Mijn reis naar het licht.
(Vertaald vanuit het Engels.)
Bij mijn geboorte in 1966 kreeg ik de namen Anna Linda Traustadóttir (mijn ouders komen uit Denemarken en IJsland) en werd gedoopt in de Lutherse kerk (een minderheid binnen het protestantisme). Na mijn universitaire opleiding heb ik veel gereisd en in 1997 belandde ik in Cairo om Arabisch te studeren. Tijdens die studie gaf één van mijn Engelse vriendinnen, een herboren christen, een Bijbel aan mij met zowel het Oude als Nieuwe Testament. Ik was hier zeer blij mee, omdat ik had besloten om te weten te komen wat de Bijbel nou precies was en wat er in stond. En ik voelde dat ik mijzelf nauwelijks christen kon noemen zonder de Bijbel weloverwogen te bestuderen.
In 1998, terwijl ik aan de Damascus Universiteit studeerde, las ik de hele Bijbel, van kaft tot kaft, en maakte aantekeningen tijdens mijn speurtocht. Toen ik het helemaal had uitgelezen, realiseerde ik me dat er te veel tegenstrijdigheden in stonden, te veel dingen waar ik het niet mee eens kon zijn: zoals de beschrijving van God (#1) en vrouwen (#2) in het Oude Testament, om nog maar niet te spreken over de dingen die Paulus in het Nieuwe Testament geschreven heeft.
<<< Toevoeging van uwkeuze.net. (#1) In de Bijbel wordt God omschreven met fysieke, stoffelijke en andere menselijke eigenschappen en kenmerken. Hij zou o.a. gewandeld hebben in de koelte van de avondwind , in menselijke vorm verschenen zijn en geworsteld hebben met één van Zijn dienaren etc. De Qor-aan (Koran) waarschuwt ons juist tegen antropomorfisme, de neiging om God – Allah – voor te stellen volgens ons eigen model, idee of voorstellingsvermogen, een bedrieglijke neiging dat te allen tijde en bij alle mensen binnen kan sluipen En het is de Bijbel daadwerkelijk binnengeslopen. Bijvoorbeeld: “…en op de gelijkenis van de troon was er bovenop de gelijkenis met het uiterlijk van een mens… Dit was het uiterlijk van de gelijkenis van de glorie van Jehovah (God)…” (Ezechiël 1:27-28.) En: “En God zei: ‘Laten Wij mensen maken naar Ons beeld, naar Onze gelijkenis…’” (Genesis 1:26.) Zulke verzen zorgen er voor dat christenen niet bang zijn om God af te beelden als een oude man met een baard! Verheven is Allah boven wat ze Hem toeschrijven! >>>
<<< Toevoeging van uwkeuze.net. (#2) Men zegt dat de Islaam vrouwonvriendelijk is. [Zie o.a. het artikel Wie wordt er nou werkelijk onderdrukt.] Als je de Islaam kent, weet je dat de vrouwonvriendelijke aspecten iets cultureels zijn en niets met de Islaam te maken hebben. Dit blijkt o.a. uit de volgende overlevering. De boodschapper van Allah (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) heeft gezegd (Nederlandstalige interpretatie): “De beste van jullie zijn degenen die zich het beste gedragen tegenover hun vrouwen.” (Overgeleverd door at-Tirmidzie.) De Bijbel daarentegen bevat wel vele vrouwonvriendelijke teksten, zoals: “…Hebt gij van de boom gegeten, waarvan Ik u verboden had te eten? Toen zeide de mens: De vrouw die Gij aan mijn zijde gesteld hebt, die heeft mij van de boom gegeven en toen heb ik gegeten…” (Genesis 3:11-12) Deze tekst had een zeer negatieve impact op vrouwen. Men geloofde dat alle vrouwen de schuld en bedrog hadden geërfd van hun moeder, de Bijbelse Eva. Daardoor waren zij allemaal onbetrouwbaar, moraal minderwaardig en slecht. Dit had zeer negatieve gevolgen voor de positie van de vrouw. Menstruatie, zwangerschap en kinderen baren werden beschouwd als de rechtvaardige bestraffing voor de eeuwige schuld van het vervloekte vrouwelijke geslacht.>>>
En toen ik las over de heilige mannen, de profeten, zoals Noah, Lot, David etc., ontdekte ik dat ik hen niet respecteerde. (#3) Ik hield van Mozes (van uit het Oude Testament) en van Jezus (van uit het Nieuwe Testament).
