Een poly Paradijs – aardse vrouwen, hemelse bruiden, oh oh!
Geschreven door Zainab bint Younus.
Vertaald door ‘Abdoellaah Bekx.
Waarlijk, alle lof is voor Allah. Wij prijzen Hem, zoeken Zijn hulp en vragen Hem om vergeving. Wij zoeken toevlucht bij Allah tegen het slechte in onze zielen en het slechte van onze handelingen. Wie Allah leidt, er is niemand die hem kan misleiden; en wie Allah laat dwalen, er is niemand die hem kan leiden. Ik getuig dat er geen God is die het recht heeft om aanbeden te worden behalve Allah, Hij heeft geen deelgenoten, en ik getuig dat Moh’ammed Zijn dienaar en boodschapper is. Voorts:
Inleiding
DE H’OOR AL-‘IYN (VROUWEN VAN HET PARADIJS, HEMELSE BRUIDEN – zie het artikel al-H’oor al-‘Iyn – De vrouwen van het Paradijs) behoren zeker tot de grootste twistpunten voor moslimvrouwen, en een bron van volkomen vreugde voor vele mannen.
Terwijl vele vrouwen vragen: “Wat krijgen wij in al-Djennah?” – wat een terechte vraag is die het zeker verdient om behandeld te worden #1 – is het, om recht door zee te zijn, slechts ondergeschikt aan de werkelijke essentie van de kwestie.
Het kernpunt is, natuurlijk, polygamie. #2
[#1 Noot van de vertaler: zie het artikel Wat is er voor vrouwen in het Paradijs? – Einde noot.]
[#2 Noot van de vertaler: als we het hebben over polygamie binnen de islamitische context, dan wordt er eigenlijk polygynie bedoeld. Polygamie is algemeen, namelijk een huwelijk van iemand met meer dan één partner. Polygynie is specifiek, namelijk een huwelijk van een man met meer dan één vrouw, wat toegestaan is in de islam (met een maximum van vier tegelijkertijd). Een andere vorm van polygamie is polyandrie, namelijk een huwelijk van een vrouw met meer dan één man tegelijkertijd, wat verboden is in de islam. En Allah weet het het best. – Einde noot.]
Polygamie is op zich zelf een beladen en gevoelig onderwerp onder moslims (waar veel emoties bij komen kijken). Aan de ene kant blijkt uit de Koran en de Soennah van de profeet (vrede en zegeningen van Allah zijn met hem) duidelijk dat het erkent wordt als een wettige en toegestane vorm van huwelijk in de islam. Rechtswetenschap bespreekt en bevestigt de rechten van moslimvrouwen niet alleen in algemene zin, maar specifiek binnen de context van het huwelijk – inclusief het polygame huwelijk.
Aan de andere kant is er echter de onbetwistbare realiteit: een realiteit waar de theorieën van de islamitische wet niet noodzakelijkerwijs om te zetten zijn naar het werkelijke leven. Polygamie was en blijft iets dat misbruikt werd/wordt door moslimmannen en dit heeft geleid naar enorm misbruik van moslimvrouwen. (Zie het artikel De ontsluiering van de huwelijksbandieten.) Islamitische regelgevingen aangaande fiqh (islamitische jurisprudentie, wetgeving) worden verdraaid en details worden benut als een excuus, in veel gevallen, voor mannen om niet volledig de verantwoordelijkheid te nemen voor hun daden – die voornamelijk gebaseerd zijn op hun begeerten en niet noodzakelijkerwijs op nobele intenties of zelfs eerlijkheid.
[Noot van de vertaler: kom op mannen, vrees Allah! Zie o.a. de artikelen Taqwaa (Godvrezendheid), dat moet je hebben en Zonden heroverwegen: zijn kleine zonden echt klein?]
