Polygamie in de islam

De islam kent beperkte polygynie.

[Lees ook de artikelen Het polygamie probleem en Leven met de ‘ziekte’ – een verhaal van een polygyne man, alsook het korte maar ontroerende verhaal Tweede vrouw – elke medaille heeft een keerzijde.]

Geschreven door Lea Zaitoun, Aboe Amienah Bilal Phillips, Jamielah Jones, Meriem Ezzaoui en sheikh ‘Abd-Allaah al-Haydarie.
Vertaald door Oght Rabi’a, bewerkt door Aboe Yoesoef ‘Abdoellaah.

In de islam (Arabisch: islaam) vindt men wetgevende attentheid doordat er prioriteit gegeven wordt aan het algemene welzijn boven het individuele voordeel, en om een groter kwaad te voorkomen in plaats van een kleiner. (Al-Madkhal, p. 93-95.) Een goed voorbeeld van een dergelijk principe kan gevonden worden in de goedkeuring van de islam van de bijna universele praktijk van het polygame huwelijk. De islam beperkt het maximum aantal vrouwen voor een man tot vier en schetst de verantwoordelijkheden voor de betrokkenen. Hoewel het delen van een echtgenoot voor de meeste vrouwen misschien pijnlijk is, wordt de behoefte aan polygamie in de meeste samenlevingen aangetoond door de verloedering die ontstaat (b.v. prostitutie, overspel, groot aantal scheidingen etc.) – omdat polygamie officieel verboden is – terwijl de situatie het toestaan ervan vereist. Daarom, voor het algemene welzijn van zowel man als vrouw, erkent de islam beperkte polygynie (een man die meerdere vrouwen heeft) waardoor het prioriteit geeft aan het profijt van de gemeenschap boven die van de individuele vrouw.

In de islam wordt een polygaam huwelijk aangeraden mits men in staat is om de vrouwen goed en gelijkwaardig te behandelen. Het is overgeleverd dat Sa’ied ibn Djoebayr zei: “Ibn ‘Abbaas zei tegen mij: ‘Ben je getrouwd?’ Ik zei: ‘Nee.’ Hij zei: ‘Ga trouwen, want de besten van deze oemmah zijn degenen met de meeste vrouwen (mits hij deze vrouwen goed en gelijkwaardig behandelt).’” [Overgeleverd door al-Boekhaarie (5069).] De profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) praktiseerde polygynie, alsook de rechtgeleide khaliefen (moge Allah tevreden zijn met hen).

Tevens waarschuwt de islam voor het niet gelijkwaardig behandelen van de vrouwen. Aboe Daawoed leverde over dat Aboe Hoerayrah (moge Allah tevreden zijn met hem) zei dat de boodschapper van Allah (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) gezegd heeft (Nederlandstalige interpretatie): “Eenieder die twee (of drie, of vier) vrouwen heeft en (te veel) naar een van hen neigt, zal komen op de Dag der Opstanding met een van zijn zijden voortslepend.”

Vaak wordt er heel emotioneel gereageerd op het onderwerp polygamie. In feite dienen we te spreken over polygynie (een man die meerdere vrouwen heeft). Dat een zuster geen tweede vrouw wil zijn omdat zij dit te moeilijk vindt, dat is tot daaraan toe. Maar zij dient dit islamitische aspect niet te haten. Je ziet ook dat een zuster geen bezwaar heeft op een polygyn huwelijk, maar dan maakt haar walie (vader, oom, broer enz.) er een probleem van. Afkeer/haat jegens een islamitisch aspect is een vorm van koefr (ongeloof), namelijk koefroe l-koerh: ongeloof door het verafschuwen van een van de geboden van Allah Ta’aalaa (Verheven is Hij), Die zegt (Nederlandstalige interpretatie): “En degenen die ongelovig zijn, voor hen is er vernietiging en Hij (Allah) zal hun daden verloren laten gaan. Dat is omdat zij hetgeen wat Allah neergezonden heeft haten, dus heeft Hij hun daden vruchteloos gemaakt.” [Soerat Moh’ammed (47), aayah 8-9.] (Zie het artikel Vormen van koefr en shirk.)

Zoals voor elke andere handeling geldt: men dient eerst kennis op te doen over die handeling voordat men het in praktijk brengt. De informatie over polygynie is verdeeld in 3 delen met de volgende onderwerpen:

Deel 1

– Het huwelijk
– Polygynie, niet polygamie
– Vroeger…
– Polygynie in de islam
– Voorwaarden waaraan voldaan moet worden
– Liefde en huwelijk
– Gelijke behandeling met betrekking tot tijd en rijkdom, niet liefde
– Tijdsverdeling
– Tijdsrechten van een nieuwe vrouw
– Het opgeven van verdelingsrecht
– Verblijfsrechten
– Reisrechten
– Bestedings- en kledingsrechten
– Geslachtsgemeenschap met meerdere vrouwen tegelijk

Deel 2

– Waarom iemands tweede vrouw worden als je iemands eerste kan zijn?
– Hoe zit zo een man werkelijk in elkaar dan?
– Wat beweegt een vrouw ertoe om tweede vrouw te worden?
– Waarom zou je als ongetrouwde vrouw openstaan voor polygynie?

Deel 3

– Polygynie: een vermomde zegen
– De positie van de eerste vrouw
– De beloning voor de eerste vrouw

 

Deel 1

(Bron: “Vraag en Antwoord over Vrouwenrechten in de Islam” door Lea Zaitoun; “Polygamy in Islam” door Aboe Amienah Bilal Phillips en Jamielah Jones.)

Alle lof zij Allah, de Heer der werelden. Allahs zegeningen en vrede zijn met de profeet Moh’ammed, zijn familie en metgezellen en iedereen die hun voetstappen volgt tot aan de Laatste Dag.

 

Het huwelijk

Het huwelijk is een wettige, sociale en religieuze relatie tussen individuen wat de basis vormt van een familie. (Zie de verhandeling Het huwelijk in de Islam – Het huwelijk volgens de Soennah van profeet Moh’ammed.) Historisch was een huwelijk een sociaal contract tussen een man (de echtgenoot) en een vrouw (de echtgenote). Het huwelijk wordt over het algemeen gezien als een man-vrouw relatie ontworpen om kinderen te krijgen en hen succesvol geschikt te maken voor de samenleving. (Zie de verhandeling Het opvoeden van moslimkinderen & seksuele voorlichting in de Islam.) Tevens kan men in een huwelijk zijn of haar seksuele begeerten bevredigen op een toegestane, menselijke en veilige manier. De profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) omschreef in een lange overlevering in Sah’ieh’ Moeslim verschillende daden van sadaqah en hij noemde (Nederlandstalige interpretatie): “…en in de geslachtsgemeenschap van een man (met zijn echtgenote) is een sadaqah (in zijn voordeel).” Zij (de metgezellen – moge Allah tevreden zijn met hen) zeiden: “O boodschapper van Allah! Is er een beloning voor degene onder ons die zijn seksuele passie bevredigt?” Hij zei: “Vertel me, als hij het zou toewijden aan iets dat verboden is, zou het dan geen zonde zijn voor hem? Evenzo, als hij het toewijd aan iets dat toegestaan is, dan dient hij een beloning te krijgen.”

In het verleden keurden de meeste samenlevingen polygamie (voornamelijk een man die meerdere vrouwen heeft, d.w.z. polygynie) goed. Het Westen is een grote uitzondering. Europa en de Verenigde Staten waren monogame culturen. Dit kwam door een Germaanse culturele traditie, een vereiste van het Christendom en een mandaat van de Romeinse wet. Maar de Romeinse wet steunde prostitutie, buitenechtelijke relaties (van getrouwde mensen), seks zonder huwelijk, homoseksualiteit en seksuele omgang met slaven. Eigenlijk dezelfde situatie als nu in het Westen gangbaar is.

Tegenwoordig trekken zelfs vele mensen het nut van het huwelijk in twijfel en stellen dat het slechts een wettelijke fictie is. Dit is onderdeel van een algemene verstoring van het traditionele familieleven in het Westen. Vanaf de tweede wereldoorlog ziet het Westen een dramatische toename van scheidingen (van 6% tot 40% van de eerste huwelijken), samenwonen zonder huwelijk, een toenemende ongehuwde bevolking, homoseksualiteit en kinderen die geboren worden buiten een huwelijk – vroeger bastaards genoemd – (van 5% tot 33% van de geboorten), alsook een toename van overspel (van 8% tot boven de 40%). We moeten de explosieve groei van al dan niet dodelijke geslachtsziekten en SOA’s niet vergeten!

Het christelijke Westen heeft polygamie officieel verboden. Wereldwijd keuren de meeste bestaande samenlevingen polygamie niet meer goed als een vorm van huwelijk. Bijvoorbeeld in 1953, na de communistische revolutie, veranderde China van het toestaan van polygamie naar het steunen van alleen maar monogame huwelijken.

Zo is polygamie in Nederland bij de wet verboden. We lezen in het Burgerlijk Wetboek:

– Monogamie, zie art. 1:33 BW; “Een persoon kan tegelijkertijd slechts met één andere persoon door het huwelijk verbonden zijn.”

– Een in strijd met dit vereiste gesloten huwelijk kan worden nietig verklaard, zie art. 1:69 BW. Op het aangaan van een bigaam (polygaam) huwelijk is ook een strafrechtelijke sanctie gesteld, art. 237 Sr (Wetboek van Strafrecht) zie ook art. 379 lid 1 Sr.

– Art. 237 Sr Lid 1. “Met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of geldboete van de 4de categorie wordt gestraft:

1º hij die opzettelijk een dubbel huwelijk aangaat.

2º hij die een huwelijk aangaat, wetende dat de wederpartij daardoor een dubbel huwelijk aangaat.

– Lid 2. Indien hij die opzettelijk een dubbel huwelijk aangaat, aan de wederpartij zijn gehuwde staat heeft gezwegen, wordt hij gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren of geldboete van de 4de categorie wordt gestraft.

– Ook een vreemdeling wiens nationale wet het huwen met meer dan één vrouw toestaat, zal hier te lande niet met een tweede of verdere vrouw kunnen huwen. Hoewel de nationale wet die de huwelijksbevoegdheid bepaalt, dit toestaat, wordt een dergelijk huwelijk in Nederland in strijd met de openbare orde en goede zeden geacht (#1). De ambtenaar van de burgerlijke stand moet op deze grond weigeren mee te werken aan de huwelijksaangifte of de huwelijksvoltrekking, art. 1:57 BW en art. 1:18b lid 2 BW.