<<< Toevoeging van uwkeuze.net. (#3) In het Oude Testament vindt men verschillende teksten die profeten, de beste onder de mensen, beschuldigen van het plegen van o.a. dronkenschap, incest, overspel en zelfs shirk (polytheïsme)! Dit staat zo in de Bijbel, maar een oprechte moslim kan en mag dit NOOIT geloven! Dit is slechts één van de vele lasteringen die in de Bijbel staan over de edele profeten (vrede zij met hen allen) en zelfs over de Almachtige Allah!>>>
Nadat ik de Thora had gelezen, probeerde ik een complete joodse Talmud te bemachtigen, maar tevergeefs. Ik hoorde altijd dat joden (behalve de gereformeerde) iemand die zich tot het Jodendom bekeerde, niet erkenden. Ook zijn vele – niet alle – joden zionisten (degenen die Israël steunen). En ik ben (gezien de geschiedenis) [zie o.a. Ons Geliefd Palestina] zeer antizionistisch en anti-Israël, en daardoor dus automatisch pro-Palestijns. Daarbij komt ook dat ik een religie wilde die bekeerlingen zou accepteren. Ik hield me ook bezig met het Boeddhisme, maar besloot dat dit niets voor mij was, omdat boeddhisten niet in God geloven [zie Boeddhisme], en ik geloof zeer in God, ook altijd geloofd. Mijn moeder en ik spraken ook over het Hindoeïsme en ik was er zeer in geïnteresseerd, maar ik vond dat er te veel Hindoegoden zijn. [Zie Hindoeïsme.] Daarom viel het Hindoeïsme al gauw af. Dit en het feit dat je je niet tot het Hindoeïsme kan bekeren.
Toen ik mijn zoon kreeg, Andrés Ómar, in oktober 2001, werd mij gevraagd of hij gedoopt zou worden, en zelfs toen weigerde ik. Ik voelde dat onschuldige kinderen zeker welkom waren in het Paradijs, gedoopt of niet [zie Vraag 52 – Wordt iemand die overlijdt terwijl hij/zij de boodschap van de Islam niet gehoord heeft, verantwoordelijk gehouden voor zijn/haar onwetendheid en daden van ongeloof?]. In ieder geval, hoe kon ik hem introduceren in het Christendom terwijl ik mezelf niet eens een gelovige christen noemde, hoewel ik opgroeide als een protestant? Ik geloofde niet in de drie-eenheid [zie Eenheid versus drie-eenheid: schaakmat!], in Maria als de “moeder” van God, in Jezus als de “zoon” van God, in het sterven van Jezus om ons te reinigen van onze zonden [Zie Stierf Jezus aan het kruis?], en ook niet dat Jezus aan het kruis in het Aramees geschreeuwd zou hebben: “Eli, Eli, lama sabachtani?” Ik bedoel, waarom zou Jezus zeggen: “Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?,” terwijl Jezus wist dat hij door God op een missie is gestuurd als een profeet van God? [Of, zoals de christenen beweren, hij zelf God is! Zie o.a. Als Jezus God was.]
Ik groeide op en werd één van de meest anti-moslim en anti-Islaam personen die je je maar kunt voorstellen. Dit is echt waar: ik was zo. Ik was ook anti-Arabisch voordat ik naar Cairo ging om Arabisch te studeren (ik vond Arabische kalligrafie mooi). Ik groeide op in het Westen, met westerse films, die Arabieren altijd als fundamentalisten, extremisten, vrouwenonderdrukkers, religieuze fanatiekelingen en terroristen afbeelden, nooit eens een keertje als normale mensen. De grote meerderheid van de mensen die anti-Arabisch zijn, zijn nog nooit in een Arabisch land geweest. Jammer, want dan zouden zij met eigen ogen zien dat de realiteit daar totaal anders is.
