Is de Bijbel Gods Woord?

De Bijbel is niet meer authentiek!

Bijbel2“Denk niet dat ik gekomen ben om de wet of de profeten teniet te doen (de religie, boodschap blijft hetzelfde); Ik ben niet gekomen om teniet te doen, maar om te vervullen (te bevestigen, uit te voeren). Want waarlijk, ik zeg tot jullie: totdat hemel en aarde vergaan, zal er op geen enkele manier een jota (het aller geringste) of tittel (punt) van de wet vergaan, totdat alles (deze wereld) vervuld is. Wie dan zelfs één van de kleinste van deze geboden afschaft, en de mensen zo onderwijst, hij zal het kleinst gekwalificeerd worden in het hemelse koninkrijk (het Hiernamaals): maar wie ze doet en onderwijst, die zal groot gekwalificeerd worden in het hemelse koninkrijk.” (Matteüs 5:17-19.)

“Onderwerp u dus aan God (= Islaam) en weersta de duivel (die oproept tot dwaling)…” (Jakobus 4:7.)

Lees ook Paulus over de Bijbel – Is 100% van de Bijbel geïnspireerd door God?

Geschreven door Ah’med Deedat.
Vertaald door ‘Abdul-Jabbar van de Ven.
Met toevoegingen van Aboe Yoesoef ‘Abdoellaah (A.Y.A.).

Deze verhandeling bevat de volgende onderwerpen:

Christenen geven toe

Het standpunt van de moslims

De vele Bijbelversies

Vijftigduizend fouten?
– Verwekt, niet gemaakt
– “Christelijke warkunde”
– De Hemelvaart
– Het ezelcircus
– Niet voor lang!

Vernietigende bekentenissen
– Ontwikkelde ziekte
– De getuigen
– Wat de pot schaft
– Een geduldige hoorzitting
– Mozes schrijft zijn eigen doodsbericht?

Het boek heeft het nieuwe testament gekerstend
– Waarom “volgens”?
– Groothandelsplagiaat
– Plagiaat of literaire kidnap?
– Perverse maatstaven
– Niets minder dan 100%
– Geen letterlijke inspiratie

De vuurproef
– God of de duivel?
– Wie zijn de echte schrijvers?
– Drie of zeven?
– Tweeëntwintig of tweeënveertig?
– Acht of achttien?
– Cavalerie of infanterie?
– Praktisch huiswerk
– Opgehoopte tegenstrijdigheden

De objectiefste getuigenis
– Niet ver te zoeken
– De wraak van een vrouw /A>
– De morele les /A>
– Christelijk ouderlijke dilemma’s
– Je kunt je niet voor eeuwig verstoppen
– Incest geëerd
– Ban het boek!
– Dochters verleiden hun vader

De stamboom van Jezus (vrede zij met hem)
– Schandelijke afstamming
– Slechts twee gemachtigd
– Een waargemaakte voorspelling?
– Vooroordeel afbreken
– De bron van Lucas’ “inspiratie”
– Het overgebleven evangelie
– Schrijvers in een notendop

Epiloog
– Vroege provocatie
– Moslims onder voortdurende aanval
– Aanval niet nieuw
– Hebben moslims het antwoord?
– Moslims uitgedaagd

 


Christenen geven toe

Dr. W. Graham Scroggie van het “Moody Bible Institute” in Chicago, één van de meest prestigieuze christelijke Evangelische missies ter wereld, geeft als antwoord op de vraag “is de Bijbel het Woord van God?” (wat ook de titel van zijn boek is), het volgende antwoord: “Ja, de Bijbel is menselijk, hoewel sommigen, vanuit een ijver die niet overeenstemt met kennis (d.w.z. uit onwetendheid), dit hebben ontkend. Deze boeken (= de Bijbel) zijn door de gedachten van mensen gegaan, zijn in mensentaal geschreven, zijn opgeschreven door mensenhanden, en herbergen in hun stijl de menselijke kenmerken.”

Een andere grote christelijke geleerde, Kenneth Cragg, de Anglicaanse bisschop van al-Qoeds (= Jeruzalem), zegt op pagina 277 van zijn boek The Call Of The Minaret: “Zo niet het geval met het Nieuwe Testament (d.w.z. in tegenstelling tot de Qor-aan). Daar vindt men condensatie (samenvatting) en bewerking (tussenvoeging); er is keuze, reproductie en getuige. Het evangelie is door de gedachten van de kerk achter de schrijvers gekomen. Zij vertegenwoordigen (mystieke) ervaring en geschiedenis.” (#1) Als woorden enige betekenis hebben, hoeven we dan nog enig ander woord van commentaar toe te voegen om onze zaak te bewijzen? Nee! Maar de professionele propagandisten hebben, na uit de school te hebben geklapt, nog steeds de onbeschaamdheid om hun lezers proberen te laten geloven dat zij zonder de minste twijfel hebben bewezen dat de Bijbel “het onbetwiste Woord van God” is. Hun semantische gymnastiek (dubbelzinnig spreken en spelen met woorden) is verbazingwekkend!

[Toevoeging van A.Y.A.: (#1) Dr. Von Tishendorf, een van de meest vastberaden verdedigers van de drie-eenheid, gaf toe dat het Nieuwe Testament “in vele passages zulke serieuze wijzigingen qua betekenis had ondergaan, dat het ons in pijnlijke onzekerheid laat betreffende hetgeen de apostels werkelijk geschreven hebben.” (James Bentley, Secrets of Mount Sinai, p. 117.)]

Deze beide godsdienstgeleerden vertellen ons in de duidelijkste taal die voor mensen mogelijk is, dat de Bijbel menselijk handwerk is (#2), al die tijd doende alsof zij het tegenovergestelde bewijzen. Er bestaat een oud Arabisch spreekwoord dat zegt: “Als zo de priesters zijn, God zegen de (kerk) gemeente.”

[Toevoeging van A.Y.A.: (#2) dit niet alleen, zelfs de Bijbel geeft dit aan: “Hoe durven jullie te zeggen: ‘Wij zijn wijs, en de wet van Jehovah is bij ons’? Waarlijk, zie, de valse pen van de schrijvers hebben valselijk geschreven. De wijzen zijn beschaamd gemaakt, zij zijn met wanhoop vervuld en verward: zie, ze hebben het woord van Jehovah verworpen; en wat voor wijsheid is er in hen?” (Jeremia 8:8-9.) Hier wordt nadrukkelijk aangegeven dat de Joden knoeiden met het Heilige Schrift! En in “Islam en Christendom in de Bijbel” hebben we reeds gezien dat Paulus zelf herhaaldelijk bekende dat hij geen goddelijke inspiratie ontving maar zijn eigen mening gaf (zie o.a. I Korintiërs 7:12, I Korintiërs 7:25 en II Korintiërs 11:17) en zei dat hij leugens vertelde om zieltjes te winnen (zie Romeinen 3:7) en dat hij zich gedroeg als een hypocriet (zie I Korintiërs 9:19-21).]

Met dit soort kletspraat zijn de fanatieke evangelist en de Bijbelbonker “geïnspireerd” om de “heidenen” lastig te vallen. Een theologiestudent (een nog niet bekwame jonge evangelist) van de Universiteit van Witwatersrand (Wits University in de Zuid-Afrikaanse stad Johannesburg), werd een frequente bezoeker van de Newtown-Moskee in Johannesburg, met de “nobele” gedachte te “getuigen” tot de leden van zijn kerkgemeente. Toen ik aan hem werd voorgesteld (en achter zijn bedoeling was gekomen), nodigde ik hem uit mee te gaan lunchen in de woning van mijn boer, op een steenworp afstand van de moskee. Terwijl we aan tafel discussieerden over de authenticiteit van de Bijbel, en ik zijn halsstarrige dogmatisme voelde, liet ik een proefballon op: “Jouw Professor Geyser (het hoofd van de Theologiefaculteit) gelooft niet dat de Bijbel het Woord van God is.” Zonder ook maar de geringste verbazing antwoordde hij: “Dat weet ik.” Nu had ik persoonlijk geen kennis over de Professors opvatting over de Bijbel. Dat veronderstelde ik alleen uit een dispuut dat rond hem woedde over de “goddelijkheid van Christus.” Hij had over dit punt enkele jaren daarvoor de strijd aangebonden met de orthodoxe gelovigen. Ik ging verder en zei: “Jouw lector gelooft niet dat de Bijbel het Woord van God is.”

De jonge evangelist antwoordde opnieuw met: “Dat weet ik,” maar ging deze keer verder met de woorden: “Maar ik geloof dat het Gods Woord is!” Er is geen remedie voor zulke mensen.

Zelfs Jezus (vrede zij met hem) betreurde deze ziekte: “…want ziende zien zij niet, en horende horen zij niet, noch begrijpen zij.” (Matteüs 13:13.)

De Qor-aan, het Heilige Boek van Allah de Verhevene, veroordeelt deze koppige mentaliteit ook (Nederlandstalige interpretatie): “(Zij zijn) doof (en kunnen de leiding dus niet horen), stom (waardoor zij de woorden die hen tot voordeel zijn niet uit kunnen spreken), en blind (in absolute duisternis en dwaling), dus keren zij niet terug (naar het rechte pad waarop zij voorheen verkeerden).” [Soerat al-Baqarah (2), aayah 18.]

Deze (volgende) bladzijden zijn nu gericht aan die oprechte nederige zielen die echt geïnteresseerd zijn in de zoektocht naar het Licht van God en die erdoor wensen te worden geleid. Wat betreft de anderen, met een ziekte in hun zielen, voor hen kunnen de feiten die in dit boekje gepresenteerd worden, alleen maar de ziekte van hun harten verergeren.

 


Het standpunt van de moslims

Of ze nu katholiek, protestant, of een aanhanger van de duizend-en-één sektes en kerkgenootschappen van het Christendom zijn, je zult nooit een missionaris vinden die niet op het eerste gezicht veronderstelt dat zijn potentiële bekeerling zijn “Heilige Bijbel” accepteert als het boek van voornaamste autoriteit over elke religieuze opinie. Het enige antwoord dat de aanstaande bekeerling heeft, is verzen van de Bijbel aan te halen die tegenstrijdig zijn met die van de missionaris, of te discussiëren over hun interpretaties.

Wanneer de moslim zijn standpunt bewijst vanuit het “Heilige” Schrift van de christen zelf, en wanneer de professionele priester, dominee of predikant de argumenten niet kan weerleggen, is de onvermijdelijke christelijke ontwijking: “Accepteert u de Bijbel als Gods Woord?” Op het eerste gezicht lijkt het een makkelijke vraag, maar een simpele “ja” of “nee” kunnen niet als antwoord gegeven worden. Kijk, je moet eerst je standpunt uitleggen, maar de christen zal je de gelegenheid niet geven. Hij wordt ongeduldig.

“Geef antwoord; ja of nee!,” dringt hij aan. De Joden deden 2000 jaar geleden hetzelfde met ‘Iesaa (Jezus – vrede zij met hem), maar het verschil was dat hij wonderbaarlijk genoeg niet in een dwangbuis werd gestopt, zoals vandaag de dag wel het geval is! De lezer zal er meteen mee instemmen dat de dingen niet altijd ofwel zwart of wit zijn. Tussen deze twee extremen zijn er verscheidene tinten grijs. Als je “ja” zegt op zijn vraag, dan zou dat betekenen dat je bereid bent alles te slikken; het haakje, de lijn en het zinkloodje, van Genesis tot Openbaringen van zijn Bijbel.

Als je antwoord met een “nee”, maakt hij zich vlug los van de feiten die je gepresenteerd hebt, en verzamelt steun van zijn medegelovigen in het publiek met: “Zie je wel, deze man gelooft niet in de Bijbel! Welk recht heeft hij dan om zijn zaak uiteen te zetten vanuit ons boek!?” Met zijn waterslangachtige salto berust hij er tevreden op dat hij op een veilige manier de kwestie heeft ontweken. Wat staat de “moeballigh” te doen? Hij moet zijn standpunt ten opzichte van de Bijbel uitleggen, zoals hij eigenlijk behoort te doen.

Wij moslims aarzelen niet toe te geven dat er drie verschillende soorten getuigenissen staan in de Bijbel, die herkenbaar zijn zonder daar opgeleid voor te hoeven zijn. Deze drie soorten zijn:

1.) Je zult in staat zijn in de Bijbel te herkennen wat zou kunnen worden omschreven als “het Woord van God.”

2.) Je zult ook in staat zijn waar te nemen wat kan worden omschreven als “woorden van een profeet van God.”

3.) En je zult zonder twijfel zien dat het grootste deel van de Bijbel bestaat uit de verslagen van oog- of oorgetuigen, of personen die opgeschreven hebben wat ze anderen hebben horen zeggen. Dit zijn dus “woorden van een geschiedschrijver.” Je hoeft niet te zoeken naar voorbeelden van deze verschillende soorten van getuigenissen in de Bijbel. De volgende passages zullen de stelling kristalhelder maken:

Het eerste type:

Ik zal van onder hun broeders een profeet doen verschijnen, zoals jij bent, en Ik zal Mijn Woorden in zijn mond leggen; en hij zal alles wat Ik hem zal gebieden tegen hen zeggen…” (Deuteronomium 18:18.)

Ik, Ik ben Jehovah; en buiten Mij is er geen Verlosser!” (Jesaja 43:11.)

“Kijk naar Mij en wees verlost, alle uiteinden van de wereld: want Ik ben God en er is geen ander.” (Jesaja 45:22.)

Het tweede type:

“…riep Jezus met luide stem, zeggende: ‘Eli, Eli, lama sabachtani?’…” (Matteüs 27:46.)

Jezus antwoordde: ‘Het eerste is, luister, O Israël, de Heer, onze God (#3), de Heer is ÉÉN.’” (Markus 12:29.)

[Toevoeging van A.Y.A.: (#3) hij zegt hier “onze God”, dus ook zijn God, wat betekent dat Jezus (vrede zij met hem) dus ook deel uitmaakte van de schepping.]

“En Jezus zei tegen hem: ‘Waarom noem je mij goed? Niemand is goed behalve God.” (Markus 10:18.)

Zelfs een kind zal kunnen bevestigen dat “Jezus riep”, “Jezus antwoordde” en “Jezus zei” de woorden zijn van degene aan wie ze worden toegeschreven, d.w.z.: de woorden van een profeet van Allah de Verhevene.

Het derde type:

“En toen hij (Jezus) van verre een vijgenboom zag die bladeren had, ging hij daarheen om daaraan wellicht iets te vinden: en toen hij daar aan kwam, vond hij niets dan bladeren…” (Markus 11:13.)

Het merendeel van de Bijbel bestaat uit verslagen van dit DERDE soort. Dat zijn de woorden van een derde persoon. Let op de vetgedrukte voornaamwoorden. Zij zijn niet de woorden van God of Zijn profeet, maar de woorden van een geschiedschrijver.

Voor de moslim is het vrij gemakkelijk om de bovengenoemde soorten van verslagen te onderscheiden, omdat hij ze ook heeft in zijn eigen geloof. Maar van alle volgelingen van de verschillende religies is hij het meest gelukkig op dit punt, want zijn verschillende verslagen zijn vervat in afzonderlijke boeken!

De eerste soort – het Woord van God – vindt men in een Boek genaamd de Edele Qor-aan.

De tweede soort – de woorden van de profeet van God (Moh’ammad – Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) zijn opgetekend in de boeken van overlevering, ofwel h’adieth.

Verslagen van de derde soort zijn overvloedig aanwezig in verschillende boekdelen van de islamitische geschiedenis, geschreven door enkele personen van grote eerlijkheid en geleerdheid, en door anderen van mindere betrouwbaarheid, maar de moslim houdt zijn boeken bewust in afzonderlijke boekdelen! De moslim houdt de drie bovengenoemde soorten verslagen met angstvallige bezorgdheid uit elkaar, in hun juiste gradaties van autoriteit. Hij stelt ze nooit gelijk. De “Heilige Bijbel” bevat aan de andere kant een bonte mengeling van literatuur, die de gênante, de smerige en de obscene soorten allemaal onder dezelfde kaft zet. Een christen is gedwongen om gelijkwaardig, spiritueel belang en autoriteit aan al die verslagen te hechten en komt er dus ongelukkig vanaf in dit opzicht.

 


De vele Bijbelversies

Het zal nu gemakkelijk voor ons zijn om een bewering van een christen over zijn “Heilige Boek” te analyseren.

Laten we eerst ons eigen geloof aangaande de Boeken van God verhelderen voordat we de verscheidene versies nauwkeurig onderzoeken. Wat bedoelen we nu werkelijk wanneer we zeggen dat we geloven in at-Tawraat (de Thora), az-Zaboer (de Psalmen), al-Indjiel (het Evangelie) en al-Qor-aan (de Koran)? We weten al dat de Heilige Qor-aan het onfeilbare Woord van God is, woord voor woord geopenbaard aan onze geliefde profeet Moh’ammad al-Moestafa (#4) (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem), door middel van de aartsengel Djibriel (Gabriël – vrede zij met hem), en op een volmaakte manier behouden en beschermd tegen menselijke vervalsing voor de afgelopen veertienhonderd jaar.

[Toevoeging van A.Y.A.: (#4) al-Moestafa: de uitverkorene, één van de namen van de profeet Moh’ammed (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem).]