<<< (#1) Dit terwijl ontucht en overspel niet strafbaar zijn; dit ziet de Nederlandse wet blijkbaar niet in strijd met de openbare orde en goede zeden. Vrouwen binnen een polygaam huwelijk hebben rechten en zijn beschermd, in tegenstelling tot vrouwen die ontucht en overspel plegen; daar geldt “wel de lusten, niet de lasten” voor. Allah de Verhevene zegt (Nederlandstalige interpretatie): “En wanneer er tot hen gezegd wordt: ‘Veroorzaak geen verdorvenheid op de aarde,’ dan zeggen zij: ‘Wij zijn slechts (deugdzame) verbeteraars.’ Welnee (integendeel)! Waarlijk, zij zijn de verderfzaaiers, maar zij beseffen dit niet.” [Soerat al-Baqarah (2), aayah 11.]>>>

In 1991 hield het Nederlands Instituut voor Sociaal Seksuologisch Onderzoek een enquête waaruit bleek dat 15% van de mannen met een relatie zo nu en dan vreemdgaat. Slechts 9% van de vrouwen antwoordde destijds wel eens vreemd te gaan. Uit een onderzoek dat een bekende condoomfabrikant tien jaar later liet uitvoeren, blijkt dat dit beeld inmiddels moet worden bijgesteld. In 2002 bekende inmiddels 22% van de vrouwen wel eens vreemd te gaan. De mannen maakten het wederom iets bonter: 26% ging tijdens een duurzame relatie wel eens vreemd. Uit deze cijfers blijkt dat bijna 25% van de Nederlandse bevolking, dat is bijna één op de vier Nederlanders, niet monogaam is maar polygaam!!! Waarschijnlijk is dit percentage nog hoger in verband met mensen die niet toegeven dat zij vreemd gaan of door mensen die niet vreemd gaan maar wel de neiging tot polygamie hebben. Daar de Nederlandse wet een polygaam huwelijk in strijd met de openbare orde en goede zeden acht, zijn deze polygame mensen genoodzaakt om hun begeerten op onzedelijke en door God verboden manieren te bevredigen, dat wil zeggen buiten een huwelijk om, met vele nadelige gevolgen als resultaat.

Het is dan ook zeer opmerkelijk dat een polygaam huwelijk in Nederland in strijd met de openbare orde en goede zeden wordt geacht en dus verboden is. Dit terwijl diezelfde wet vele werkelijke onzedelijkheden toestaat of oogluikend tolereert. Zo zie je maar weer het schrijnende resultaat van o.a. democratie: hoe gekker de mensen in de regering, hoe gekker de regels en wetten. (Lees de artikelen over Democratie.)

 

 

Polygynie, niet polygamie

Het woordenboek definieert polygamie als “benaming voor een huwelijksvorm waarbij één persoon tegelijkertijd gehuwd is met twee of meer personen.” Omdat het moslimvrouwen niet toegestaan is om twee of meer mannen te hebben (polyandrie), dienen we eigenlijk te spreken over polygynie. Hetzelfde woordenboek definieert polygynie als “benaming voor een huwelijksvorm waarbij één man tegelijkertijd gehuwd is met meer dan één vrouw.” [Zie Vraag 3 – Als het voor een man toegestaan is om met meer dan één vrouw te trouwen (polygynie), waarom staat de Islam een vrouw dan niet toe om met meer dan één man te trouwen (polyandrie)?]

 

Vroeger…

Polygynie werd door heel de geschiedenis heen en in bijna alle culturen in praktijk gebracht, vaak zonder begrenzing. Vele religies stonden het toe en brachten het in praktijk vóór en na de islam. Meerdere profeten, genoemd in de Thora en de Bijbel, hadden meer dan één vrouw.

In de Bijbel lezen we dat enkele grote profeten ook meerdere vrouwen hadden! Zo had Ibraahiem (Abraham – vrede zij met hem) een zoon van zijn vrouw Sara en ook van Hagar, de Egyptische slavin van Sara. En in Genesis 25:1 en 25:6 lezen we o.a.: “…En Abraham nam wederom een vrouw…” en “…maar de zonen van de bijvrouwen, die Abraham had…” En in Genesis 29 en 30 lezen we o.a. dat de profeet Ya’qoeb (Jakob, Israël – vrede zij met hem) ook meerder vrouwen had. En in Genesis 32:22 lezen we: “…Toen stond hij (Jakob) in die nacht op, nam zijn beide vrouwen, zijn beide slavinnen en zijn elf zonen…” In 1 Koningen 11:3 lezen we over de profeet Soelaymaan (Salomo – vrede zij met hem) o.a. het volgende: “…En hij (Salomo) heeft als vrouwen gehad zevenhonderd vorstinnen en driehonderd bijvrouwen…”

Tegenwoordig wordt het in het geheim toegepast door minstens 30.000 middenklasse Mormonen in de Verenigde Staten. Maar het is ook geen geheim dat polygynie (en polyandrie) van een andere soort wordt toegepast in Amerika en Europa; de praktijk van het hebben van een minnaar of minnares. Het verschil is dat een niet-moslimman geen wettige verplichtingen of verantwoordelijkheden heeft naar zijn tweede, derde of vierde minnares en hun kinderen, terwijl een moslimman volledige wettige verplichtingen en verantwoordelijkheden heeft naar zijn tweede, derde of vierde vrouw en hun kinderen.

In de islam leidt het geen twijfel dat een tweede vrouw die wettig getrouwd is en vriendelijk behandeld wordt, beter af is dan een minnares die geen wettige rechten heeft. Bovendien is het wettige kind van een polygyne vader die alle rechten en privileges van een zoon of dochter heeft, beter af dan het ongewenste of gewenste onwettige kind van een overspelige vader.

Wanneer we nagaan waarom polygynie is toegestaan in de islam, moeten we onthouden dat de islam erg praktisch is waar het gaat om problemen van het leven. Het is een feit dat oorlogen meestal mannen eisen waarbij zij weduwen achterlaten en vrouwen die geen man kunnen vinden. Polygynie biedt een oplossing voor o.a. dit probleem van een mannelijk tekort.

Een man die ontdekt dat zijn vrouw onvruchtbaar of chronisch ziek is, maar die graag kinderen van zichzelf wil, of zijn natuurlijke instinct wil vervullen op een wettige manier (binnen een huwelijk), terwijl hij nog steeds voor zijn eerste vrouw zorgt, kan zijn toevlucht zoeken in polygynie als een oplossing. Allah de Verhevene zegt in de Qor-aan (Nederlandstalige interpretatie): “En als jullie bang zijn dat jullie niet in staat zullen zijn de wezen (weesmeisjes) rechtvaardig te behandelen (m.b.t. de bruidsschat welke passend is voor vrouwen van hun status), trouw dan met de (andere) vrouwen die jullie bevallen, twee of drie of vier; maar als jullie bang zijn dat jullie niet in staat zullen zijn rechtvaardig te handelen (m.b.t. eerlijke verdeling van voorzieningen en tijd), dan (slechts) één, of wat jullie rechterhanden bezitten (slavinnen). Dat brengt jullie dichterbij rechtvaardigheid.” [Soerat an-Nisaa-e (4), aayah 3.]

Uit dit vers blijkt dat polygynie niet verplicht is, maar toegestaan en dat het Soennah is. Het rechtvaardig handelen tussen de vrouwen is een verplichting (waadjib) en dit geldt voor behuizing, voedsel, kleding, tijd, liefdevolle behandeling enz. Als een man niet zeker weet of hij in staat is om zijn vrouwen rechtvaardig te behandelen, dan wordt hem bevolen maar één vrouw te trouwen.

 

Polygynie in de islam

Het leidt geen twijfel dat er maar weinig vrouwen zijn die blij worden van de gedachte aan het delen van hun man, en dat meervoudige huwelijken een basis bieden voor jaloezie. Maar de wetten van de islam geven altijd voorrang aan het algemeen welzijn van de gemeenschap boven individueel ongemak of persoonlijke voorkeuren. Daarom omvat het islamitische huwelijkssysteem polygynie om het altijd aanwezige grotere aantal aan vrouwen in de meeste samenlevingen te beschermen en te voorzien. Het instituut van polygynie in het islamitisch huwelijkssysteem houdt ook rekening met zekere aspecten van de menselijke natuur die van invloed zijn op de man-vrouwrelaties. Deze aspecten representeren de natuurlijke instincten waaraan voldaan moet worden, zodat mannen voorbereid en in staat zouden zijn om te voorzien in de lichamelijke en emotionele behoeftes van het vrouwelijke overschot in de gemeenschap.

 

Voorwaarden waaraan voldaan moet worden

Er zitten enkele voorwaarden aan meervoudige huwelijken in de islam om de betrokken vrouwen te beschermen, want uiteindelijk zijn het steeds de vrouwen die voordeel halen uit een dergelijke relatie. Een man mag bijvoorbeeld niet meer dan vier vrouwen op hetzelfde moment hebben en elk huwelijkscontract is wettig en bindend met dezelfde rechten, verantwoordelijkheden en verplichtingen als het eerste contract. Dit betekent dat de eerste vrouw niet de moeder of baas van alle andere vrouwen is en dat de vierde vrouw geen voorkeursbehandeling krijgt ten koste van de andere vrouwen. Elk individueel huwelijkscontract weegt even zwaar in een islamitische rechtbank en daarom mogen mannen niet openlijk meer waarde hechten aan de een ten koste van de ander. Zulk gedrag is geen gelijke behandeling en kan zelfs leiden tot onderdrukking.

De profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) heeft zelfs gezegd (Nederlandstalige interpretatie): “Degene die twee vrouwen heeft en onrechtmatig op een van hen leunt, zal op de Dag des Oordeels komen met zijn lichaam half hangend.” [Overgeleverd door Aboe Hoerayrah (moge Allah tevreden zijn met hem) en vermeld in Aboe Daawoed.]

Dus de man moet met al zijn vrouwen op een basis van gelijkwaardigheid en vriendelijkheid leven. In feite is het zelfs zo dat het wel of niet toegestaan zijn van meervoudige huwelijken in de islam afhangt van de mogelijkheid van een man om rechtvaardig te handelen met al zijn vrouwen wat betreft zijn tijd en rijkdom.

(Lees verder onder de afbeelding.)