Echter, de algemeen bekende problemen omtrent polygamie – zoals dat gepraktiseerd wordt door vele moslims – zijn niet slechts problemen die exclusief gelden voor polygamie of zelfs voor moslims, integendeel. Terwijl de handelswijzen vermomd of gerechtvaardigd kunnen worden door islamitische termen te gebruiken, de waarheid is dat de beweegredenen achter dergelijke daden slechts menselijk zijn. Net zoals er mensen zijn die de gewoonte van monogamie misbruiken, ligt het probleem niet bij monogamie zelf, maar juist bij de individuen.
Wat is er toch met polygamie waardoor zo veel vrouwen overstuur raken? Is dit het idee dat zij hun echtgenoten lichamelijk delen met een andere vrouw (of meerdere vrouwen)? Is dit het gevoel dat ze niet een exclusieve relatie heeft – inclusief emotioneel – met haar echtgenoot? Is dit meer wegens de algemene verhalen over misbruik, of gewoon de onverantwoordelijkheid en onbekwaamheid bij vele mannen die een polygaam huwelijk aangaan? Of is er wellicht een vooringenomenheid waardoor we deze hele kwestie bekijken die we zelf niet eens beseffen?
Aan de andere kant van de regenboog
POLYGAMIE IS NIET IETS WAT JE ENKEL AANTREFT BIJ DE ISLAM OF MOSLIMS. Wereldwijd en historisch heeft polygamie bestaan als een algemeen geaccepteerde vorm van huwelijk, waarbij een man getrouwd is met meer dan één vrouw en aan hen lichamelijk, emotioneel en financieel toegewijd is. Polygamie verschilt van promiscuïteit (vrij seksueel verkeer) omdat polygamie vereist dat de echtgenoot toegewijd en verantwoordelijk is, in de plaats van tijdelijke, wisselende, seksuele contacten die voornamelijk gebaseerd zijn op seksuele driften (zonder rechten en plichten!).
Vanuit een wereldbeeld dat trouwe relaties ziet en aanmoedigt als noodzakelijkheid voor een gezonde samenleving is polygamie verreweg beter dan tijdelijke relaties die geen sterke familiebanden aanmoedigen. Kortom, elke vorm van huwelijk, hetzij monogaam of polygaam, wordt beschouwd als oneindig meer wenselijk dan elke vorm van zinaa (ontucht, buitenechtelijke relatie). (Zie de artikelen Zinaa, een gruweldaad en een slechte weg en Overspel en steniging; waarom legt de islam zulke harde bestraffingen op voor seks buiten het huwelijk?)
Wat zeer interessant is over hoe men tegenwoordig tegen polygamie aankijkt, en vooral in westerse landen – zowel die landen met een sterke joods-christelijke geschiedenis alsook die landen die voornamelijk seculier en liberaal zijn – is dat er een enorme onthechting is van geschiedenis en van een samenhangend moreel kader.
Ondanks dat er over de hele wereld opgekomen wordt voor LGBTQ+rechten, en men trots is op het begrijpen en steunen van ‘liberale’ waarden, blijft polygamie gezien worden als iets negatiefs en schandelijks. Al die groepen beweren dat zij opkomen voor ‘liefde’ en zij eisen dat het niet beperkt dient te worden tot ras of geslacht, maar gemakshalve negeren zij dat er bij polygamie instemmende volwassenen betrokken zijn (meestal). Degenen die zeggen dat polygamie de oorzaak is van misbruik, gedwongen huwelijken, kindhuwelijken en andere vergelijkbare problemen, halen opzettelijk kwesties door elkaar. Misbruik, gedwongen huwelijken en kindhuwelijken bestaan allemaal buiten polygamie en vinden niet alleen plaats binnen polygamie.
Het is vreemd dat zo veel mensen, inclusief moslims, in feite proberen te ‘bewijzen’ hoe liberaal en ‘verlicht’ zij zijn door actief zaken zoals homoseksualiteit te steunen, doch hebben zij een overhaaste reactie (zonder dat zij de tijd nemen om er zorgvuldig over na te denken) als het gaat over polygamie – wat in tegenstelling tot homoseksualiteit toegestaan is in de islam. (Zie het artikel Homoseksualiteit in de islam.)
