Waarom legt de Islaam zulke harde bestraffingen op voor seks buiten het huwelijk?
Vertaald en bewerkt door Aboe Yoesoef ‘Abdoellaah. Uit het boek Discover Islam, onder redactie van al-Jumuah Magazine.
Bestraffing in de Islam (Arabisch: al-Islaam) heeft een sociaal doel, namelijk het ontmoedigen en weerhouden van anderen om dezelfde misdaad te begaan. Het is dus een afschrikmiddel. De aard van de bestraffing hangt af van de ernst van het vergrijp in kwestie. Tegenwoordig zijn velen tegen de islamitische bestraffing voor ontucht en overspel omdat zij dit zien als niet naar verhouding of te wreed. Het basisprobleem hier zijn de verschillende maatstaven waarmee de ernst van de misdaad gemeten wordt. De Islaam ziet overspel als een zeer ernstige misdaad omdat dit het fundament van het familiesysteem ondermijnt waarop de hele bovenbouw van de samenleving gebouwd is. Onwettige relaties destabiliseren de familie en veroorzaken de instorting van het systeem.
Enkele cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS):
– In 2001 werd 37.000 keer gescheiden.
– Het aantal huwelijken daalde tot 83.000.
– De laatste jaren leek het aantal scheidingen, inclusief flitsscheidingen, enigszins te stabiliseren rond de 37.000. Maar wanneer men ook ongehuwd samenwonende stellen meerekent, blijkt het aantal scheidingen veel hoger te liggen, naar schatting rond de 100.000. Het aantal kinderen dat bij deze scheidingen betrokken is, ligt tussen de 50 en 60 duizend.
– In Nederland maakt 1 op de 6 kinderen onder de 21 een scheiding van de ouders mee.
– 1 op 3 huwelijken eindigt in echtscheiding.
– In 4 op 5 echtscheidingen is de vrouw de eisende partij.
– 1 op de 6 echtparen met kinderen gaat uit elkaar.
– 1 op de 5 gescheiden vaders heeft geen contact meer met zijn kinderen.
– 3 van de 4 gescheiden vrouwen met kinderen leven, naar onze maatstaven, in armoede.
– 1 op de 3 noemt overspel als reden voor hun echtscheiding.
Echtscheiding, het kind krijgt de rekening. Onderzoek wijst uit dat echtscheiding voor de kinderen grote problemen met zich mee kan brengen. In 1991 presenteerden wetenschappers Amato en Keith in de Verenigde Staten hun resultaten uit een metaonderzoek naar echtscheidingskinderen. Kinderen die een echtscheiding hadden meegemaakt bleken aanzienlijk slechter te presteren op school, hadden meer gedragsproblemen, een lager psychologisch en emotioneel welbevinden, een lager zelfbeeld en meer problemen op het gebied van sociale relaties dan kinderen uit intacte gezinnen. De gevolgen waren ongeveer hetzelfde voor jongens en voor meisjes, ook maakte het niet uit hoe oud het kind was tijdens de scheiding. (Klik op onderstaande afbeelding om het vergroot weer te geven. Gebruik de afbeelding voor da’wah.)
Kinderpsychologe Judith Wallerstein presenteerde in The Unexpected Legacy of Divorce haar onderzoeksgegevens die ze in de loop van 25 jaar had verzameld in haar praktijk als kinderpsycholoog. De boodschap die ze de wereld wilde laten zien was dat er een zware schaduwzijde zit aan al die ontbonden huwelijken: misschien dat de ouders wel gelukkiger zijn, maar de kinderen zijn dat zeker niet! De gevolgen voor de kinderen, zo betoogt Wallerstein, zijn desastreus. De scheiding van hun ouders is voor hen niet de oplossing van een onhoudbare situatie, maar eerder het begin van een soms jarenlange zoektocht naar rust en stabiliteit. Deze kinderen groeien op met de angst dat ze de fouten van hun ouders zullen herhalen. En omdat er zoveel gebeurt in hun leven dat ze moeten verwerken ontwikkelen ze zich langzamer en lopen meer risico dan andere kinderen in de problemen te raken. De cliënten die Wallerstein in haar kliniek behandelde waren stuk voor stuk zwaar beschadigd door de scheiding van hun ouders.
Dit betekent echter niet dat elke scheiding deze gevolgen voor de kinderen heeft. Maar er is wel enige ondersteuning voor Wallersteins pleidooi te vinden in andere, meer empirische studies. Zo toonden onderzoekers Morrison en Coiro aan dat kinderen uit intacte gezinnen in alle opzichten beter functioneren dan kinderen van gescheiden ouders. Kinderen uit gescheiden gezinnen vertonen meer gedragsproblemen dan andere kinderen, ongeacht de mate van conflict in het huwelijk.