 

Liefde en huwelijk

Liefde, zoals het in het Westen bekend is, is geen eerste vereiste voor een huwelijk in de islam. Daarom heeft het concept van meervoudige huwelijken niet zo’n emotioneel verwoestende uitwerking op ware moslimvrouwen als het zal hebben op hun niet-moslim seksegenoten, behalve daar waar de westerse invloed groot is. De belangrijkste factor in een waar islamitisch huwelijk is de vroomheid van de betrokken partners. De volgende verklaring van de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) gaat daarover (Nederlandstalige interpretatie): “Een vrouw wordt getrouwd om vier redenen: haar eigendom (rijkdom), haar afkomst, haar schoonheid en haar religie. Maar jullie zouden degene moeten trouwen die religieus is en dan zullen jullie tevreden zijn.” [Sah’ieh’ (authentiek), verhaald door Aboe Hoerayrah (moge Allah tevreden zijn met hem) en overgeleverd door al-Boekhaarie.]

Naast de bovengenoemde redenen, kan een vrouw ook om andere redenen trouwen, zoals veiligheid, nakomelingen en gezelschap. Maar het huwelijk wordt meestal opgevolgd door liefde, dus het is beter een religieuze, vrome, gedisciplineerde man te trouwen en van hem te houden omwille van Allah de Verhevene, dan een voorhuwelijkse romantische fixatie te ontwikkelen die vaak na verloop van tijd verdwijnt vanwege de onvermijdelijke beproevingen van het huwelijk.

Vanwege de nadruk op romantische liefde in de westerse cultuur is het moeilijk voor mensen (moslims inclusief) om het concept van liefde na het trouwen te begrijpen; liefde omwille van Allah de Verhevene en liefde gebouwd op de waarden van loyaliteit, vertrouwen en geloof in Allah. Volgens de islamitische traditie, trouwden de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) en zijn metgezellen (moge Allah tevreden zijn met hen) om verschillende redenen. Ze trouwden weduwen met kinderen, gescheiden vrouwen en oorlogsgevangenen, om groepen samen te brengen en te verzoenen omwille van de islamitische zaak, naast de redenen waarom mannen met vrouwen trouwen.

De islam, zoals het aan de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) werd geopenbaard, is een complete manier van leven die geen manier van het leven zonder regels laat waardoor moslims, man of vrouw, op het rechte pad kunnen blijven. Dus als een man in staat is rechtvaardig te zorgen voor meer dan één vrouw, dan rust er geen zonde op hem als hij dat doet. Hij zou zelfs geprezen moeten worden voor het volgen van de Soennah van de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) en het vervullen van zijn rol als beschermer van de vrouw.

Hoe dan ook, we moeten ons overgeven aan het feit dat liefde bepaald wordt door Allah de Verhevene en niet gedwongen kan worden als Allah het niet toegestaan heeft. Dit geldt ook voor vriendschappen die bestaan tussen leden van dezelfde sekse. We geven toe dat we voor sommige vrienden meer voelen of voelden dan voor anderen, vanwege grotere overeenkomsten in interesse of een verbondenheid om een bepaalde reden. Ook ouders kunnen meer hebben met één van hun kinderen; maar ouders zullen dit meestal niet laten zien en de islam verbiedt dit ook. (#2) Maar onze verschillende vriendschappen worden niet teniet gedaan door een duidelijk grotere verbondenheid met sommige vrienden dan met anderen, en een grotere affiniteit met een kind doet de liefde die bestaat voor alle kinderen niet teniet.

<<< (#2) De profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) zei in een sah’ieh’ h’adieth (authentieke overlevering) (Nederlandstalige interpretatie): “Vrees Allah en behandel je kinderen eerlijk (gelijk – trek niemand voor).” (Overgeleverd door al-Boekhaarie & Moeslim.)>>>

Een mens kan onmogelijk zijn gevoelens optimaal beheersen. Ze verschijnen in hem als hij het niet verwacht, hij kan dus niet welwillend bepalen waar zijn hart blijft rusten. Het feit dat een mens geen echte controle heeft over liefde en affectie, wordt ondersteund door meerdere Qor-aanverzen:

Allah de Verhevene zegt (Nederlandstalige interpretatie): “…en weet dat Allah komt (met Zijn Wil en Kennis) tussen een persoon en zijn hart…” [Soerat al-Anfaal (8), aayah 24.]

Allah de Verhevene zegt ook in Zijn Qor-aan (Nederlandstalige interpretatie): “En Hij verenigde hun harten. Al zou jij alles wat op aarde is uitgegeven hebben, dan nog zou jij hun harten niet hebben kunnen verenigen, maar Allah verenigde hen. Waarlijk, Hij is Almachtig, Alwijs.” [Soerat al-Anfaal (8), aayah 63.]

Een illustratie hiervan kan gevonden worden in de overlevering van ‘Oemar ibn al-Khattaab (moge Allah tevreden zijn met hem) die zei: “Ik zei eens: ‘O boodschapper van Allah! Wat als ik naar H’afsah zou gaan en tegen haar zou zeggen dat ze niet misleid moet worden omdat haar mede-echtgenote en buurvrouw (d.w.z. ‘Aa-ieshah) mooier en geliefder is voor de profeet?’ Hij (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) lachte instemmend.” (Sah’ieh’, overgeleverd door al-Boekhaarie.)

In een andere overlevering verklaarde ‘Aa-ieshah (moge Allah tevreden zijn met haar): “De boodschapper van Allah (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) verdeelde zijn tijd eerlijk tussen ons en bad (Nederlandstalige interpretatie): ‘O Allah! Dit is mijn verdeling waar ik macht over heb, dus houd me alstublieft niet verantwoordelijk voor de verdeling (van affectie) waar alleen U macht over hebt.’” (Soenan Aboe Daawoed.)

Deze twee overleveringen refereren aan de grotere gevoelens die de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) had voor één van zijn vrouwen over de anderen. Maar, ondanks zijn emotionele gehechtheid, verdeelde hij zijn tijd en rijkdom gelijk onder hen allen. Dus het is aangeraden (in feite verplicht), gebaseerd op het voorbeeld van de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem), dat alle mannen die met meer dan één vrouw getrouwd zijn eerlijk zijn in het verdelen van dat waar zij controle over hebben, namelijk tijd en rijkdom.

 

Gelijke behandeling met betrekking tot tijd en rijkdom, niet liefde

Het belang van gelijke behandeling met betrekking tot tijd en rijkdom kan niet genoeg benadrukt worden omdat het de belangrijkste factor is, buiten de gevestigde vereisten in het algemeen, die een man kan dragen en waarmee hij belast wordt in zijn dagelijkse omgang met zijn vrouwen. Helaas zijn er zogenaamd moderne moslims, onder invloed van de westerse gedachte, die sommige Qor-aanverzen verkeerd interpreteren om zo hun argumenten te ondersteunen voor monogamie en de afschaffing van polygynie. Maar de gelijkheid waaraan gerefereerd wordt in aayah 3 van soerat an-Nisaa-e (4) gaat over tijd en geld (Nederlandstalige interpretatie): “…maar als jullie bang zijn dat jullie niet in staat zullen zijn rechtvaardig te handelen (m.b.t. eerlijke verdeling van voorzieningen en tijd), dan (slechts) één…”

De gelijkheid die genoemd wordt in aayah 129 van soerat an-Nisaa-e (4) refereert aan datgene waar geen man of vrouw controle over heeft, maar enkel en alleen afhangt van de Beslissing van Allah de Verhevene (Nederlandstalige interpretatie): “En jullie zullen nooit in staat zijn om volledig rechtvaardig te zijn tussen de vrouwen (betreffende liefde en gevoelens in een polygaam huwelijk), ook al streven jullie hier vurig naar…”

De metgezellen van de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem), Oebaydah as-Salmanie en Ibn ‘Abbaas (moge Allah tevreden zijn met hen), verklaarden beiden dat de gelijkheid waarover gesproken wordt in aayah 129 van soerat an-Nisaa-e (4) gaat over liefde en seks. Verder moeten we opmerken dat zelfs de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) om vergeving vroeg voor datgene waar hij geen macht over had, de gevoelens van liefde, affectie of sympathie waarvan bekend is dat die voor een bepaalde vrouw groter waren dan voor anderen. Ja, Allah de Verhevene stond Zijn profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) toe meer vrouwen te trouwen dan de gewone moslimman. Dus elke poging om polygynie te verbieden op basis dat een man meer van de ene vrouw kan houden dan van de andere(n), is vruchteloos en zonder basis omdat deze factor niet gebruikt kan worden als standaard in islamitische meervoudige huwelijken.

 

Tijdsverdeling

De verdeling van tijd tussen de vrouwen wordt volgens het islamitische recht over het algemeen gemaakt op basis van de nachten, vanwege het feit dat de nacht meestal de tijd is waarin de mens ontspant van zijn werk en dan rust. ‘s Nachts zoeken mensen toevlucht in hun huizen tegen de worsteling van de buitenwereld, en mannen en vrouwen besteden hun meest intieme tijd dan samen.

Dus een man die met meerdere vrouwen is getrouwd moet de nachten tussen zijn vrouwen verdelen, terwijl de dagen van hem zijn om geld te verdienen, voor anderen te zorgen of dat wat hij wil doen zolang het wettig is. Welk beroep een man ook heeft, hij zal daar waarschijnlijk een groot deel van de dag mee bezig zijn. De verdeling van tijd is gebaseerd op de tijdsperiode waarin men slaapt of rust.

De rustperiodes moeten eerlijk tussen de vrouwen verdeeld worden. Een man kan zijn nachten verdelen door er één aan elke vrouw te geven, dit volgens het gebruik van de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem); maar hij mag ze ook verdelen op basis van twee of drie per vrouw. Als een man vier vrouwen heeft, geniet het de voorkeur om zijn tijd te verdelen op basis van één nacht voor elke vrouw waardoor elke vrouw de kans krijgt iedere drie dagen met haar man te zijn. Een verdeling op basis van twee nachten zou betekenen dat iedere vrouw slechts na een periode van zes dagen met haar man zou kunnen zijn. Onder normale omstandigheden wordt de dag tot aan maghrib (het ondergaan van de zon en de tijd van het vierde gebed) beschouwd als een deel van de vorige nacht die begon met maghrib van de vorige dag volgens de maankalender.