De onverbloemde waarheid is dat wanneer individuen zaken als polygamie (of de h’oor al-‘iyn) in de islam betwijfelen of bekritiseren, dan zien zij zichzelf als zijnde objectief (gebaseerd op feiten en niet op meningen) – terwijl zij in werkelijkheid zelf bevooroordeeld zijn en beïnvloed door de gangbare opvattingen en houdingen van hun tijd en cultuur.
Het is heel gemakkelijk om objectiviteit te stellen, maar niemand is werkelijk objectief. Waarden en normen veranderen gedurende de tijd, en ingrijpend gedurende een periode van tijd zo kort als een eeuw. Men hoeft niet verder te kijken dan westerse culturen om te zien hoe zedelijke normen van de samenleving drastisch zijn veranderd: niet langer dan 60 jaar geleden trouwden mannen en vrouwen halverwege hun tienerjaren en dit werd niet gezien als een onverdraaglijk probleem; homoseksualiteit werd, zoals in elke monotheïstisch religie, afgekeurd en als onacceptabel beschouwd, en openbare steun was vrijwel volledig afwezig. Tegenwoordig wordt het heel ‘normaal’ gevonden dat twaalfjarigen zich bezighouden met seksuele experimenten en oriëntatie, maar ongepast als een zeventienjarige trouwt, terwijl homohuwelijken gelegaliseerd zijn in Canada, de Verenigde Staten en talrijke andere landen.
(Lees verder onder de afbeelding.)
De grote wijsheid achter de goddelijke Wet, de sharie’ah van Allah (zie het artikel De islamitische sharia), is dat Allah als onze Schepper een reeks algemene (en vaak specifieke) waarden en normen vastgesteld heeft die niet veranderen gebaseerd op de bevliegingen en begeerten van mensen. In de sharie’ah hebben we normen en gedragscodes die zedelijke beginselen bekrachtigen die niet voor onderhandeling vatbaar zijn. Kuisheid, echtelijke loyaliteit en een zerotolerancebeleid aangaande elke vorm van zinaa (ontucht, buitenechtelijke relaties) zijn voorbeelden van deze waarden.
Wederom met betrekking tot de merkwaardige tweedeling tussen de hedendaagse seculiere, liberale agenda en het beeld van polygamie, is dat de liberale beweging beweert verlicht te zijn aangaande de betekenis van ‘liefde’ – doch betuigen zij dat niet jegens polygamie.
In plaats daarvan hebben we over de hele wereld mensen die beïnvloed zijn door voornamelijk het joods-christelijke ideaal van monogame liefde: het idee dat er maar één vrouw voor één man is; die romantische liefde is beperkt tot slechts die enkele relatie; die liefde is beperkt en begrensd.
Waarom zijn we zo weerstand biedend om ons beeld van liefde te veranderen? Waarom voelen we dat liefde iets is dat beperkt en vastgesteld is; dat het houden van een individu betekent dat je niet in staat bent te houden van iemand anders? Waarom voelen we dat als onze man van een andere vrouw houdt, dat dit zijn liefde voor ons wegneemt? Kunnen we niet wensen voor onze geliefde dat er van hem gehouden wordt – om geluk te ervaren alleen vanwege het feit dat jouw geliefde gelukkig is?
Natuurlijk zijn veel antwoorden hierop afhankelijk van het begrip over hoe de bekendheid van bepaalde ideologieën tot gevolg hebben dat levensstijlen, wereldbeelden en voorstelling van concepten als liefde, huwelijk en familie veranderden.
In feite geloof ik waarlijk dat de normalisering van het idee van een nucleair gezin #3, in tegenstelling tot een uitgebreid gezinsnetwerk dat polygamie omvat en insluit, voornamelijk verantwoordelijk is voor de houding die polygamie beschouwt als iets van nature schadelijks.
