De verwarring aangaande God

In dit tijdperk van informatie is onwetendheid een keuze.

Verwarring Door www.onereason.org.
Vertaald door Rabi’a Frank.

Drie redenen om in God te geloven
Wie schiep God?
Waarom is er kwaad?
Weerlegt de evolutie God?
Maar wij kunnen God niet zien!
Waarom is het universum zo groot?
Toevallige orde

Drie redenen om in God te geloven

Er zijn vele rationele redenen om in God te geloven. We zullen kort drie eenvoudige redenen voor Gods bestaan uitleggen.

1.) Orde in het universum

Wanneer we over de aard van onze wereld nadenken, zien we overal orde; van de cyclus van het water tot de baan van de aarde om de zon. De natuurkundige Stephen Hawking legt in zijn commentaar over de orde die men vindt in het universum uit dat de overweldigende indruk is ‘dat er orde is. Hoe meer we ontdekken over het universum, hoe meer we zien dat het beheerst wordt door rationele wetten.’ (Antony Flew, There Is a God: How the World’s Most Notorious Atheist Changed His Mind.) Deze observatie wordt gedeeld door de overgrote meerderheid van de wetenschappers.

Omdat het universum orde heeft en beheerst wordt door ‘wetenschappelijke wetten’, kunnen we ons afvragen hoe deze orde bewerkstelligd werd. De meest effectieve manier om deze vraag te beantwoorden, is door naar de beste conclusie te redeneren. Neem bijvoorbeeld je mobiele telefoon. Je telefoon is gemaakt van glas, plastic en metaal. Glas wordt gemaakt van zand, plastic van olie en metaal wordt gewonnen uit de grond. Stel je voor dat je in de woestijn loopt (waar veel olie, metalen en zand in de grond te vinden zijn) en je vond een mobiele telefoon. Zou je geloven dat het vanzelf ontstaan was? Dat de zon scheen, de wind blies, de bliksem insloeg, de olie naar de oppervlakte bubbelde en zich vermengde met het zand en metaal en dat na miljoenen jaren de mobiel zomaar toevallig ontstond?

Niemand zou die uitleg geloven. Een mobiele telefoon is duidelijk iets dat samengesteld is op een georganiseerde manier, dus is het rationeel te geloven dat er een organisator is. Dus als we de orde in het universum zien, is het dan niet rationeel om te zeggen dat het universum een organisator heeft?

Deze ‘organisator’ kan het beste uitgelegd worden door het bestaan van God. God is Degene Die de orde in het universum bewerkstelligd heeft. (Klik op onderstaande afbeeldingen om ze vergroot weer te geven.)

2.) Het begin van het universum

Als iets altijd bestaan heeft, heeft het geen schepper nodig. In het eerste deel van de twintigste eeuw waren er enkele natuurkundigen die van mening waren dat het universum altijd bestaan heeft. Als het universum altijd bestaan had, zou het geen schepper nodig hebben.

Maar volgens de kosmologie had het universum zo’n veertien miljard jaar geleden een begin met een kosmische gebeurtenis bekend als ‘de oerknal’. [Derek Raine, An Introduction to Science of Cosmology (Astronomy & Astrophysics).]

Stel je voor dat je een harde knal hoort en je je afvraagt waar die knal vandaan kwam. Zou je tevreden zijn met het antwoord dat het van ‘niets’ kwam en het ‘zomaar gebeurde’?

Natuurlijk niet. Je zou zeggen: “Wat was de oorzaak van die harde knal?” Op dezelfde manier moet de oerknal ook een oorzaak hebben. Als de oerknal een oorzaak heeft, wat was dan de oorzaak van deze oorzaak? En wat was dan weer de oorzaak van die oorzaak? En zo verder. Maar dit kan niet oneindig zo doorgaan en moet eindigen met de eerste oorzaak vanwege het volgende voorbeeld:

Stel je een scherpschutter voor die zijn doel in het vizier heeft en met de basis contact opneemt voor toestemming om te schieten. Degene op de basis zegt hem nog even te wachten terwijl zij toestemming vragen aan iemand hogerop. Degene hogerop vraagt toestemming aan iemand nog hoger enzovoorts. Als dit door blijft gaan, zal de schutter dan ooit zijn doel raken?

Het voor de hand liggende antwoord is dat hij nooit zal kunnen schieten. De enige manier waarop de schutter kan schieten, is wanneer iemand hem toestemming geeft zonder deze eerst aan iemand anders te vragen. Diegene is de eerste reden voor de schutter om te schieten. Op dezelfde manier moet ook de oerknal een eerste oorzaak hebben.

We kunnen concluderen dat de eerste oorzaak krachtig was omdat het het hele universum tot stand bracht en het moet intelligent zijn omdat het de ‘natuurwetten’ creëerde die het universum beheersen. Ook moet deze eerste oorzaak tijdloos, ruimteloos en immaterieel zijn, omdat tijd, ruimte en materie door de oerknal ontstonden. Ten slotte, omdat het niet veroorzaakt is, moet het altijd bestaan hebben.

Al deze eigenschappen van de eerste oorzaak, creëren het basisconcept van God. God is de ongeschapen, eerste oorzaak van het universum.