Zelfs vijandige critici van de Islam (Arabisch: Islaam) hebben met tegenzin ingestaan voor de zuiverheid van de Heilige Qor-aan: “Er is in de wereld waarschijnlijk geen ander boek dat twaalf eeuwen (nu veertien) met zo’n zuivere tekst in stand is gebleven…” (Woorden van Sir William Muir.)

At-Tawraat waar wij moslims in geloven, is niet de “Thora” van de joden en de christenen, hoewel de woorden, het ene Arabisch, het andere Hebreeuws, hetzelfde zijn. Wij geloven dat wat de profeet Moesaa (Mozes – vrede zij met hem) tot zijn volk predikte, de openbaring was van de Almachtige God, maar dat Moesaa (vrede zij met hem) niet de auteur was van deze “boeken”, zoals aan hem is toegeschreven door de joden en de christenen.

Evenzo geloven we dat az-Zaboer de openbaring was die God aan Daawoed (David – vrede zij met hem) heeft neergezonden, maar dat de huidige Psalmen die geassocieerd zijn met zijn naam niet die openbaring zijn. De christenen zelf beweren niet eens dat Daawoed (vrede zij met hem) de enige schrijver is van “zijn” Psalmen.

Hoe zit het met al-Indjiel? Al-Indjiel betekent “het Evangelie” of “het goede nieuws” welke Jezus (‘Iesaa – vrede zij met hem) predikte tijdens zijn korte ambt. De Evangelieschrijvers melden vaak dat Jezus (vrede zij met hem) rondtrok en het Evangelie (al-Indjiel) predikte: “En Jezus ging…en verkondigde het evangelie…” (Matteüs 9:35.)

“…en al wie zijn leven zal verliezen (in deze wereld) omwille van mij en het evangelie, die zal het redden (in het Hiernamaals).” (Marcus 8:35.)

“…en het evangelie verkondigde…” (Lucas 20:1.)

Het “evangelie” is een veelgebruikt woord, maar welk Evangelie predikte Jezus (vrede zij met hem)? Van de 27 boeken van het Nieuwe Testament kan alleen een klein deel worden aangenomen als de woorden van Jezus (vrede zij met hem).

De christenen scheppen op over de Evangelies volgens St. Matteüs, volgens St. Marcus, volgens St. Lucas en volgens St. Johannes, maar er is geen enkele Evangelie “volgens” (St.) Jezus zelf!

Wij moslims geloven oprecht dat alles wat Jezus (vrede zij met hem) predikte, van God kwam. Dat was al-Indjiel, het Evangelie, het goede nieuws en de Leiding van God voor de Kinderen van Israël. Tijdens zijn leven heeft Jezus (vrede zij met hem) nooit ook maar één woord opgeschreven, noch heeft hij iemand daartoe opdracht gegeven. Wat er vandaag de dag doorgaat als de “Evangeliën”, zijn in feite de werken van anonieme handen!

De vraag voor ons is: “Accepteer je dat de Bijbel Gods Woord is?” De vraag wordt echt gesteld in de vorm van een uitdaging. De vraagsteller probeert niet simpelweg verlichting te verkrijgen. De vraag wordt gesteld in de geest van een debat. Wij hebben elk recht om in een soortgelijke geest te vragen: “Over welke Bijbel heeft u het?” “Waarom, er is maar ÉÉN Bijbel!,” moppert hij.

Terwijl ik de rooms-katholieke “Douay” (#5) versie van de Bijbel in de lucht houd, vraag ik: “Accepteert u deze Bijbel als het Woord van God?” Voor redenen die zij zelf het beste weten, heeft de “Catholic Truth Society” hun versie van de Bijbel in een erg korte, dikke vorm uitgegeven. Deze versie is een erg eigenaardige vorm onder de talrijke versies die vandaag de dag op de markt zijn. De christelijke vragensteller is verbluft. “Welke Bijbel is dat?,” vraagt hij. “Waarom, ik dacht dat je zei dat er maar ÉÉN Bijbel was!?,” herinner ik hem. “J-a,” mompelt hij twijfelachtig, “maar welke versie is dat?” “Waarom, maakt dat iets uit dan?,” vroeg ik. Natuurlijk maakt dat iets uit, en de professionele predikant weet dat het iets uitmaakt. Hij is alleen aan het bluffen met zijn “ÉÉN Bijbel” bewering.

[Toevoeging van A.Y.A.: (#5) de Douay–Rheims Bible is een Engelse vertaling van de Bijbel uit ca.1600. Het doel van deze versie, zowel tekst als aantekeningen, was om de katholieke traditie te steunen tegenover de Protestantse Reformatie welke tot dan aan toe de Elizabethaanse religie en het academisch debat overweldigend domineerde. Als zodanig was het een indrukwekkende inspanning door de Engelstalige katholieken om de Contrareformatie (Katholieke Reformatie) te steunen. We dienen voor ogen te houden dat diverse christelijke sekten elkaar tot sinds kort ketterij verweten, vervolgden en doodden. Tot aan 1967 mochten katholieken en b.v. protestanten niet trouwen: twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen, werd er gezegd.]

De rooms-katholieke Bijbel is in 1582 uitgegeven in Rheims uit Jerome’s Latijnse Omgangstaal, en heruitgegeven in 1609 in Douay. De RKV (rooms-katholieke versie) is als zodanig de oudste versie die men vandaag de dag nog kan kopen. Ondanks haar ouderdom veroordeelt de hele protestantse wereld, inclusief de “sektes” (#6), de RKV omdat het zeven extra “boeken” bevat waar zij minachtend naar verwijzen als de “apocriefen”, d.w.z van twijfelachtige autoriteit. Ondanks de gruwelijke waarschuwing die staat in de Apocalyps, welke het laatste boek is in de RKV (door de protestanten “Openbaring” genoemd), is het “geopenbaard”: “…Als iemand hieraan toevoegt, God zal de plagen die in dit boek beschreven zijn aan hem toevoegen: en als iemand wegneemt van de woorden van het boek van deze profetie, God zal zijn deel van de boom des leven wegnemen…” (Openbaring 22:18-19.)

[Toevoeging van A.Y.A.: (#6) deze kleinerende titel wordt door de orthodoxen gegeven aan Jehova’s getuigen, de zevende dag’s adventisten en duizend andere sektes en kerkgemeentes waarmee ze niet overweg kunnen.]

Maar wie geeft hier iets om! Zij geloven niet echt! De protestanten hebben dapper zeven hele boeken geschrapt uit hun Boek van God! De bannelingen zijn:

– Het boek van Judith.
– Het boek van Baruch.
– Het boek van Tobias.
– Het boek van Esther, etc.

Sir Winston Churchill heeft wat toepasselijke dingen te zeggen over de Geautoriseerde Versie (GV) van de protestantse Bijbel, welke ook wijd en zijd bekend staat als de King James Versie (KJV): “De geautoriseerde versie van de Bijbel werd in 1611 uitgegeven door de wens en het bevel van zijne majesteit koning James de eerste, wiens naam het draagt tot de dag van vandaag.”

[Toevoeging van A.Y.A.: Jacobus I (1566 – 1625) was de zoon van Maria, koningin van Schotland, en opvolger van Elizabeth I. Hij onderdrukte zowel katholieken als protestanten en handhaafde het goddelijke recht van de koningen. Op zijn gezag ontstond er een nieuwe vertaling van de Bijbel, die meestal de King James Version wordt genoemd.]

De rooms-katholieken, die geloven dat de protestanten het Boek van God hebben verminkt, steunen en steken aan de andere kant toch de protestantse “misdaad” aan, door hun inlandse bekeerlingen de Geautoriseerde Versie (GV) van de Bijbel aan te laten schaffen, welke de enige Bijbel is die beschikbaar is in zo’n 1500 talen van de minder ontwikkelde naties van de wereld. De rooms-katholieken melken hun koeien, maar het voederen is overgelaten aan de protestanten! De overgrote meerderheid van de christenen, zowel katholieken als protestanten, gebruiken de Geautoriseerde Versie (GV), of de King James Versie (KJV) zoals het ook wel wordt genoemd.

Voor het eerst uitgegeven, zoals Sir Winston zegt, in 1611, en daarna herzien in 1881 (RV), en nu her-herzien en gemoderniseerd als de Revised Standard Version (RSV) in 1952, en nu opnieuw her-her-herzien in 1971 (nog steeds RSV genoemd).

Laten we eens kijken welke opinie de christenheid heeft over deze meest herziene Bijbel, de RSV: “De beste versie die in deze huidige eeuw is voortgebracht.” (Church of England Newspaper.)

“Een volkomen frisse vertaling door geleerden van de hoogste rang.” (Times Literary Supplement.)

“De geliefde kenmerken van de geautoriseerde versie, gecombineerd met een nieuwe nauwkeurigheid van vertalen.” (Life and Work.)

“De meest nauwkeurige en nauwsluitende weergave van het origineel.” (The Times.)

De uitgevers zelf (Collins) zeggen in hun aantekeningen op de Bijbel aan het eind van hun productie, op bladzijde 10: “Deze Bijbel (RSV) is het product van tweeëndertig geleerden, geassisteerd door een adviescomité dat vijftig samenwerkende kerkgenootschappen vertegenwoordigt.” Waarom al dit gebluf? Om het goedgelovige publiek hun product te laten kopen!? Al deze getuigenissen overtuigen de koper dat hij op het juiste paard wedt, waarbij de koper nauwelijks in de gaten heeft dat hij voor de gek wordt gehouden.

Maar hoe zit het met de Geautoriseerde Versie van de Bijbel (GV), de “grootste bestseller ter wereld”? Deze herzieners, allemaal goede verkopers, hebben er een paar hele mooie dingen over te zeggen. Op hun pagina iii, paragraaf zes van het voorwoord van de RSV lezen we echter: “De King James Version (alternatieve naam voor AV – GV) is met goede reden ‘het indrukwekkendste monument van het Engelse proza’ genoemd. De herzieners van (dit werk) hebben in 1881 bewondering geuit voor ‘haar eenvoud, haar waardigheid, haar kracht, haar blijde zinswendingen… de muziek van haar cadans en de toepasselijkheid van haar ritme.’ Het maakt, zoals geen ander boek, deel uit van de vorming van het persoonlijke karakter en de publieke gewoontes van de Engelssprekende volkeren. We zijn het (boek) een enorme dank verschuldigd.” Kunt u, beste lezer, een geweldigere huldebetuiging aan “het Boek der Boeken” voorstellen dan de bovengenoemde? Ik kan dat in ieder geval niet.

Laat de gelovige christen zich nu wapenen tegen de onaardigste klap van allen van zijn eigen geliefde Advocaten der Religie; want in dezelfde adem zeggen zij: “Toch heeft de King James Version zware gebreken” en “dat deze gebreken zo talrijk en zo ernstig zijn dat herziening vereist is…” Dit komt recht uit de eerste hand, d.w.z.: de orthodoxe christelijke geleerden van “de hoogste rang.” Een andere stoet Dokters der Goddelijkheid is nu nodig om een encyclopedie te produceren die de oorzaak van deze zware en ernstige gebreken in hun Heilige Schrift uitlegt, en hun redenen voor waarom ze die hebben verwijderd.

 


Vijftigduizend fouten?

De Jehovah’s Getuigen gebruikten in hun “Ontwaakt!” magazine van 8 september 1957 deze opzienbarende kop: “50.000 fouten in de Bijbel?”

Terwijl ik nog steeds bezig was het thema van dit boekje te formuleren, hoorde ik op een zondagmorgen dat er aan mijn deur werd geklopt. Ik deed de deur open. Daar stond een Europese heer, met een brede grijns.
“Goede morgen,” zei hij. “Goede morgen,” antwoordde ik. Hij bood mij zijn “Ontwaakt” en “Wachttoren” tijdschriften aan. Yes, een Jehovah’s Getuige! Als er al eerder enkele Jehovah’s Getuige aan je deur zijn geweest, zul je ze onmiddellijk herkennen. De meest verwaande groep mensen die ooit bij mensen aan de deur zijn geweest! Ik nodigde hem uit binnen te komen. Nadat hij was gaan zitten, haalde ik de volledige weergave tevoorschijn van wat je hieronder ziet:

 

GW 01

 

Wijzend naar de monografie boven aan de bladzijde, vroeg ik: “Is dit van jullie?” Hij herkende meteen zijn eigen partij. Ik zei: “Er staat ‘50.000 fouten in de Bijbel’, is dat waar?” “Wat is dat!?,” riep hij uit. Ik herhaalde: “Ik zei dat er staat dat er 50.000 fouten in jullie Bijbel staan.” “Waar heeft u dat vandaan?,” vroeg hij. (Dit blad was 23 jaar daarvoor uitgegeven, toen hij misschien nog een klein ventje was).

Ik zei: “Laat al dat fantastische gepraat maar achterwege; is dit van jullie?,” terwijl ik weer naar de monograaf Ontwaakt! wees. Hij zei: “Mag ik eens kijken?” “Natuurlijk,” zei ik. Ik overhandigde hem de bladzijde. Hij begon het nauwkeurig te lezen. Zij (de Jehovah’s Getuigen) zijn getraind. Ze wonen vijf maal per week lessen bij in hun “Koninkrijk Zalen.” Natuurlijk zijn zij de bekwaamste missionarissen onder de duizend en één sektes en kerkgenootschappen van het Christendom. Hen is geleerd dat als je in de hoek bent gedreven, je dan geen enkel compromis sluit; open je mond niet. Wacht tot de Heilige Geest jou inspireert wat je moet zeggen.

Ik bleef stil naar hem kijken terwijl hij in de bladzijde neusde. Plotseling hief hij zijn hoofd. Hij had het gevonden. De “Heilige Geest” had hem geprikkeld. “Het artikel zegt dat de meeste van deze fouten zijn verwijderd,” begon hij. Ik vroeg hem: “Als de meeste zijn verwijderd, hoeveel van de 50.000 zijn er dan nog over? 5000? 500? 50? Zelfs als er 50 overblijven, schrijf je deze fouten dan toe aan God?”

Hij was sprakeloos. Hij verontschuldigde zichzelf, door voor te stellen nog eens te komen met een ouder lid van zijn kerk. Dat wilde ik nog wel eens zien! Als ik dit boekje af had gehad, had ik het hem aangeboden en gezegd: “Ik zou je een dienst willen bewijzen. Geef mij je naam, adres en telefoonnummer. Ik zal dit boekje Is de Bijbel Gods Woord? voor 90 dagen uitlenen. Ik wil een geschreven antwoord!” Als jullie dat doen, en een paar andere moslims doen hetzelfde, zullen zij (de Jehovah’s Getuigen) en de andere missionarissen, nooit meer een voet over jullie drempel zetten. Ik geloof dat deze publicatie zich zal bewijzen als de meest effectieve “talisman” tot nu toe, in shaa-a Allaah!

Deze “sekte” van Jehovah’s Getuigen, die zo sterk is in haar veroordeling van de orthodoxe drie-eenheidaanhangers, omdat ze met het “Woord van God” zouden spelen, speelt zelf hetzelfde spelletje van semantische gymnastiek. In het hier beschouwde artikel, “50.000 fouten in de Bijbel?,” zeggen zij: “Er zijn waarschijnlijk 50.000 fouten… fouten die in de Bijbeltekst zijn geslopen… 50.000 van zulke ernstige fouten (?)… de meeste van deze zogenaamde fouten… in zijn geheel is de Bijbel nauwkeurig.” (!)

We hebben geen tijd en ruimte om op de tienduizenden ernstige of kleinere gebreken in te gaan die de auteurs van de Revised Standard Version (RSV) geprobeerd hebben te herzien. We laten dat privilege over aan de christelijke Bijbelgeleerden. Hier zal ik proberen om slechts een vluchtige blik te werpen op een half dozijn of zo van deze “kleinere” veranderingen.

1. “Daarom zal de Heer jou Zelf een teken geven: zie, een maagd zal zwanger worden, en een zoon baren, en zij zal hem de naam Immanuël geven.” (Jesaja 7:14.)

De onmisbare “virgin (maagd)” in het bovengenoemde vers is in de RSV nu vervangen met het woord “young woman (jonge vrouw)”, wat de correcte vertaling is van het Hebreeuwse woord almah (הָעַלְמָה). Almah is het woord welke de hele tijd in de Hebreeuwse tekst voorkomt, en NIET bethulah (בְּתוּלָה), wat “maagd” betekent.

Deze correctie kan alleen gevonden worden in de Engelstalige vertaling, aangezien de RSV alleen in deze taal is uitgegeven. (#7) Voor de Afrikaan, de Arabier en de Zulu, en in feite, alle 1499 andere talen van de wereld, worden christenen gedwongen de verkeerde benaming “virgin (maagd)” te blijven slikken.

[Toevoeging van A.Y.A.: (#7) in de Herziene Statenvertaling (een ‘revisie’ – nadrukkelijk géén hertaling – van de oude Statenvertaling uit 1637 in meer hedendaags Nederlands) staat nog steeds: “de maagd”. In b.v. De Nieuwe Bijbelvertaling staat wel: “de jonge vrouw”.]

