Maak jezelf niet mooi voor schepselen,
maak jezelf mooi voor de Schepper.
Door Sultana Yusufali.
Vertaald door Oem Miqdad.
Je kunt mij niet echt een “rebel” noemen. Ik heb geen zichtbare tatoeages en enige piercing en ik heb niet eens een leren jas. In feite, wanneer de meeste mensen naar me kijken zullen ze zoiets denken als “een onderdrukte vrouw”. De dapperen onder hen die hun moed hebben bijeengeschraapt om mij te vragen over de manier waarop ik me kleed, komen met vragen als: “Moet je dat van je ouders dragen?,”of: “Vind je dat niet een beetje oneerlijk?”
Een tijdje terug zijn er zelfs een paar meisjes in Montreal van school gestuurd omdat zij zich kleden zoals ik doe. Wat is het toch vreemd dat een klein stukje stof zorgt voor zo een groot strijdpunt. Misschien is het de angst dat ik er een Uzi onder verberg! Overduidelijk gaat het hier om meer dan een stuk stof. Ik ben een moslimvrouw die, net als miljoenen andere islamitische vrouwen over de hele wereld, ervoor kiest om de h’idjaab (of hijaab, hidjab) te dragen. En het concept van de h’idjaab, in tegenstelling tot de publieke opinie, is eigenlijk een van de meest fundamentele aspecten van de empowerment en emancipatie van de vrouw. Wanneer ik mijzelf bedek wordt het onmogelijk voor anderen om mij op basis van mijn uiterlijk te beoordelen. Ik kan niet gecategoriseerd worden op aantrekkelijkheid of het ontbreken daarvan.
Vergelijk dit eens met het leven in de huidige samenleving: we wedijveren constant met elkaar om kleding, sieraden, haar en make-up. Wat voor soort diepte zit er dan in een wereld als deze? Ja, ik heb een lichaam, een fysieke manifestatie op deze aarde. Maar het is de verpakking van een intelligente geest en een sterke wil. (Zie het artikel De ziel, maak kennis met je ware zelf.) Het is niet voor de toeschouwer om op te loeren, of om te gebruiken in advertenties om van alles te verkopen, zoals bier en auto’s!
Vanwege de oppervlakkigheid van de wereld waarin wij leven, wordt het uiterlijk zodanig beklemtoont dat het innerlijk bijna niets meer waard is. Dat vrouwen vandaag de dag in deze maatschappij vrij zijn is slechts een mythe! Wat voor vrijheid is dat dan wanneer een vrouw niet over straat kan lopen zonder dat elk aspect van haar fysieke zelf wordt “gecheckt”!? (Bovendien worden de hormonen van mannen snel geprikkeld met vele vreselijke gevolgen van dien!)
(Lees verder onder de afbeelding.)
Als ik mijn h’idjaab draag voel ik me beschermd van dit alles. Ik kan er zeker van zijn dat niemand kijkt om een beeld te vormen over mijn persoonlijkheid aan de hand van de lengte van mijn rokje. Er is een barrière tussen mij en degenen die mij zouden kunnen uitbuiten. Ik ben in de eerste plaats een menselijk wezen, gelijk aan elke man, en niet kwetsbaar vanwege mijn seksualiteit.
Een van de meest trieste zaken in onze tijd is de mythe die leeft over de schoonheid van de vrouw en haar zelfbeeld. Als je de populaire tienertijdschriften leest kom je er meteen achter wat voor soort lichaam “in” of “uit” is. En als je het “verkeerde” type lichaam hebt, nou, dan zul je dat gewoon moeten gaan veranderen, of niet!? Want je kunt gewoon niet wat voller en aantrekkelijk zijn, toch!? Bekijk de reclames en stel jezelf de volgende vragen. Wordt er een vrouw gebruikt om het product te verkopen? Hoe oud is zij? Is ze aantrekkelijk? Wat draagt ze? In de meeste gevallen zal die vrouw niet ouder zijn dan begin 20 en zal zij langer, slanker en aantrekkelijker zijn dan de gemiddelde vrouw en zal zij schaars gekleed zijn. Hoe hebben we het zover laten komen dat we zo gemanipuleerd worden!?
Of de vrouw uit de jaren ‘90 het gelooft of niet, zij is in een gietvorm gedwongen. Ze wordt gedwongen zichzelf te verkopen en zichzelf in gevaar te brengen. Dit is de reden waarom er 13-jarige meisjes bestaan die hun vingers in hun keel steken en waarom jongeren met overgewicht zichzelf ophangen.
Als mensen mij vragen of ik het gevoel heb onderdrukt te zijn, kan ik met alle eerlijkheid antwoorden: “Nee.” Ik maakte deze beslissing uit mijn eigen vrije wil. Ik houd van het feit dat ik de controle heb over hoe andere mensen mij zien. Ik geniet van het feit dat ik niemand iets geef om naar te loeren en dat ik mezelf uit de slavernij van de mode-industrie, en elke andere instelling, die vrouwen uitbuiten heb vrijgemaakt. (Klik op onderstaande afbeeldingen om ze vergroot weer te geven. Gebruik de afbeeldingen voor da’wah.)
Mijn lichaam, mijn zaak. Niemand kan mij voorschrijven hoe ik eruit moet zien en of ik wel of niet aantrekkelijk ben. Ik weet dat er meer is dan dit. Ik kan dan ook heel gemakkelijk nee zeggen wanneer mensen mij vragen of ik het gevoel heb dat mijn seksualiteit onderdrukt wordt. Ik heb juist de controle over mijn seksualiteit genomen.
Ik ben dankbaar dat ik nooit zal vervallen in een strijd met mijn gewicht, of het zoeken naar de exacte tint lipstick die bij mijn huidskleur past. Ik heb keuzes gemaakt met betrekking tot mijn prioriteiten en zulke zaken vallen daar niet onder. Dus de volgende keer dat je me ziet, kijk niet naar mij met medelijden. Ik ben niet gedwongen en ik ben geen mannen-aanbiddende vrouwelijke gevangene! Ik ben bevrijd.
Relevante artikelen:
Tien excuses om de hoofddoek niet te dragen en hun overduidelijke zwakte
Argumenten voor het niqaabverbod
Wie wordt er nou werkelijk onderdrukt?
A Voice Behind a Veil (Engelstalig)
Vraag 69. Mag een vrouw haar foto op Facebook plaatsen?
De vrouw in de islam (diverse artikelen)