De moslimvrouw

Niet hetzelfde als de man, wel gelijkwaardig!

Door zuster Rabi’a Frank

In de Naam van Allah, de Meest Barmhartige, de Meest Genadevolle.

Alle lof is voor Allah, wij prijzen Hem en vragen Zijn Hulp. Wij zoeken onze toevlucht bij Hem tegen het kwade van onze zielen en het slechte van onze handelingen. Eenieder die door Allah geleid wordt, zal niet misleidt worden. Eenieder die Allah laat dwalen, niemand zal hem kunnen leiden. Ik getuig dat er geen god is dan Allah, en ik getuig dat Mohammed de boodschapper en dienaar van Allah is. Voorts:

Verderop in dit artikel wordt ingegaan op de volgende vier stellingen/bezwaren:

1. Een man kan vier vrouwen trouwen, een vrouw kan maar 1 man trouwen.
2. Het erfdeel van de man is groter dan dat van de vrouw.
3. Een vrouw moet een hoofddoek dragen.
4. Een man mag zijn vrouw slaan.

Een onderwerp waar altijd veel vragen over zijn, zowel vanuit mannen en vrouwen, moslims en niet-moslims en waar veel misverstanden over zijn, is de rol en de positie van vrouwen in de Islam (Islaam).

Belangrijkste reden hiervoor is allereerst een gebrek aan gedegen kennis bij alle partijen, maar ook de tegenstrijdige informatie die je te horen krijgt en om je heen ziet. Je hoeft de tv maar aan te zetten en je ziet weer een paar zielige vrouwtjes met lange gewaden die door hun mannen zijn mishandeld en vernederd. Moge Allah de Verhevene deze vrouwen helpen en hun mannen vergeven en tot inkeer brengen. Dit zijn geen leugens. Wel wordt er door de media bovenop gesprongen waardoor het lijkt alsof alle moslimvrouwen, of dan in ieder geval het grootste deel, onderdrukt worden en dat de enige oplossing ligt in het verlaten van de Islaam, want dat dat de oorzaak van alle ellende is, daar is iedereen wel van overtuigd.

Enkele vrouwen hebben de Islaam, de vervolmaakte godsdienst van onze Schepper, inderdaad de rug toe gekeerd en willen andere vrouwen nu ook “bevrijden”. Soebh’aan-Allaah (Glorieus is Allah). Maar willen wij wel bevrijd worden? Weten we wel hoe waardevol de vrouw in de Islaam is? Om dit duidelijk te maken, zal ik inshaa-a Allaah (als Allah dat wil) in dit korte bestek het belang van de vrouw in de Islaam uitleggen, haar rechten en plichten in haar rol als dienares van Allah de Verhevene, dochter, echtgenote en moeder en enkele vooroordelen ontkrachten.

Om een compleet beeld te krijgen van de waarde die een vrouw heeft in de Islaam, kunnen we het verleden en de huidige tijd niet vergeten. In de tijd van djaahiliyyah (onwetendheid), de tijd vóór de komst van de profeet Moh’ammed (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem), had de vrouw geen enkele status; zij kon geërfd worden, verhandeld, misbruikt en zelfs het doden van pasgeboren meisjes was een normaal verschijnsel. Allah de Verhevene zegt hierover in de Qor-aan (Nederlandstalige interpretatie): “En wanneer iemand van hen bericht wordt over de geboorte van een meisje, wordt zijn gezicht donker (droevig) terwijl hij verdriet onderdrukt. Hij verbergt zichzelf voor de mensen wegens het slechte nieuws waarmee hij bericht werd. Houdt hij het (meisje) met schande, of stopt hij het in de grond (door haar levend te begraven)? Voorzeker, slecht is hun oordeel!” [Soerat an-Nah’l (16), aayah 58-59.]

Maar de boodschapper van Allah (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) kwam en verhief de status van de dochters gegeven door Allah de Verhevene en maakte het grootbrengen van dochters belangrijk en beloonde de ouders daarvoor in het Hiernamaals met een goede positie.

De profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) zei (Nederlandstalige interpretatie): “Eenieder die twee meisjes grootbrengt tot zij de volwassenheid bereiken – diegene en ik zullen (samen) komen op de Dag der Opstanding – en hij strengelde zijn vingers ineen.” (Overgeleverd door Moeslim.)

Als de ouders deze uitspraak van de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) horen, zouden ze juist verheugd moeten zijn en dochters moeten wensen. De reden dat de ouders, vooral de vaders, verdrietig werden na het horen van de geboorte van een dochter en haar begroef, is vanwege het feit dat zoons status, macht en verdiensten brachten voor het gezin. Dochters werden gezien zonder enig voordeel voor het gezin. De mensen van onwetendheid zagen in dochters teveel onkosten en vreesden voor armoede. Hierop zei Allah de Verhevene (Nederlandstalige interpretatie): “En dood jullie kinderen niet uit vrees voor armoede! Wij voorzien hen en jullie. Waarlijk, het doden van hen is een grote zonde.” [Soerat al-Israa-e (17), aayah 31.]

En voor de mensen van onwetendheid die een afkeer hebben van het vrouwelijke wezen zegt Allah de Almachtige (Nederlandstalige interpretatie): “…En als jullie een afkeer van hen hebben, het kan zijn dat jullie een afkeer van iets hebben terwijl Allah veel goeds daarin plaatst.” [Soerat an-Nisaa-e (4), aayah 19.]

Uiteindelijk bepaalt Allah de Schepper, de Almachtige, of iemand een zoon of een dochter krijgt of helemaal geen kinderen. Zoals Allah de Almachtige zegt in de Qor-aan (Nederlandstalige interpretatie): “Aan Allah behoort de heerschappij van de hemelen en de aarde. Hij schept wat Hij wil. Hij schenkt vrouwelijke (nakomelingen) aan wie Hij wil, en Hij schenkt mannelijke (nakomelingen) aan wie Hij wil. Of Hij schenkt hen mannelijke en vrouwelijke (nakomelingen). En Hij maakt wie Hij wil onvruchtbaar (zodat hij/zij helemaal geen kinderen heeft). Waarlijk, Hij is Alwetend, Almachtig.” [Soerat as-Shoeraa (42), aayah 49-50.]

Met de komst van de Islaam werd de vrouw erkend als waardevol wezen, net zo waardevol als de man. Ze kreeg erfrecht, recht op huwelijksaanzoek en -weigering, ze kon handel drijven en haar eigen geld beheren, kortom; ze kreeg de status die Allah de Verhevene haar al vanaf het begin der tijden had gegeven terug. Maar bij deze rechten horen ook bepaalde plichten die de vrouw moet vervullen ten opzichte van haar Schepper. En dit is de eerste taak van iedere moslimah.

De moslimvrouw vervult in haar leven verschillende rollen; van baby naar kind, naar jonge volwassen vrouw, naar echtgenote en naar moeder. Bij elke van deze fases heeft de moslimvrouw haar rechten en plichten. De belangrijkste plicht die altijd blijft gelden voor zowel de man en de vrouw is het aanbidden van Allah de Verhevene en het volgen van de leringen van de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem), zoals Allah de Verhevene zegt in de Qor-aan (Nederlandstalige interpretatie): “Waarlijk, de moslims en de moslimahs, en de gelovige mannen en de gelovige vrouwen, en de gehoorzame mannen en de gehoorzame vrouwen, en de waarachtige mannen en de waarachtige vrouwen, en de geduldige mannen en de geduldige vrouwen, en de ootmoedige mannen en de ootmoedige vrouwen, en de mannen die liefdadigheid uitgeven en de vrouwen die liefdadigheid uitgeven, en de vastende mannen en de vastende vrouwen, en de wakende mannen aangaande hun kuisheid en de wakende vrouwen, en de mannen die Allah veel gedenken en de vrouwen die Allah veel gedenken: Allah heeft voor hen vergeving voorbereid en een geweldige beloning.” [Soerat al-Ah’zaab (33), aayah 35.]