 


– Verwekt, niet gemaakt

“Jezus is de enige verwekte zoon van God, verwekt, niet gemaakt” is een onderdeel van het orthodoxe cathechisme en zij leunen voor steun op het volgende:

2. “Want God had de wereld dusdanig lief, dat Hij Zijn enige verwekte (#8) zoon gegeven heeft, zodat al wie in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.” (Johannes 3:16.)

[Toevoeging van A.Y.A.: (#8) in De Nieuwe Bijbelvertaling is “verwekt” gewoon weggelaten en staat er “enige Zoon”. In diverse andere vertalingen gebruiken ze “eniggeboren Zoon”.]

Geen enkele priester die zijn kleren waard is zou het achterwege laten te zeggen “de enig GEBORENE van de Vader!” wanneer hij tot een potentiële bekeerling predikt. Maar dit verzinsel – “GEBOREN” – is nu ongegeneerd geschrapt door de Bijbelherzieners, zonder enig woordje van excuus. (#9) Ze zijn zo stil als kerkmuizen en willen de aandacht van de lezer niet vestigen op hun heimelijke schrapping.

[Toevoeging van A.Y.A.: (#9) For God so loved the world that he gave his only Son…” (Revised Standard Version.) In zowel de American Standard Version (ASV) als de King James Version (KJV), die gebruikt zijn voor de vertaling van de bijbelverzen in dit werk, staat: For God so loved the world, that he gave his only begotten Son…”]

Dit godslasterlijke woord “VERWEKT” was één van de vele tussenvoegsels in de “Heilige Bijbel”. De Almachtige God heeft deze godslastering in de krachtigste woorden veroordeeld, weldra na de invoering (van dit verzinsel). Hij wachtte geen 2000 jaar om Bijbelgeleerden de fraude te laten onthullen (Nederlandstalige interpretatie): “En zij zeggen: ‘Ar-Rah’maan (de Meest Barmhartige – Allah) heeft Zich een zoon genomen.’ Bij Allah! Jullie hebben werkelijk een vreselijk iets voortgebracht (gezegd)! Waardoor de hemelen haast splijten en de aarde openbarst en de bergen ineenstorten (uit woede voor het begane polytheïsme). Dat zij een zoon toeschrijven aan ar-Rah’maan (de Meest Barmhartige – Allah). En het is niet gepast voor ar-Rah’maan (de Meest Barmhartige – Allah) dat Hij Zich een zoon neemt.” [Soerat Maryam (19), aayah 88-92.]

De moslimwereld zou de “vijftig samenwerkende kerkgezindtes” van het Christendom, en hun Groep van Wijze mannen, de “twee en dertig geleerden van de hoogste rang”, moeten feliciteren omdat ze hun Heilige Bijbel een graadje dichter bij de Qor-aanische waarheid hebben gebracht (Nederlandstalige interpretatie): “Hij heeft niet verwekt en is niet verwekt.” [Soerat al-Ikhlaas (112), aayah 3.]

[Toevoeging van A.Y.A.: Allah de Verhevene is vrij van de onvolmaaktheid inherent aan het concept van het hebben van ouders of kinderen als een expansie of verrijking van iemands eigen bestaan: Allah de Almachtige heeft niets en niemand nodig! Deze Uitspraak weerlegt niet louter de christelijke doctrine van Jezus (vrede zij met hem) als “de zoon van God”, maar benadrukt ook de logische onmogelijkheid om een dergelijk concept in verband te brengen met God. Het benadrukt ook de Majesteitelijkheid van Allah en Zijn behoefteloosheid aan enige vorm van hulp.]

 


– “Christelijke warkunde”

3. “Want drie zijn er die getuigen, de Geest, en het water, en het bloed: en deze drie zijn één.” (1 Johannes 5:8.)

[Toevoeging van A.Y.A.: de Nieuwe Bijbelvertaling geeft aan dat andere handschriften lezen: “Er zijn dus drie getuigen in de hemel: de Vader, het Woord en de heilige Geest; en deze drie zijn één,” of: “En er zijn drie getuigen op de aarde: de Geest, het water en het bloed; en deze drie zijn één,” of: “Er zijn dus drie getuigen: de Geest, het water en het bloed, en het getuigenis van deze drie is eensluidend.” Behoorlijk wat variaties dus!]

Dit vers is de dichtstbijzijnde benadering tot wat de christenen hun “heilige drie-eenheid” noemen, in de encyclopedie genaamd BIJBEL. Deze hoeksteen van het christelijke geloof is ook uit de RSV geschrapt, zonder ook maar een schijn van uitleg. Het is al die tijd een vroom bedrog geweest, en het is welverdiend uit de RSV geschrapt voor de Engelstaligen. Maar voor de 1499 resterende taalgroepen in de wereld die de christelijke brouwsels in hun moedertaal lezen, blijft het bedrog in stand. Deze mensen zullen nooit de waarheid weten tot de Dag des Oordeels.

Wij moslims moeten echter wederom de stoet godsdienstgeleerden feliciteren, die eerlijk genoeg zijn geweest een andere leugen uit de Engelse (RSV) te verwijderen, waarmee ze hun Heilige Boek nog een stap dichter bij de leerstellingen van de Islaam brengen. Want Allah de Verhevene zegt in Zijn Qor-aan (Nederlandstalige interpretatie): “…en zeg niet dat Allah drie is [een drie-eenheid (#10)]! Houd op (met deze bewering)! Dat is beter voor jullie. Waarlijk, Allah is één God…” [Soerat an-Nisaa-e (4), aayah 171.]

[Toevoeging van A.Y.A.: (#10) Johannes 10:30 geeft aan: “…Ik en de Vader zijn één…” Beduidt dit dan een twee-eenheid, een eenheid met uitsluitsel van de Heilige Geest!? En één in wat? In hun Alwetendheid? In hun Aard? In hun Almacht? Nee, het is louter een heel onschuldige uitdrukking waarmee niet meer dan een gemeenschappelijk doel met God werd bedoeld. De drie-eenheid dient dus niet letterlijk begrepen te worden, maar figuurlijk – één in doel: “…zodat zij (alle gelovigen) allen ÉÉN zullen zijn; exact zoals U, Vader, in mij (bent), en ik in U, dat zij (alle gelovigen) ook in ons zullen zijn (figuurlijk, niet letterlijk): dat de wereld zal geloven dat U mij gezonden hebt (als een profeet). En de heerlijkheid (leiding, boodschap, waarheid) die U mij gegeven hebt (d.m.v. openbaring, inspiratie), heb ik aan hen gegeven; zodat zij (alle gelovigen) ÉÉN zullen zijn (door deze leiding gezamenlijk te volgen), exact zoals wij ÉÉN zijn (figuurlijk, niet letterlijk); ik in hen, en U in mij, zodat zij (alle gelovigen) volmaakt tot ÉÉN zullen zijn (als geloofsgenoten, één gemeenschap); zodat de wereld zal weten dat U mij gezonden hebt, en hen liefheeft (omdat zij gelovigen zijn en U gehoorzamen), exact zoals U mij liefheeft (omdat ik een gelovige ben en U gehoorzaam, niet omdat ik letterlijk Uw zoon ben).” (Johannes 17:21-23.) Zie de verhandeling Eenheid versus drie-eenheid: schaakmat!]

 


– De Hemelvaart

Eén van de ernstigste van deze “ernstige gebreken” die de schrijvers van de RSV geprobeerd hebben recht te zetten, ging over de Hemelvaart van Christus. Er zijn slechts twee vermeldingen in de Canonieke Evangeliën van Matteüs, Marcus, Lukas en Johannes over de meest verbazingwekkende gebeurtenis in het Christendom, dat Jezus (vrede zij met hem) wordt opgenomen in de hemel. Deze twee vermeldingen hadden hun ingang gevonden in elke Bijbel in elke taal, voor 1952, toen de eerste RSV verscheen. Zij waren: 4a. “Dus werd de Heer Jezus (#11) vervolgens, nadat hij tot hen gesproken had, ontvangen in de hemel, en ging zitten aan de rechterhand van God.” (Marcus 16:19.) (#12)

4b. “En het geschiedde, terwijl hij hen zegende, dat hij van hen gescheiden werd, en ten hemel opgenomen werd.” (Lukas 24:51.)

[Toevoeging van A.Y.A.: (#11) In sommige vertalingen ontbreekt de naam “Jezus”, in anderen staat die tussen haakjes.]

[Toevoeging van A.Y.A.: (#12) De Nieuwe Bijbelvertaling geeft aan: “In andere handschriften ontbreken deze verzen (Marcus 16:9-20). Weer andere handschriften hebben na vers 8 en voor vers 9 nog de volgende tekst: ‘Alles wat hun opgedragen was, meldden zij in het kort aan de kring rond Petrus. Daarna stuurde Jezus zelf zijn leerlingen eropuit om van het oosten tot het westen de heilige en onvergankelijke boodschap van de eeuwige verlossing te verkondigen. Amen.’” De NBG-vertaling 1951 plaatst vers 16:9-20 tussen haakjes. De Herziene Statenvertaling doet net alsof er niets aan de hand is. De Nieuwe-Wereldvertaling van de Heilige Schrift geeft tussen vers 8 en 9 aan: “KORT BESLUIT – Sommige handschriften en vertalingen uit latere tijd bevatten na Markus 16:8 het volgende korte besluit: … (de tekst is vergelijkbare met die van De Nieuwe Bijbelvertaling). LANG BESLUIT – In zekere oude handschriften (ACD) en vertalingen (VgSyc,p) wordt er het volgende lange besluit (16:9-20) aan toegevoegd, dat echter in אBSysArm wordt weggelaten:…”]

Kijkt u nu alstublieft hieronder waar een fotokopie staat waar bovengenoemde passage (4a) zou moeten staan. U zult geschokt zijn te zien dat Marcus 16 eindigt bij vers 8, en na een gênante uitgestrektheid van open ruimte, verschijnen de missende verzen in “kleindruk” als een voetnoot onderaan de pagina.

Als u aan een RSV van 1952 kunt komen, zult u zien dat de laatste vijf woorden van bovengenoemd vers (4b) – nl. “en ten hemel opgenomen werd” – zijn vervangen door een kleine “a”, om u te vertellen naar de voetnoot te kijken als u wenst, waar u deze missende woorden ziet staan. (Zie de Nederlandstalige NBG-vertaling 1951 waar de woorden “en ten hemel opgenomen werd” volledig ontbreken.)

Elke eerlijke christen moet toegeven dat hij geen enkele voetnoot in enige Bijbel beschouwt als het Woord van God. Waarom zouden de betaalde dienaren van het Christendom het geweldigste wonder van hun religie overdragen aan één enkele voetnoot?

 

GW 02

 

GW 03

 

[De tekst hierboven geeft o.a. aan dat elk kopie langzaam, moeizaam en handmatig vervaardigd werd (er waren dus maar weinig kopieën) en dat het onder deze omstandigheden (alsook de politieke situatie destijds) onvermijdelijk was dat sommige oude boeken verloren zouden raken. Dit verklaart grotendeels het feit dat alle originele manuscripten van de Bijbel verloren zijn geraakt.]

Uit de tabel hierboven – “De geleidelijke ontwikkeling van de Engelse Bijbel” – zult u zien dat alle Bijbelse “Versies” voorafgaand aan de Revised Version van 1881 afhankelijk waren van de OUDE EXEMPLAREN die dateren van slechts vijf of zeshonderd jaar na Jezus (vrede zij met hem). De herzieners van de RSV van 1952, waren de eerste Bijbelgeleerden die in staat waren de “ALLER OUDSTE exemplaren” volledig aan te boren, die stammen uit drie en vier eeuwen na Christus (vrede zij met hem). Wij zijn het er mee eens dat hoe dichter bij de bron, hoe authentieker het document is.

Natuurlijk verdient “ALLER OUDSTE” meer geloofwaardigheid dan “OUD”. Maar na geen woord gevonden te hebben over dat Jezus (vrede zij met hem) is “opgenomen” of “meegevoerd” naar de hemel in de “aller oudste” manuscripten, hebben de christelijke kerkvaders deze vermeldingen geschrapt uit de RSV van 1952.

 


– Het ezelcircus

Bovengenoemde feiten zijn een opzienbarende bekentenis door de christenheid dat de “geïnspireerde” auteurs van de Canonieke Evangeliën geen enkel woord hebben opgeschreven over de Hemelvaart van Jezus (vrede zij met hem). Deze “geïnspireerde” schrijvers waren echter wel eensgezind in het opschrijven dat hun Heer en Verlosser op een ezel Jeruzalem binnenreed toen zijn missie ten einde liep;

“En brachten de ezelin en het veulen…en zij deden hem daarop zitten.” (Matteüs 21:7.)

“En zij brachten het veulen naar Jezus…en hij ging op hem zitten.” (Marcus 11:7.)

“En zij brachten het naar Jezus…en lieten Jezus daarop zitten.” (Lucas 19:35.)

“En Jezus, nadat hij een jonge ezel gevonden had, ging daarop zitten…” (Johannes 12:14.)

Zou de Almachtige God de auteur kunnen zijn geweest van deze ongelijksoortige situatie (zoek de verschillen); Hij neemt de moeite om er op toe te zien dat geen van de Evangelieschrijvers hun totaalverslag van Zijn “zoons” ezelrit in de Heilige Stad zou missen, en tegelijkertijd “inspireert” Hij hen om het nieuws over Zijn “zoons” hemelse vlucht op de vleugels van engelen te verzwijgen.

 


– Niet voor lang!

De hot-gospelers en Bijbelventers waren te langzaam in het snappen van de grap. Tegen de tijd dat zij zich realiseerden dat de hoeksteen van hun prediking, de Hemelvaart van Jezus (vrede zij met hem), was ondermijnd als resultaat van christelijke Bijbelse geleerdheid, hadden de uitgevers van de RSV al een nettowinst van 15.000.000 (vijftien miljoen) dollar opgestreken! De propagandisten protesteerden luid en dwongen de uitgevers met de steun van twee van de vijftig kerkelijke comités om de tussenvoegsels weer op te nemen in het “geïnspireerde” Woord van God. In elke nieuwe publicatie van de RSV na 1952 was het geschrapte deel “in de tekst teruggezet.” Het is een oud, oud spelletje. De joden en de christenen hebben hun “Boek van God” al vanaf het allereerste begin bewerkt. (#13) Het verschil tussen hen en de oude vervalsers is dat de oude vervalsers de kunst van “voorwoorden” en “voetnoten” schrijven niet kenden, anders zouden ook zij ons net zo duidelijk als onze moderne helden verteld hebben over hun vervalsing, en hun welbespraakte verontschuldigingen voor het veranderen van vals geld in blinkend goud.

[Toevoeging van A.Y.A.: (#13) dat de Joden knoeiden met het Heilige Schrift wordt zelfs in het Oude Testament expliciet aangegeven: “Hoe durven jullie te zeggen: ‘Wij zijn wijs, en de wet van Jehovah is bij ons’? Waarlijk, zie, de valse pen van de schrijvers hebben valselijk geschreven. De wijzen zijn beschaamd gemaakt, zij zijn met wanhoop vervuld en verward: zie, ze hebben het woord van Jehovah verworpen; en wat voor wijsheid is er in hen?” (Jeremia 8:8-9.)]

“Veel voorstellen voor aanpassing zijn door individuen door twee kerkelijke comités aan het comité voorgelegd. Naar alle voorstellen is aandachtig gekeken door het comité. Twee passages, het langere einde van Marcus (16:9-20) en Lukas (24:51) zijn in de tekst teruggezet.” (Voorwoord – Collins’ pag. VI en VII.) “Waarom teruggezet?” Omdat ze eerder geschrapt waren! Waarom waren de vermeldingen over de Hemelvaart in eerste instantie geschrapt? De aller oudste manuscripten vermeldden de Hemelvaart helemaal niet. Zij waren tussenvoegsels, zoals 1 Johannes 5:7 over de drie-eenheid. Waarom de één verwijderen en de ander herinvoeren? Wees niet verrast! Tegen de tijd dat u een RSV bemachtigt, zou het “Comité” ook besloten kunnen hebben hun hele kostbare voorwoord te schrappen. De Jehovah’s Getuigen hebben al 27 veelzeggende pagina’s van hun VOORWOORD verwijderd van hun Nieuwe Wereldvertaling van de CHRISTELIJKE GRIEKSE GESCHRIFTEN. (Dit is hun manier om het Nieuwe Testament aan te duiden.)

Dominee C.I. Scofield, godsdienstgeleerde met een team van 8 raadgevende redacteurs, ook allen godsdienstgeleerden, dacht dat het in de Scofield Reference Bible passend was om het Hebreeuwse woord “Elah” (wat God betekent), op een alternatieve wijze te spellen als “Alah.” De christenen hadden aandacht geschonken aan een belangrijke zaak; zij leken eindelijk te hebben geaccepteerd dat de Naam van God “Allah” is, maar bleven zich druk maken om kleine dingen door Allah te spellen met één “L”! (Zie hieronder.)

[Johannes 3:16 – Engelstalige Bijbel – King James Version]
For God so loved the world, that He gave…”

[Johannes 3:16 – Arabische transliteratie]
Li-annahoe haakadza ah’abba Allaahoe al-‘aalama h’attaa badzala…”

[Johannes 3:16 – Arabische Bijbel]

GW 04

 

GW 05

 

Een fotokopie van de Bijbelpagina met het woord “ALAH” is hier bewaard voor het nageslacht. Ook vind u hierboven een gedeelte uit de Arabische verzie van de Bijbel. Hierin staat regelmatig de Naam van Allah ( ﺍﻟﻟﻪ ) vermeld!?