[Noot uwkeuze.net: sommige wetenschappers stellen dat met de Big Bang de tijd begon en dat tijd vóór de Big Bang niet bestond. Zij gebruiken dit als bewijs dat God het universum niet geschapen heeft, want God had immers geen tijd om iets te scheppen. (Zie het boek The Grand Design van Stephen Hawking en Leonard Mlodinow.) Maar omdat zij God niet kennen, weten zij niet dat God, de Schepper van tijd, geen onderdeel uitmaakt van de schepping en dus geen tijd nodig heeft om iets te scheppen.] (Klik op onderstaande afbeeldingen om ze vergroot weer te geven.)

3.) Menselijke aard

Gedurende de geschiedenis van de wereld, heeft de meerderheid van de mensen in God gelooft. Er lijkt iets in de menselijke geest te zitten waardoor we willen geloven.

De laatste jaren zijn er werkelijk verbazingwekkende feiten gevonden die aantonen dat kinderen een aangeboren geloof in God hebben. Dr. Justin Barrett, een senior onderzoeker aan de Universiteit van het Oxford centrum voor Antropologie en Geest stelt dat “de hegemonie van wetenschappelijk bewijs van de afgelopen tien jaar aantoont dat er veel meer in de natuurlijke ontwikkeling van het verstand van kinderen lijkt aangeboren dan we dachten, waaronder de aanleg om de natuurlijke wereld als gecreëerd en met een doel te beschouwen en dat er een of ander intelligent wezen achter dit doel schuilgaat…” (Zie het artikel Het doel van de schepping.) Hij voegt toe: “Als we een groep kinderen op een eiland zouden zetten en ze zouden zichzelf opvoeden…dan zouden zij in God geloven.” (Justin L. Barrett, Why Would Anyone Believe in God?) Eenvoudig gezegd, zijn antwoord op de vraag waarom iemand in God zou geloven, is dat onze geest [ziel (#1)] gemaakt is om dat te doen. (http://www.cam.ox.ac.uk/publications-original/why-would-anyone-believe-in-god/.) Niet geloven in God is onnatuurlijk voor menselijke wezens. Oxford University ontwikkelingspsycholoog dr. Olivera Petrovich, een expert op het gebied van Religieuze Psychologie, zegt dat geloven in God zich natuurlijk ontwikkelt en dat “atheïsme voorzeker een verkregen standpunt is.” (Dr Olivera Petrovich, Childs Theory of World.)

[(#1) Noot uwkeuze.net: zie het artikel De ziel – maak kennis met je ware zelf.]

Dus waar komt dit natuurlijke geloof in een schepper vandaan? We kunnen niet zeggen dat het aangeleerd is door de samenleving aangezien het aangeboren is en studies tonen aan dat het niet afhankelijk is van sociale druk en in alle culturen voorkomt. (Justin L. Barrett, Jonathan A. Lanman, The Science of Religious Beliefs.)

De beste verklaring voor dit geloof is dat God het in de mensheid heeft gelegd.

[Noot uwkeuze.net: in de Islam wordt dit fitrah genoemd. Zie het artikel al-Fitrah – de natuurlijke aanleg.]

Je hebt net drie onafhankelijke redenen gehoord waarom het logisch is om in God te geloven. Geloven in God is niet alleen rationeel maar maakt ook deel uit van de menselijke natuur. Veel vragen ontstaan door het bestaan van God, zoals waarom is er kwaad en lijden in de wereld? Weerlegt de evolutie niet het bestaan van God? Hebben we een doel in het leven? Voor antwoorden op deze en dergelijke vragen, zie de overige hoofdstukken in dit artikel. (Klik op onderstaande afbeelding om het vergroot weer te geven.)

Wie schiep God?

Het eenvoudige antwoord op deze vraag is dat God geen schepper kan hebben.
En wel om de volgende reden: als iets altijd bestaan heeft, heeft het geen schepper nodig.

Denk aan de computer die je gebruikt om dit artikel te lezen. Als je computer altijd bestaan had, had het geen maker nodig. Zie ook de voorbeelden over de mobiele telefoon en de scherpschutter hierboven. Op dezelfde manier schiep God het universum, dus als we vragen: wie schiep dan God? En wie schiep de schepper van God? En wie schiep de schepper van de schepper enzovoorts, dan zou er geen universum zijn op dezelfde manier dat de schutter nooit zal schieten. Dit bewijst dat het universum een schepper heeft die een ongeschapen God is.

[Noot uwkeuze.net: in de Koran lezen we (Nederlandstalige interpretatie): “Hij is al-Awwal (de Eerste) en al-Aakhir (de Laatste) (#2) en ad-Dhzaahir [de Hoogste (#3)] en al-Baatin (de Meest Nabije – met Zijn Kennis en Macht) en Hij is Alwetend over alles.” [Soerat al-H’adied (57), aayah 3.]

(#2) D.w.z.: “Toen er niets was, was Hij er; en wanneer er niets zal zijn, zal Hij er zijn.” Hier kan de vraag ontstaan: hoe komt dit overeen met de onsterfelijkheid en het eeuwige leven van de bewoners van het Paradijs en de Hel zoals dat genoemd is in de Koran, terwijl Allah alleen de Laatste en Eeuwige is? Het antwoord wordt door de Koran zelf gegeven (Nederlandstalige interpretatie): “…Alles is vergankelijk, behalve Zijn Aangezicht (d.w.z. Allah Zelf)…” [Soerat al-Qasas (28), aayah 88.] Met andere woorden, geen schepsel is op eigen vermogen onsterfelijk; als iets bestaat of continu blijft voortbestaan, dan is dat zo omdat Allah het zo houdt, en het kan alleen bestaan als Hij het laat bestaan. (Tefhiem al-Qor-aan, Sayyid Aboe al-A’laa Mawdoedie.)

(#3) Ibn Djarier zei: “Hij is de hoogste boven alles, niets is hoger dan Hem. (Djaamie’oe l-Bayaan 27/124). (Zie het artikel Allaahoe Akbar.) Het is ook mogelijk dat ad-Dhzaahir betekent: “de Machtige”. (Zie Nahdjoe al-Asmaa-e fie Sharh’ie Asmaa-ie Allaahie al-H’oesnaa van Moh’ammed al-Mah’moed an-Nadjdie.)

Zie ook het artikel Hoe ziet God er uit? en het Engelstalige artikel Who Created God? (Einde noot.)] (Klik op onderstaande afbeelding om het vergroot weer te geven.)

Waarom is er kwaad?

Waarom staat God lijden toe?

Door de geschiedenis heen hebben deze vragen de mensheid geplaagd. De algemene gedachte is dat als er een perfect goede, alwetende, almachtige God was dan zou er geen kwaad zijn of lijden in de wereld. Dood, ziekte, ouderdom, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en hongersnood zouden dan geen deel uitmaken van het leven. Als we deze vraag behandelen dan wordt het duidelijk dat deze opmerking de volgende aannames inhoudt:

1.) Een goede, almachtige God bestaat
2.) Kwaad bestaat, dus een goede, almachtige God bestaat niet

Maar deze conclusies gaan uit van verdere, verborgen aannames die niet direct genoemd worden. Het gaat er namelijk vanuit dat:

1.) Als God almachtig is dan kan Hij elke wereld scheppen die Hij wil. Bijvoorbeeld een wereld waarin alle mensen altijd het goede doen en niet in kwaad vervallen of moeten lijden. Maar dit zou betekenen dat God ons de vrijheid om te kiezen ontneemt en dwang is geen eigenschap van God die Hij op de mensen uitoefent.

2.) Als God goed is, dan geeft Hij de voorkeur aan een wereld zonder kwaad.

De bovenstaande verborgen aannames doen een zeer christelijk type van God vermoeden (d.w.z. één die slechts goed en almachtig is) en ten tweede dat God geen reden heeft om kwaad en lijden toe te staan in deze wereld.

Eigenschappen van God

Moslims geloven niet dat God alleen maar goed en almachtig is. Soms zien we uitingen van goddelijke schoonheid, gratie en vergeving en soms zien we uitingen van goddelijke strengheid en toorn. Dit is één van de grootste verschillen tussen het islamitisch standpunt en bijvoorbeeld de christelijke zienswijze. Christenen zeggen dat God liefde is en hebben vervolgens moeite het bestaan van kwaad in de wereld uit te leggen. Moslims zeggen dat Allah de meest weldadige, meest genadevolle en liefdevolle is en deze eigenschappen overheersen. En ten slotte zien we dat genade de toorn overtreft. Maar Allah is ook de overweldiger, de wreker, de rechter. ‘Moslims geloven dat de wereld een subtiele interactie is van negenennegentig namen die namen van strengheid inhouden alsmede namen van schoonheid.’ (Islamic Theology vs. the Problem of Evil – By Abdal Hakim Murad.)

[Noot uwkeuze.net: zie o.a. De islamitische en christelijke visie aangaande God en Vraag 4 (Waarom vrezen moslims God? De God van de christenen is een liefdevolle God die van de mensen houdt.) en Vraag 41 (Waarom lijden onschuldige kinderen aan ziektes etc.?). Zie ook De Schone Namen van Allah.]

Profeet Moh’ammed (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) heeft gezegd (Nederlandstalige interpretatie): “Hoe geweldig is het geval van een gelovige; er is goeds voor hem in alles en dit geldt alleen voor hem. Als hij iets plezierigs ervaart, is hij dankbaar en dat is goed voor hem en als hij moeilijkheden ondergaat, is hij geduldig en dat is goed voor hem.” (Klik op onderstaande afbeelding om het vergroot weer te geven.)

Waarom God kwaad en lijden in deze wereld toestaat

Sceptici richten zich op de negatieve kanten van dingen en beweren dat kwaad en lijden geen enkel doel hebben. Moslims geloven dat we geschapen zijn om getest te worden. In een vers in de Koran zegt Allah (Nederlandstalige interpretatie): “Degene Die de dood en het leven heeft geschapen (#4) opdat Hij jullie beproeft (en aldus aantoont) wie van jullie de beste daden verricht (#5). En Hij is al-‘Aziez (de Almachtige), al-Ghafoer (de Meest Vergevingsgezinde).” [Soerat al-Moelk (67), aayah 2.]