 

Tijdsrechten van een nieuwe vrouw

De extra tijd die gegeven wordt om bekend te raken met de nieuwe maagdelijke bruid is duidelijk nodig vanwege de nieuwigheid van het huwelijk en seks met haar, terwijl de eerder getrouwde bruid in de meeste gevallen met beiden bekend is en alleen een kans nodig heeft haar nieuwe partner te leren kennen. Maar de mogelijkheid van zeven dagen wordt ook aan de weduwe of gescheiden vrouw gegeven wanneer huwelijk en seks voor haar net zo nieuw zijn als voor de maagd. Dit geldt wanneer haar vorige huwelijk extreem kort was, of zelfs niet geconsumeerd, of wanneer het interval tussen haar vorige huwelijk en haar hertrouwen groot was. Wanneer een al getrouwde man een nieuwe vrouw trouwt, wordt hem door de wet een kennismakingsperiode gegund van zeven dagen als ze een maagd is en drie dagen als ze al eerder getrouwd is. Hij hoeft deze dagen niet in te halen bij zijn andere vrouw(en). Deze wet is gebaseerd op hetgeen wat de sah’aabie (metgezel) Anas (moge Allah tevreden zijn met hem) gezegd heeft: “Het is van de Soennah. De profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) zei (Nederlandstalige interpretatie): ‘Wanneer een man een maagd trouwt, blijft hij zeven dagen bij haar en verdeelt daarna zijn tijd gelijk. En als hij een vrouw trouwt die al eerder gehuwd was, geen maagd, blijft hij drie dagen bij haar en verdeelt daarna zijn tijd eerlijk.’” (Sah’ieh’ al-Boekhaarie en Sah’ieh’ Moeslim.)

Maar als de eerder getrouwde vrouw zeven dagen voor zichzelf wenst, kan hij dit ook doen, maar hij moet de tijd dan wel met zijn andere vrouw(en) inhalen. Aboe Bakr ibn al-Haarith vermeldde dat de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) de dag na het trouwen met Oemm Salamah (moge Allah tevreden zijn met haar) zei (Nederlandstalige interpretatie): “Denk niet dat je onbelangrijk bent onder jouw mensen, want als je wilt, zal ik zeven dagen met je doorbrengen en zeven dagen met mijn andere vrouwen; of als je wilt, zal ik drie dagen met je doorbrengen en mijn tijd daarna eerlijk verdelen.” Ze antwoordde: “Doe maar drie.” (Sah’ieh’ Moeslim.)

Dus zodra de nieuwe vrouw haar tijdsrechten heeft gehad, moet de man beginnen met zijn tijd eerlijk te verdelen onder zijn andere vrouwen door b.v. lootjes te trekken om te bepalen met wie hij zal beginnen.

 

Het opgeven van verdelingsrecht

Een vrouw kan haar verdelingsrecht opgeven ten gunste van een andere vrouw of al zijn vrouwen als de man het hiermee eens is. Aangezien het zijn recht is om bij haar te zijn, moet het met zijn toestemming zijn. Dit principe is gebaseerd op het gegeven dat Sawdah (één van de vrouwen van de profeet) die haar dag aan ‘Aa-ieshah (een andere vrouw van de profeet) gaf. Dus de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) voegde de tijd van Sawdah (moge Allah tevreden zijn met haar) toe aan de tijd van ‘Aa-ieshah (moge Allah tevreden zijn met haar). Het is overgeleverd dat toen Sawdah bint Zam’ah (moge Allah tevreden zijn met haar) oud werd en ze bang was dat de boodschapper van Allah (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) van haar wilde scheiden, zei: “O boodschapper van Allah! Ik geef mijn dag aan ‘Aa-ieshah.” En hij accepteerde het. (Soenan Aboe Daawoed.)

Als de dag die wordt gegeven vooraf gaat of komt na de dag van de vrouw aan wie de dag gegeven is, dan mag de man twee achtereenvolgende dagen bij haar blijven. Maar als de andere vrouwen er dagen tussen hebben, dan mag hij deze dagen niet samenvoegen zonder toestemming van zijn andere vrouwen. Als het recht aan de man wordt gegeven, mag hij het aan iedere vrouw geven die hij wenst. Maar als een vrouw haar tijd opgeeft zonder het aan een andere vrouw te geven of aan haar man, dan moet hij zijn tijd eerlijk onder de andere vrouwen verdelen. En de vrouw die haar beurt heeft opgegeven, kan het ieder moment weer terugvragen, maar ze heeft geen recht meer op wat voorbij is.

 

Verblijfsrechten

Het heeft de voorkeur dat iedere vrouw haar eigen woongedeelte heeft waar de man haar kan bezoeken, want dit is de manier waarop de boodschapper van Allah (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) zijn tijd verdeelde. Hierdoor kunnen we zeggen dat een man zijn vrouwen NIET mag dwingen in hetzelfde huis te wonen tenzij zij akkoord gaan met een gemeenschappelijke woning of wanneer het huis in duidelijk onderscheiden appartementen is verdeeld, zoals in een duplex. Het maakt niet uit of het huis groot of klein is en of de keuken, badkamer en andere voorzieningen gedeeld moeten worden, want het samenleven bezorgt de vrouw moeilijkheden vanwege de natuurlijke jaloezie die waarschijnlijk zal optreden. Zulke woonomstandigheden leiden vaak tot bekvechten en ruzies die de eventuele economische voordelen overstijgen. De vrouwen kunnen jaloezie ervaren als hij naar één van hen gaat of ze beelden zich een voorkeur van hem in wat tot emotionele schade of onderdrukking kan leiden. Maar als zij ermee instemmen, is het toegestaan, omdat het hun recht is dit te beslissen.

 

Reisrechten

Als de man wil gaan reizen en een vrouw mee wil en kan nemen, dan moet hij tussen hen kiezen door lootjes te trekken omdat zij allemaal evenveel recht hebben om met hem te reizen als ze dat willen. Dit principe is gebaseerd op de praktijk van de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) zoals is overgeleverd door zijn vrouw ‘Aa-ieshah, die zei: “Wanneer de profeet wilde reizen, trok hij lootjes voor zijn vrouwen en de vrouw wier lot eruit kwam, reisde met hem.” (Sah’ieh’ al-Boekhaarie.)

De man is niet verplicht de tijd die hij besteed heeft tijdens zijn reis in te halen met zijn andere vrouwen, ongeacht de lengte van zijn reis. Al-Boekhaarie’s verzameling van ah’aadieth meldt verder dat op een bepaald moment de lootjes op ‘Aa-ieshah en H’afsah (moge Allah tevreden zijn met hen) vielen. Maar als hij twee vrouwen meeneemt op reis, moet hij ze gelijk behandelen in alle eerder genoemde aspecten van verdeling.

 

Bestedings- en kledingsrechten

Het is niet noodzakelijk voor een man om zijn nieuwe vrouw meteen te voorzien met de luxe die zijn andere vrouwen al hebben. Maar hij is verplicht te voorzien in de basisbenodigdheden volgens zijn mogelijkheden en sociale status. Als hij wil, mag hij haar voorzien met geld of geschenken als deel van haar bruidschat. Maar na het trouwen moeten alle geschenken in balans zijn.

Persoonlijke toeslagen zijn niet verplicht volgens de islamitische wet. Maar als de man één van zijn vrouwen een toeslag wil geven, moet hij de andere(n) hetzelfde geven. Ook geschenken moeten in balans zijn. Maar als hij voor de één oorbellen koopt en de ander geeft niets om oorbellen, zou hij de prijs van de oorbellen aan haar moeten geven of iets anders voor haar moeten kopen van gelijke waarde. Het uitgeven aan de kinderen valt niet onder de verdeling van rijkdom onder de vrouwen. Maar het spreekt natuurlijk voor zich dat als een vrouw zeven kinderen heeft en de andere vrouw twee, dat de man meer moet besteden aan voedsel en kleding voor het grotere gezin.

 

Geslachtsgemeenschap met meerdere vrouwen tegelijk

In de verhandeling Seksualiteit in de islam (alleen voor gehuwden!) wordt het volgende aangegeven:

Is het toegestaan voor een man die getrouwd is met twee of meer vrouwen om geslachtsgemeenschap te hebben met al zijn vrouwen gezamenlijk?

Het hebben van geslachtsgemeenschap met een vrouw in het bijzijn van een andere vrouw die hen kan zien is iets waar geen twijfel over bestaat dat het h’araam (verboden) is.

Al-Hasan al-Basrie (moge Allah hem genadig zijn) zei: “Zij (de sah’aabah en oudere taabi’ien) beschouwden wadjs als makroeh, en dit betekent het hebben van geslachtsgemeenschap met één (vrouw) terwijl de andere de geluiden kan horen. Volgens de vroegere geleerden betekent het woord “makroeh” dat het h’araam is.” (Overgeleverd door Ibn Abie Shaybah in al-Moesannaf, 4/388.)

Ibn Qoedaamah (moge Allah hem genadig zijn) zei: “Het is toegestaan dat twee vrouwen akkoord gaan om samen in één huis te wonen. Zij hebben beide het recht op een eigen huis, maar zij mogen dat recht opgeven. Ook mogen zij akkoord gaan om hem (hun echtgenoot) tussen hen in te laten slapen in één bed. Maar het is niet toegestaan om hem geslachtsgemeenschap te laten hebben met één van hen terwijl de ander kijkt. Dit is iets verachtelijks en ongepast, en het wordt niet toegestaan ook al gaan zij beide akkoord.” (Al-Moeghnie, 8/137.)

Deze kwestie omvat twee zaken. De eerste is het hebben van geslachtsgemeenschap waarbij de ‘awraat van beide partners gezien kan worden. Aboe Sa’ied (moge Allah tevreden over hem zijn) verhaalde dat de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) gezegd heeft (Nederlandstalige interpretatie): “Een man moet niet kijken naar de ‘awrah van een andere man, en een vrouw zou niet moeten kijken naar de ‘awrah van een andere vrouw…” (Overgeleverd door Moeslim.)

De tweede is het hebben van geslachtsgemeenschap waarbij de ‘awrah niet gezien kan worden. Bijvoorbeeld, als zij door een deken bedekt zijn en hij begint geslachtsgemeenschap met haar te hebben terwijl de bewegingen gezien en de geluiden gehoord kunnen worden. Ook dit is h’araam, want het is niet fatsoenlijk voor een moslim om zich te verlagen naar een dergelijk niveau.

Dit kan ook de begeerte van de vrouw die hen ziet en/of hoort prikkelen en dit kan leiden naar zeer slechte consequenties, zoals dat zij gaat masturberen of met hen mee gaat doen (trio).

De correcte mening aangaande deze kwestie is dat het h’araam (verboden) is om geslachtsgemeenschap te hebben met een vrouw in het bijzijn van iemand anders, tenzij de aanwezige een zeer jong kind is die niet begrijpt wat er gaande is; in dit geval maakt het niet uit. Maar als het kind oud genoeg is om te begrijpen wat er gaande is, dan dient men geen geslachtsgemeenschap te hebben waar het kind hen kan zien (of horen), want het kind kan onbedoeld tegen anderen vertellen wat het gezien (of gehoord) heeft.” (Vrije vertaling van Sharh’ Kitaab an-Nikaah’ min Zaad al-Moestanqi’, cassette 17, van sheikh Ibn ‘Oethaymien.)