De schrijver van dit boekje heeft in openbare lezingen vermeldingen van dit feit gedaan. Geloof me, de daaropvolgende Scofield Reference Bible heeft het hele commentaar van Genesis 1:1 woord voor woord behouden, maar heeft, door een slinkse vingervlugheid, het woord “Alah” volledig uitgewist.

Er is niet eens een opening waar het woord “Alah” eens stond. Dit is in de Bijbel van de orthodoxen! Men moet zijn uiterste best doen om hun goochelarij bij te houden.

 


Vernietigende bekentenissen

Mevrouw Ellen G. White, een “profetes” van de Zevende Dag’s Adventisten, heeft in haar Bijbelcommentaar deel 1, pagina 14, een bekentenis af te leggen over de feilbaarheid van de “Heilige Bijbel”: “De Bijbel die we vandaag de dag lezen is het werk van vele kopiïsten die in de meeste gevallen hun werk met fantastische nauwkeurigheid hebben gedaan. Maar kopiïsten zijn niet onfeilbaar geweest, en God heeft het klaarblijkelijk niet gepast geacht om hen allemaal tegen fouten te behoeden bij het overschrijven.”

In de volgende bladzijdes van haar commentaar, verklaart Mevr. White verder: “Ik zag dat God vooral de Bijbel heeft beschermd” (tegen wat?) “maar als er weinig kopieën van waren, hadden geleerden in sommige gevallen desalniettemin de woorden veranderd, denkende dat zij het duidelijk maakten, terwijl zij in werkelijkheid juist verward maakten wat duidelijk was, door het te laten overhellen tot hun gevestigde opvattingen die werden geregeerd door traditie.”

 


– Ontwikkelde ziekte

De mentale ziekte is een gecultiveerde ziekte. Deze schrijfster en haar volgelingen kunnen nog steeds van de daken schreeuwen: “Waarlijk, de Bijbel is het onfeilbare Woord van God. Ja, het is vervalst, maar puur; het is menselijk, maar toch goddelijk.” Hebben woorden enige betekenis in hun taal? Ja, in hun rechtbanken wel, maar niet in hun theologie. Ze dragen een “dichterlijke vrijheid” in hun prediking. Allah de Verhevene zegt (Nederlandstalige interpretatie): “In hun harten is een ziekte (twijfel en hypocrisie), vervolgens liet Allah hun ziekte toenemen. En voor hen is er een pijnlijke kwelling doordat zij plachten te liegen (en de waarheid ontkennen).” [Soerat al-Baqarah (2), aayah 10.]

 


– De getuigen

Het uitbundigst van alle Bijbelventers zijn de Jehova’s Getuigen. Op pagina 5 van hun “VOORWOORD” die eerder is genoemd, bekennen zij: “In het met de hand overschrijven van de geïnspireerde originelen, deed het element van menselijke zwakheid zijn intrede, en aldus is geen enkele van de duizenden kopieën die vandaag de dag nog in de originele taal bestaan een volmaakt duplicaat. Het resultaat is dat er geen twee kopieën exact hetzelfde zijn.” Nu ziet u waarom het hele “voorwoord” van 27 bladzijden uit hun Bijbels is verwijderd. Allah de Verhevene liet hen zichzelf ophangen met hun eigen uitgebreide kennis.

 


– Wat de pot schaft

Uit meer dan vierduizend verschillende manuscripten waar de christenen over opscheppen, hebben de kerkleiders er slechts vier geselecteerd die pasten bij hun vooroordelen, en noemden deze het Evangelie volgens Matteüs, Markus, Lukas en Johannes. We zullen elk van hen behandelen in hun juiste plaats. Laten we het hier hebben over het laatste deel van het onderzoek van de Jehova’s Getuigen, zoals die is opgeschreven in het nu verwijderde voorwoord: “Het bewijs is daarom dat er met de originele tekst van de christelijke Griekse geschriften is geknoeid, net zoals met de tekst van de LXX (#14).” (#15) Maar toch heeft deze onverbeterlijke sekte de onbeschaamdheid om 9.000.000 (negen miljoen) exemplaren uit te geven als een eerste oplage van een 192-pagina’s tellend boek, genaamd Is de Bijbel werkelijk het Woord van God? We hebben hier te maken met een zieke mentaliteit, “aangezien geen enkele mate van geknoei”, zoals zij zeggen, “een merkbare invloed zal hebben op de authenticiteit van de Bijbel”(?). Dit is christelijke logica.

[Toevoeging van A.Y.A.: (#14) LXX betekent zeventig. Het is de alternatieve titel voor het Oude Testament dat de Jehova’s Getuigen gebruiken.]

[Toevoeging van A.Y.A.: (#15) wat ook Dr. Von Tishendorf, een van de meest vastberaden verdedigers van de drie-eenheid, toegaf betreffende het Nieuwe Testament, dat het “in vele passages zulke serieuze wijzigingen qua betekenis had ondergaan, dat het ons in pijnlijke onzekerheid laat over hetgeen de apostels werkelijk geschreven hebben.” (James Bentley, Secrets of Mount Sinai, p. 117.)]

 


– Een geduldige hoorzitting

Dr. Graham Scroggie pleit, op pagina 29 van zijn eerder genoemde boek, voor de Bijbel: “En laten wij volkomen eerlijk zijn als wij verdergaan met het onderwerp (Is de Bijbel het Woord van God?), in gedachten houdend dat wij zullen horen wat de Bijbel over zichzelf heeft te zeggen. In een rechtbank gaan we er van uit dat een getuige de waarheid spreekt, en we moeten aannemen wat hij zegt, tenzij we goede redenen hebben om hem er van te verdenken, of te kunnen bewijzen dat hij een leugenaar is. Waarlijk, de Bijbel zou dezelfde mogelijkheid moeten worden geschonken om gehoord te worden, en zou eenzelfde geduldige hoorzitting moeten krijgen.”

Dit verzoek is eerlijk en redelijk. We zullen precies doen wat hij vraagt en de Bijbel voor zichzelf laten spreken. In de eerste vijf boeken van de Bijbel – Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri en Deuteronomium – staan er meer dan 700 verklaringen die niet alleen bewijzen dat God NIET de schrijver van deze boeken is, maar ook dat ZELFS Mozes (vrede zij met hem) zelf er geen aandeel in had.

Open deze boeken op een willekeurige plek en je zult zien:

“En de Heer zei tegen hem: ‘Weg, daal af jij…’”

“En Mozes zei tegen de Heer: ‘Het volk kan niet komen…’”

“En de Heer zei tegen Mozes, zeggende…”

Het is overduidelijk dat dit NOCH de woorden van God zijn, NOCH van Mozes (vrede zij met hem). Zij wijzen op de stem van een derde, die schrijft van horen zeggen.

 


– Mozes schrijft zijn eigen doodsbericht?

Heeft Mozes (vrede zij met hem) kunnen bijdragen aan zijn eigen doodsbericht vóór zijn overlijden? Schreven de Joden hun eigen overlijdensberichten? “Aldus overleed Mozes, de dienaar van Jehovah… en Hij (God) begroef hem (Mozes)… En Mozes was honderd twintig jaar oud toen hij overleed… En zoals Mozes is er in Israël geen profeet meer opgestaan, die Jehovah kende van aangezicht tot aangezicht (#16).” (Deuteronomium 34:5-10)

[Toevoeging van A.Y.A.: (#16) terwijl o.a. Exodus 33:20 aangeeft: “Jij (O Mozes) kunt mijn aangezicht niet zien; want geen mens zal mij zien en leven…” De Nieuwe Bijbelvertaling probeert deze tegenstrijdigheid te verbloemen door het te vertalen als: “…met wie de HEER zo vertrouwelijk omging.” Exodus 33:20 is ook in tegenstrijd met Genesis 32:30, waar we lezen: “En Jakob gaf de plaats de naam Peniël (het Aangezicht van God): want, [zei hij], ik heb God gezien, van aangezicht tot aangezicht, en mijn leven is behouden gebleven…”]

We zullen de rest van het Oude Testament nu vanuit andere gezichtspunten analyseren.

 


Het boek heeft het nieuwe testament gekerstend

 


– Waarom “volgens”?

Hoe zit het met het zogenaamde Nieuwe Testament? Waarom begint elk Evangelie met de inleiding – “volgens… volgens…” Waarom “volgens”? Omdat niet één van de vierduizend bestaande kopieën de handtekening van haar schrijver bevat! Vandaar de veronderstelling “volgens”! Zelfs bewijs in het Evangelie zelf bewijst dat Matteüs niet de schrijver was van het eerste Evangelie, dat zijn naam draagt: “En toen Jezus van daar voortging, zag hij een man, Matteüs genaamd, zittend bij het tolhuis, en hij (Jezus) zei tegen hem (Matteüs): ‘Volg mij. En hij stond op en volgde hem.” (Matteüs 9:9.)

Zonder enige prikkeling van het voorstellingsvermogen, kan men zien dat de “hij’s” en “hem’s” van bovenvermelde passage niet naar Jezus (vrede zij met hem) of Matteüs wijzen als zijn schrijver, maar een derde persoon, die opschrijft wat hij gezien en/of gehoord heeft – een verslag van horen zeggen. Als we dit “boek der dromen” (zoals het eerste Evangelie ook wordt genoemd) niet eens kunnen toeschrijven aan Matteüs, hoe kunnen we het dan aannemen als het Woord van God? We zijn niet alleen in deze ontdekking dat Matteüs niet “het Evangelie volgens St. Matteüs” heeft geschreven en dat het is geschreven door één of andere anonieme hand. J.B. Phillips (#17) is samen met ons in onze vondsten. Hij is de betaalde diender van de Anglicaanse kerk, een domheer van de Chichester Kathedraal in Engeland. Hij heeft geen reden te liegen of ontrouw te worden ten nadele van de officiële visie van zijn kerk! Zie zijn inleiding van het “Evangelie volgens St. Matteüs”, waar Phillips het volgende heeft te zeggen over het auteurschap ervan: “De vroege overleveringen schreven dit evangelie toe aan de apostel Matteüs, maar bijna alle geleerden vandaag de dag verwerpen deze opvatting.”

[Toevoeging van A.Y.A.: (#17) John Bertram Phillips (1906–1982) was een Bijbelvertaler, schrijver en een priester van de Anglicaanse kerk. Hij verwierf de meeste bekendheid door zijn werk uit 1958, namelijk Phillips New Testament in Modern English (Phi).]

Met andere woorden; Matteüs heeft het Evangelie dat zijn naam draagt niet geschreven. Dit is de conclusie van christelijke geleerden van de hoogste rang – niet van hindoes, moslims en joden, die beschuldigd zouden kunnen worden van partijdigheid.

Laat onze Anglicaanse vriend verder gaan: “De schrijver die we nog steeds voor het gemak Matteüs kunnen noemen.” “Voor het gemak,” want anders zouden we steeds wanneer we naar Matteüs zouden verwijzen, moeten zeggen – “het eerste boek van het nieuwe testament”, hoofdstuk die en die, vers zus en zo. En opnieuw en opnieuw “het eerste boek…” etc.

Daarom is het volgens J.B. Phillips “gemakkelijk” dat we het boek een naam geven. Dus waarom niet “Matteüs”? Beschouw het maar als een naam die zo goed is als enige andere naam! Phillips gaat verder: “De schrijver heeft simpelweg gebruik gemaakt van de mysterieuze “Q”, welke een verzameling van mondelinge overleveringen zou kunnen zijn geweest.”

Wat is deze “mysterieuze Q”? “Q” is een afkorting voor het Duitse woord “quelle”, wat “bron” betekent.

[Toevoeging van A.Y.A.: het Q-document (ook wel Q-evangelie of Bron Q genoemd) bestaat uit een hypothetische verzameling uitspraken van wellicht Jezus (vrede zij met hem).]

Er wordt verondersteld dat er een ander document is – een algemene bron – waartoe onze huidige Matteüs, Markus en Lukas toegang hadden. Al deze drie schrijvers, wie ze ook waren, hadden een gemeenschappelijke blik op het voor handen zijnde materiaal. Ze schreven alsof ze door ÉÉN oog keken. En omdat ze het volkomen eens waren, werden de eerste drie Evangeliën bekend als de “Synoptische Evangelies.”

[Toevoeging van A.Y.A.: als men de evangeliën volgens Matteüs, Marcus en Lucas naast elkaar legt, dan valt (“in een oogopslag”) op dat ze overeenkomstige gedeeltes hebben. Daarom worden deze drie evangeliën wel synoptische evangeliën genoemd en de schrijvers ervan de synoptici. Veel theologen nemen aan dat het Marcus-evangelie het oudste van de drie is en dat de schrijver(s) van het Matteüs- en Lucas-evangelie er gebruik van hebben gemaakt met waarschijnlijk een verloren gegane bronBron Q – die Marcus niet kende. De afwijkingen in deze drie evangeliën vormen het synoptische vraagstuk. De relatie tot het Evangelie volgens Johannes – dat nog meer afwijkt – heeft hiermee verder niets van doen.]

 


– Groothandelsplagiaat

Maar hoe zit het nu met die “inspiratie” business? De Anglicaanse domheer heeft de spijker op zijn kop geslagen. Hij heeft, meer dan wie dan ook, het recht om dat te doen. Een betaalde dienaar van de Kerk, een orthodoxe, evangelische christen, een hooggeachte Bijbelgeleerde die directe toegang heeft tot de “originele” Griekse manuscripten, laat HIJ het voor ons duidelijk uiteenzetten. (Merk op hoe vriendelijk hij uit de school klapt): “Hij (Matteüs) heeft Markus’ evangelie vrijelijk gebruikt,” hij, in de taal van de schoolmeester, “heeft zitten kopiëren van Markus!” En toch noemen de christenen deze groothandelsplagiaat het Woord van God?

Is het niet verbazend voor u dat een oorgetuige van de preken van Jezus (vrede zij met hem), welke de discipel Matteüs verondersteld wordt te zijn, in plaats van het opschrijven van de indrukken van zijn eigen eerste hand van de prediking van “zijn Heer”, de optekeningen van een jongeling (Markus) gaat stelen, die een tienjarige jongen was in de tijd dat Jezus (vrede zij met hem) zijn natie berispte?

Waarom zou een oog- en oorgetuige overschrijven van een makker die zelf dingen opschreef van horen zeggen? De discipel Matteüs zou nooit zoiets onnozels doen. Het is een anoniem document dat misbruik maakt van de eerlijke naam van Matteüs.

 


– Plagiaat of literaire kidnap?

Plagiaat betekent literaire diefstal. Iemand kopieert ad verbatim (woord voor woord) van wat een ander heeft geschreven en doet dan alsof het van hem is; dit staat bekend als plagiaat. Dit is een veelvoorkomende streek onder de zo’n 40 anonieme schrijvers van de boeken van de Bijbel. De christenen scheppen op over een veronderstelde gemeenschappelijke band onder de schrijvers van de 66 protestantse boeken en de schrijvers van de 73 rooms-katholieke boeken die de “Heilige Bijbel” genoemd worden.

Er is wel een gemeenschappelijke band, omdat Matteüs en Lukas, of wie ze ook waren, plagiaat hebben gepleegd met 85% van het woord van Markus!

De Almachtige God heeft niet dezelfde bewoordingen gedicteerd aan de synoptici (eenogigen). De christenen geven dit zelf toe, omdat zij niet geloven in een mondelinge inspiratie, zoals de moslims dat wel geloven van de Heilige Qor-aan.

Deze 85% plagiaat van Matteüs en Lukas zinkt in het niets vergeleken bij de literaire kidnap door de schrijvers van het Oude Testament, waar een 100% diefstal voorkomt in het zogenaamde Boek van God. Christelijke geleerden van het kaliber van Bisschop Kenneth Cragg noemen dit op verbloemende wijze diefstal, “reproductie”, en zijn er trots op.

 


– Perverse maatstaven

Dr. Scroggie (naar wie reeds eerder is verwezen) haalt in zijn boek op zeer enthousiaste wijze ene Dr. Joseph Parker aan, voor zijn unieke lofrede over de Bijbel: “Wat een boek is de Bijbel als het gaat om de verscheidenheid van inhoud! …Hele pagina’s met onbekende namen zijn opgenomen, en er wordt meer verteld over een stamboom dan over de Dag des Oordeels. Verhalen worden half verteld, en de nacht valt voor we kunnen zeggen waar de overwinning lag. Waar is er ook maar iets (in de religieuze literatuur van de wereld) dat hiermee overeenkomt?”

Ongetwijfeld een prachtige halsketting van woorden en zinnen! Het is veel drukte om niets, en een walgelijke godslastering tegen de Almachtige God voor het schrijven van zo een gênante hutspot. Desalniettemin kijken de christenen met wellust naar de gebreken van hun boek, zoals Romeo met wellust kijkt naar de moedervlek op Julia’s lip!