[#3 Noot van de vertaler: nucleair gezin of kerngezin, de standaard in de hedendaagse westerse samenleving, met name na de Tweede Wereldoorlog. Dat houdt in dat beleid en instituties vooral gericht zijn op de samenlevingsvorm die bestaat uit twee ouders en eventuele nakomelingen. – Einde noot.]
Een tegenargument betreffende polygamie is vaak: als het oké en ‘normaal’ is voor mannen om polygaam te zijn, waarom geldt dit dan niet voor vrouwen? Zijn dezelfde redenen voor polygame mannen niet van toepassing op vrouwen die neigen naar hetzelfde?
De waarheid is, nogmaals, hard voor sommigen. Allah vertelt ons duidelijk dat “wa laysa adz-dzakaroe kaa al-oenthaa” – de man is niet hetzelfde als de vrouw (zie aayah 3:36). De islam herkent verschillen van nature – biologisch, psychologisch en sociaal – en heeft een uitgebreide reeks aan verschillende regelgevingen voor de geslachten. Maar, afgezien het emotioneel vermogen om te houden van (en er zijn zeker enkele geldige punten betreffende de emotionele capaciteit van vrouwen vergeleken met mannen), één heel eenvoudige reden voor het feit dat polyandrie (een huwelijk van een vrouw met meer dan één man tegelijkertijd) verboden is in de islam, is vanwege vaderschap.
Toegang tot technologie zoals DNA analyse is zowel zeer recent als een voorrecht; de overgrote meerderheid van de mensen in de wereld heeft niet gemakkelijk of onmiddellijk toegang tot een vaderschapstest. Afkomst via de vader wordt zeer serieus genomen in de islam, en het verbod op polyandrie is hieraan gerelateerd.
Sharing is caring (delen is je bekommeren om)
VEEL VROUWEN ZIJN GEOBSEDEERD DOOR HET IDEE om hun echtgenoten te delen met de h’oor al-‘iyn (vrouwen van het Paradijs, hemelse bruiden). Er is echter een punt dat in het bijzonder fascinerend is, namelijk het feit dat van de echtgenotes die een man zal hebben in al-Djennah (het Paradijs), twee van hen menselijke vrouwen zullen zijn.
In soerat al-Waaqi’ah omschrijft Allah de vrouwen van al-Djennah met de volgende termen (Nederlandstalige interpretatie): “Waarlijk, Wij schiepen hen (de vrouwen van het Paradijs) volgens een perfecte schepping. En Wij maakten hen (weer) maagdelijk. Liefdevol (jegens hun echtgenoten) en gelijk in leeftijd.” [Soerat al-Waaqi’ah (56), aayah 35-37.]
Dit blijkt uit de h’adieth van de profeet (vrede en zegeningen van Allah zijn met hem), waarin Aboe Hoerayrah (moge Allah tevreden over hem zijn) verhaalde dat de profeet Moh’ammed (vrede en zegeningen van Allah zijn met hem) gezegd heeft (Nederlandstalige interpretatie): “Elke man in het Paradijs zal gaan naar tweeënzeventig van de schepsels van Allah (h’oories) en twee van de vrouwen van de mensen. #4 Deze twee (menselijke, gelovige) vrouwen zijn superieur aan de schepsels van Allah (de h’oories) vanwege hun aanbidding (goede daden) dat zij in deze wereld verricht hebben.” (Bayhaqie, al-Ba’th wa al-Noeshoor; Tabarie, Tefsier; Aboe Ya’la, Ibn H’adjar, Fath’ al-Baarie; Tabaraanie; en anderen.)
Deze verzen verwijzen niet naar de h’oor al-‘iyn (h’oories), maar naar de menselijke gelovige vrouwen.
[ #4 Noot van de vertaler: op islamqa.info/en/answers/25843 wordt aangegeven dat wat bewezen is in de sah’ieh’ Soennah dat de martelaar (shahied) tweeënzeventig h’oories zal hebben en dat de minste van de mensen van het Paradijs twee vrouwen zal hebben, en sommigen zullen meer dan dat hebben. En Allah weet het het best.]