En Allah weet het best.

(Lees verder onder de afbeelding.)

 

Deel 2

(Bron: “Vraag en Antwoord over Vrouwenrechten in de Islam” door Lea Zaitoun; “Polygamy in Islam” door Aboe Amienah Bilal Phillips en Jamielah Jones.)

 

Waarom iemands tweede vrouw worden als je iemands eerste kan zijn?

Dit is een vraag die menig broeder of zuster, praktiserend of niet, zal stellen aan een vrouw die van plan is een man te huwen die al getrouwd is. Eigenlijk gaat het in deze vraag niet om de positie als vrouw, maar om de positie van de man die ze gaat trouwen. Een polygame man wordt vaak afgeschilderd als een man die zijn seksuele lusten niet in bedwang kan houden en geen respect heeft voor vrouwen. Een onrechtvaardige bastaard die alleen maar aan zichzelf denkt. Als alle polygame mannen zo zouden zijn, dan zou inderdaad geen enkele vrouw ervoor kiezen iemands tweede, derde of zelfs vierde vrouw te worden.

 

Hoe zit zo een man werkelijk in elkaar dan?

Dat is een vraag die je alleen beantwoord kunt krijgen door ‘the man himself’. Allereerst moeten we voor ogen houden dat niet alle polygame mannen over één kam te scheren zijn en ten tweede verschilt de motivering van polygynie ook per situatie. We kennen allemaal de grote ‘voorbeelden’ uit de Arabische culturen (en andere culturen) waarin oudere mannen na jarenlang huwelijk besluiten om er een ‘groen blaadje’ bij te nemen. De eerste vrouw die zonder pardon opzij gezet wordt en de jonge bruid die alle aandacht en liefde krijgt dat in wezen door tweeën gedeeld zou moeten worden (zie hierboven). Onrecht is een veelvoorkomend verschijnsel in dit leven. De mens verprutst andermans leven nou eenmaal graag! Hoe dan ook dienen deze praktijken niet als voorbeeld voor de ware moslim. Een moslim is buiten zijn volledige overgave aan Allah de Verhevene gekenmerkt door rechtvaardigheid, barmhartigheid en oprechtheid. Een man, polygaam en moslim, zou het dus nooit in zijn hoofd halen om misbruik te maken van de rechten die Allah de Verhevene hem gegeven heeft.

Je ziet natuurlijk niet aan een man dat hij polygaam is, al zou je in wezen kunnen stellen dat elke man er wel de aanleg ervoor heeft. Hoeveel mannen lijkt het wel niet geweldig om er meer vrouwen op na te houden? En hoeveel mannen keuren het af dat seksegenoten er meer vrouwen op nahouden en claimen dat zij dat zelf nooit zouden doen? Maar waarmee associëren deze mannen (en vrouwen) een polygaam huwelijk? Het is natuurlijk uit den boze dat een man polygaam is in de zin van zinaa (overspel), iets wat in de westerse maatschappij, mede veroorzaakt door de westerse wet, maar al te vaak voorkomt. Allah de Verhevene heeft het huwelijk voorgeschreven als intieme relatievorm tussen man en vrouw. En Allah de Verhevene heeft een man ook toegestaan om twee, drie of vier vrouwen te huwen. Daarbij komt de opdracht om rechtvaardig te zijn jegens elk van hen. Indien een moslimman alleen al denkt dat hij dat niet zou kunnen, de twee, drie of vier vrouwen gelijk te behandelen, maakt die gedachte polygynie verboden terrein voor hem. Allah is Alwijs en Alwetend, Hij is de Rechtvaardige en stelt eisen aan Zijn dienaren. Indien je aan de voorwaarden voldoet zal Allah de Verhevene je daden accepteren en belonen, maar daar tegenover staat de bestraffing voor hen die Zijn wetten overtreden.

Genoeg over de man. De vrouwen die ervoor kiezen of het accepteren dat zij één van de twee, drie, vier vrouwen zijn van hun man; hoe halen zij het in hun hoofd!!?? Als eerste vrouw is het moeilijk om te horen te krijgen dat je man een tweede vrouw wenst. Ondanks dat een wens veelal te maken heeft met de wenser (de man dus), bedenken vrouwen vooral dat het met haar vrouw zijn te maken heeft. Wat heb ik gedaan!? Ben ik niet goed genoeg voor je!? Houd je niet meer van me!? Wat doe je me aan! Ik, ik, ik en nog eens ik… Maar het is een wens die vanuit de man komt en meer met hem te maken heeft dan met de vrouw. Het is uiteraard ook niet niks, vooral als je het idee hebt dat het allemaal zo goed gaat in het huwelijk en dat je alles zo goed op een rijtje hebt. Polygynie is niet zozeer een wens die voortkomt uit onvrede over de eerste vrouw of uit een ongelukkig (eerste) huwelijk. Het kan uit een hele andere hoek komen en die zien vrouwen zelden tot nooit aankomen. Daardoor is de klap zo hard en het verdriet zo groot, ze zagen het niet aankomen.

We zouden kunnen stellen dat er heel veel zaken zijn die vrouwen niet van mannen begrijpen en andersom ook. Eén van deze zaken is polygynie. Of er ooit een tijd zal komen dat we dat van elkaar zullen begrijpen weet ik niet, maar dat we verder moeten kijken dan ons neus lang is, is wel duidelijk. Hebben we het verschijnsel polygynie wel eens bestudeerd? Kennen we het verschil tussen polygynie in een huwelijk en polygynie buiten een huwelijk? Kennen we de voorwaarden die onze Heer, de Heer der Werelden, hieraan gesteld heeft? Hebben we enig idee van de posities en rechten van de vrouwen binnen een polygaam huwelijk? Is polygynie werkelijk zo onmenselijk als men het voorschotelt? Allemaal vragen waar gemiddeld moslim wellicht nooit over heeft nagedacht. Het is zelfs zo dat de moslim zich eerder vastklampt aan de westerse (of culturele) beeldvorming over dit verschijnsel dan aan de islamitische waarheid hierover. Het afkeuren van iets wat Allah de Verhevene heeft toegestaan is niet iets waar een moslim trots op moet zijn. Sterker nog, het is een grote zonde. Hoe durft een schepsel, (bewust) dienaar of niet, de Woorden van de Alwetende en Alwijze af te wijzen en als ‘niet-van-deze-tijd’ te bestempelen!? Weten zij dan niet dat er een terugkeer zal zijn naar onze Heer!? En dat je aan Hem verantwoording moet afleggen over het ontkennen van Zijn Wijsheid!?

Wanneer stopt de moslim met het denken via andermans denkpatronen en begint hij of zij met het oprichten van een eigen (zuiver) denkpatroon!? Een mens dat claimt moslim te zijn zou zijn denkmachine moeten baseren op de waarheid. Wees dankbaar met wat Allah de Verhevene ons aan kennis heeft gegeven en accepteer deze. Verwerk deze kennis in je denkmachine en handel ernaar. De islam is geen denkwijze alleen, het is een leefwijze. Als Allah de Verhevene ‘A’ zegt, dan moeten wij niet volmondig ‘B’ zeggen. Als de profeet Moh’ammad (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) ‘nee’ zegt, dan moeten wij geen ‘ja’ interpreteren. Allah de Verhevene zegt (Nederlandstalige interpretatie): “Zeg (O Moh’ammed): ‘Als jullie (werkelijk) van Allah houden, volg mij dan (mijn weg – de Soennah), Allah zal van jullie houden en jullie zonden vergeven. En Allah is Vergevensgezind, Barmhartig.’” [Soerat Aal ‘Imraan (3), aayah 31.] (Zie het artikel Het volgen van Allahs boodschapper is een verplichting.)

Allah de Verhevene zegt ook (Nederlandstalige interpretatie): “O degenen die geloven! Treed de islam volledig binnen (#3) en volg niet de voetstappen van de satan (de duivel); waarlijk, hij is voor jullie een duidelijke vijand.” [Soerat al-Baqarah (2), aayah 208.]

<<< (#3) Sheikh ‘Abdoel-‘Aziez ibn Baaz zei in Madjmoe’ Fataawaa wa Maqaalaat Moetanawwi’ah (1/346): “Op jullie rust de plicht om de volledige islam aan te nemen, niet alleen maar één deel aanvaarden en een ander nalaten. Aanvaard niet alleen de geloofsovertuigingen (‘aqiedah) terwijl je de regelgevingen (ah’kaam) nalaat. Pas niet de regelgevingen toe, terwijl je de geloofsovertuigingen verwaarloost. Accepteer de islam volledig; accepteer de geloofsleer (al-‘aqiedah), de wet (as-sharie’ah), de aanbidding, de djihaad, de sociale aspecten, de politieke aspecten en alle overige zaken.”>>>

(Lees verder onder de afbeelding.)

 

Dus om terug te komen op polygynie; Allah de Verhevene heeft het toegestaan, sta het dus ook toe. De voorwaarden waaraan voldaan moet worden; voldoe daaraan. De rechten die anderen over jou hebben; ken hen deze toe. En het belangrijkste van allemaal; als je iemand vreest, vrees Allah de Verhevene, Hij is Degene Die Ziet, Hoort en Oordeelt.

 

Wat beweegt een vrouw ertoe om tweede vrouw te worden?

Voor de eerste vrouw is het meer iets wat haar overkomt. Ze kiest er uiteindelijk wel zelf voor om één van de meerdere vrouwen te zijn door de wens van haar man te accepteren en hem hierin een kans te geven of zelfs volledig te steunen. Vrouwen die weten waar ze staan in het leven en die hun Schepper beter hebben leren kennen, zullen hierin waarschijnlijk meer evenwicht in houden. Een vrouw die absoluut niet bezig is met haar geloof, haar Rabb (Heer) en het Hiernamaals, zal minder snel instemmen met een polygaam huwelijk dan een vrouw die meer waarde hecht aan haar relatie met Allah de Verhevene dan de relatie met de wereld, en dus ook met de relatie met haar man. Deze veronderstelling is uiteraard geen norm, er zijn talloze voorbeelden van dorpsvrouwen in landen zoals Marokko of andere landen waar polygynie een gewoonlijk verschijnsel is en waartegen geen of weinig weerstand getoond wordt. Hoe dan ook, in de tijd en omgeving waarin wij vandaag de dag verkeren is het wel degelijk shockerend voor zowel de eerste vrouw als voor de omgeving om een polygaam huwelijk ten uitvoer te brengen.