Aldus kan men concluderen dat het instorten van families de lichamelijke en geestelijke gezondheid van toekomstige generaties in gevaar brengt, wat vervolgens leidt tot een vicieuze cirkel van verval, losbandigheid en desintegratie. Daarom is het noodzakelijk dat alle maatregelen genomen moeten worden om de familie te beschermen. Dit is waarom de Islaam nadruk legt op het beschermen van de familie door het opleggen van strenge bestraffingen voor activiteiten die de stabiliteit en het fundament van de familie (en dus de maatschappij) bedreigen. Deze bestraffingen zijn hetzelfde voor zowel mannen als vrouwen. Er is geen overdrijving in het feit dat islamitische bestraffingen slechts een onderdeel zijn van een veel groter geïntegreerd geheel. Dit zijn essentiële voorwaarden voor de toepassing van voorgeschreven bestraffingen in de Islaam:
– Ten eerste, moslims worden sterk aanbevolen om te trouwen wanneer zij hiertoe in staat zijn, zodat zij hun emotionele en seksuele behoeften op een toegestane manier kunnen bevredigen. De profeet Mohammed (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) heeft gezegd (Nederlandstalige interpretatie): “O jeugdigen! Wie van jullie zich kan veroorloven om te trouwen (financieel en lichamelijk), laat hem dan trouwen; want het laat de ogen neerslaan; eenieder die niet kan trouwen, hij dient te vasten, want dit zal hem beschermen.” Het is voor een man toegestaan om maximaal vier vrouwen te trouwen zolang hij hen gelijkwaardig en rechtvaardig kan behandelen. (Zie Polygamie in de Islam.) In gevallen van bevestigde onverenigbaarheid of ontevredenheid hebben zowel mannen als vrouwen het recht om te vragen voor een ontbinding van het huwelijk, maar dit moet de allerlaatste stap zijn en dit dient niet te snel uitgevoerd te worden. Scheiding wordt door Allah het meest gehaat van alle toegestane dingen.
– Ten tweede, moslims dienen, of ze nu gehuwd of ongehuwd zijn, zich te allen tijde te houden aan de juiste islamitische richtlijnen betreffende kledingsvoorschriften (zie o.a. het artikel De boodschap van de h’idjaab) en gedrag (zie o.a. het artikel De Handdruk) en het niet alleen zijn met vrouwen waarmee men mag trouwen (#1). Privacy dient gerespecteerd te worden en uitdagende situaties die kunnen leiden naar verleiding strikt vermeden als een kwestie van gehoorzaamheid tegenover Allah.
<<< (#1) De profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) heeft gezegd (Nederlandstalige interpretatie): “Een man is niet alleen met een vrouw (waar hij volgens de islamitische wet mee kan trouwen) of de derde van hen is shaytaan (satan) (die hen zal aansporen tot onzedelijkheid).” [Sah’ieh’: overgeleverd door at-Tirmidzie (nr. 1181) en Ibn H’ibbaan (nr. 282), van Djaabir (moge Allah tevreden zijn met hem). Sheikh al-Albaanee classificeerde het sah’ieh’ (authentiek) in as-Sah’ieh’ah (nr. 430).]>>>
– Ten derde, alleen een legitieme islamitische regering heeft het recht om deze bestraffingen op te leggen (nadat vier getuigen belastend getuigen). Een dergelijke islamitische regering dient rechtvaardigheid te bewerkstelligen als haar kernwaarde in alle kwesties zodat de sociale en culturele omgeving van het land gelijkgestemd is voor het morele leven van haar burgers. Het is slechts nadat aan de bovenstaande twee voorwaarden is voldaan dat een regering het recht heeft om islamitische bestraffingen in haar land uit te voeren, en alleen dan verwerft de rechtbank het gezag om een zaak volgens deze voorzieningen te beoordelen. (Klik op onderstaande afbeelding om het vergroot weer te geven. Gebruik de afbeelding voor da’wah.)
– Tenslotte, elke zaak die voor de rechtbank komt om beoordeeld te worden, dient grondig onderzocht te worden en betrouwbaar bewijs dient aangevoerd te worden om te voldoen aan alle vereisten van de islamitische wet. Veroordeling is onderworpen aan strenge voorwaarden, die moeilijk te vervullen zijn. Dit betekent dat de bestraffingen, in werkelijkheid, zelden voltrokken worden zonder bekentenis van de misdadiger, en dienen voornamelijk als afschrikmiddel.
Relevante artikelen:
Zinaa, een gruweldaad en een slechte weg
Het huwelijk in de islam – Het huwelijk volgens de Soennah van profeet Moh’ammed ﷺ