 


– Niets minder dan 100%

Om de mate van plagiaat aan te tonen die door de “geïnspireerde” Bijbelschrijvers is beoefend, vroeg ik mijn publiek tijdens een symposium op de Universiteit van Kaapstad, die werd gehouden tussen mijzelf en Professor Cumpsty (het hoofd van de Theologieafdeling) over het onderwerp “Is de Bijbel Gods Woord?,” om hun Bijbels open te slaan. Sommige christenen houden er van om hun Bijbel onder hun arm te dragen wanneer er religieuze discussies of debatten plaatsvinden. Ze lijken wel volkomen hulpeloos te zijn zonder dat boek. Op mijn voorstel begon een deel van het publiek de bladzijden te verfrommelen.

Ik vroeg hen hoofdstuk 37 open te slaan in het “Boek van Jesaja.” Toen het publiek gereed was, vroeg ik hen om mijn “Jesaja 37” te vergelijken met hun “Jesaja 37” terwijl ik las, om te zien of ze identiek waren. Ik begon, terwijl ik langzaam las. Verzen 1, 2, 4, 10, 15 enzovoorts, tot aan het einde van het hoofdstuk. Ik bleef na elk vers vragen of wat ik had voorgelezen, overeenkwam met de verzen uit hun Bijbels. Steeds opnieuw riepen ze in koor: “Ja!, ja!” Aan het eind van het hoofdstuk, met de Bijbel nog steeds open in mijn hand op de plaats waaruit ik had gelezen, liet ik de voorzitter aan het publiek tonen dat ik helemaal niet uit Jesaja 37 had gelezen, maar uit 2 Koningen 19!!!

Er was een verschrikkelijke consternatie in het publiek! Ik had zo 100% plagiaat bewezen in de “Heilige Bijbel.” Lees de volgende verzen op de volgende bladzijden.

[Aangezien Nederlandstalige Bijbelvertalingen slechts beperkt tekstgebruik toestaan, hebben wij deze verzen gekopieerd vanuit de American Standard Version (ASV) welke nu publiek domein is, dus geheel vrij van auteursrechten.]

Jesaja 37: And it came to pass, when king Hezekiah heard it, that he rent his clothes, and covered himself with sackcloth, and went into the house of Jehovah. And he sent Eliakim, who was over the household, and Shebna the scribe, and the elders of the priests, covered with sackcloth, unto Isaiah the prophet the son of Amoz. And they said unto him, Thus saith Hezekiah, This day is a day of trouble, and of rebuke, and of contumely; for the children are come to the birth, and there is not strength to bring forth. It may be Jehovah thy God will hear the words of Rabshakeh, whom the king of Assyria his master hath sent to defy the living God, and will rebuke the words which Jehovah thy God hath heard: wherefore lift up thy prayer for the remnant that is left… So Sennacherib king of Assyria departed, and went and returned, and dwelt at Nineveh. And it came to pass, as he was worshipping in the house of Nisroch his god, that Adrammelech and Sharezer his sons smote him with the sword; and they escaped into the land of Ararat. And Esar-haddon his son reigned in his stead.”

2 Koningen 19: And it came to pass, when king Hezekiah heard it, that he rent his clothes, and covered himself with sackcloth, and went into the house of Jehovah. And he sent Eliakim, who was over the household, and Shebna the scribe, and the elders of the priests, covered with sackcloth, unto Isaiah the prophet the son of Amoz. And they said unto him, Thus saith Hezekiah, This day is a day of trouble, and of rebuke, and of contumely; for the children are come to the birth, and there is not strength to bring forth. It may be Jehovah thy God will hear all the words of Rabshakeh, whom the king of Assyria his master hath sent to defy the living God, and will rebuke the words which Jehovah thy God hath heard: wherefore lift up thy prayer for the remnant that is left… So Sennacherib king of Assyria departed, and went and returned, and dwelt at Nineveh. And it came to pass, as he was worshipping in the house of Nisroch his god, that Adrammelech and Sharezer (his sons) smote him with the sword: and they escaped into the land of Ararat. And Esar-haddon his son reigned in his stead.”

Met andere woorden, Jesaja 37 en 2 Koningen 19 zijn woord voor woord identiek. Toch zijn ze aan twee verschillende auteurs toegeschreven, eeuwen van elkaar, van wie de christenen beweren dat ze zijn geïnspireerd door God. Wie kopieert van wie? Wie steelt van wie?

De 32 vermaarde Bijbelgeleerden van de RSV zeggen dat de schrijver van het Boek Koningen “ONBEKEND” is! Deze opmerkingen over de Bijbel zijn bewerkt en persklaar gemaakt door Zijne Hoogwaardige Excellentie dominee David J. Fant, algemeen secretaris van de New York Bible Society. Als de hoogste geestelijke heren van de christenheid ook maar een schijntje geloof hadden dat de Bijbel het Woord van God is, dan hadden ze dat gezegd. Maar ze geven eerlijk (beschaamd?) toe: “Schrijver – ONBEKEND”!

Ze zijn bereid lippendienst te bewijzen aan Geschriften die opgeschreven kunnen zijn door Jan en alleman, en verwachten dat iedereen deze beschouwd als het Woord van God.

 


– Geen letterlijke inspiratie

(Maak gebruik van de “Collins” RSV met haar aantekeningen voor een complete lijst van alle boeken van de Bijbel en hun schrijvers). Wat hebben christelijke geleerden te zeggen over het “Boek van Jesaja”? Zij zeggen: “Hoofdzakelijk toegeschreven aan Jesaja; delen ervan kunnen door anderen geschreven zijn.” Met het oog op de bekentenissen van de Bijbelgeleerden zullen we het niet aan de arme Jesaja vragen. Kunnen we deze plagiaat dan op de deur van God spijkeren? Wat een godslastering! Professor Cumptsy gaf tijdens de vragen, aan het eind van eerdergenoemd symposium, toe dat de “christenen niet geloven in een letterlijke inspiratie van de Bijbel.” Dus de Almachtige God had niet uit verstrooidheid hetzelfde verhaal twee keer gedicteerd! Menselijke handen, helemaal van mensen, hadden dit zogenaamde woord van God, de Bijbel, compleet in de war gestuurd. Desalniettemin zullen Bijbelventers volhouden dat elk woord, elke komma en punt in de Bijbel, Gods Woord is!

 


De vuurproef

Hoe weten we dat wanneer van een boek beweerd wordt dat het van God is, werkelijk het boek van God is?

Eén van de vele proeven is, dat een boodschap die afkomstig is van een “Alwetend Wezen”, met zichzelf in overeenstemming MOET zijn. Het moet vrij zijn van elke vorm van gebreken en tegenstrijdigheden. Dit is precies wat het “laatste testament”, het Boek van God (de Qor-aan), zegt (Nederlandstalige interpretatie): “Overpeinzen zij de Qor-aan (Koran) dan niet? En als het van iemand anders dan Allah geweest zou zijn, dan zouden zij daarin veel tegenstrijdigheden vinden.” [Soerat an-Nisaa-e (4), aayah 82.]

[Toevoeging van A.Y.A.: het feit dat de Qor-aan vrij is gebleven van inconsistenties en tegenstrijdigheden ondanks alle aangrijpende veranderingen en turbulente gebeurtenissen in het leven van de profeet Moh’ammed (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) gedurende de drieëntwintig jaar van het “ontvouwen” van het goddelijke Schrift, had hen (de Qoeraysh) moeten overtuigen dat het niet “samengesteld is door Moh’ammed” (een beschuldiging die herhaaldelijk tegen hem werd uitgebracht door niet alleen zijn tijdgenoten, maar ook door ongelovigen van latere tijden), maar dat het alleen van goddelijke oorsprong kon zijn. (The Message of the Qur’aan, Moh’ammed Asad.)]

 


– God of de duivel?

Waarom zouden we, als de Almachtige God wil dat wij de authenticiteit van Zijn Boek (de Edele Qor-aan) onderzoeken met deze vuurproef, niet precies dezelfde test toepassen op enig ander boek dat beweert van Hem te komen? We willen niemand met woorden beetnemen zoals de christenen hebben gedaan. Het zou aan de hand van de referenties die ik heb gegeven van christelijke geleerden, meteen beaamd moeten worden, dat zij ons hebben bewezen dat de Bijbel NIET het Woord van God is, terwijl zij ons toch laten geloven dat zij ons eigenlijk van het tegendeel overtuigd hebben.

Een klassiek voorbeeld van deze ziekte trok “gisteren” nog de aandacht. De Anglicaanse synode hield een zitting in Grahamstown. De hoge geestelijke Bill Burnett, de aartsbisschop, was tot zijn schare aan het prediken. Hij creëerde een verwarring in zijn Anglicaanse gemeenschap. Een geleerde Engelsman die een groep geleerde Engelse priesters en bisschoppen toesprak in hun eigen moedertaal, Engels, welke zijn geleerde collega’s drastisch verkeerd begrepen. Zelfs zozeer dat Mr. McMillan, misschien ook een Anglicaan, de hoofdredacteur van een Engels dagblad, The Natal Mercury, op 11 december 1979 het volgende te zeggen had over de verwarring die de Aartsbisschop had gecreëerd onder zijn eigen geleerde geestelijken: “Aartsbisschop Burnett’s opmerking op de synode waren nauwelijks een voorbeeld van helderheid en ze waren in ruime mate en dramatisch verkeerd begrepen door velen van de aanwezigen.”

Er is niets mis met Engels als taal, maar zie je niet dat de christen getraind is in warrig denken in alle religieuze zaken? Het “brood” in zijn Heilige Communie is geen “brood” maar “vlees”? De “wijn” is “bloed”? “Drie is één”? En “Menselijk is Goddelijk”? Maar vergis je niet; hij is niet zo onnozel als het aankomt op het aardse koninkrijk, hij is dan erg stipt. Je zult dubbel voorzichtig moeten zijn wanneer je een contract met hem aangaat! Hij kan je al je aandelen laten verkopen, zonder dat je het in de gaten hebt.

De voorbeelden die ik zal geven om de punten te staven die ik heb opgeworpen over de tegenstrijdigheden in het zogenaamde Boek van God, zouden zelfs door een kind gemakkelijk te volgen en te begrijpen zijn. Je zult zien dat de schrijvers van de boeken “Kronieken” en “Samuel” ons hetzelfde verhaal vertellen over David (vrede zij met hem), die een volkstelling houdt onder de Joden. Waar vandaan kreeg David (vrede zij met hem) zijn “inspiratie” om deze ongebruikelijke daad te verrichten? De schrijver van 2 Samuel 24:1 zegt dat het Jehovah (“de HEER” – God) was Die David (vrede zij met hem) hiertoe bewoog, maar de schrijver van 1 Kronieken 21:1 zegt dat het “SATAN” was die David (vrede zij met hem) prikkelde om dit te doen!

Hoe heeft de Almachtige God de bron kunnen zijn van deze tegenstrijdige “INSPIRATIES”? Is het God of is het satan? In welke religie is de DUIVEL het synoniem van God!?

Ik heb het niet over “satanisme”; een recente uitwas van het Christendom, waarin ex-christenen de duivel aanbidden en vereren. Het Christendom is erg productief geweest in het kuitschieten van “-ismes”: Atheïsme, Communisme, Fascisme, Totalitarisme, Nazisme, Mormonisme, Manisme, “Christian Sciëntisme” en Satanisme. Wat zal het Christendom nog meer baren?

De “Heilige” Bijbel leent zich voor allerlei tegenstrijdige interpretaties. Dit is hetgeen waar de christenen trots op zijn! “Sommigen beweren terecht dat Bijbelse passages continue zijn misbruikt en zich onrechtmatig zijn toegeëigend, om bijna elk kwaad dat de mensheid kent, te rechtvaardigen.” (Uit The plain truth, een Amerikaans christelijk tijdschrift, onder de kop: “De Bijbel – ‘s Werelds meest controversiële boek”, juli 1975).

 


– Wie zijn de echte schrijvers?

Aangezien er meer bewijs zal worden aangevoerd uit “Samuel” en “Kronieken”, acht ik het raadzaam eerst vast te stellen wie hun auteurs zijn, in plaats van God te verdenken van de ongelijkheid van deze boeken. De herzieners van de RSV zeggen:

– Samuel: schrijver “onbekend” (slechts 1 woord).
– Kronieken: schrijver “onbekend”, waarschijnlijk verzamelt en bewerkt door Ezra (#18).”

[Toevoeging van A.Y.A.: (#18) Ezra (‘Oezayr) was een rechtschapen man (schriftgeleerde, hervormer) onder Banie Israa-iel (de Israëlieten – Joden). Omdat hij de hersteller was van hun Geschriften die verloren waren geraakt tijdens hun gevangenschap in Babylon na de dood van de profeet Salomo (vrede zij met hem), was hij zo belangrijk in de ogen van zijn volk dat de latere traditie hem beschouwde als niet minder dan een tweede Mozes (vrede zij met hem) en zijn kennis van de Thora werd geacht gelijk te zijn aan die van Mozes (vrede zij met hem). Doordat Ezra het Oude Testament herschreef en de wet opnieuw invoerde, wordt hij ook wel ‘de vader van het Jodendom’ genoemd (d.w.z. de specifieke vorm die de joodse religie kreeg na het Babylonische ballingschap). (The New Encyclopedia of Judaism en Encyclopædia Britannica.)]

We moeten de nederigheid van deze Bijbelgeleerden bewonderen, maar hun “misschien”, “waarschijnlijk” en “vermoedelijk” worden altijd als “feitelijk” uitgelegd door hun wollige schapen. Waarom de arme Ezra of Jesaja de zondebokken maken van deze anonieme schrijvers?

 


– Drie of zeven?

Vergelijk eens de volgende passages. 2 Samuel 24:13 zegt ons: “Aldus kwam Gad bij David, en vertelde hem, en zei tegen hem: ‘Zal er zeven jaar hongersnood tot u komen in uw land?…”

Deze woorden worden woord voor woord herhaald in 1 Kronieken 21:11, behalve dan dat het overtollige “en vertelde hem” is verwijderd! Maar terwijl de onbruikbare bewoording werd bijgeknipt, heeft de auteur ook de tijdsfactor gesnoeid van “zeven” jaar tot “drie” jaar. Wat zei God nu tegen Gad: drie of zeven jaar hongersnood in uw land?

 


– Tweeëntwintig of tweeënveertig?

2 Kronieken 22:2 vertelt ons dat Achazja “tweeënveertig” was toen hij koning werd, terwijl 2 Koningen 8:26 zegt dat hij “tweeëntwintig” was toen hij koning werd.

[Tussen tweeëntwintig en tweeënveertig jaar zit een gat van twintig jaar verschil! Kunnen we zeggen dat de Alwetende en Almachtige God niet kan tellen!? En dat Hij dus niet het verschil wist tussen tweeëntwintig en tweeënveertig? Als we moeten geloven in de Bijbel als het woord van God, dan zal de waardigheid en status van de Almachtige Heer een laagtepunt bereiken!]

 


– Acht of achttien?

Vergelijk de volgende passages: 2 Kronieken 36:9 vertelt ons dat Jojakin “acht” was toen hij koning werd, terwijl 2 Koningen 24:8 zegt dat hij “achttien” was toen hij koning werd. (#19) De “onbekende” auteur van KONINGEN moet hebben gedacht wat een mogelijk “kwaad” een kind van acht kon doen om zijn aftreden te verdienen, dus voegde hij er gul tien jaar aan toe om Jojakin volwassen genoeg te maken om blootgesteld te worden aan Gods toorn. Hij moest zijn vervalsing echter in evenwicht houden, dus kortwiekte hij zijn (=Jojakin’s) heerschappij met 10 dagen (“hij regeerde drie maanden” i.p.v. “drie maanden en tien dagen”)!

[Toevoeging van A.Y.A.: (#19) de vertalers van de NBG-vertaling 1951 en de Nieuwe-Wereldvertaling van de Heilige Schrift (van de Jehovah’s Getuigen) zullen de leeftijd van “acht jaar” wellicht vreemd gevonden hebben om dan koning te worden, want 2 Kronieken 36:9 geeft in hun vertalingen “achttien jaar” aan. Maar o.a. in Het Boek, De Nieuwe Bijbelvertaling en de Herziene Statenvertaling staat “acht jaar”!]

Voeg TIEN jaar aan leeftijd toe en trek TIEN dagen van heerschappij af! Zou de Almachtige God twee totaal verschillende dingen zeggen over hetzelfde onderwerp!?

 


– Cavalerie of infanterie?

Vergelijk de passages 2 Samuel 10:18: “…En David doodde van de Syriërs [de mannen van] zevenhonderd strijdwagens en veertigduizend cavaleristen (soldaten te paard)…” en 1 Kronieken 19:18: “…En David doodde van de Syriërs [de mannen van] zevenduizend strijdwagens en veertigduizend infanteristen (soldaten te voet)…”

Hoeveel mannen op strijdwagens doodde David? Zevenhonderd of zevenduizend? En doodde hij verder 40.000 ruiters of 40.000 man voetvolk? De gevolgtrekking uit de tegenstrijdige verslagen tussen 2 Samuel 10:18 en 1 Kronieken 19:18 is niet alleen dat God niet het verschil tussen honderdtallen en duizendtallen kan onderscheiden, maar dat Hij zelfs niet eens “cavalerie” van “infanterie” kan onderscheiden! Het is duidelijk dat godslastering in het christelijke woordenboek vermomd is als “inspiratie”!

