Een column over Theo van Gogh.
De zielknijper: Meneer wangedrocht! Ik merk dat er een hoop woede in u opgekropt zit! Hoe komt dat toch?
Leo: Hoe bedoelt u?
De zielknijper: U weet wel! Uw aanhoudende beledigingen richting de moslims en de Islam! De aversie die u hebt voor de profeet Mohammed! Hoe zou dat toch allemaal komen?
Leo: Wij leven in Nederland en ik mag schrijven wat ik vind en bovendien heb ik het niet zo met die geiten******.
De zielknijper: Maar mag ik vragen wat uw beweegredenen zijn?
Leo aarzelt enigszins en weigert in eerste instantie te antwoorden.
De zielknijper: Ik heb het gevoel dat u iemand bent die nog steeds met een hoop onverwerkte frustraties uit het verleden rondloopt! Klopt dit?
Leo kijkt verward naar de zielknijper en zegt terwijl hij bijna in tranen uitbarst: “Maar ik ben ook maar een slachtoffer.”
De zielknijper: Vertel Leo!…
Leo: Op school werd ik dikwijls gepest. Ik was dik, lelijk en traag. Thuis was ik ongewenst, het leek alsof mijn ouders meer aandacht hadden voor het huisdier dan voor mij. Op straat diende ik voor de jongens als boksbal en voetveeg. Mijn kleren waren altijd een maatje te klein en mijn hoofd was bovenmatig groot. Ik droomde ervan een filmster te worden, schitteren op het witte doek, maar deze droom werd altijd ruw verstoord door mijn irritante kleine zusje dat het weer nodig vond om mijn gebreken aan te halen: “Leo, jij bent dik, lelijk en je stinkt!”
In mijn puberale jaren had ik last van acne. Mijn gezicht was ernstig mismaakt. Ik mocht daarom nooit van mijn moeder in de buurt van mijn kleine broertje komen om hem geen angstdromen te bezorgen. Als mijn moeder op familiebezoek ging, dan werd zij vriendelijk verzocht mij niet mee te nemen. Overal in het huis hingen foto’s van onze familie, maar vreemd genoeg stond ik er nooit op. Toen ik mijn vader hiernaar vroeg, antwoordde hij dat er op de foto’s geen plaats meer was voor mij, er kan namelijk maar een beperkt aantal mensen op de foto, zei hij. Op mijn 13de verjaardag moest ik bij mijn vader komen die tegen mij zei: “Leo, jij bent nu oud en wijs genoeg om op jezelf te gaan wonen!” En hij begeleidde mij naar de deur en ik hoorde hem nog tegen mijn moeder fluisteren: “Ik hoop dat hij nooit meer zal terugkomen.” Ik heb jaren op straat gezworven. Ik sliep onder bruggen, op vuilnisbelten en overal waar ik maar mijn hoofd kon leggen.
De tijd verstreek en ik werd ouder, maar de wereld veranderde niet, alles was nog even kil als toen. Ik probeerde, na 20 jaar, in contact te komen met mijn ouders. Ik schreef een brief en ontving er één terug van mijn vader, waarin hij schreef: “Ik ben dood en je moeder ook, dus zoek niet langer meer naar ons.” Ik richtte mij daarna op mijn talenten. Misvormd als ik was, besloot ik achter de schermen te blijven en filmmaker te worden. Zo kon ik een deel van mijn jeugddroom alsnog verwezenlijken. De successen bleven echter uit. En ik besloot toch maar voor de camera te gaan zitten. Het moest een praatprogramma voorstellen maar het werd een ‘one manshow’, want geen van de gasten kwam opdagen vanwege mijn verschrikkelijke stank. Niet veel langer daarna werd ik door mijn baas de laan uitgestuurd, met de boodschap ‘mijn paardenkop niet meer op tv te vertonen’. Het schijnt dat de redactie overspoeld werd met telefoontjes van bezorgde ouders die meenden dat hun kinderen niet meer konden slapen nadat zij mij op tv hadden gezien. Getraumatiseerd als ik was, stortte ik mij op de drank. En langzaam drong het tot mij door dat ik geen mislukkeling ben, zoals velen willen doen geloven, maar een slachtoffer. Ik ben het slachtoffer van al die succesvolle en begaafde mensen. Zij zijn het die het leven voor de gewone man zoals ik onmogelijk maken. Daarom besloot ik sindsdien de strijd met hen aan te gaan. Dokter! In werkelijkheid pleit ik in mijn columns voor de verloedering van succes! Ik walg van succes en mensen die succesvol zijn!
De zielknijper: Maar waarom Mohammed?
Leo: U hebt zeker het boek ‘THE 100: A RANKING OF THE MOST INFLUENTIAL PERSONS IN HISTORY’ van de Amerikaanse schrijver Michael H. Hart niet gelezen. Een boek waarin de meest succesvolle mensen ooit staan vermeld. En weet je wie toevallig de lijst aanvoert? Ja, u raadt het al, Mohammed. Mohammed is volgens Michael H. Hart de meest invloedrijke persoon ooit. Mohammed is in feite het toonbeeld van succes. Weet u nu waarom Mohammed? Dokter!
Relevante artikelen:
