede vrienden en buren die mij hielpen wat ze konden. Mijn overburen pasten veel op mijn dochter als ik op pad moest om dingen te regelen. Zij hadden een Egyptenaar op bezoek die dan veel deed voor mijn dochter. Mijn dochter vond dat prachtig en merkte daardoor niet veel van het gemis van haar vader. Toen ik hem daarvoor bedankte zei hij dat hij mij ook graag wilde helpen en dat hij over enige tijd graag met mij wilde trouwen. Ik schrok er wel van, maar na een lang gesprek met hem en de buren was het mij wel duidelijk dat het niet ging om een verblijfsvergunning en dat zijn bedoelingen oprecht waren. Er was echter één maar……..!!!! Hij was moslim en hij kon alleen met mij trouwen als ik ook moslim zou worden. Lof aan Allah dat deze man op mijn weg kwam…….
Maar toch, ik weigerde, met de woorden “je denkt toch niet dat ik gek ben, vijf keer per dag me op zo’n kleedje storten om te bidden en dan zeker ook nog zo’n stomme hoofddoek gaan dragen”……nee dat nooit! Hij is vrij snel daarna vertrokken en daarmee was voor mij de uitnodiging van Allah (Verheven en Glorieus is Hij) om moslim te worden een gesloten boek.
Kort daarna is mijn vader gestorven en trouwde ik opnieuw en deze keer met een joodse man. Met hem kreeg ik een zoon die vanaf zijn geboorte ziek was. Ik stopte al mijn energie in de zorg voor dit kind en was niet echt meer bezig met religie. Toen mijn zoon op acht jarige leeftijd overleed, ontstond er in mijn huwelijk een soort splitsing. We verwerkten dat elk op een eigen manier, mijn man ging zijn weg en ik bleef thuis en ging nergens meer naar toe. Na enige tijd stelde mijn dochter voor om mijn blik weer wat naar buiten te richten. Er was een bijeenkomst in het buurthuis over “Hindoes in uw omgeving”. Ik ging er naar toe, het was wel aardig maar ik had ook kunnen gaan pottenbakken, het boeide niet echt. Een aantal weken later, geprezen is Allah, kreeg ik een uitnodiging van het buurthuis voor een bijeenkomst over “moslims in uw omgeving”. De bijeenkomst werd gegeven door een niet-moslim die vertelde over waarom moslims bepaalde dingen wel of niet doen. Maar ze vertelde ook iets wat bij mij insloeg als een bom, namelijk ze las een gedeelte uit de Koran (Nederlandse vertaling) dat ging over de eenheid van Allah.
Allah de Verhevene heeft toen mijn ogen geopend, ik ging terug in de tijd, mijn probleem op de lagere school met de drie-eenheid in de christelijke religie. Ik ben nog diezelfde dag naar de bibliotheek gegaan en heb daar een Nederlandse vertaling van de Koran meegenomen. Thuisgekomen ben ik gaan lezen en lezen, ik leek wel een spons. En mijn verwondering werd steeds groter, ik las dingen waarvan de geleerden van deze tijd beweerden dat zij ze nu hadden ontdekt, maar die zo’n veertien eeuwen geleden al in de Koran zijn opgeschreven, Volmaakt is Allah en Zijn schepping. Ik wist het al snel, ik wilde moslim worden!
Er was echter een probleem, mijn man was niet gelukkig met waar ik mee bezig was. Hij gaf mij de keuze; stoppen met die “onzin” of een echtscheiding. Ik koos voor het laatste, want ik moest verder met de Islam, al had ik nog geen idee hoe. We vroegen de scheiding aan, verkochten ons huis en ik vroeg een overplaatsing van mijn werk naar een stad in het midden van het land, waar mijn dochter inmiddels woonde en waar veel moslims wonen. De scheiding, de verkoop en de overplaatsing waren binnen een paar maanden een feit en een huis was met behulp van mijn werkgever snel gevonden. Daar zat ik dan, een nieuwe werk- en woon omgeving en een nieuwe religie.
Wat ik had begrepen van het lezen in de Koran was het niet alleen een religie, maar een totale manier van leven, maar hoe? Ik sprak er met een Surinaamse vrouw over op mijn werk, maar hoewel van moslim ouders kon ze me niet zeggen hoe te bidden, maar wel dat moslims niet alleen leven naar de richtlijnen van de Koran maar ook volgens de overleveringen over hoe de profeet Mohammed, vrede zij met hem, leefde en handelde. Toen ik me daar mee bezig ging houden werd me veel duidelijk. Ook dat mijn overleden zoon omdat hij zo jong was overleden bij Allah de verhevene was. Nu kon ik ook zijn dood accepteren, Volmaakt is Allah en Zijn schepping.