 


– Praktisch huiswerk

Salomo (vrede zij met hem) begon voor zichzelf een koninklijk paleis te bouwen, waar hij dertien jaar over deed. We leren dit uit het eerste boek van Koningen, hoofdstuk 7. Herinnert u zich nog Dr.Parker’s gepoch over dat “hele pagina’s met onbekende namen zijn opgenomen”?

Op het punt van pure kinderachtigheid kun je dit hoofdstuk 7, en Ezechiël 45 niet verslaan. U bent het uzelf verschuldigd om het in ieder geval één keer in uw leven te lezen. Daarna zult u de Heilige Qor-aan werkelijk waarderen! Als u geen Bijbel bezit, en als u een moslim bent, probeer er dan één te bemachtigen. U kunt dan de verschillende verwijzingen uit dit boekje met kleur onderstrepen in uw Bijbel. “Geel” voor alle tegenstrijdigheden, gebruik “rood” voor pornografische passages en “groen” voor gevoelige, aangename citaten zoals ik die in het begin van deze verhandeling heb aangehaald, dat wil zeggen; woorden die je moeiteloos kunt herkennen als zijnde van God en Zijn heilige profeten (vrede zij met hen).

Met enkel deze voorbereiding zult u er al klaar voor zijn om elke missionaris of Bijbelgeleerde die uw kant uit komt te weerleggen en te verwarren!“Als we meer zweten in tijden van vrede, zullen we minder bloeden in tijden van oorlog.”

 


– Opgehoopte tegenstrijdigheden

Laat ik u nog één voorbeeld meer geven voordat ik deze reeks tegenstrijdigheden afsluit. Er staan nog honderden andere in de Bijbel. Het is Salomo (Soelaymaan – vrede zij met hem) weer. Hij pakt de zaken echt groots aan. De schrijver van 2 Kronieken 9:25 zegt: “En Salomo had vierduizend stallingen voor paarden en strijdwagens…”

Maar de schrijver van 1 Koningen 4:26 had echte koninklijke gedachten over zijn koninklijke patroon. Hij vermenigvuldigde Salomo’s stallen met 1000% – van 4000 tot 40.000 stallingen! Voordat één of andere gladde evangelist zand in je ogen strooit door te zeggen dat het verschil slechts een enkele nul is – “0” – en dat één of andere schriftgeleerde of kopiïst onbewust een nul aan 4000 heeft toegevoegd om het 40.000 te maken, laat me je dan vertellen dat de Joden in de tijd van Salomo (vrede zij met hem) niets wisten over de nul! Het waren de Arabieren die de nul eeuwen later in het Midden-Oosten en Europa hebben geïntroduceerd. De Joden spelden hun getallen in hun literatuur in woorden, en niet in cijfers. Onze vraag is: – wie was de werkelijke schrijver van deze schrikbarende tegenstrijdigheid? Was het God of de mens?

U kunt deze informatie, en nog meer verwante feiten, lezen in een erg uitgebreid boek, namelijk – THE BIBLE – Word of God or Word of man? door A.S.K. Joommal.

 


De objectiefste getuigenis

De christelijke propagandist is er dol op het volgende vers aan te halen als bewijs dat de Bijbel het Woord van God is: “De gehele Schrift IS gegeven door middel van inspiratie van God, en IS nuttig om te onderwijzen, om te berispen, om te corrigeren, om te instrueren in rechtvaardigheid.” (2 Timoteüs 3:16.)

Let eens op de “IS”-sen in hoofdletters. Dominee Scofield vertelt ons stilletjes dat ze er niet staan in de originele Griekse tekst. The New English Bible, vertaald door een comité dat “de Kerk van Engeland”, “de Kerk van Schotland”, “de Baptisten-Unie”, “de Presbyteriaanse Kerk van Engeland” etc, etc. vertegenwoordigd, en de “British and foreign society” heeft de vertaling gemaakt die het dichtst in de buurt komt van de originele Griekse tekst, die het verdient hier vermeld te worden: “Elk door God geïnspireerd Schrift kan gebruikt worden om de waarheid te onderwijzen en fouten te weerleggen, of voor verbetering van zeden, en discipline in gerechtigheid.”

De rooms-katholieken zijn in hun Douay versie ook trouwer aan de tekst dan de protestanten in hun Geautoriseerde Versie. Zij zeggen: “Elk door God geïnspireerd geschrift is nuttig om te onderrichten, te weerleggen, te verbeteren.”

We zullen niet met woorden gezochte bezwaren opwerpen. Moslims en christenen zijn het er over eens dat wat van God afkomstig is, of het nu door inspiratie is of door openbaring, één van de volgende vier doelen moet dienen:

1.) Het moet ons onderwijzen in GELOOFSLEER;

2.) TERECHTWIJZING van onze fouten;

3.) Ons VERBETERING bieden;

4.) Of ons leiden tot GERECHTIGHEID.

Ik heb de geleerde mannen van het Christendom in de afgelopen veertig jaar gevraagd of zij een vijfde “haak” kunnen leveren om het Woord van God aan op te hangen, maar zij legden het glansrijk af. Dat betekent niet dat ik hun prestatie heb overtroffen. Laten wij de “Heilige Bijbel” onderzoeken met deze objectieve tests.

 


– Niet ver te zoeken

Het allereerste boek van de Bijbel – Genesis – geeft ons vele mooie voorbeelden. Open hoofdstuk 38 en lees. Ons wordt hier de geschiedenis van Judah gegeven, de vader van het Joodse ras, waarvan we de naam “Judea”, “Jodendom” en “Jood” afleiden. Deze aartsvader van de Joden trouwde en God schonk hem drie zoons; Er, Onan en Shelah. Toen de eerste groot genoeg was, liet Judah hem trouwen met een dame genaamd Tamar. “En Er, Judah’s eerstgeborene, was slecht in de ogen van Jehovah. En Jehovah doodde hem.” (Genesis 38:7.)

Onder welk kopje van de bovengenoemde vier principes van Timoteüs wilt u dit droevige nieuws plaatsen? De tweede – “TERECHTWIJZING” is het antwoord. Er was slecht, dus God doodde hem. Een les voor allen; God zal ons vernietigen voor onze slechtheden. Terechtwijzing!

We gaan door met dit joodse verhaal. Volgens hun gebruik was het, als een broer doodging zonder nakomelingen achter te laten, de plicht van de andere broer om “zaad” te geven aan zijn schoonzus, zodat de naam van de overledene kon worden voortgezet. Judah droeg ter ere van dit gebruik zijn tweede zoon Onan op deze plicht te vervullen. Maar dan sluipt jaloezie zijn hart binnen. Het zal zijn zaad zijn, maar de naam zal zijn broers naam zijn! Dus op het kritieke moment: “En Onan wist dat het kind niet hem zou toebehoren; en het geschiedde, toen hij tot zijn broers vrouw kwam (geslachtsgemeenschap met haar had), dat hij zijn zaad op de grond deed terechtkomen, opdat hij geen zaad aan zijn broer zou geven. En dat wat hij deed was slecht in de ogen van Jehovah: en hij doodde ook hem.” (Genesis 38:9-10.)

Opnieuw, waar past deze doodslag in Timoteüs’ test? “Terechtwijzing!” is het antwoord opnieuw. Er worden geen prijzen gegeven voor deze makkelijke antwoorden. Ze zijn zo fundamenteel. Doe verkeerd en duld de consequentie! Onan is vergeten in het “Boek van God”, maar christelijke seksuologen hebben hem onsterfelijk gemaakt door naar “coitus-interruptus” te verwijzen als “Onanisme” in hun boeken over seks. (Of de term onanie voor masturbatie.)

Nu vertelt Judah zijn schoondochter Tamar om naar haar vaders huis terug te keren totdat zijn derde zoon Shelah zijn mannelijkheid verkrijgt, waarna zij teruggebracht zal worden zodat hij zijn plicht kan vervullen.

 


– De wraak van een vrouw

Shelah groeit op en is, misschien, getrouwd met een andere vrouw. Maar Judah had zijn verplichting tegenover Tamar niet vervuld. Diep in zijn hart is hij met angst vervuld. Hij heeft al twee zoons verloren ten koste van deze “heks”; “opdat hij (Shelah) niet zal sterven, zoals zijn broers…” (Genesis 38:11.) Dus vergeet Judah geriefelijk zijn belofte. De gekwetste jongedame besluit wraak te nemen op haar schoonvader vanwege het ontnemen van haar “zaadrecht.” Tamar vernam dat Judah naar Timnath ging om zijn schapen te weiden. Ze beraamde om het hem onderweg betaald te zetten. Ze loopt voor hem uit en gaat zitten op een open plek onderweg naar Timnath. Wanneer Judah haar ziet, denkt hij dat ze een hoer is, omdat ze haar gezicht heeft bedekt.

[Noot van vertaler: wat de schrijver hiermee bedoelt, is dat de vrouw onherkenbaar was en Judah daardoor dacht dat ze een prostituee was. Het is echter beter in de Islaam voor de vrouw om haar gezicht te bedekken. Toevoeging van A.Y.A.: zowel in het Oosten als het Westen was kenmerkende kleding voor buitenshuis een soort van kenmerk van eer of aanzien, zowel onder mannen als vrouwen. Dit kan teruggetraceerd worden tot de vroegste beschavingen. De Assyrische wetgeving in haar bloeitijd (zo rond de 7de eeuw v.C.), legde de bedekking op van getrouwde vrouwen en verbood het bedekken van slavinnen en vrouwen met een slechte reputatie (waaronder prostituees). (Zie Cambridge Ancient History, 111. 107.)]

Hij komt op haar af en stelt voor (vers 16) – “‘laat mij tot jou komen (geslachtsgemeenschap met jou hebben),’ want hij wist niet dat zij zijn schoondochter was. En zij zei: ‘Wat zul jij mij geven, zodat jij tot mij mag komen (geslachtsgemeenschap met mij mag hebben)?’” Hij belooft dat hij haar een geitenbokje van zijn kudde zal sturen. Welke garantie had ze dat hij het zou sturen? “Wat voor onderpand dien ik jou te geven?,” vroeg Judah. Zijn ring, zijn snoer en zijn staf, is het parate antwoord. De oude man overhandigt haar deze bezittingen, en “…en hij kwam tot haar (had geslachtsgemeenschap met haar), en zij werd zwanger van hem.” (Genesis 38:16-18.)

 


– De morele les

Voordat we het kopje van Timoteüs 3:16 opzoeken om te kijken onder welke categorie we dit obscene, vieze verhaal uit het “Boek van God” moeten plaatsen, kom ik in de verleiding, zoals ook u in de verleiding zou komen, om te vragen: “Wat is de morele (?) les die onze kinderen kunnen leren van Tamars zoete wraak?” Natuurlijk vertellen we onze kinderen fabels; niet echt om hun vermakelijke inhoud, maar dat door die fabels één of andere morele les kan worden bijgebracht. “De vos en de druiven”, “De wolf en het lammetje”, “De hond en zijn schaduw” etc. Hoe simpel of gek het verhaal ook is; een morele waarde is het doel.

 


– Christelijk ouderlijke dilemma’s

Dr. Vernon Jones, een gerespecteerde Amerikaanse psycholoog, heeft experimenten uitgevoerd op groepen schoolkinderen aan wie bepaalde verhaaltjes waren verteld. De helden van de verhalen waren dezelfde in de verschillende groepen kinderen, maar ze gedroegen zich in elke groep anders. Bij de ene groep kwam “St. George” die de draak doodde naar voren als een erg dapper figuur, maar bij een andere groep vluchtte hij van schrik en zocht bescherming in zijn moeders schoot.

“Deze verhalen hebben enkele geringe, maar permanente veranderingen gecreëerd in het karakter, zelfs in de beperkte situatie in de klas,” concludeerde Dr. Jones.

Hoeveel meer permanente schade de verkrachtingen en moorden, incestgevallen en walgelijkheden van de “Heilige Bijbel” hebben aangericht aan de kinderen van het Christendom, kan worden gemeten aan de hand van de meldingen in onze dagbladen. Als zo de bron van de Westerse moraliteit is, is het geen wonder dat Methodisten (#20) en rooms-katholieken reeds huwelijken hebben gesloten tussen HOMOSEXUELEN in hun “Huizen van God.” En 8000 “homo’s” [een verbloemende term voor sodomieten (#21)] vertonen hun “koopwaar” in Londen’s Hyde Park in juli 1979, met bijval van het nieuws en Tv-media.

[Toevoeging van A.Y.A.: (#20) Methodist: lid van de methodistenkerk. Het methodisme is een stroming in het protestantisme.]

[Toevoeging van A.Y.A.: (#21) de profeet Loet (Lot – vrede zij met hem) werd naar een volk gestuurd dat zich als eerste volk van de mensheid op grote schaal schuldig maakte aan o.a. homoseksualiteit, en zij verrichtten dit zelfs in het openbaar. Zij verwierpen de boodschap van Loet (vrede zij met hem) en werden uiteindelijk vernietigd. Loet (vrede zij met hem) ging o.a. naar de stad Sodom in Kanaän (gebied in het oosten van het huidige Palestina en westen van Jordanië, rond om de Dode Zee). Tegenwoordig gebruikt men nog steeds de naam ‘sodomie’ voor tegennatuurlijk en verwerpelijk seksueel gedrag: seksueel verkeer tussen mens en dier (zoöfilie), homoseksualiteit en ook wel van anaal geslachtsverkeer in het algemeen.]

U moet die “Heilige Bijbel” zien te krijgen en het hele hoofdstuk 38 van Genesis lezen. Streep met rood de woorden en zinnen aan die deze versiering verdienen. We hadden vers 18 bereikt in onze morele (?) les – “…en zij werd zwanger van hem.”

 


– Je kunt je niet voor eeuwig verstoppen

Drie maanden later, toen de aap zeker uit de mouw zou komen, bereikte Judah het nieuws dat zijn schoondochter, Tamar, de “hoer” had gespeeld, en dat “zij ook zwanger was door hoererij. En Judah zei: ‘Breng haar, en plaats haar op de brandstapel (#22).’” (Genesis 38:24.)

[Toevoeging van A.Y.A.: (#22) waarom zij wel en hij niet!? Heeft hij ook geen ontucht begaan!? Was zijn ontucht niet slecht in de ogen van Jehovah!? Is wat Onan deed dan erger dan wat Judah deed!?]

Judah had haar opzettelijk als “heks” versmaad, en nu wil hij haar op sadistische wijze verbranden. Maar deze listige Jodin stond een punt voor op de oude man. Ze had de “ring” de “snoer” en de “staf” met een dienaar meegestuurd om haar schoonvader te smeken de schuldige te vinden van haar zwangerschap. Judah zat in het nauw. Hij bekende dat zijn schoondochter “rechtvaardiger” was dan hijzelf, en “daarna kende hij haar niet meer” (vers 26).

Het is nogal een ervaring om de keuze van taalgebruik te vergelijken waarin de verschillende Bijbelversies hetzelfde incident beschrijven. De Jehovah’s Getuigen vertalen de laatste passage in hun Nieuwe Wereldvertaling als – “en daarna had hij geen gemeenschap meer met haar.” Dit is niet het laatste dat we in het “Boek van God” zullen horen van deze Tamar, die de Evangelieschrijvers onsterfelijk hebben gemaakt in hun “Stamboom van hun Heer.”

 


– Incest geëerd

Ik wil u niet met details vervelen, maar de eindverzen van Genesis 38 gaan over een duel in Tamars baarmoeder: over de tweeling die over invloed vecht. De joden waren uiterst precies in het registreren van hun “eerstgeborenen.” De eerstgeborene kreeg het leeuwendeel van het erfgoed van hun vader.

Wie zijn de gelukkige winnaars in deze prenatale race? Er zijn er vier in deze unieke wedstrijd. Zij zijn “PERES” en “ZERACH” van TAMAR door JUDAH. Hoe? Dat zult u weldra zien. Maar laten we eerst de moraal zoeken.

Wat is de moraal in deze aflevering? U herinnert zich Er en Onan nog: hoe God hen vernietigde voor hun verschillende zondes? En de les die we in beide gevallen hebben geleerd was “terechtwijzing”. Onder welke categorie van Timoteüs zult u de incest van Judah en zijn onwettige nageslacht plaatsen? Al deze figuren worden in het “Boek van God” geëerd voor hun smeerlapperij. Zij worden de groot-opa’s en groot-oma’s van de “eniggeboren zoon van God” (?) (zie Matteüs 1:3).

Maar hoe zit het nu met de moraal? Als je “kwaad” bedrijft (Er), zal God je doden; als je “zaad” verknoeit (Onan), zal God je doden! Maar een schoondochter (Tamar) die op wraakzuchtige en listige wijze (door de hoer te spelen) haar schoonvaders (Judahs) zaad neemt, wordt beloond, en God heeft Judah gezegend voor zijn incestueuze misdaad! Onder welke categorie zullen de christenen deze “eer” plaatsen in het “Boek van God”? Waar past het in? Is het jullie…

1.) Geloofsleer?
2.) Terechtwijzing?
3.) Verbetering? Óf is het…
4.) Leiding tot gerechtigheid?