In 1999 ging ik terug naar Damascus om te werken op een ambassade. Daar, in 2000, ontmoette ik een ingenieur met de naam Mohannad. We trouwden snel nadat we elkaar ontmoette. Om eerlijk te zijn, ik trouwde met Mohannad omdat ik van hem hield, ook al was hij een moslim. Na verloop van tijd realiseerde ik me dat ik van hem hield omdat hij een moslim was. Ik had al veel moslims in mijn vaderland en in het Midden Oosten ontmoet, en zo had ik ook sommige leuke en niet zo leuke christenen, joden, hindoes, boeddhisten etc. ontmoet. Ik dacht dat al die moslims die ik ontmoette, de Islaam vertegenwoordigden. En telkens wanneer ik een moslim vragen stelde over de Islaam, viel me één ding op: bijna iedereen beweerde een expert te zijn in Islaam, zelfs degenen die mij, ontdekte ik later, onjuiste informatie gaven. Het was verstandiger geweest om gewoon te zeggen: ik weet het niet, of: ik weet het niet zeker.
Ik oordeelde nooit over het Christendom of enig andere religie aan de hand van de volgelingen van die religie. Vreemd genoeg oordeelde ik over de Islaam aan de hand van elke Arabier die ik ontmoette, ook al (1) zijn niet alle Arabieren moslim; sommige zijn protestant, katholiek, jood, koptisch, ongelovig etc., en (2) de meeste moslims zijn niet-Arabisch. Een moslim kan ook een Indonesiër zijn, of Indiër, Chinees, Rus, Afrikaan, Amerikaan, Thai, Zweed, Nederlander etc., en natuurlijk Arabier. Ik ben opgevoed om niet bevooroordeeld te zijn, maar ik was het wel. Maar het duurde een lange tijd voordat ik dit besefte.
Het was pas na ontelbare uren van discussie, en soms ook ruzies (!), met mijn echtgenoot dat ik onbevooroordeeld genoeg was om te beseffen dat ik niet beschikte over het volledige beeld.
Tijdens de Ramadhaan, november 2002, vroeg ik Mohannad of hij me wilde helpen bij het lezen van de Qor-aan in het Arabisch. Hij had weinig tijd, maar ik was vastbesloten om de Qor-aan in het Arabisch te lezen met behulp van een goede vertaling. Toen ik de Qor-aan las, het heiligste boek van de Islaam, vond ik het zo prachtig, zo wetenschappelijk, zo hartstochtelijk en zo feministisch! Bijna alle boeken die ik gelezen had over de Islaam, allemaal geschreven door niet-moslims, toonden de Islaam in zo’n negatief licht. Die mensen die tegen de Islaam schreven gebruikten soms gedeeltelijke citaties van de Qor-aan en lieten de rest van het vers achterwege, of vertaalden de verzen onjuist, bewust of per vergissing. Ik kende genoeg Arabisch om dat in te zien en te beseffen dat ik iets las wat ik nog nooit in mijn leven had gelezen. [Zie o.a. Varkens, apen en ezels? – Een kritisch antwoord op Hans Jansen en De islamitische en christelijke visie aangaande God/Allah.]
Zo veel wetenschap, zo veel kennis dat pas recentelijk ontdekt is. Ik bedoel, de profeet Moh’ammed (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) noemt: genetische wetenschap, evolutie (transformatie en mutatie), geologie, oceanografie, embryoniche ontwikkeling, de atmosfeer…! Ik hoorde altijd dat de Qor-aan slechts een verwaterde versie van de Bijbel is, maar dit alles kwam ik niet tegen in de Bijbel! Ik vroeg me af hoe iemand zo’n 1400 jaar geleden dit alles kon opschrijven! Sommige van deze ideeën zijn pas in deze eeuw ontdekt. [Zie Wonderen in de Koran.] Toen dacht ik, goed, Arabische wetenschappers, astronomen, wiskundigen, landkaarttekenaars etc. waren zeer ontwikkeld in die tijd, misschien hadden zij een boek geschreven, vaag gebaseerd op de Thora en de Evangeliën. Maar toen keek ik verder en realiseerde ik mij dat de Arabische wetenschappelijke revolutie volgde op de komst van de Islaam. [Zie Het wonder van de islamitische wetenschappers.] Vervolgens las ik dat moslims geloven dat de Qor-aan geopenbaard was aan Moh’ammed (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) middels de engel Gabriël (vrede zij met hem) en dat het het Woord van Allah is. Moslims geloven dat gedeelten van de Thora en de Evangeliën, die o.a. gaan over het leven van Jezus, geïnspireerd zijn door God, of “Allah” zoals Hij wordt genoemd in het Arabisch. Niet alleen islamitische, maar ook christelijke en joodse Arabieren noemen God “Allah”. Moslims hebben ontzettend veel respect voor Abraham, Salomo, Mozes, Jezus en Noah. In feite voor alle profeten. (Klik op onderstaande afbeelding om het vergroot weer te geven.)
Er is ook vermeld dat er andere profeten zijn die naar andere volkeren zijn gekomen om hen te helpen om betere mensen te worden. Moslims geloven dat Moh’ammed (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) de laatste profeet is en dat Jezus (vrede zij met hem) naar de aarde zal terugkeren. (Zie De neerdaling van Jezus.)
In de Qor-aan staat dat Allah een bedekking over onze ogen kan plaatsen en een zegel over onze harten, zodat we de boodschap van de Qor-aan niet kunnen zien, noch kunnen voelen. Alleen als Allah het wil, zullen we het begrijpen. Op 12 december 2002 had ik een ongelooflijke droom die me aan het denken zette en die me serieuzer liet nadenken over religie. Dromen zijn erg belangrijk in IJsland en de uitleg van dromen is praktisch een wetenschap! Ik dacht nooit dat ik een religie nodig had. Religie fascineerde me wel, maar ik dacht altijd dat ik het zo wel goed deed; alleen maar geloven in God, het nemen van ditjes en datjes van verschillende religies totdat ik mijn eigen cocktail had: “Anna’s mix.”
In januari 2003 begon ik met het kijken op Internet, alleen maar wat zoekopdrachten, zoals: “Islaam,” “Qor-aan,” “Moslim” etc. In maart, toen ik in Reykjavík (IJsland) was, kreeg ik de mogelijkheid om met één van mijn beste vriendinnen te spreken, een moslimah, en zij raadde mij een goede Engelse vertaling [een vorm van tefsier – uitleg] aan om het te lezen naast de originele Arabische Qor-aan. In april ontving ik de vertaling en begon het te gebruiken als een aanvulling.
In mei 2003 sprak ik weer met mijn IJslandse moslimvriendin en we spraken vaak over het Christendom, Jodendom en de Islaam. Zij had ook haar Lutherse geloofsovertuiging onder de loep gelegd, het Jodendom overwogen en twee keer Israël (als je het mij vraagt is het “bezet Palestina”) bezocht. Pas bij haar tweede bezoek begon zij de andere kant van het islamitisch-joods conflict in overweging te nemen. Ze raakte al gauw geïnteresseerd in de Islaam. Zij had al eerder ongeveer hetzelfde pad bewandeld als ik en zij kwam tot dezelfde conclusies. In 1995, toen ze mij vertelde dat ze moslimah was geworden, gedroeg ik mij slecht tegenover haar: ik was extreem negatief. Ik weet het, ik moet mezelf schamen omdat ik haar niet steunde!
Nu begon ik mijzelf ook te zien als een moslimah. Ik vertelde mijn echtgenoot over mijn ontdekkingen en hij ondervroeg me uitvoerig. Hij vroeg me te wachten met het veranderen van mijn religie. Hij zei tegen me dat mijn leven moeilijk zou worden als ik moslimah zou worden, dat mensen die de Islaam niet kenden me slecht zouden behandelen, dat mensen in deze tijd, in het jaar 2003, en in deze wereld waarin wij leven, mij belachelijk zouden maken. Hij waarschuwde mij dat ik misschien het contact met mijn familie en mijn vrienden zou verliezen als ik me tot de Islaam zou bekeren. Hij was bang dat mensen die mij niet zo goed kenden of voor lange tijd niet gezien hadden, of die hem nog nooit ontmoet hadden, zouden denken dat hij mij gedwongen had om moslim te worden. Ik vertelde hem dat de mensen die me goed kenden, wisten dat ik een vastberaden en echte feminist/humanist was, alsook eigenwijs, maar niet kleingeestig, noch dat iemand mij kon controleren… Mijn ouders hebben het jarenlang tevergeefs geprobeerd!
Ik besloot ter plekke dat als vrienden en familie geen contact met mij wilden om de eenvoudige reden dat ik besloot moslimah te worden, dat het jammer voor ze is!
Mijn religie is van mij en ik ben trots op mijn onderzoek betreffende het Christendom, Jodendom, Hindoeïsme, Boeddhisme en de Islaam. Het heeft mij jaren gekost en ontelbare uren van lezen en gewetensonderzoek om tot dit punt te komen. Mijn geloof in God is iets wat ik altijd serieus heb genomen en ik heb mij nooit geschaamd om dit geloof te verkondigen, zelfs toen anderen mij bespotten omdat ik in iets geloofde waarvan zij zeiden “wij kunnen dat niet zien”. Ik zei dan “kijk rondom jullie, hoe kunnen jullie niet geloven in een Opperwezen dat alles om ons heen geschapen heeft?” En voor degenen die de Islaam zien als een vorm van sekte, nou, dit het zeker niet. Het is één van de grootste religies ter wereld, als het niet te grootste is: één van de vier mensen op deze planeet is nu moslim, en de Islaam is de snelst groeiende religie.
Uiteindelijk, op 4 juni 2003, besloot ik om officieel moslimah te worden zodat ik op h’adj (bedevaart) naar Mekkah kon gaan. Ik was lange tijd op zoek naar antwoorden, vanaf mijn jeugd, en tegen het midden van de 90-er jaren kocht ik boeken over verschillende religies. Diep van binnen stelde ik me voor dat ik de antwoorden zou vinden. Ik herinner me dat ik voor de allereerste keer de adzaan (de oproep tot het gebed) hoorde. Het was een heldere, zonnige zondag in februari, in Cairo in 1997, dus kerkklokken luidden ook, maar toen ik de oproep tot het gebed hoorde, rolden de tranen over mijn wangen, zonder dat ik het mij realiseerde. Ik was toen nog geen moslimah, maar het raakte mij. Eén van mijn oudste en dierbaarste vriendinnen, een katholiek, was een tijd geleden in Beiroet en verbleef in een hotel en ontwaakte tijdens haar eerste nacht in Libanon om 4.30 door de oproep tot het gebed. Zij vond het ook zo aandoenlijk waardoor zij tevens moest huilen.
Toen ik de Qor-aan las, voelde ik diep van binnen dat dit goed voor mij was. De bezielende schoonheid van de Qor-aan laat me soms huilen. Het is een alles omvattende manier van leven. Geen ander religieus boek heeft mij ooit laten huilen.
De Qor-aan is eenvoudig gezegd het meest prachtige boek dat ik ooit gelezen heb. Hoe meer je het leest, des te meer je het begrijpt. De Qor-aan is o.a. bedoeld om je te inspireren om meer te leren. Telkens wanneer je de Qor-aan leest, verwijder je verschillende “schillen” van begrip. Ik ben geen expert, ik zal het ook nooit zijn, ook al zou ik er voor de rest van mijn leven elke dag een stuk uit lezen; toch zou ik telkens weer iets nieuws leren. Het is vol met mysteries. Nog steeds vul ik mijn Qor-aanstudies aan met Bijbelstudies.
Ik probeer altijd positief te blijven, dus ik denk dat de 21ste eeuw een zeer opwindende tijd zal zijn! Als iemand zoals ik moslimah kan worden, is er hoop voor iedereen! De vrienden die ik had hebben met mij, sinds ik moslim geworden ben, gediscussieerd over religie en niet tevergeefs, zij zijn zeer aanmoedigend. Ik was wel een beetje verrast dat zij niet gechoqueerd waren. Zij zeiden dat zij wisten dat ik op een dag mijn draai zou vinden (ik was al zo lang op zoek), en zij waren blij voor mij. Sommige spreken mij zelfs aan met mijn nieuwe moslimnaam: Noer, wat “licht” betekent. Nog steeds gebruik ik Anna Linda, omdat het de naam is die mijn ouders mij gegeven hebben en het een deel van de persoon vertegenwoordigt die ik was gedurende 36 jaar. Noer is het vervolg van mij!
Aldus eindigt mijn verhaal “Mijn reis naar het licht”, een reis die in feite pas begonnen is!
Noer.