[(#4) Noot uwkeuze.net: ‘dood’ en ‘leven’ zijn geschapen. De dood is dus niet louter een negatieve toestand. In vers 28 van hoofdstuk 2 van de Koran lezen we (Nederlandstalige interpretatie): “…Jullie (zielen) waren (tenslotte) levenloos, vervolgens bracht Hij jullie tot leven. Vervolgens zal Hij jullie laten sterven (in deze wereld), vervolgens zal Hij jullie wederom tot leven brengen (op de Dag der Opstanding)…” [Soerat al-Baqarah (2), aayah 28.] De dood is dan (1) de toestand (van de ziel) voordat zijn/haar leven (op aarde) begon, wat op de een of andere manier bestaand of niet bestaand is, (2) de toestand waarbij leven zoals wij dat kennen (waarnemen) stopt, maar het bestaan (van de ziel) niet eindigt; we gaan dan over naar al-barzakh, de periode in het graf, een tussenperiode tussen het wereldse leven en de Dag der Opstanding, waarna er een compleet nieuw leven zal zijn onder de term eeuwigheid. Een authentieke overlevering geeft aan dat de dood in de vorm van een ram geslacht zal worden, waarna er gezegd zal worden: “Eeuwigheid en geen dood meer!” Zie de artikelen De dood en De ziel – maak kennis met je ware zelf.]

[(#5) Noot uwkeuze.net: niet de meeste daden maar de beste daden: de daden verrichten omwille van Allah de Verhevene met ikhlaas (oprechtheid, zuivere intentie) en in overeenstemming met de Soennah (wettige manieren van profeet Moh’ammed – Allahs zegeningen en vrede zijn met hem).] (Klik op onderstaande afbeelding om het vergroot weer te geven.)

In sommige religies geldt dat de goede status die iemand in het leven heeft als indicatie wordt gezien dat God tevreden over hem is. Als iemand bijvoorbeeld een goede baan heeft of een mooi huis dan gaat men er vanuit dat God van hem houdt. Maar in de Islam zijn gezondheid, rijkdom, armoede, ziekte enzovoorts geen tekenen van succes of falen; het is eerder een manier om het individu te testen om hun reactie op een bepaalde situatie te bepalen (is men dankbaar of arrogant etc.). Maar zelfs wanneer men geconfronteerd wordt met moeilijkheden in het leven, zegt de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) (Nederlandstalige interpretatie): “Geen moeilijkheid overkomt een moslim dan dat Allah enkelen van zijn zondes uitwist, zelfs als het maar een prik van een doorn is.”

Over het algemeen kan men zeggen dat elk kwaad of lijden dat ervaren wordt in het leven een uitzondering is en niet de regel. Ziekte is relatief van korte duur in verhouding tot goede gezondheid en aardbevingen zijn dit ook in verhouding tot de leeftijd van de aarde. Omdat onze intellectuele capaciteit beperkt is en we niet altijd de wijsheid achter dingen begrijpen, betekent dat niet dat er geen wijsheid is. In sommige gevallen bijvoorbeeld, zorgt ziekte voor de opbouw van het immuunsysteem, aardbevingen laten opgebouwde druk in de aarde vrij, vulkanen spuwen mineralen uit en zorgen voor vruchtbare aarde voor de landbouw. Volgens een oude wijsheid ‘komt uit slangengif het tegengif’. (Dialogue with an Atheist – Dr Mostafa Mahmoud.) Hoe zou men anders het goede kunnen ervaren als men nooit moeilijkheden heeft doorstaan als vergelijking? Zou men een goede gezondheid waarderen als ziekte niet bestond?

“Er wordt wel gezegd dat kwaad in de wereld als de schaduwpartijen in een schilderij zijn: als je ze van dichtbij bekijkt, dan zie je het als fouten, maar als je het van een afstandje bekijkt dan zul je zien dat de schaduwplekken noodzakelijk zijn als esthetische functie in het kunstwerk.” (Dialogue with an Atheist – Dr Mostafa Mahmoud.)