Vraag het hem die bij u aan komt kloppen, die professionele prediker, die hot-gospeler, die Bijbelventer. Hier verdient hij een prijs als hij een uitleg kan geven voor het correcte antwoord. Er is niemand geboren die deze vuiligheid kan verdedigen, deze pornografie kan plaatsen onder één van de bovenstaande kopjes. Maar het moet onder een kopje geplaatst worden. Het kan alleen worden geplaatst onder “pornografie”!

 


– Ban het boek!

George Bernard Shaw (#23) heeft gezegd: “Het gevaarlijkste boek ter wereld (de Bijbel); hou het achter slot en grendel.” Hou de Bijbel uit het bereik van uw kinderen. Maar wie zal zijn advies opvolgen? Hij was geen “Born Again”, geen “herboren” christen.

[Toevoeging van A.Y.A.: (#23) George Bernard Shaw: een bekende Ierse schrijver, die in 1925 de Nobelprijs voor de Literatuur won.]

Volgens de hoge morele scrupules van de christelijke heersers van Zuid-Afrika, die het boek Lady Chatterley’s Lover hebben verboden omdat er een “tetragrammaton” – een woord van vier letters – in stond, zouden ze zeker de “Heilige Bijbel” hebben verboden als het een hindoeïstisch boek of een islamitisch boek was geweest. Maar ze zijn volslagen machteloos tegen hun eigen “Heilige Boek”; hun “redding” hangt er van af!

In de Plain Truth van oktober 1977 was het volgende te lezen: “Door Bijbelverhalen aan kinderen voor te lezen kunnen allerlei gelegenheden worden gecreëerd om de moraliteit van seks te bespreken. Een ongekuiste uitgave van de Bijbel zou een afkeuring kunnen krijgen van sommige censors…”

 


– Dochters verleiden hun vader

Lees Genesis 19, van vers 30 tot het einde, en markeer wederom met rood de woorden en zinnen die deze eer verdienen. Aarzel niet en stel het niet uit. Uw “gekleurde” Bijbel zal een onbetaalbaar erfstuk worden voor uw kinderen. Ik ben het met Shaw eens om de Bijbel “achter slot en grendel” te houden, maar we hebben dit wapen nodig om de christelijke uitdaging aan te gaan.

De profeet van de Islaam (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) heeft gezegd dat oorlog strategie is (#24), en strategie vereist van ons dat we de wapens van onze vijand gebruiken. Het gaat er niet om wat we fijn vinden en wat we niet fijn vinden. Het is wat we gedwongen zijn te gebruiken tegen de professoren van het “ene boek” (Bijbel), die bij ons aankloppen met “de Bijbel zegt dit” en “de Bijbel zegt dat.” Zij willen dat wij onze Heilige Qor-aan inruilen tegen hun “Heilige Bijbel.” Laat hen de gaten in de “heiligheid” zien die zij nog niet hebben gezien. Soms beweren deze zombies dat zij deze vuiligheid voor de eerste keer zien. Ze zijn met geselecteerde verzen voor hun propagatie geprogrammeerd.

[Toevoeging van A.Y.A.: (#24) op gezag van Djaabir (moge Allah tevreden zijn met hem) is overgeleverd: “De boodschapper van Allah (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) heeft gezegd (Nederlandstalige interpretatie): ‘Oorlog is misleiding (al-h’arboe khoed’ah).’” (Overgeleverd door Moeslim, Kitaab-oel-Djihaad.) Er bestaat een iets afwijkende versie in Sah’ieh’ al-Boekhaarie, overgeleverd door Aboe Hoerayrah (moge Allah tevreden zijn met hem).]

Maar om verder te gaan: de “geschiedenis” is dat de dochters van Lot (vrede zij met hem) nacht na nacht hun dronken vader misleiden met het nobele (?) motief hun vaders “zaad” te behouden. “Zaad” komt erg in het oog vallend voor in dit “Heilige Boek”: alleen al in het kleine boekje Genesis zevenenveertig keer! Uit deze wederom incestueuze relatie komen de “Ammonieten” en “Moabieten” voort, voor wie de “God van Israël” een speciaal mededogen zou hebben. Verderop in de Bijbel lezen we dat de Joden door dezelfde meedogende God worden opgedragen de Filistijnen zonder genade af te slachten; mannen, vrouwen en kinderen. Zelfs bomen en dieren moesten niet gespaard worden, maar de Ammonieten en Moabieten mogen niet worden “benauwd” of “uitgedaagd”, omdat zij het zaad van Lot (vrede zij met hem) zijn! (Deut. 2:19.)

Geen enkele fatsoenlijke lezer kan Lots verleiding ten aanzien van zijn moeder, zuster of dochter lezen, of zelfs ten aanzien van zijn verloofde, als zij een kuise en zedelijke vrouw is. Desalniettemin zult u perverse mensen tegenkomen die zich volproppen met deze vuiligheid. Smaken kunnen worden gecultiveerd!

Lees opnieuw en markeer Ezechiël 23. U weet welke kleur u moet kiezen. De “hoererij” van de twee zussen, Ohola en Oholiba. De seksuele details die hier staan, beschamen zelfs de ongekuiste uitgave van vele verboden boeken. Vraag uw “wedergeboren” christelijke bezoekers onder welke categorie zij al deze geilheid zullen classificeren. Zulke vuiligheid heeft met zekerheid geen plaats in enig “Boek van God.”

[Toevoeging van A.Y.A.: zie ook Ezechiël 16:7-36 voor een ander verhaal met een moraal in een pornografisch jasje. Wij willen als mens niet bepalen wat God in Zijn Woord wel of niet zou moeten schrijven, absoluut niet. Maar God hoeft niet naar zo’n laag (pornografisch) niveau te zakken om bepaalde zaken duidelijk te maken want dit past gewoon niet bij Zijn Verhevenheid. Zelfs in onze zeer onzedelijke tijd, waar pornografie in grote mate geaccepteerd is, zal Kijkwijzer ouders vast en zeker waarschuwen dat zo’n tekst schadelijk is voor kinderen, en de leeftijdsgrens op 18+ classificeren. Lees zo’n Bijbeltekst maar eens in de kerk voor zonder te vermelden dat het uit de Bijbel komt, en kijk dan maar eens naar de reacties. Wij zijn overtuigd dat menig kerkbezoeker het schaamrood op de kaken krijgt.]

Al-Haj A.D. Ajijola geeft in zijn boek The Myth of the Cross (De mythe van het kruis), een meesterlijke uiteenzetting van de bedrieglijkheid van de Bijbel, als ook de kruisiging, kortom: van het hele Christendom. Geen enkele student die godsdienstvergelijkende studie doet kan het zich veroorloven zonder dit boek te zijn, als ook THE BIBLE: Word of God or Word of Man?

 


De stamboom van Jezus (vrede zij met hem)

Kijk nu hoe de christelijke vaders de incestueuze nageslachten van het Oude Testament op hun Heer en Verlosser, Jezus (vrede zij met hem), hebben aangesmeerd in het Nieuwe Testament. Voor een man die geen stamboom had (hij had immers geen vader!), hebben zij er één voor hem gemaakt. En wat voor een stamboom! Zes overspeligen en nakomelingen van incest worden deze heilige man van God opgedrongen. Mannen en vrouwen die het verdienen dood gestenigd te worden volgens Gods Eigen Wet, zoals is geopenbaard aan Mozes (vrede zij met hem) en verder moeten worden verbannen en uitgesloten uit het Huis van God voor generaties.

 


– Schandelijke afstamming

Waarom zou God een “vader” (Jozef) geven aan Zijn “zoon” (Jezus)? En waarom zo’n schandelijke afstamming? “Dit is juist het mooie eraan,” zegt de perverseling. “God hield zoveel van de zondaars, dat Hij het niet beneden Zich achtte zulke voorouders te geven aan Zijn “zoon.”

 


– Slechts twee gemachtigd

Van de vier Evangelieschrijvers, heeft God er slechts twee “geïnspireerd” om de stamboom van Zijn “zoon” op te schrijven. Om het voor u gemakkelijk te maken om de “vaders en grootvaders” van Jezus (vrede zij met hem) te vergelijken in beide “geïnspireerde” lijsten, heb ik alleen de namen verzameld, zonder de woordenvloed eromheen. Zie het volgende overzicht.

Tussen David (vrede zij met hem) en Jezus (vrede zij met hem), heeft God Matteüs “geïnspireerd” om slechts 26 voorouders voor Zijn “zoon” op te schrijven. (#25) Maar Lukas, ook “geïnspireerd”, heeft 41 voorvaderen voor Jezus (vrede zij met hem) verzameld. (#26) De enige naam die gezamenlijk voorkomt in deze twee lijsten tussen David en Jezus (vrede zij met hen) is Jozef, en hij was ook, volgens Lukas 3:23, een “vermeende” vader. Deze ene naam is oogverblindend.

[Toevoeging van A.Y.A.: (#25) “…Isaï, David, Salomo, Rechabeam, Abia, Asaf, Josafat, Joram, Uzzia, Jotam, Achaz, Hizkia, Manasse, Amos, Josia, Jechonja, Sealtiël, Zerubbabel, Abiud, Eljakim, Azor, Sadok, Achim, Eliud, Eleazar, Mattan, Jakob, Jozef de echtgenoot van Maria, uit wie Jezus geboren werd, die Christus genoemd wordt.” (Matteüs 1:6-16.)]

[Toevoeging van A.Y.A.: (#26) “En Jezus zelf, toen hij begon [te onderwijzen], was ongeveer dertig jaar, hij was (zoals verondersteld werd) de zoon van Jozef, die de zoon was van Eli, Mattat, Levi, Melchi, Jannai, Josef, Mattatias, Naüm, Hesli, Naggai, Maät, Mattatias, Semeïn, Josech, Joda, Joanan, Resa, Zerubbabel, Sealtiël, Neri, Melchi, Addi, Kosam, Elmadan, Er, Jozua, Eliëzer, Jorim, Mattat, Levi, Simeon, Juda, Josef, Jonan, Eljakim, Melea, Menna, Mattatta, Natan, David, de zoon van Isaï…” (Lukas 3:23-32.)]

Je hebt geen kam met fijne tandjes nodig om hem te vangen. Het is Jozef de Timmerman. U zult ook zo zien dat de lijsten flagrant tegenstrijdig zijn. Zouden beide lijsten van dezelfde bron hebben kunnen komen, d.w.z. God?

 


– Een waargemaakte voorspelling?

Matteüs en Lukas zijn er super ijverig in om David de Koning (vrede zij met hem), de oorspronkelijke voorvader van Jezus (vrede zij met hem) te maken, vanwege dat loze denkbeeld dat Jezus (vrede zij met hem) op de “Troon van zijn vader” (Handelingen 2:30) zou moeten zitten.

De Evangeliën logenstraffen deze voorspelling, want zij vertellen ons dat in plaats van dat Jezus (vrede zij met hem) op zijn vaders (Davids) troon zat, het Pontius Pilatus, een Romeinse gouverneur was, een heiden, die op die ene troon zat en zijn rechtmatige (?) opvolger (Jezus -vrede zij met hem) ter dood veroordeelde.

“Geeft niets,” zegt de evangelist, “als het niet in zijn eerste komst gebeurt, dan zal hij wel in zijn tweede komst deze voorspelling vervullen, en daarnaast nog driehonderd andere.”

Maar met hun extravagante enthousiasme om de afstamming van Jezus (vrede zij met hem) lichamelijk tot David (vrede zij met hem) terug te trekken (#27), struikelen en vallen beide “geïnspireerde” schrijvers op de allereerste trede. Matteüs 1:6 zegt dat Jezus (vrede zij met hem) de zoon van David (vrede zij met hem) was door Salomo (vrede zij met hem), maar Lukas 3:31 zegt dat hij (Jezus – vrede zij met hem) de zoon van David (vrede zij met hem) was door Natan.

[Toevoeging van A.Y.A.: (#27) Want dat is wat de Bijbel zegt: “…de vrucht uit zijn lendenen, volgens het vlees…” (letterlijk, niet figuurlijk, zie Handelingen 2:30). Het gedeelte “volgens het vlees” ontbreekt in diverse vertalingen!]

Men hoeft geen stamboomdeskundige te zijn om te zien dat met geen enkele prikkeling van het voorstellingsvermogen het zaad van David (vrede zij met hem) de moeder van Jezus (vrede zij met hem) heeft kunnen bereiken door zowel Salomo als Natan tegelijkertijd! We weten dat beide schrijvers verdraaide leugenaars zijn, omdat Jezus (vrede zij met hem) op wonderbaarlijke wijze was geboren, zonder enige mannelijke tussenkomst. Zelfs als we zouden toegeven aan een lichamelijke stamboom via David (vrede zij met hem), zouden beide schrijvers toch nog bewezen hebben leugenaars te zijn voor de aangewezen reden.

 


– Vooroordeel afbreken

Hoe simpel de bovenstaande logica ook is; de christen wordt zo emotioneel meegesleept, dat het niet zijn bevooroordeelde verstand zal binnendringen. Laten we hem nog eenzelfde voorbeeld geven, maar één waar hij het zich kan veroorloven objectief te zijn.

We weten uit de geschiedenis dat Moh’ammed (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem), de profeet van de Islaam, de zoon van Abraham (vrede zij met hem) was door Ismaël (vrede zij met hem). Dus als er een “geïnspireerde” schrijver voorbij zou komen en probeerde zijn “openbaring” aan te smeren, er op neerkomend dat Moh’ammed (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) de zoon van Abraham (vrede zij met hem) was via Isaak (Ish’aaq – vrede zij met hem), zouden we, zonder enige twijfeling, zo’n schrijver bestempelen als een leugenaar, omdat het zaad van Abraham (vrede zij met hem) nooit Amienah (Moh’ammeds moeder) kan bereiken door Ismaël en Isaak (vrede zij met hen) tegelijkertijd! Het verschil in stamboom tussen deze twee zonen van Abraham (vrede zij met hem), is het verschil tussen de Joden en de Arabieren.

In het geval van Moh’ammed (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) zouden we dan weten, dat eenieder die zegt dat Isaak (vrede zij met hem) zijn voorvader was, een leugenaar is. Maar in het geval van Jezus (vrede zij met hem) zijn zowel Matteüs als Lukas verdacht. Totdat de christenen besluiten welke lijn van voorouders zij verkiezen voor hun “god”, zullen beide Evangelies moeten worden verworpen.

De christenheid heeft deze stambomen de afgelopen 2000 jaar met hand en tand verdedigd, in de poging het mysterie op te lossen. Ze hebben nog niet opgegeven. We bewonderen hun volharding. Zij geloven nog steeds dat “de tijd het probleem op zal lossen.”

In The Plain Truth van juli 1975 stond het volgende: “Er zijn vermeende tegenstrijdigheden die theologen niet tot de bevrediging van elke atheïst hebben opgelost. Er zijn tekstuele moeilijkheden waar geleerden nog steeds mee worstelen. Alleen een Bijbelanalfabeet zou deze, en andere problemen, ontkennen.”

 


– De bron van Lucas’ “inspiratie”

We hebben reeds 85% van Matteüs en Lucas aan Markus of die mysterieuze “Q” vastgespijkerd. Laten we nu Lucas toestaan om te vertellen wie hem “geïnspireerd” heeft om zijn “hoog edele Theofilus” (Lukas 1:3) het verhaal van Jezus (vrede zij met hem) te vertellen. Zie hieronder voor de inleiding van Lucas tot zijn “Evangelie.”

Hij vertelt ons openlijk dat hij alleen maar in de voetstappen van anderen volgde die minder gekwalificeerd waren dan hijzelf; anderen die de roekeloosheid hadden om verslagen van zijn held (Jezus – vrede zij met hem) te schrijven. Als geneesheer was hij, tegenover vissers en belastingophalers, zonder twijfel beter begaafd om een literair meesterwerk te creëren.

Dit deed hij, omdat “…het ook mij goed leekordelijk aan u te schrijven…” Dit zijn voorname rechtvaardigingen over zijn voorgangers.

 

GW 06

 

[Toevoeging van A.Y.A.: (#28) merk op dat hij niet zegt “na goddelijke inspiratie”.]

In het voorwoord van zijn vertaling van het “Evangelie naar St. Lucas”, heeft de christelijke geleerde J.B. Phillips het volgende te zeggen: “Tot zijn eigen bekentenis had Lucas nauwkeurig bestaand materiaal vergeleken en bewerkt, maar het leek er op dat hij toegang had tot een grote hoeveelheid bijgevoegd materiaal, en we kunnen redelijkerwijs gissen naar enkele van de bronnen waaruit hij putte.”

En toch noemen jullie dit het Woord van God!? Probeer het boek The Gospels in Modern English te verkrijgen, uitgegeven door “Fontana.” Het is een goedkope uitgave. Ga het vlug halen, voordat de christenen besluiten om Phillips’ aantekeningen, die van onschatbare waarde zijn, uit zijn vertaling te schrappen!

En wees niet verrast als de schrijvers van de RSV ook besluiten het “voorwoord” uit hun vertaling te verwijderen. Het is een oud, oud gebruik. Zodra degenen die gevestigde belangen in het Christendom hebben, zich beseffen dat zij onbewust uit de school zijn geklapt, maken zij vlug wijzigingen. Zij maken actuele vermeldingen ineens “vergane” geschiedenis!