Vooral vers 37 van soerat al-Waaqi’ah valt in het oog: ‘oeroeban atraaban. Het woord atraaban is vertaald als ‘gelijk in leeftijd’, maar dit woord heeft andere taalkundige nuances. In de taalkundige analyse van dit vers door Nouman Ali Khan, wordt naar voren gebracht dat het woord atraaban gerelateerd is aan het woord toeraab – stof, aarde, het oorspronkelijke materiaal waarvan elk mens geschapen is. [Zie het artikel De schepping van Adam van aarde.] Specifieker, dit woord beduidt niet alleen dat deze vrouwen gemaakt zijn van stof (aldus zijn zij mensen), maar dat zij gemaakt zijn van hetzelfde stof als hun echtgenoten, een symbolische verwijzing. Wezenlijk zullen zij perfect zijn en op elke manier passend bij hun echtgenoten: ware boezemvrienden.
Daarnaast omschrijft de volgende h’adieth deze vrouwen verder. Er is overgeleverd dat enkele mensen met enige trots zeiden, en anderen spraken er over, of er meer mannen in het Paradijs zullen zijn of meer vrouwen. (Zie het artikel Meer vrouwen in de Hel dan mannen?) Hierover verhaalde Aboe Hoerayrah (moge Allah tevreden over hem zijn) dat de profeet (vrede en zegeningen van Allah zijn met hem) gezegd heeft (Nederlandstalige interpretatie): “De (leden) van de eerste groep die het Paradijs zullen binnengaan zullen hun gezichten zo helder als de volle maan tijdens de nacht hebben. En de volgende na deze groep zullen hun gezichten zo helder als de stralende sterren in de lucht hebben. En elke persoon zal twee vrouwen hebben en het merg van hun scheenbenen zal glimmen onder hun vlees. En er zal niemand zijn zonder een vrouw in het Paradijs. Er zal geen onenigheid onder hen zijn en geen haatgevoel in hun harten. Hun harten zullen als één hart zijn, Allah ’s ochtend en ’s avonds prijzend.” (Overgeleverd door Moeslim.)
Als we letten op de manier waarop deze h’adieth geformuleerd is – met de omschrijving van de gelovigen in het algemeen als eerst komend, en dan specifiek de vrouwen – dan kunnen we stellen dat het laatste zinsdeel aangaande de harten ook de vrouwen in het bijzonder omschrijft.
Hoe fantastisch zou het zijn als onze co-vrouwen in al-Djennah niet alleen boezemvrienden zullen zijn voor onze echtgenoten, maar ook onze verwante geesten!?
Zo veel vragen, nooit genoeg antwoorden
DEZE KIJK OP POLYGAMIE EN ONZE HOUDING DAAR TEGENOVER – hetzij op deze aarde of in al-Djennah – is in geen geval volledig of perfect. Het is een eenvoudige poging om eens te kijken waarom we zo’n sterke gevoelens daar over hebben, en er zijn meerdere punten die in andere artikelen besproken zullen worden, in shaa-a Allaah. (Zie het artikel Wat is er voor vrouwen in het Paradijs?)
Noch zijn de opvattingen die in dit artikel aangehaald zijn bedoelt om de vragen en emoties die veel mensen hebben aangaande dit gevoelige onderwerp ongeldig te maken (of te bagatelliseren, ze onbelangrijk te laten lijken). We erkennen dat er voor elk individu kwesties zullen zijn die verontrustend zijn en die zij problematisch vinden. Uiteindelijk is het voor een medemens onmogelijk om antwoorden te verschaffen die afgestemd zijn om elk persoon tevreden te stellen. Wat heel moeilijk is voor de een om te verwerken kan heel gemakkelijk zijn voor een ander; het gezichtspunt wat voor een individu tevredenheid teweegbrengt brengt kan voor een ander nog meer ongemak zorgen.