Tegelijkertijd begon ik ook in te zien dat ik dit niet alleen kon, maar ook in mijn nieuwe omgeving was er niemand die me echt kon helpen. Op een middag was ik zo wanhopig en ik ben gaan bidden op mijn eigen manier en heb Allah, de Genadevolle de Barmhartige, gesmeekt om me te helpen. Daarna gebeurde het volgende; ik kreeg een ingeving om beneden in het winkelcentrum boodschappen te gaan doen terwijl ik eigenlijk niets nodig had. Vervolgens liep ik naar een winkel waar ik nooit kwam en zie daar bij binnenkomst een Nederlandse vrouw met hoofddoek. Ik liep op haar toe en vroeg haar of ze moslim was en ze zei “Geprezen zij Allah, ja ik ben moslim”. Ik vertelde haar dat ik graag moslim wilde worden, dat ik al wel wat kennis had van de Islam maar niet voldoende, dat ik graag wilde gaan bidden maar niet wist hoe. Ze gaf me haar telefoonnummer en zei dat ze met haar man ging praten en hem zou vragen ons samen les te geven, want zij wilde ook graag haar kennis vergroten en ze beloofde me te helpen met het bidden. Allah (Verheven en Glorieus is Hij) had mijn smeekbede verhoord en deze zuster op mijn weg gebracht.
Na enige tijd les en hulp van dit echtpaar ben ik moslim geworden in een Turkse moskee, el-hamdoelillah. Vrienden uit Macedonië hielpen met tolken en het was een heel bijzondere bijeenkomst. De mannen in de moskee vroegen of we even konden wachten met de geloofsbelijdenis, want dan gingen ze hun vrouwen halen. De sfeer was zo bijzonder, ik had me nog nooit zo dicht bij Allah gevoeld. Mijn dochter zegt dat ze absoluut niet religieus is maar steunde me altijd, tot de dag van vandaag. Gelukkig was zij er ook die dag en ook zij vond het een bijzondere ervaring. Moge Allah haar ook Zijn Licht laten zien. Op die dag koos ik ook een nieuwe islamitische naam; Halima.
Daarna ging alles enige tijd in een stroomversnelling. Ik vond een moskee waar op vrijdagmiddag de lezing in het Nederlands wordt gegeven, ontmoette daar vrouwen die me meenamen naar islamitische vrouwengroepen en lessen speciaal voor vrouwen. Zo kreeg ik een hele nieuwe groep gelijkgestemde mensen om mij heen en verdwenen langzaam alle oude vrienden. De één kwam niet omdat de hond niet meer mee naar binnen mocht in mijn huis, de ander omdat er geen alcohol werd geschonken en andere vonden dat hele moslim “gedoe” maar niets en lieten niets meer van zich horen. Maar door mijn bezig zijn met de Islam viel me dat eigenlijk niet eens op.
Kort daarna kreeg ik ook de behoefte me anders te gaan kleden, want ik droeg nog steeds westerse kleding. Een plagerij van mijn dochter maakte me daarvan bewust. Ik droeg wel kleding met driekwart mouwen en daar zat ik steeds aan te trekken, ze zei: “Ik zou maar kleding met lange mouwen gaan kopen want deze gaan echt niet groeien tot de goede lengte.” De keuze was snel gemaakt, andere kleding en dan wilde ik ook een hoofddoek gaan dragen om me totaal te beschermen en te onderscheiden van niet-moslims. Allah weet wat goed voor ons is en met Zijn hulp is ook die stap zonder al te grote problemen gegaan.
Daarna heb ik mijn voornamen officieel laten veranderen in islamitische namen. Ik koos daarvoor namen die met Allah de Verhevene en Zijn boodschapper, de profeet Mohammed (vrede en zegeningen van Allah zijn met hem) te maken hebben. Mijn eerste naam werd Halima, van al-H’alim, één van de Namen van Allah de Verhevene, en Halima is ook de naam van de vrouw die de profeet Mohammed (vrede en zegeningen van Allah zijn met hem) moedermelk gaf. De tweede naam werd Khadieja, zij was de eerste vrouw van de profeet Mohammed (vrede en zegeningen zijn met hem) (moge Allah tevreden met haar zijn). De derde naam werd Warda (roos). Wel kreeg ik door dit alles problemen op mijn werk en ineens na jaren goede beoordelingen functioneerde ik niet meer volgens mijn chef. Ze wilden me niet met hoofddoek, maar konden dat niet hardop uitspreken. Maar ik heb altijd een rotsvast vertrouwen gehad, dat als een deur zich voor mij sluit er een andere, betere open zal gaan. Na een reorganisatie heb ik een aantal jaren met behoud van salaris thuis gezeten en daarna ben ik ontslagen.
Maar voor mijn ontslag heeft Allah mij een huwelijk laten sluiten met een moslim en voor mij een zeer goede echtgenoot, mashaa Allah. Wij vullen elkaar goed aan en voelen elkaar goed aan en samen leren we nog elke dag over de Islam, want je bent nooit klaar met je kennis over Islam en het in de praktijk brengen van die kennis.
Ik dank Allah (Verheven en Glorieus is Hij) dat ik Hem en Zijn boodschapper in mijn leven heb mogen verwelkomen, dat ik er leiding en steun uit kan putten elke dag. Ik vraag Allah (Verheven en Glorieus is Hij) ook mijn dochter naar de enige weg te geleiden, naar de Islam. Ik hoop dat één ieder die dit leest, Allah (Genadevol en Barmhartig is Hij) al kent of zal leren kennen en dat Allah één ieder mag leiden op de rechte weg, de Islam!
Halima