 


– Het overgebleven evangelie

Wie is de schrijver van “Het Evangelie volgens Johannes”? Noch God, noch Johannes! Zie wat “hij” (?) er “zelf” (?) over zegt (zie hieronder). (Johannes 19:35 en 21:24-25.)

Wie is zijn “HIJ” en “ZIJN”, en zijn “WIJ WETEN” en “IK MEEN”? Zou het de wispelturige kunnen zijn die hem in de steek liet in de tuin, toen hij het meeste behoefte aan hem had, of de veertiende man aan tafel, tijdens het “Laatste Maal”, degene die Jezus (vrede zij met hem) liefhad? Beiden waren Johanessen. Het was een populaire naam onder de Joden ten tijde van Jezus (vrede zij met hem) en onder christenen zelfs vandaag de dag. (Toevoeging van A.Y.A.: Nederlands: Johannes, Johan, Joop, Jan, Janus, Hans; Duits: Johann, Hanns; Eng.: John, Jack; Frans: Jean; Ital.: Giovanni; Spaans: Juan.) Geen van deze twee was de schrijver van dit Evangelie. Dat dit het product was van een anonieme hand, is kristalhelder.

 

GW 07

 

[Toevoeging van A.Y.A.: (#29) in sommige vertalingen ontbreekt “Amen”!]

 


– Schrijvers in een notendop

Laat me deze “schrijver”-zoektocht afsluiten met het oordeel van die 32 geleerden, gesteund door hun 50 samenwerkende kerkgemeentes. God is reeds een lange tijd geleden uit deze auteurschaprace verwijderd. In de RSV, door Collins, kunnen aantekeningen van onschatbare waarde over “de Boeken van de Bijbel” worden gevonden, achter in hun uitgave. We beginnen met “Genesis” – het eerste boek van de Bijbel.

De geleerden zeggen over de “SCHRIJVER” er van: “Eén van de “vijf boeken van Mozes”.” Let er op dat de woorden “vijf boeken van Mozes” tussen aanhalingstekens zijn geschreven “-” dit is een subtiele manier om toe te geven dat dit is wat mensen zeggen, dat het Boek van Mozes (vrede zij met hem) was, dat Mozes (vrede zij met hem) de schrijver was. Maar wij (de 32-Bijbelgeleerden), die beter zijn ingelicht, onderschrijven dat geklets niet.

De volgende vier boeken; “Exodus, Leviticus, Numeri en Deuteronomium”: schrijver? “Over het algemeen toegeschreven aan Mozes.” Dit is dezelfde categorie als het boek Genesis.

Wie is de schrijver van het boek “Jozua”? Antwoord: “Grootste deel toegeschreven aan Jozua.”

Wie is de schrijver van het boek “Rechters (Richteren)”? Antwoord: “Mogelijk Samuël.”

Wie is de schrijver van “Ruth”? Antwoord: “Onbekend.”

En wie is de schrijver van… (zie de tabel hieronder):

En zo gaan de geruchten. De schrijvers van deze anonieme boeken zijn ofwel “onbekend”, of zijn “waarschijnlijk” of “vermoedelijk”, of ze zijn van “twijfelachtige” oorsprong.

 

Boek: Schrijver:
Genesis Eén van de boeken van Mozes.
Exodus Over het algemeen toegeschreven aan Mozes.
Leviticus Over het algemeen toegeschreven aan Mozes.
Numeri Over het algemeen toegeschreven aan Mozes.
Deuteronomium Over het algemeen toegeschreven aan Mozes.
Jozua Grootste deel toegeschreven aan Jozua.
Rechters Schrijver mogelijk Samuel.
Ruth Schrijver niet met zekerheid bekend, misschien Samuel.
1 Samuel Schrijver onbekend.
2 Samuel Schrijver onbekend.
1 Koningen Schrijver onbekend.
2 Koningen Schrijver onbekend.
1 Kronieken Schrijver onbekend, waarschijnlijk verzamelt en bewerkt door Ezra.
2 Kronieken Schrijver onbekend, waarschijnlijk verzamelt en bewerkt door Ezra.
Est(h)er Schrijver onbekend.
Job Schrijver onbekend.
Psalmen Hoofdzakelijk David, maar er zijn ook andere schrijvers.
Spreuken Schrijver twijfelachtig maar in het algemeen toegeschreven aan Salomo.
Jesaja Hoofdzakelijk toegeschreven aan Jesaja maar delen kunnen ook door anderen zijn geschreven.
Jona Schrijver onbekend.
Habakuk Niets bekend van zijn geboorteplaats – of datum.
Etc. Etc.

 

Waarom God de schuld geven voor dit fiasco? De Lankmoedige en Barmhartige God heeft geen tweeduizend jaar op Bijbelgeleerden gewacht om ons te vertellen dat Hij niet de Schrijver was van Joodse kleine zondes, hoogmoed en vooroordelen; van hun lusten, ruzies, jaloezieën en gruweldaden. Allah de Verhevene zei het openlijk wat zij doen (Nederlandstalige interpretatie): “Wee dan degenen die het Boek schrijven met hun (eigen) handen (volgens hun begeerten) en vervolgens zeggen: ‘Dit komt van Allah,’ om daarmee een geringe beloning (tijdelijk werelds voordeel) te verkrijgen! Wee dan voor hen vanwege wat hun handen geschreven hebben, en wee voor hen vanwege wat zij (daarmee) verdiend hebben!” [Soerat al-Baqarah (2), aayah 79.]

We zouden de stelling van dit boek met bovengenoemde aayah hebben kunnen beginnen, en er mee zijn geëindigd, met de bevrediging dat de Almachtige God Zelf Zijn Uitspraak over dit onderwerp – “Is de Bijbel het Woord van God?” – zou hebben gedaan, maar we wensten onze christelijke broeders in de mensheid een gelegenheid te geven om het onderwerp zo objectief mogelijk te bestuderen. Gelovende christenen, “herboren” christenen, en hun eigen Heilige Boek, de Bijbel, toe te staan tegen “beter” weten in te getuigen.

En hoe zit het met de Qor-aan? Is de Qor-aan het Woord van God?

De schrijver van deze nederige uitgave heeft getracht deze vraag op een uiterst wetenschappelijke manier te beantwoorden in zijn boek De Qor-aan – Het Grootste Wonder. [Voor diverse artikelen over de Qor-aan, ga naar De Koran (al-Qor-aan).]

 


Epiloog

De lezer moet nu onderhand overtuigd zijn – dat wil zeggen, als hij een open verstand heeft – dat de Bijbel niet is wat ervan beweerd wordt te zijn door de voormannen van het Christendom. Voor bijna veertig jaar hebben mensen me gevraagd hoe het toch komt dat ik zo’n “grondige” kennis heb over de Bijbel en het Christendom. Eerlijk gezegd is mijn huidige positie als islamitisch “expert” op het gebied van Jodendom en Christendom niet uit eigen wil. Ik ben gedwongen te zijn wat ik ben.

 


– Vroege provocatie

Het was 1939 toen ik als winkelassistent werkte in Adams Mission, vlakbij een christelijk seminarium met die naam; die predikanten en priesters voortbracht. Ik en mijn mede moslimmedewerkers waren het mikpunt van jonge ambitieuze mannen van de geestelijke stand. Er ging geen dag voorbij dat deze jonge christenen mij of mijn broeders in geloof niet lastig vielen, door beledigingen die zij uitten over de Islaam, de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) en de Qor-aan. (#30) Als een gevoelige jongeman van 20 jaar, bracht ik slapeloze nachten door in tranen omdat ik niet in staat was degene te verdedigen die me dierbaarder is dan mijn eigen leven, de barmhartigheid voor de hele mensheid – Moh’ammed (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem).

[Toevoeging van A.Y.A.: (#30) zaken die tegen de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) en de Islaam gebruikt worden, zijn veelal gebaseerd op verzonnen of zwakke overleveringen, of betrouwbare overleveringen in een verkeerde context. Prof. Norman Daniels, PhD, een Amerikaanse filosoof, ethicus en bio-ethicus op Harvard, schreef op p. 267 van zijn Islam and the West: “Het gebruik van bedrieglijk bewijs om de Islam aan te vallen was vrijwel algemeen…” Hoe gevat had Thomas Carlyle – een Schots schrijver en historicus, wiens werk grote invloed had in het Victoriaanse tijdperk – meer dan 150 jaar geleden, over zijn christelijke broeders gezegd: “De leugens die door welmenend ijver zijn opgehoopt rond deze man (Moh’ammed – Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) zijn alleen een schande voor onszelf.”

Logische argumentenZie o.a. “Varkens, apen en ezels?”, “Een antwoord op de leugen over ‘Oemar ibn al-Khattaab en Faatimah” en “De islamitische en christelijke visie aangaande God/Allah”. Zie ook het boek Logische argumenten voor het bevestigen van de waarheid van de beste der mensen: Mohammed (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) (204 pagina’s), van dr. Abdulmuhsen Almutairi, vertaald door Abdelkader Aboe Ayman, uitgegeven door Uitgeverij Momtazah. Te bestellen via onze webshop.]

Ik zocht mijn toevlucht in Qor-aan-studie, Bijbelstudie en andere literatuur. Mijn ontdekking van het boek izhhar-oel-h’aq was het keerpunt in mijn leven. Na een tijdje kon ik de missionarisen-in-opleiding van Adams Mission College uitnodigen en hen laten zweten onder hun boordje, tot zij een respect ontwikkelden voor de Islaam en zijn boodschapper (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem).

 


– Moslims onder voortdurende aanval

Het liet me denken over hoe het toch kwam dat zoveel onwaakzame moslims constant door christelijke evangelisten die een deur-tot-deur campagne voeren, worden bestormd, en eenmaal binnengelaten door de spreekwoordelijke gastvrije moslim, dacht ik er aan hoe de genadeloze missionaris de “samoesas” oppeuzelde en de lucht uit de moslim sloeg met spottende opmerkingen tegen zijn geloof.

Vastberaden om bij de moslims hun recht tot zelfverdediging aan huis te brengen en hen te wapenen met voldoende kennis om de evangelist, de deur-tot-deur venter van het Christendom, en de schaamteloze belediger van de Islaam en zijn boodschapper (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) af te slaan, besloot ik nederig om lezingen te geven om de moslimmassa te laten zien dat zij niets te vrezen hadden van de aanvallen van de christenen. Mijn lezingen waren ook een uitnodiging aan de christenen om de waarheid van de Islaam te zien, alsook de verzinsels die de werkelijke preken van Jezus (vrede zij met hem) waren binnengedrongen.

 


– Aanval niet nieuw

Christelijke missionarissen hebben in de laatste honderd jaar, en verder terug in de tijd, moslims van vele kanten uitgedaagd, en een vrij groot aantal van die uitdagingen zijn, naar mijn weten, beantwoord of deels beantwoord. Misschien zal, met de Wil van Allah de Verhevene, mijn bijdrage in dit veld ook beantwoorden, of deels beantwoorden, aan de uitdagingen van degenen die kwaadspreken over de Islaam. Het is van uiterst belang dat we niet in gebreke blijven.

Eén zo’n uitdaging komt in mijn gedachten, te weten, die van Geo G. Harris, de schrijver van How to lead Muslims to Christ (Hoe moslims naar Christus te leiden). Deze missionaris, die de moslims van China heeft proberen te bekeren, zegt in de gebruikelijke arrogante en kleinerende toon van de Westerling op pagina 19, onder het hoofdje “de theorie op beschuldiging van corruptie”: “We komen nu bij de ernstigste beschuldiging door de moslimwereld tegen onze christelijke geschriften. Er zijn drie aspecten aan deze beschuldiging.

1.) Dat de christelijke geschriften zodanig veranderd en gewijzigd zijn, dat zij weinig tot geen gelijkenis vertonen met de glorieuze Indjiel, die geprezen wordt in de Qor-aan. Dit kan beantwoord worden met het vragen van één van de volgende vragen: ‘Waar zijn ze zo veranderd en gewijzigd? Kun je een exemplaar van de echte Indjiel aan mij laten zien, zodat ik het met de mijne kan vergelijken? En in welk jaartal was de ongewijzigde Indjiel in omloop?’

2.) Dat onze Evangelies onderhevig zijn geweest aan vervalsing. De volgende vijf vragen zijn scherp, en we hebben er volledig recht op om het te vragen:

a. Was zo’n vervalsing of wijziging opzettelijk gedaan?
b. Kun je in mijn Bijbel één zo’n passage aanwijzen?
c. Hoe was deze passage oorspronkelijk?
d. Wanneer, door wie, hoe of waarom is het vervalst of
verandert?
e. Was dat vervalsing van de tekst of van de betekenis?

3.) Dat onze Evangelies ‘nagemaakte’ plaatsvervangers zijn voor de oorspronkelijke Indjiel. Of dat onze Evangelies het handwerk zijn van mensen, niet de Edele Indjiel die is neergedaald op Jezus. Een beetje vragen zal gewoonlijk de werkelijke toestand aan het licht brengen: dat de moslim die de beschuldiging uit, gewoonlijk ellendig onwetend is omtrent de Bijbel of het Nieuwe Testament zoals het feitelijk heeft bestaan in het verleden of vandaag de dag.

Voordat we verder gaan met de tweede helft van deze discussie, is het belangrijk u er aan te herinneren dat zodra de opponent bereid is de armzaligheid van zo’n beschuldiging te begrijpen, wij doorzetten met wat lessen uit onze geschriften, zodat onze poging positief zal zijn en niet negatief.”

 


– Hebben moslims het antwoord?

Hebben wij als moslims geen antwoorden op deze vragen?

Als u, beste lezer, dit boek heeft gelezen, zult u toegeven dat Geo G. Harris geen voet heeft om op te staan. Ik ben in staat geweest om feitelijke bladzijdes uit de Bijbel te geven om zijn beweringen te weerleggen.

 


– Moslims uitgedaagd

Op pagina 16 van Geo G. Harris’ boek, leert hij zijn kameraden een basisregel voor missiewerk om de moslim in het nauw te drijven: “In dit hoofdstuk hebben we aangenomen dat de vraag van de authenticiteit en zuiverheid van onze geschriften wordt opgeworpen door de Mohammedaan (#31). Wanneer dit het geval is, zouden we een basisregel in gedachte moeten houden, voordat we onze positie gaan verdedigen. De bewijslast rust op de moslims.”

[Toevoeging van A.Y.A.: (#31) Mohammedaan is een naam die door de vijanden van de Islaam is gegeven aan de moslims, om de indruk te wekken dat zij de profeet Moh’ammed (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) aanbidden zoals de christenen Cristus (vrede zij met hem) aanbidden. Dit is een naam die door ons als moslims niet geaccepteerd kan worden aangezien het niet voorkomt in islamitische teksten.]

Alle lof aan Allah, dat ik in mijn veertig jaar van weerleggen van de authenticiteit van de Bijbel, waar de christenen zo stoutmoedig om hebben gevraagd, in staat ben geweest de slag te winnen.

Onthoudt dat wij moslims niet van deur tot deur gaan om onze religie te venten. Terwijl christenen van verschillende gezindtes inbreuk maken op onze privacy en rust, en gebruik maken van onze gastvrijheid om de onoplettende moslim lastig te vallen. Diegenen die bang zijn de waarheid naar voren te brengen wanneer zij worden geprovoceerd door deze christenen, die zelfs zover gaan dat zij onze geliefde nabiy (profeet) Moh’ammed (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) beledigen, zouden hun imaan (#32) (geloof) opnieuw moeten onderzoeken. De lezingen die ik houd zijn bedoeld om deze sluipende missionarissen uit te horen, die het huis en haard van de argeloze moslim, die druk in de weer is met zijn eigen zaken, “aanvallen.”

[Toevoeging van A.Y.A.: (#32) imaan is de Arabische term voor “geloof”, bestaande uit innerlijke overtuiging, uitspraken met de tong en handelingen met de ledematen.]

De lezingen zijn ook gericht op het herstellen van de beschadigde waardigheid van de moslim, die is verstoord door de meedogenloze aanvallen van de christelijke verspreider. Vraag de arme moslims van Chatsworth, Hanover Park of Riverlea maar hoe zij zijn onderworpen aan de tirannie van bepaalde missionarissen.

Als deze nederige bijdrage van mij (Is de Bijbel Gods Woord?) een plaatsje vindt in het moslimhuis als een golfbreker tegen de missionarissen-dreiging, zou mijn inspanning rijkelijk beloond zijn.

Een grotere beloning zou het zijn als ook maar één oprechte discipel van Jezus naar de waarheid zou worden geleid, en zou worden verdreven van verzinsels en leugens. De grootste beloning ligt natuurlijk bij Allah de Almachtige, Die ik smeek om leiding en vergeving, en bid en vraag dat Hij mijn inspanning zal accepteren, die ik in al mijn nederigheid aan Hem opdraag.

 

Relevante artikelen:

Paulus over de Bijbel – Is 100% van de Bijbel geïnspireerd door God?

Christendom (diverse artikelen)

 

Meld je aan voor onze nieuwsbrief

Meld je aan voor onze nieuwsbrief

Salamualeykum! Meld je aan voor onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van de laatste updates.

DJazaak Allahu ghairan