Het verhaal van profeet Mozes en Khidr (in de Koran, hoofdstuk 18, vers 64-82) is een mooi beschreven verslag van hoe Gods wijsheid, begrepen of niet, voordelen voor de mensheid brengt. We lezen daar (Nederlandstalige interpretatie): “Hij (Moesaa – Mozes) zei: ‘Dat is wat wij wilden!’ Dus keerden zij terug, hun voetstappen volgend. Vervolgens vonden zij een dienaar van Onze dienaren (namelijk al-Khidhr) aan wie Wij barmhartigheid van Onze Zijde gaven en wie Wij kennis van Onze Zijde onderwezen. Moesaa (Mozes) zei tegen hem: ‘Mag ik jou volgen (vergezellen) opdat jij mij onderwijst van hetgeen jou onderwezen is (door Allah) aan leiding?’ Hij (al-Khidhr) zei: ‘Waarlijk, jij zult niet in staat zijn geduld met mij te hebben (omdat je enkele dingen die ik doe niet zult begrijpen). En hoe kun jij geduld hebben met hetgeen jouw kennis niet omvat?’ Hij (Mozes) zei: ‘Als Allah wil, zul je ervaren dat ik geduldig ben (betreffende al hetgeen jij doet) en zal ik jou in geen kwestie ongehoorzaam zijn.’ Hij (al-Khidhr) zei: ‘Als je mij dan volgt, vraag mij dan over niets totdat ik een uitleg daarover aan jou geef.’ Aldus gingen zij beide verder totdat zij aan boord van het schip gingen en hij (al-Khidhr) er een gat in maakte. (Mozes) zei: ‘Heb jij er een gat in gemaakt om haar mensen (de opvarenden) te laten verdrinken!? Werkelijk, jij hebt een verwerpelijke daad begaan!’ Hij (al-Khidhr) zei: ‘Zei ik niet: ‘Waarlijk, jij zult niet in staat zijn geduld met mij te hebben!?’’ Hij (Mozes) zei: ‘Neem mij niet kwalijk voor hetgeen ik vergeten heb en belast mij niet door mijn kwestie te bemoeilijken.’ Aldus gingen zij beide verder totdat zij een jongen tegenkwamen en hij (al-Khidhr) hem doodde. Hij (Mozes) zei: ‘Heb jij een onschuldige gedood, zonder reden!? Werkelijk, jij hebt een zeer verwerpelijke daad begaan!’ Hij (al-Khidhr) zei: ‘Zei ik niet tegen jou: ‘Waarlijk, jij zult niet in staat zijn geduld met mij te hebben!?’’ Hij (Mozes) zei: ‘Indien ik jou hierna over iets vraag, laat mij jou dan niet meer vergezellen. Werkelijk, je hebt van mijn zijde een excuus verkregen.’ Aldus gingen zij beide verder totdat zij bij de bewoners van een stad kwamen. Zij vroegen haar bewoners om eten, waarop zij weigerden hen beide gastvrij te ontvangen. Vervolgens vonden zij daarin een muur die het wilde begeven, waarna hij (al-Khidhr) hem recht zette (ondanks de onbeleefdheid van de mensen). Hij (Mozes) zei: ‘Als je gewild had, had je daar zeker een vergoeding voor kunnen vragen (omdat zij ons niet gastvrij wilden ontvangen, had je niet gratis moeten werken voor hen).’ Hij (al-Khidhr) zei: ‘Dit is de scheiding tussen mij en jou. Ik zal jou vertellen wat de interpretatie is van hetgeen waarvoor jij geen geduld kon opbrengen. Wat betreft het schip, het behoorde tot arme mensen die op zee werkten. Dus wilde ik haar gebrekkig (onzeewaardig) maken omdat er achter hen een koning was die elk (zeewaardig) schip met geweld nam (nadat het gevaar geweken is, kunnen zij het weer repareren). En wat betreft de jongen, zijn ouders waren gelovige mensen, dus vreesden wij dat hij hen beide zou aanzetten tot ongehoorzaamheid en ongeloof. (#6) Dus wilden wij dat hun Heer hen in zijn plaats een betere (zoon) zou geven in rechtschapenheid (gedrag, geloof) en dichter in goedheid (tegenover hen). En wat betreft de muur: die was van twee weesjongens in de stad, en eronder lag een schat van hen (die voor iedereen zichtbaar zou zijn als de muur zou instorten). En hun vader was een rechtschapen man, dus wilde jouw Heer dat zij beide volgroeid zouden zijn en (dan) hun schat er uit zouden halen, als Barmhartigheid van jouw Heer. En ik deed dat (deze dingen) niet uit mezelf (maar in opdracht van Allah). Dat is de interpretatie van hetgeen waarvoor jij geen geduld kon opbrengen.’” [Soerat al-Kahf (18), aayah 64-82.]

[(#6) Noot uwkeuze.net: hun liefde voor hem had de oorzaak kunnen zijn dat zij hem zouden volgen in ongeloof. Qataadah zei: “Zijn ouders waren blij toen hij geboren was en verdrietig nadat hij gedood was. Maar als hij was blijven leven, zou hij de reden van hun ondergang geweest zijn. Dus laat een mens tevreden zijn met het besluit van Allah, want het besluit van Allah voor de gelovige, als hij daar een afkeer van heeft, is beter voor hem dan wanneer Hij iets besluit voor hem waar hij van houdt (wat uiteindelijk schadelijk voor hem is).” Een authentieke overlevering geeft aan (Nederlandstalige interpretatie): “Allah besluit niets voor een gelovige behalve dat het goed is voor hem (of in deze wereld, of in het Hiernamaals).” Allah al-Wadoed (de Liefhebbende) zegt (Nederlandstalige interpretatie): “…En het kan zijn dat jullie een afkeer hebben van iets terwijl het goed is voor jullie…” [Soerat al-Baqarah (2), aayah 216.] Zie o.a. het artikel De houding van de gelovige jegens moeilijkheden.] (Klik op onderstaande afbeelding om het vergroot weer te geven.)