Buiten het feit om dat er veel emoties en onzekerheden bij komen kijken, is het aanvaarden van veranderingen in je leven iets wat tijd nodig heeft. Ik denk dat elke vrouw, hoe gelovig dan ook, in paniek raakt als haar man zijn wens uit een tweede vrouw te huwen. Het zal voor de man ook wel even tijd kosten om de moed op te sparen en zijn vrouw zo een ingrijpende mededeling te doen. Het is eenmaal niet gemakkelijk als gevoelens en behoeften ter sprake komen. Het is waarschijnlijk ook een psychologisch fenomeen dat andermans wens meteen gekoppeld wordt aan je eigen kunnen en weten. De wens van de man weerspiegelt de tekortkoming van de vrouw, zo lijken veel mensen in hun relatie te denken. Het kan in sommige gevallen ook wel zo zijn, maar het is niet de norm. Als een man behoefte heeft aan meerdere vrouwen, wil dat niet per definitie zeggen dat hij niet genoeg van zijn vrouw krijgt. Als een man behoefte heeft aan een andere vrouw, wil dat niet per definitie zeggen dat hij niet (meer) van zijn eerste vrouw houdt. Het wil ook niet zeggen dat hij niet meer bij haar wil zijn. Indien een man niet (meer) bij zijn vrouw wil zijn en niet (meer) van haar houdt, dan zal hij hoogstwaarschijnlijk voor een scheiding kiezen en niet voor een extra ‘kostenpost’. De redenering van zijn keus kan alleen hij weergeven en hierbij zou je als vrouw open moeten staan voor eerlijkheid en openheid over elkaars behoeften, wensen en mogelijkheden.

 

Waarom zou je als ongetrouwde vrouw openstaan voor polygynie?

Je hoort menig Marokkaan(se) [bijvoorbeeld] al opdringerig zeggen: “Je hebt toch genoeg keus!” “Je bent nog zo jong!” “Er zijn genoeg mannen die jou als eerste vrouw willen!” “Waarom je man delen met een ander als je er een voor jezelf kunt hebben!?” “Je kunt er later voor kiezen iemands tweede vrouw te worden!” Etcetera. Hele scherpe maar vooral sluwe opmerkingen die op je afgevuurd worden. Niemand zal je vragen: “Is het een goede man?” “Zal hij rechtvaardig zijn?” “Hoe behandelt hij zijn eerste vrouw?” Nee, dat doet er allemaal niet toe, hoe geweldig hij ook is; hij is getrouwd en van getrouwde mannen moet je afblijven. Helemaal mee eens, maar de zaak verandert als een man oprecht opzoek is naar een tweede vrouw en vooral als zijn eerste vrouw het geaccepteerd heeft en hem daarin steunt. De motivatie van een vrouw om iemands tweede te worden, verschilt uiteraard per vrouw. Uiteindelijk is het geheel je eigen keus, niemand dwingt je ertoe. Maar wat kan een vrouw ertoe zetten om er wel voor te gaan? Buiten het feit om dat alles al voorbeschikt is en dat je huwelijkspartner allang vaststaat, monogaam of polygaam, zal een vrouw haar eisen hebben waaraan haar toekomstige echtgenoot moet voldoen. In dit eisenpakket staat natuurlijk niet dat hij monogaam of polygaam moet zijn. We gaan er allemaal van uit dat we met een monogame man huwen. Toch kan het zo zijn dat Allah de Verhevene anders voor ons bepaald heeft. Wellicht ben ik of jij wel de vrouw die uitverkoren is om onderdeel te zijn van een polygaam huwelijk. En wellicht is een polygaam huwelijk helemaal ze slecht nog niet. De ingrediënten van een gezond huwelijk is dat alle partijen hun best willen doen om de ander het leven verdraagzaam en aangenaam te maken en samen het einddoel te bereiken. Het is daarin belangrijk dat wanneer het om een polygaam huwelijk gaat, dat alle drie (vier of vijf) de partijen elkaar zien als elkaars gelijke. Alle drie (vier of vijf) zijn dienaren van Allah de Verhevene en alle drie (vier of vijf) willen de Tevredenheid van Allah de Verhevene verkrijgen om in het Eeuwige leven te mogen behoren tot de succesvolle Paradijsbewoners.

Waar het eigenlijk om gaat is niet de vorm van het huwelijk maar het doel van het huwelijk. Allah de Verhevene heeft het huwelijk niet als instituut gemaakt om bezitterig te worden. Het huwelijk is bedoeld voor rust en bezinning. Allah de Verhevene zegt (Nederlandstalige interpretatie): “…Zij zijn kleding (een beschutting tegen verboden handelingen) voor jullie en jullie zijn kleding voor hen…” [Soerat al-Baqarah (2), aayah 187.]

Allah de Meest Barmhartige zegt ook (Nederlandstalige interpretatie): “Hij (Allah) is Degene Die jullie schiep uit één persoon (Adam) en Hij maakte uit hem zijn echtgenote (H’awwaa-e – Eva), zodat hij bij haar rust (liefde, gemoedsrust) zou vinden…” [Soerat al-A’raaf (7), aayah 189.]

Het huwelijk is een middel om jezelf te beschermen en om zodoende dichter tot Allah de Verhevene te komen. Het huwelijk is dus geen doel op zich, maar een middel. Het huwelijk biedt man en vrouw de mogelijkheid om alle mogelijke behoeften te vervullen. Naast de seksuele behoefte hebben mannen en vrouwen ook behoefte aan geborgenheid, veiligheid en begrip. En veel van deze zaken en behoeften zijn ook buiten het huwelijk te vinden, maar brengen daar geen rust en bezinning (en beloning) met zich mee. Allah de Verhevene kent ons innerlijk beter dan dat wij het kennen en Hij behoedt ons voor al het slechte indien wij Hem gehoorzamen en Zijn Wijsheid ten uitvoer brengen.

Het kan zo zijn dat wij denken dat iets goed voor ons is terwijl het slecht voor ons is. En het kan zo zijn dat wij denken dat iets slecht voor ons is terwijl het goed voor ons is. Allah de Verhevene zegt (Nederlandstalige interpretatie): “…En het kan zijn dat jullie een afkeer hebben van iets terwijl het goed is voor jullie, en het kan zijn dat jullie van iets houden terwijl het slecht is voor jullie. En Allah weet (wat nu of uiteindelijk goed/slecht is voor jullie), terwijl jullie (dit) niet weten.” [Soerat al-Baqarah (2), aayah 216.]

Het is belangrijk om onze keuze te baseren op Allah de Verhevene. En als we ons op Hem willen baseren dan moeten we Hem vragen en Hem smeken om hetgeen wat Hij voor ons bepaald heeft te verordenen en ons daar tevreden mee te laten zijn. Hij is Degene Die Weet en wij weten niet. Hij heeft Macht en wij niet.

Dus als antwoord op de vraag: “Waarom iemands tweede vrouw worden als je iemands eerste kan worden?,” is in mijn ogen het meest waardige antwoord: omwille van Allah de Verhevene. Het is niet simpel uit te leggen wat dat precies inhoudt: omwille van Allah de Verhevene. Een moslim(ah) is een persoon die zich overgeeft aan Allah de Verhevene. Met overgave wordt bedoeld dat je alles wat je hebt, wilt, kunt en gelooft, baseert op wat Allah geopenbaard heeft (je onderwerpt jouw wil aan de Wil van Allah door Hem volledig te gehoorzamen). Allah de Verhevene heeft de mens slechts geschapen om Hem te aanbidden en Allah heeft de Qor-aan als Leidraad voor de mensen geopenbaard. Een moslim(ah) denkt dus na over wat Allah de Verhevene van hem/haar verwacht en streeft ernaar deze verwachtingen zo goed mogelijk te verwezenlijken. (Zie het artikel Het doel van de schepping.)

Elke dag is een gunst, een dag waarop je gezond ontwaakt uit de kleine dood. Een dag waarop je jouw ledematen kunt gebruiken om jezelf te voorzien van benodigdheden. Een dag waarin je Allah de Verhevene moet gedenken en bedanken voor alle gunsten die Hij ons dag in dag uit schenkt. De dag waarop je terugkeer naar Hem kan elk moment plaatsvinden. Allah is Groot!

Elke dag maken we keuzes en elke dag ontstaan er ambities voor morgen. Waarop baseren we deze keuzes en ambities? Zijn deze in overeenstemming met de overgave die we beloofd hebben aan Allah? Een moslim houdt zich zelf en zijn keuzes in evenwicht door deze omwille van Allah te maken. Een huwelijk aangaan omwille van Allah de Verhevene, ofwel met een monogame man ofwel met een polygame man, brengt met zich mee dat dit huwelijk grote kans op slagen heeft. Dit omdat het Allah zal welbehagen dat je omwille van Hem en volgens Zijn richtlijnen deze keus gemaakt hebt.

Omwille van Allah de Verhevene trouwen betekent dat een moslim niet alleen aan zichzelf denkt maar ook aan anderen. Aan de oemmah (moslimgemeenschap), aan het eventuele bestaande gezin, aan de eventuele eerste vrouw, aan de eventuele kinderen, aan alleenstaande vrouwen, aan zwakkeren, aan liefdadigheid. Omwille van Allah de Verhevene draait dus niet om: ikke, ikke, ikke!

Misschien ken je ze niet persoonlijk of misschien kun jij je er niets bij voorstellen, maar er bestaan, al-h’amdoelillaah, broeders en zusters om ons heen die omwille van Allah de Almachtige hun beslissingen nemen en die hopen op de Tevredenheid en beloning van Allah. Deze beslissing hoeft niet begrepen te worden door de gehele oemmah (al zou dat in wezen wel zo moeten zijn), maar op zijn minst zouden broeders en zusters elkaar moeten respecteren en steunen in het praktiseren van Allahs Wetten.

Polygynie is niet gek. Polygynie is niet eng. Polygynie is een wijsheid van Allah. Allah de Verhevene kent Zijn schepping het beste. Hij weet wat wij nodig hebben en wat goed voor ons is. Hij weet wat wij aankunnen en wat ons teveel is. Hij weet wat wij wensen en wat wij hopen. Hij weet wat onze bestemming is en hoe het verder met ons zal gaan. Dus wend je tot Hem en aanbid Hem. Als je iets vraagt, vraag het aan Hem. Als je iets vreest, vrees dan voor Hem. Als je iets doet, doe het voor Hem. Hij is de Heer der werelden (#4) en bij Hem is de afrekening.

