Vergeetachtigheid en vergissingen worden ons niet aangerekend.
Overzicht “De veertig ah’aadieth van an-Nawawie”.
Ibnoe ‘Abbaas (moge Allah tevreden zijn met hem) verhaalde dat de boodschapper van Allah (salallaahoe ‘alayhie wa sellem – Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) zei (Nederlandstalige interpretatie): “Waarlijk, Allah neemt mijn gemeenschap de vergissing, vergeetachtigheid en datgene waartoe zij gedwongen worden, niet kwalijk.” (Overgeleverd door Ibnoe Maadjah.)
Uitleg
De drie zaken die in deze overlevering worden genoemd en ons door Allah de Meest Barmhartige vergeven worden, vinden wij terug in de volgende verzen (Nederlandstalige interpretatie):
“…Bestraf ons niet indien wij vergeten of als wij fouten maken…” [Soerat al-Baqarah (2), aayah 286.]
“…En er rust op jullie geen zonde betreft hetgeen waarin jullie je vergissen, maar wel betreft hetgeen jullie harten welbewust bedoelen…” [Soerat al-Ah’zaab (33), aayah 5.]
“Wie ongelovig is in Allah na zijn geloof – behalve wie daartoe gedwongen wordt en wiens hart gerustgesteld is met het geloof (#1) – maar wie zijn borst (d.w.z. hart) opent voor het ongeloof, op hen is dan de Toorn van Allah en voor hen is er een geweldige kwelling (#2).” [Soerat an-Nah’l (16), aayah 106.]
<<<(#1) Noot uwkeuze.net: wanneer gelovigen vrezen voor hun veiligheid, mogen zij vriendschap tonen tegenover de (vijandige) ongelovigen, maar alleen uitwendig, niet inwendig. Moslims die gedwongen en onderdrukt worden, of die door de ongelovigen in gevangenschap zijn genomen en bedreigd worden met de dood of marteling (wat in de Islaam verboden is), zijn toegestaan om (alleen met hun tong) acceptatie te uiten van het ongeloof, de incorrecte praktijken en onjuiste geloofsovertuigingen van de ongelovigen terwijl zij een afkeer in hun harten hebben. Maar dit is niet het meest ideale. Het meest ideale is dat men dit alles gewoon blijft verwerpen, wat men hem ook aandoet. De bekende marteling van Bilaal (moge Allah tevreden zijn met hem) is daar een goed voorbeeld van. Zie o.a. Vraag 59: kunt u het fenomeen taqiyah (veinzen, huichelen, verbergen) verduidelijken?>>>
<<<(#2) Noot uwkeuze.net: Allah de Verhevene waarschuwt degenen die afvallig zijn en naar ongeloof terugkeren nadat zij geloofden en die vervolgens volharden in ongeloof tot aan hun dood. Hij verklaart dat in dit geval geen berouw aanvaard zal worden van hen op het moment van hun dood (zie o.a. aayah 3:89-90 en 4:18). (Tefsier Ibn Kethier.) Een afvallige (moerted) kan dus berouw (tawbah) tonen en naar het geloof terugkeren voordat de dood tot hem komt. Sheikh ‘Abd al-Kareem al-Khudayr zei: “Als iemand de Islaam verlaat en besluit weer terug te keren, dient hij te getuigen dat er geen god is behalve Allah en dat Moh’ammed Zijn dienaar en boodschapper is. Als zijn afvalligheid was wegens het ontkennen van een van de basisprincipes van de religie, dan is zijn terugkeer tot de Islaam niet compleet totdat hij het principe dat hij ontkend heeft bevestigt.” [Zie http://islamqa.info/en/7057 (Engels) of http://islamqa.info/ar/7057 (Arabisch).]>>>
Wat leert deze overlevering ons?
1.) De grootsheid van de Genade van Allah, de Almachtige, de Verhevene. Zijn Genade heeft Zijn Woede overwonnen.
2.) Als een persoon iets per ongeluk doet, dan wordt dit hem niet aangerekend.
3.) Als een persoon tot een daad of een uitspraak wordt gedwongen, wordt dit hem niet aangerekend, maar wanneer iemand echter gedwongen wordt een ander te doden, dan wordt dit zowel hem als degene die hem tot deze daad heeft aangezet, aangerekend. Het is immers niet toegestaan om onder dwang een ander te doden om zodoende je eigen leven te redden.
Overzicht “De veertig ah’aadieth van an-Nawawie”.