Ervaren kwaad of lijden leidt vaak tot iets goeds. Als er bijvoorbeeld geen hongerige mensen waren, hoe zouden we dan gulheid kunnen tonen? Na de tsunami van 2004 was de mensheid op zijn best en toonde vrijgevigheid en steun door medische hulp te sturen, voedsel, geld enzovoorts. Door een negatieve gebeurtenis kon het positieve zich manifesteren. Voor degenen die hun leven lieten bij de tsunami lijkt dit onrechtvaardig omdat we negatief en positief beoordelen op basis van deze wereld en het hiernamaals negeren. Het kan zijn dat de beloning in het hiernamaals vele malen groter is dan de tegenspoed die hij meemaakt in deze wereld.

Tegenspoed kan er ook voor zorgen dat individuen terugkeren naar de gehoorzaamheid aan God. In veel gevallen opent het terugkeren naar Allah en volledig op Hem vertrouwen deuren die men zich niet voor kan stellen. Een interessant verhaal is dat van de musicus Cat Stevens. Stevens was gaan zwemmen bij Jerry Moss, zijn Amerikaanse platenbaas, in Malibu Beach en kon na een half uur amper blijven drijven in de sterke stroming van de Stille Oceaan. Hij probeerde naar land te zwemmen maar de zee was te sterk. Hij besefte dat hij ging verdrinken en riep God aan. Als een wonder keerde de tijding en een plotselinge golf tilde hem op waardoor hij rustig naar de kust kon zwemmen.

Zijn innerlijke geloof (natuurlijke aanleg – fitrah) openbaarde zich verder toen zijn oudere broer David hem een kopie van de Koran gaf. Het gaf antwoord op de vragen die hij had. Het was het tijdloze karakter van de boodschap, zei hij, de woorden leken op een vreemde manier bekend maar als niets dat ik eerder gelezen had. Stevens begon de islamitische waardes in zijn eigen leven toe te passen; hij begon rechtstreeks tot God te bidden en minderde langzaam zijn drinken, het uitgaan en feesten. Hij stapte uit de muziekindustrie en omarmde de Islam uiteindelijk in 1977 en veranderde zijn naam in Yusuf Islam. (Biography of Yusuf Islam http://www.yusufislam.com/biography/.)

Bestaat puur kwaad?

De moslim gelooft dat het kwaad bestaat, maar niet het nodeloze of pure kwaad aangezien dit gebaseerd is op menselijke subjectiviteit. [Noot uwkeuze.net: de Koran weerlegt ook het idee dat God en satan gelijkwaardig zouden zijn en dat er een soort tweestrijd aan de gang is tussen een “macht van het goede” en een tegengestelde “macht van het kwade”.] De verdediger van het probleem van het kwaad wordt geconfronteerd met een dilemma omdat God gezien wordt als een rationele basis om goed en kwaad te beoordelen. Zonder God zijn deze begrippen relatief, want er is geen ijkpunt (behalve God zelf) dat de menselijke subjectiviteit overstijgt. Men kan dus zeggen:

1.) Als God niet bestond, dan zouden objectieve, morele waarden ook niet bestaan.
2.) Kwaad bestaat, daarom bestaan objectieve, morele waarden en daarom bestaat God.

Bij afwezigheid van God zijn er slechts twee alternatieven: sociale druk en evolutie. Maar beide alternatieven beweren dat onze moraliteit afhankelijk is van biologische en sociale veranderingen. Daarom kan moraliteit niet bindend zijn. Daarom is er zonder God geen objectieve basis voor moraliteit. Als reactie op de atheïst, kan een moslim of theïst vragen:

“Hoe kan de atheïst een argument formuleren tegen het bestaan van God als God al nodig is als objectieve basis voor de formulering van dat argument?”

Conclusie

Meerdere reacties op het probleem van het kwaad zijn hier besproken. Uiteindelijk zou de afwezigheid van kwaad en lijden absolute perfectie aangeven, maar dit is alleen aan God voorbehouden. Het leven op aarde kan geen rimpelloos paradijs zijn; deze status kan alleen verdiend worden door degenen die de test van dit wereldse leven doorstaan.

Weerlegt de evolutie God?

Evolutie is een proces zoals velen processen op aarde. Het is geen argument tegen God. Er zijn vele mechanismes in de natuurlijke wereld, zoals de watercyclus. Maar de watercyclus weerlegt niet het bestaan van God. Elk mechanisme is van zichzelf een teken voor een organisator en ordenaar. Evolutie is ook een mechanisme, dus moet het ook een intelligentie hebben die het in gang zette.

Charles Darwin geloofde zelfs na de publicatie van De oorspong der soorten (The Origin Of Species) in God. Hij zei: “[De rede zegt me dat] het extreem moeilijk of zelfs onmogelijk is om dit immense en wonderlijke universum te bevatten, zelfs voor de mens met zijn mogelijkheid om ver achteruit en ver in de toekomst te kijken, vanwege toeval of noodzaak. Als ik hierover nadenk, voel ik mij gedwongen om naar de Eerste Oorzaak te kijken met een intelligentie die tot op zekere hoogte gelijk met die van de mens loopt en ik verdien het om een theïst genoemd te worden.” [Charles Darwin, The Autobiography of Charles Darwin 1809-1882, ed. Nora Barlow (London: Collins 1958), 92-3.] Het grootste deel van zijn leven, geloofde Darwin in God, hoewel hij later meer begon te twijfelen door het bestaan van kwaad (zie: ‘Waarom is er kwaad?’).