<<< (#4) De werelden (al-‘aalamien) zijn alles behalve Allah de Verhevene: de wereld der mensen, de wereld der engelen, de wereld der djinn, de wereld der zielen (zowel vóór als na hun wereldse leven) en alles wat bestaat – bezield en onbezield.>>>

Waarom is er zoveel ophef over het gehoorzamen van Allah de Verhevene terwijl we er geen punt van maken om mensen en systemen om ons heen zonder pardon te gehoorzamen? Waarom is het aanhouden van een rechtssysteem dat door mensen is opgesteld (en dat regelmatig verandert) zo belangrijk, maar maken we ons niet druk om het rechtssysteem dat Allah de Verhevene voor ons heeft verplicht gesteld? Waarom lopen wij mee met het gedachtegoed van ongelovigen en vegen we de uitspraken van de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) en zijn metgezellen (moge Allah tevreden zijn met hen) van tafel?

Hoe kan het toch dat we het zo ver hebben laten komen dat we ons zelf trots moslim noemen, terwijl we Allah de Verhevene de rug toekeren!? Wanneer gaan we ooit eens beseffen dat het Allah de Verhevene is Die recht heeft op onze liefde, toewijding, tijd, inspanning en vermogen? Hij is Degene Die ons geschapen heeft, Hij is Degene Die ons voorziet van onderhoud, Hij is Degene Die ons leven verlengd of beëindigd, Hij is Degene Die ons hart op ritme laat kloppen, Hij is Degene Die ons elke dag weer een nieuwe kans geeft… En dat allemaal terwijl wij Hem elke dag verwaarlozen, Hem vergeten, Hem ontkennen en Hem vervangen door wereldse zaken en systemen. Ondanks onze waardeloze aanbidding is Hij toch Barmhartig en Genadig met ons! Soebh’aan Allaah!

Moge Allah Ta’aalaa ons vergeven. Moge Allah onze harten bestralen met liefde voor Hem. Moge Allah ons wijsheid en leiding schenken. Moge Allah ons doen sterven als ware moslims. Moge Allah ons beschermen tegen het Hellevuur. Moge Allah ons bewoners van het Paradijs maken.

Amien!

 

Deel 3

 

Polygynie: een vermomde zegen (door Meriem Ezzaoui)

Het herdefiniëren van h’alaal en h’araam is een ziekte die zich onbeheerst door onze oemmah verspreid. Veel moslims hebben ervoor gekozen dat wat toegestaan is en dat wat verboden is aan hun eigen behoeftes aan te passen. Deze “moderne” definities gaan tegen de Bevelen van Allah de Verhevene en de Soennah van de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) in. H’alaal verbieden en h’araam toestaan is een grote zonde wat kan leiden tot ongeloof (koefr).

Het is ons niet toegestaan te verbieden wat Allah de Verhevene als Zijn gunst voor ons heeft bepaald. Dat wordt meerdere keren in de Qor-aan verboden. Allah de Verhevene zegt (Nederlandstalige interpretatie): “En zeg niet over hetgeen jullie tongen valselijk verklaren: “Dit is toegestaan en dit is verboden,” om over Allah leugens te verzinnen. Waarlijk, degenen die leugens over Allah verzinnen zullen geen succes hebben.” [Soerat an-Nah’l (16), aayah 116.] Waarom begaan wij vrouwen (alsook broeders) dan deze daad van ongeloof!?

Velen van jullie zullen zich nu afvragen wanneer zij dit dan gedaan hebben. Eén woord zal het verklaren: polygynie. Dit eenvoudige, onschuldige woord is de wortel van onze zonde.

Het horen of lezen van dit woord kan ervoor zorgen dat onze lichamen fysiek reageren. Het gezicht krimpt ineen, de maag draait om en de rillingen lopen over onze rug. In tegenstelling tot de meeste woorden veronderstelt dit woord de rol van een vijand. Een duistere vijand die dreigt ons belangrijkste bezit af te nemen, onze echtgenoot. We moeten ons eraan herinneren dat onze echtgenoten niet onze bezittingen zijn, maar een geschenk van Allah. Hoe kunnen we iemand “bezitten” terwijl we niet eens onszelf “bezitten”? Een deel van onze innerlijke jihad (djihaad an-nefs – zie het artikel Jihad in de Islam) is om gedachten opnieuw te onderwijzen in de man-vrouwverhoudingen. Onze gedachten zijn verduisterd door het westerse huwelijksinstituut dat polygynie verbiedt.

De huwelijksstructuur en huwelijksrelaties van het Westen beïnvloeden vele moslims over de hele wereld. We hebben het idee geaccepteerd van één man voor één vrouw, ondanks het bewijs dat deze relaties vaak gauw stuk gaan en gemakkelijk meer schade toebrengen dan dat ze goed doen. Dus waarom accepteren we zo gemakkelijk een westerse praktijk die duidelijk in veel gevallen niet werkt!? Zijn wij, als oemmah, bang om anders te zijn? Proberen we bij de koefaar (ongelovigen) te horen terwijl wij het voorbeeld zouden moeten geven? Aboe Hoerayrah (moge Allah tevreden met hem zijn) leverde over dat de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) zei (Nederlandstalige interpretatie): “De islam begon als iets vreemds en het zal naar zijn oude positie van vreemd zijn terugkeren, dus goed nieuws voor de vreemdelingen.” Allah de Verhevene zegt (Nederlandstalige interpretatie): “O profeet (Moh’ammed)! Zeg tegen jouw echtgenotes en jouw dochters en de vrouwen van de gelovigen om hun djalaabib (#5) over zich heen te dragen. Dat is gepaster, zodat zij onderscheiden worden (als respectabele vrouwen), en niet lastig worden gevallen…” [Soerat al-Ah’zaab (33), aayah 59.]

<<< (#5) Djalaabib is de meervoudsvorm van djilbaab, een kledingstuk dat het gehele lichaam bedekt (en buitenshuis gedragen dient te worden). Zie de artikelen De boodschap van de h’idjaab en H’ayaa-e – verlegenheid, schaamte.>>>

Allah de Verhevene heeft ons niet bevolen ons te verstoppen omdat we anders zijn dan de koefaar en de mensen van het Boek (joden en christenen). Integendeel, we worden gezegd trots op onze verschillen te zijn. (Zie het artikel Trots…) We moeten ons er vaak aan herinneren dat deze verschillen in feite een zegen van al-Wahhaab (de veelvuldige Schenker – Allah) zijn. De acceptatie van polygynie zal onze oemmah versterken. Jaloezie zal verdwijnen, buitenechtelijke verhoudingen zullen verminderen, alleenstaande gescheiden vrouwen en weduwen zullen beschermers en onderhouders hebben.

Hoewel de meeste van ons niet hardop zeggen dat polygynie h’araam (verboden) is, ondersteunen de daden en meningen van velen wel deze verklaring. Wanneer onze zusters eisen dat er in hun huwelijkscontract een “ontsnappingsclausule” komt te staan in het geval van een tweede vrouw, zeggen ze eigenlijk dat polygynie h’araam is. Hetzelfde geldt voor vrouwen die het hun mannen onmogelijk maken door persoonlijke of financiële eisen om een andere vrouw te trouwen (een recht dat Allah aan alle mannen heeft gegeven). Ja, deze zusters verbieden polygynie niet voor iedereen, alleen voor hun mannen. In plaats van hun zuster in nood te helpen, leiden ze haar misschien naar zonde.

De Soennah van onze geliefde profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) staat polygyne huwelijken toe. ‘Oethmaan en ‘Oemar (moge Allah tevreden met hen zijn) waren beide met meer dan één vrouw getrouwd. Is de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) niet het model van de perfecte moslim!? Maakten ‘Oethmaan en ‘Oemar (moge Allah tevreden met hen zijn) geen deel uit van de beste generatie moslims!? Toch proberen velen te bewijzen dat polygynie niet aanbevolen is. Een monogame samenleving is idealistisch, maar niet realistisch. De menselijke samenleving is niet gemaakt voor één man voor één vrouw vanwege dood, scheiding en het grotere aantal gelovige vrouwen dan mannen.

Monogamie brengt meer schade dan voordeel voor de moslimoemmah. Er is gebrek aan stabiliteit en dit leidt naar chaos. Deze verklaring wordt ondersteund door de omstandigheden van monogame samenlevingen die leiden onder hoge scheidingsaantallen, buitenechtelijke relaties, tienerzwangerschappen en alleenstaande moeders, abortussen en niet te vergeten (soms dodelijke) geslachtsziekten of seksuele overdraagbare aandoeningen (SOA’s).

Zusters, laten we terugkeren naar de Soennah en het voorbeeld gesteld door de sah’aabah (moge Allah tevreden met hen zijn). Deze mannen en vrouwen moeten altijd onze rolmodellen blijven. (Lees het artikel Als ik groot ben wil ik Abu Bakr worden!) Laten we proberen weg te blijven van het veroordelen van hun daden zoals we doen wanneer we polygynie bekritiseren. Laat ons onze zusters helpen die een thuis nodig hebben, liefde en steun. In plaats van slecht over de tweede vrouw te praten, zouden we Allah de Verhevene dankbaar moeten zijn voor Zijn Mededogen. Stel je voor dat jouw man kwam te overlijden, wat zou dan jouw lot zijn? Misschien heb je familie die je zal helpen, maar wat als dat niet het geval is? Geen plaats om je baby’s te beschermen, geen voedsel om hen te voeden, zou je dan tegen polygynie zijn? Wat als je alleenstaand was met weinig kans op een huwelijk behalve met een getrouwde broeder, zou je dan weigeren om de helft van je geloof te vervullen?

We moeten voor anderen wensen wat we voor ons zelf wensen of al hebben. De oemmah zal zwak blijven totdat we onze zusters helpen. Door het accepteren van polygynie creëren we een stabiele oemmah zonder buitensporig kwaadspreken en roddelen. (Zie de artikelen Roddelen – je hebt je broeders vlees gegeten en Kijk naar je tong en je handen!) We helpen moslimahs met het zoeken naar liefde, vriendschap en onderhouders. We geven zusters de kans een gezin te hebben, of te zorgen voor het gezin dat ze al hebben. In plaats van te werken om voedsel en kleding te kopen, kan ze nu haar kinderen de islam bijbrengen. Ze kan zelf de islam bestuderen en da’wah verrichten. (Zie de artikelen in de rubriek Da’wah, waaronder De rol van moslimvrouwen in da’wah.) In plaats van het bekritiseren van en klagen over polygynie, dank Allah de Verhevene voor deze geweldige zegen.

 

De positie van de eerste vrouw (door sheikh ‘Abd-Allaah al-Haydarie)

Polygynie was de gewoonte van de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) en van zijn metgezellen (moge Allah tevreden met hen zijn) en polygynie kent vele voordelen. Het is echter alom bekend dat vrouwen jaloers van aard zijn en afkerig staan tegenover het delen van hun echtgenoot met andere vrouwen. Vrouwen dienen niet veroordeeld te worden voor deze jaloezie, want het bestond onder de beste van de rechtschapen vrouwen, de sah’aabiyyaat (moge Allah tevreden met hen zijn), en zelfs bij de Oemm al-Moe-eminien (moeder van de gelovigen: de vrouwen van de profeet).