Ten slotte, we zijn allemaal op een reis richting al-Djennah. Dat pad heeft voor ons allemaal moeilijkheden, en die uitdagingen dienen we te verwachten – want Allah zegt Zelf tegen ons (Nederlandstalige interpretatie): “Of dachten jullie dat jullie het Paradijs zullen binnentreden, terwijl Allah nog niet duidelijk heeft gemaakt wie van jullie strijdt en wie van jullie geduldig is!?” [Soerat Aal ‘Imraan (3), aayah 142.]
Tot de grootste testen voor ons allemaal behoort wellicht dat we onze eigen zwakheden niet erkennen en niet op onze hoede zijn om een van de grootste zonden te begaan: om Allah te betwijfelen door uitleg te eisen van Zijn Keuzes, of Zijn Wijsheid te betwijfelen. “Hij wordt niet ondervraagd over hetgeen Hij doet, terwijl zij (mensen en djinn) ondervraagd zullen worden (op de Dag des Oordeels).” [Nederlandstalige interpretatie van soerat al-Anbiyaa-e (21), aayah 23.]
Tot zo ver het artikel van zuster Zainab bint Younus. Moge Allah haar rijkelijk belonen.
(Lees verder onder de afbeelding.)
Belangrijke toevoeging van de vertaler
VRAAG: WAT IS HET OORDEEL OVER EEN VROUW DIE POLYGYNIE HAAT WEGENS JALOEZIE, aangezien jaloezie iets natuurlijks is in vrouwen, en we lezen over de jaloezie van ‘Aa-ieshah (moge Allah tevreden zijn over haar) betreffende de profeet (vrede en zegeningen van Allah zijn met hem)? Wat is ons standpunt? Ik heb geleerd door het lezen van enkele boeken dat het haten van een van de regelgevingen van de sharie’ah neerkomt op koefr (ongeloof).
Antwoord: alle lof is voor Allah.
De jaloezie van een vrouw betreffende haar man is iets dat aangeboren en natuurlijks is, en je kunt niet tegen een vrouw zeggen: “Voel geen jaloezie betreffende jouw man.” Als iemand een afkeer heeft van iets, ook al is het voorgeschreven in de sharie’ah, dan zal dat geen ongunstig effect op hem hebben, zolang hij geen haat heeft jegens het feit dat het voorgeschreven is. Allah zegt (Nederlandstalige interpretatie): “De strijd is jullie voorgeschreven, terwijl jullie er een afkeer van hebben. En het kan zijn dat jullie een afkeer hebben van iets, terwijl het goed is voor jullie; en het kan zijn dat jullie van iets houden, terwijl het slecht is voor jullie…” [Soerat al-Baqarah (2), aayah 216.]
De vrouw die jaloezie voelt haat niet het feit dat Allah haar echtgenoot toegestaan heeft om meer dan één vrouw te huwen, maar ze haat het om een co-vrouw te hebben. Er is een duidelijk verschil tussen deze twee zaken. Ik hoop dat de broeder die deze vraag stelde, en andere mensen, zorgvuldig zullen nadenken over kwesties en zich niet haasten om een oordeel te vellen; ik hoop dat zij het subtiele verschil zullen herkennen waardoor oordelen verschillen.
[Bron: van de fataawa van sheikh Ibn ‘Oethaymien voor al-Da’wah Magazine; https://islamqa.info/en/answers/10991/ruling-on-women-hating-polygyny-plural-marriage.]
En tot Allah keren wij allemaal terug.
Relevante artikelen:
Leven met de ‘ziekte’ – een verhaal van een polygyne man
Tweede vrouw – elke medaille heeft een keerzijde
Wat is er voor vrouwen in het Paradijs?
Meer vrouwen in de Hel dan mannen?
al-H’oor al-‘Iyn – De vrouwen van het Paradijs
Word niet boos wanneer je beproefd wordt – niveaus van degenen die beproefd worden
Op de tandem (over het huwelijk)
Gouden adviezen voor de echtgenoot en echtgenote