Stel je voor dat wij mensen robots hadden gemaakt die uiteindelijk in staat waren om zich voort te planten en te verbeteren in overeenstemming met hun omgeving. De mens zou uitsterven en na miljoenen jaren bedachten de robots een theorie voor hun evolutie gebaseerd op stukjes van oude machines die zij opgegraven hadden. Hun theorie zou op geen enkele manier het bestaan van mensen weerleggen. Het zou zelfs een teken van hoge intelligentie zijn die hun had voortgebracht. Dr. Francis Collins, één van de vooraanstaande experts in evolutie, gelooft dat God het menselijke ras deed ontstaan via het evolutieproces.

Of iemand nu gelooft in de evolutietheorie als manier waarop de mens ontstond, of het weerlegt, dit geeft geen conflict met het geloof in God. (Klik op onderstaande afbeelding om het vergroot weer te geven.)

Maar wij kunnen God niet zien!

We kunnen God niet zien, maar er zijn vele zaken die we niet zien maar waar we wel in geloven omdat we hun effecten zien.

Je hebt bijvoorbeeld nooit je bet-, bet-, bet-, overgrootvader gezien. Je hebt nooit zijn kleren gezien, zijn huis, graf of iets van zijn bezittingen. Dus hoe weet je dan zeker dat hij ooit bestaan heeft?

Je weet dat hij bestaan heeft omdat jij bestaat.

Stel je voor dat je je huis vanochtend in een rommel achterliet na een laat feestje gisteravond. De bedden waren niet opgemaakt, kleren lagen door de kamers, stoelen lagen op de grond, de eettafel en keuken lagen vol met vieze vaat en afhaalzakken.

Stel je nu voor dat je na je werk thuis kwam en je huis blinkend schoon was.

Je zou je afvragen wie er binnen was geweest en het huis opgeruimd had. Wie had de meubels rechtgezet? Wie had de bedden opgemaakt? Wie deed de afwas?

Ook al had je degene die je huis schoonmaakte nooit ontmoet, je zou toch geloven dat hij bestaat vanwege de orde in je huis.

Op dezelfde manier geldt dat de orde die we in de natuur en in het universum zien een bewijs is van een organisator – God – ook al hebben we hem nooit gezien.

[Noot uwkeuze.net: wind kunnen we ook niet zien, maar als de takken van een boom bewegen dan weten we dat het waait. Zie het artikel Is het mogelijk om Allah te zien?] (Klik op onderstaande afbeelding om het vergroot weer te geven.)

Waarom is het universum zo groot?

Sommige atheïsten beweren dat de grootte van het universum een bewijs is van een slecht ontwerp. Zij denken: “Waarom is er zo’n groot universum met maar een heel klein deel bewoond door mensen?”

Deze bewering gaat er vanuit dat het doel van ons universum er is om menselijk leven te ondersteunen en dat het om ons mensen draait.

Het probleem met deze bewering is dat het een doel veronderstelt waarop een mening gebaseerd wordt.

Dit veronderstelde doel is onrechtmatig en daarom is elke bewering die hierop gebaseerd is, basisloos. Zelfs als er geen mensen bestonden om het universum te observeren, dan nog zouden de orde en wetten van het universum een bewijs van het bestaan van God zijn.

[Noot uwkeuze.net: Allah de Verhevene zegt in de Koran (Nederlandstalige interpretatie): “Zijn jullie moeilijker in schepping of de hemel die Hij bouwde?” [Soerat an-Naazi’aat (79), aayah 27.] Als de mens arrogant wordt of zijn verantwoordelijkheid tegenover Allah de Alwetende vergeet, door zijn onwetendheid of onnadenkendheid, wordt hij nu herinnerd dat hij slechts een minuscuul stipje is in de enorme en complexe schepping van Allah. Allah de Meest Barmhartige zegt ook (Nederlandstalige interpretatie): “De schepping van de hemelen en de aarde is werkelijk groter dan de schepping van de mensen, maar de meeste mensen weten het niet (wat dit beduidt).” [Soerat Ghaafir (40), aayah 57.] Een groot percentage van het mensdom vindt zichzelf en de mensheid “geniaal”! Maar die genialiteit is niets meer dan een denkdefect met desastreuze gevolgen. Door het benadrukken van het feit dat de mens slechts een klein, onbeduidend deeltje is van het universum, met zijn miljoenen sterren, brengt de Koran de dwaasheid naar voren van de visie waarin de mens het middelpunt van het bestaan is. Dit noemt men ook wel antropocentrisme, waarin de mens de norm is. De waarde van al het andere – flora, fauna en levenloze materie – wordt afgemeten aan het nut dat het de mens dient of de verhouding waarin het tot de mens staat. Waarom is de mens zo egocentrisch? Waarom is hij zo arrogant en twijfelt hij over de Opstanding en de openbaring van God? Het is slechts omdat hij zichzelf blind maakt.] (Klik op onderstaande afbeelding om het vergroot weer te geven.)