Maar vrouwen dienen er voor te waken dat zij door deze jaloezie geen bezwaar maken op datgene wat Allah de Verhevene heeft voorgeschreven en zij dienen niet te proberen het te voorkomen; een vrouw dient haar echtgenoot toe te staan om een andere vrouw te trouwen, want dit is een soort van samenwerking in rechtschapenheid en vroomheid. Volgens een moettafaqoen ‘alayh h’adieth (d.w.z. dat deze h’adieth terug te vinden is in zowel Sah’ieh’ al-Boekhaarie als Sah’ieh’ Moeslim) heeft de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) gezegd (Nederlandstalige interpretatie): “Eenieder die aandacht schenkt aan de behoefte van zijn broeder, Allah zal aandacht schenken aan zijn behoefte.”

De toestemming van de eerste vrouw is geen vereiste voor een man om een andere vrouw te huwen. De Permanente Commissie voor het uitvaardigen van Fataawaa werd hierover gevraagd en antwoordde als volgt: “Het is niet verplicht voor de echtgenoot, als hij een tweede vrouw wil trouwen, om de toestemming van zijn eerste vrouw te hebben. Maar het behoort tot de goede manieren en vriendelijkheid om haar (de eerste vrouw) op zo’n manier te behandelen waardoor de eventuele pijn, welke vrouwen van nature voelen in zulke situaties, zal verminderen. Dit wordt gedaan door aardig tegen haar te zijn en op een aangename manier tegen haar te spreken en om geld uit te geven om haar acceptatie van de situatie te verkrijgen.”

Als een vrouw wil scheiden indien haar man een andere vrouw wil trouwen, dit is niet juist. Zij dient daarentegen de situatie te onderzoeken en als zij het samenleven met een andere vrouw werkelijk niet aankan, dan kan ze hem om khoela’ (een vorm van scheiding op initiatief van de vrouw waarbij zij afstand doet van haar mahr – bruidschat) vragen. Als zij het aankan om met de tweede vrouw te leven maar het doet haar pijn, dan dient ze geduldig te zijn en de Tevredenheid van Allah de Verhevene te zoeken. Thawbaan (moge Allah tevreden met hem zijn) verhaalde dat de boodschapper van Allah (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) gezegd heeft (Nederlandstalige interpretatie): “Geen vrouw vraagt haar man om een scheiding zonder een (geldige) reden, of de geur van het Paradijs is verboden voor haar.” (Overgeleverd door Aboe Daawoed en anderen, en als sah’ieh’ geclassificeerd door al-Albaanie.)

Als zij het verdaagt met geduld, dan zal Allah de Verhevene het gemakkelijker voor haar maken en haar borst verruimen (d.w.z. haar rust en kalmte schenken) en haar compenseren met iets goeds. De echtgenoot moet haar ook helpen door haar vriendelijk te behandelen, door geduldig met haar te zijn vanwege enige jaloezie etc. van haar kant en haar fouten door de vingers te zien. En Allah is de Bron van hulp.

 

De beloning voor de eerste vrouw

Het gehoorzamen van haar man is voor de vrouw één van de manieren om het Paradijs binnen te gaan, zoals overgeleverd is in de h’adieth verhaald door Ibn Hibbaan (Nederlandstalige interpretatie): “Als een vrouw haar vijf dagelijkse gebeden verricht en haar maand (d.w.z. Ramadhaan) vast en haar kuisheid bewaakt en haar man gehoorzaamt, er zal tegen haar gezegd worden: ‘Ga het Paradijs binnen door welke van de poorten van het Paradijs jij maar wenst.’” (Deze h’adieth is als sah’ieh’ geclassificeerd door al-Albaanie in Sah’ieh’ al-Djaami’ al-Saghier, nr. 660.)

Haar geduld met het trouwen van haar man met een tweede vrouw zal om verschillende redenen speciale beloning voor haar brengen:

1.) Het trouwen van haar man met een andere vrouw wordt beschouwd als een test en beproeving voor haar, en als zij het met geduld verdraagt dan zal ze er een beloning voor ontvangen, zoals Allah de Verhevene zegt in Zijn Qor-aan (Nederlandstalige interpretatie): “…Waarlijk, slechts de geduldigen zullen hun beloning volledig ontvangen zonder berekening.” [Soerat az-Zoemar (39), aayah 10.]

En Allah de Verhevene zegt ook (Nederlandstalige interpretatie): “En voorzeker, Wij zullen jullie beproeven met iets van angst, honger, vermindering van bezittingen, zielen (levens van familie, vrienden, geliefden) en vruchten (oogst). Maar verkondig goed nieuws aan de geduldigen.” [Soerat al-Baqarah (2), aayah 155.]

Volgens de h’adieth (Nederlandstalige interpretatie): “Geen vermoeidheid treft een moslim, noch ziekte, noch leed, noch verdriet, noch letsel, noch zorg, zelfs als hij door een doorn geprikt wordt, of Allah vergeeft daardoor enkelen van zijn zonden.” [Overgeleverd door al-Boekhaarie, 5642; Moeslim, 2573, van de h’adieth van Aboe Sa’ied en Aboe Hoerayrah.]

 

 

De profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) zei ook (Nederlandstalige interpretatie): “Allah zal degene voor wie Hij goed bedoelt, doen lijden onder enige moeilijkheid.” (Sah’ieh’ al-Boekhaarie.)

At-Tirmidzie (2399) leverde over van Aboe Hoerayrah (moge Allah tevreden met hem zijn) dat de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) gezegd heeft (Nederlandstalige interpretatie): “Beproevingen zullen de gelovigen, man of vrouw, blijven overvallen betreffende zichzelf, zijn kind en zijn rijkdom, totdat hij Allah ontmoet zonder een zonde op hem.” (Als sah’ieh’ geclassificeerd door al-Albaanie in Sah’ieh’ al-Djaami’, nr. 5815.)

2.) Als een vrouw het accepteert en haar man en de andere vrouw goed behandelt, dan zal ze de beloning van al-moeh’sinien [de weldoeners (#6] ontvangen. Allah de Verhevene zegt in Zijn Qor-aan (Nederlandstalige interpretatie): “…Waarlijk, hij die (Allah) vreest en geduldig is, Allah laat dan waarlijk de beloning van de weldoeners niet verloren gaan.” [Soerat Yoesoef (12), aayah 90.]

<<< (#6) Al-Moeh’sinien: de weldoeners, degenen die goede daden verrichten volledig omwille van Allah de Verhevene zonder enige vorm van indruk proberen te maken of opscheppen of om geprezen te worden of faam te verwerven, en in overeenstemming met de Soennah (manieren) van Allahs boodschapper Moh’ammed (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem).>>>

Allah de Verhevene zegt ook (Nederlandstalige interpretatie): “Is er enige beloning voor het goede behalve het goede?” [Soerat ar-Rah’maan (55), aayah 60.]

Alsook (Nederlandstalige interpretatie): “…En waarlijk, Allah is met de weldoeners.” [Soerat al-‘Ankaboet (29), aayah 69.]

3.) Als ze boosheid voelt vanwege dit, maar ze controleert haar boosheid – en het controleren van je tong maakt deel uit van het controleren van je boosheid – Allah de Verhevene zegt (Nederlandstalige interpretatie): “…en die woede bedwingen (#7) en mensen vergeven; en Allah houdt van de weldoeners.” [Soerat Aal ‘Imraan (3), aayah 134.] Deze beloning komt boven op de beloning van een vrouw voor het gehoorzamen van haar man onder normale omstandigheden.

<<< (#7) Aboe Hoerayrah (moge Allah tevreden zijn met hem) verhaalde: “De boodschapper van Allah (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) zei (Nederlandstalige interpretatie): ‘De sterke is niet degene die de mensen overmant door zijn kracht, maar de sterke is degene die zichzelf controleert terwijl hij boos is.’” (Sah’ieh’ al-Boekhaarie, 8/6114.) Zie het artikel Word niet boos!>>>

Een verstandige vrouw accepteert alles wat Allah de Verhevene voor haar bepaald heeft en zij dient zich te realiseren dat het trouwen van haar man met een andere vrouw iets is dat toegestaan is, dus dient ze er geen bezwaar tegen te maken. Het kan zijn dat dit (tweede) huwelijk hem meer ingetogen maakt en voorkomt dat hij iets h’araam doet.

Het is zeer triest dat sommige vrouwen minder bezwaar maken tegen het feit dat hun mannen iets h’araam verrichten dan tegen het trouwen met een andere vrouw op een toegestane manier. Dit is een teken van een tekort aan verstand en religieuze toewijding.

Vrouwen dienen het goede voorbeeld van de vrouwen van de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) en zijn metgezellen (moge Allah tevreden met hen zijn) te volgen, die geduldig waren en de beloning zochten ondanks dat vele van hen jaloers waren. Als jouw echtgenoot doorgaat en een tweede vrouw neemt, dan dien je geduldig te zijn en tevreden en hem goed te behandelen zodat je de beloning kunt verkrijgen van het geduldig zijn en die van de weldoeners.

Weet dat dit leven het leven van beproevingen en testen is en hoe snel het eindigt. Dus felicitaties voor degene die geduldig is in het gehoorzamen van Allah de Verhevene in dit leven totdat hij/zij de eeuwige verlossing ontvangt in de Tuinen van het Paradijs.

 

Relevante artikelen:

Het polygamie probleem

Tweede vrouw – elke medaille heeft een keerzijde

Leven met de ‘ziekte’ – een verhaal van een polygyne man

Het huwelijk in de islam – Het huwelijk volgens de Soennah van profeet Moh’ammed

Op de tandem

Gouden adviezen voor de echtgenoot en echtgenote

10 Tips om een succesvolle echtgenoot te zijn

Huwelijk/Familie (diverse artikelen)

H’ayaa-e – verlegenheid, schaamte…

Vraag 2. Waarom mag een man met meerdere vrouwen trouwen? D.w.z. waarom is polygamie toegestaan in de Islam?

Vraag 3. Als het voor een man toegestaan is om met meer dan één vrouw te trouwen (polygynie), waarom staat de Islam een vrouw dan niet toe om met meer dan één man te trouwen (polyandrie)?

Vraag 46. Ontvangt een vrouw, die omwille van de kinderen bij haar echtgenoot blijft ondanks dat zij niet meer van hem houdt, beloning?