Toevallige orde

Het oplossen van een Rubiks kubus wordt als een moeilijke opdracht gezien, zelfs voor de intelligentsten onder ons.

Stel je nu een blinde man voor die de vakjes op de Rubiks kubus probeert te ordenen. Hij weet niet of de draai die hij aan de kubus geeft hem dichter naar of verder van zijn doel brengt. Hoe waarschijnlijk is het dat hij de kubus oplost door toeval alleen?

Onmogelijk toch?

Maar als iemand ‘ja’ of ‘nee’ zou zeggen bij elke draai, dan zouden zijn kansen enorm vergroten.

Deze bekende analogie wordt gebruikt door Sir Fred Hoyle [een Brits astronoom en kosmoloog (1915 – 2001)] om de onwaarschijnlijkheid aan te tonen van orde door slechts toeval. Hoyle gelooft dat verfijnde orde niet kan ontstaan uit puur toeval zonder inmenging van een bepaalde vorm van stimulerende of superieure intelligentie.

Het zou dus hoogst onwaarschijnlijk zijn dat het universum, de meest complexe en ontwikkelde vorm van orde, door toeval ontstond. De kans dat het leven per ongeluk ontstaan is, is kleiner dan de kans dat een blinde man de Rubiks kubus oplost. We weten dat het universum een georganiseerd systeem is dat geregeerd wordt door natuurwetten en ingewikkelde balansen. Als je denkt dat het per toeval geordend is, is met de woorden van Hoyle: “Alsof het zonnestelsel vol met blinde mannen is die tegelijkertijd Rubiks kubussen oplossen.” Het is dus redelijk aan te nemen dat het universum een hogere intelligentie of organisator heeft. Deze ‘organisator’ wordt het beste uitgelegd door het bestaan van God.

(Klik op onderstaande afbeeldingen om ze vergroot weer te geven.)

[Toevoeging uwkeuze.net:]

Laten we vooropstellen dat we wetenschap niet nodig hebben om het bestaan van God te bewijzen, noch kan het gebruikt worden om het bestaan van God te ontkennen. Wetenschap dient haar juiste plek gegeven te worden; het is zeer nuttig om dingen te verduidelijken waardoor we wereldse zaken beter begrijpen en tot nut kunnen maken. De Qor-aan spoort dit juist aan. (Zie het artikel Islaam en het verwerven van wereldse kennis.)

Evolutie is niet per definitie een bewijs tegen God, hoewel fanatieke evolutietheorie aanhangers dit blijven volhouden. Hierdoor zijn zij soms even dogmatisch als hun tegenstanders die zij vaak van dogmatisme beschuldigen. Want wat nou als God de Organisator is van (al dan niet beperkte) evolutie?

Wetenschappers zijn sinds de tijd van Darwin zeer sceptisch geweest over het concept van schepping en hebben het met minachting verworpen als onwetenschappelijk. Als men schepping niet accepteert, dan dient men het absurde idee te accepteren dat leven slechts door toeval is ontstaan. Maar zelfs de meest eenvoudige vorm van leven, zoals dat gevonden wordt in een eencellig organisme, is zo vol complexiteiten en samenhangendheden dat het beschouwen dat dit het resultaat is van een toevalligheid, miljoenen keren meer onwetenschappelijk is dan wat de evolutionisten denken van schepping.

Een half ontwikkeld oog kan niet zien! Als er één onderdeeltje ontbreekt, werkt het niet; en dit geldt natuurlijk ook voor die eerste cel. Alle onderdelen moeten tegelijkertijd aanwezig zijn, anders werkt die cel niet en gaat het dood voordat het de kans heeft om zich te vermenigvuldigen. (Klik op onderstaande afbeelding om het vergroot weer te geven.)

Als Allah de Liefdevolle (jegens Zijn vrome dienaren) iets wil scheppen, zegt Hij er slechte tegen: “Wees!” – waarna het is. Zo schiep Hij ook het universum, iets uit niets, met de Big Bang – de oerknal – als gevolg, of iets dat daar op lijkt. Er was niets, maar in eens was daar de ruimte met miljarden sterren en planeten etc. (Dat het universum een begin heeft is iets wat wetenschappers eerst ontkenden, maar nu accepteren.) Waarom accepteren we wel dat het universum met alles wat het bevat uit het niets is ontstaan, maar dat de eerste levende cel niet uit niets ontstaan is maar door een reeks toevallige ontwikkelingen? Omdat de wetenschap dit zegt?

Als men eenmaal accepteert dat het eerste levende organisme tot bestaan is gekomen door middel van directe schepping, dan is het niet langer moeilijk meer om te accepteren dat elk lid van elk species van plantaardig en dierlijk leven werd geschapen door de Schepper – God – en dat elke soort zich begon voort te planten door middel van hun eigen unieke manier van voortplanting…

…Als men dit concept aanvaard heeft, is de volgende stap een peulenschil: God bestaat!

(Klik op onderstaande afbeeldingen om ze vergroot weer te geven.)