“Wie rechtschapen handelt (#1), zij het man of vrouw, en hij is een gelovige, dan zullen Wij hem zeker een goed leven laten leiden. En bij Allah! Wij zullen hen zeker hun beloning geven volgens het beste van wat zij gewoon waren te doen.” [Soerat an-Nah’l (16), aayah 97.]

<<< Toevoeging van uwkeuze.net. (#1) Elke uitspraak of daad die slechts verricht wordt voor het Aangezicht van Allah de Verhevene en om Zijn Tevredenheid te bereiken en waarin geen sprake is van begeerte of pochen. (Tefsier H’adaa-ieq ar-Rawh’ wa ar-Rayh’aan fie Rawaabie ‘Oeloemie al-Qor-aan.)>>>

Hieruit blijkt dat de beloning voor de man dezelfde is als die voor de vrouw; Allah (Glorieus en Verheven is Hij) kijkt niet naar ons uiterlijk, niet naar ons geslacht, niet naar onze afkomst etc., maar Hij kijkt slechts naar ons hart en onze daden.

Een moslimvrouw leeft de regels van Allah de Verhevene na, zonder dat iemand haar daar toe aan hoeft te zetten. Vanuit onze liefde voor onze Schepper zullen wij, zodra wij de leeftijd van begrip hebben bereikt, alles in het werk stellen om onze Rabb (Heer) te gehoorzamen en zo ons plekje in het Paradijs te verdienen, inshaa-a Allaah. Het dienen van Allah de Verhevene begint dus al op jonge leeftijd en niet pas als wij getrouwd zijn, of onze studie hebben afgerond, of als wij alles weten over de Islaam, of als wij ouder zijn, of als wij op ons sterfbed liggen.

Een moslimvrouw heeft een rotsvast vertrouwen in Allah de Verhevene en je zult zien dat Hij dit vertrouwen waard is. Het verhaal van Hadjar toont ons een geweldig voorbeeld van diep geloof en oprecht vertrouwen in Allah de Verhevene.

Ibraahiem (Abraham – vrede zij met hem) had van Allah de Verhevene de opdracht gekregen zijn tweede vrouw Hadjar en hun zoontje Ismaa’iel (Ismaël – vrede zij met hem) achter te laten in een onherbergzame, woestijnachtige omgeving. Hij nam hen beide mee en ging op een gegeven moment alleen terug. Hadjar liep haar man achterna en vroeg hem: “O Ibraahiem! Waar ga je naartoe, ons achterlatend in deze verlaten woestijn?” Zij herhaalde haar vraag meerdere keren, maar hij draaide zich niet naar haar om. Toen vroeg ze hem: “Heeft Allah je bevolen dit te doen?” Hij antwoordde haar: “Ja.” Toen zei zij: “Dan zal Allah ons niet doen verwaarlozen.” Soebh’aan-Allaah, zouden wij zo gereageerd hebben?

En Allah de Verhevene beloonde haar geduld en vertrouwen in Hem. Nadat haar zoontje bleef huilen van de dorst ging zij wanhopig op zoek naar water. Ze rende tussen twee heuvels, as-Safaa en al-Marwah genoemd, heen en weer en tuurde om haar heen op zoek naar water. Na de zevende keer zag ze de engel Djibriel (Gabriël – vrede zij met hem) en waar hij stond, ontsprong de bron Zamzam. Ze leste de dorst van haar zoontje en van zichzelf en bouwde een muurtje om de bron om het water bijeen te houden. Wat later kwam een karavaan voorbij. De mensen vroegen haar of ze van de bron gebruik mochten maken. Deze karavaan vestigde zich rondom de bron en beschermde Hadjar en haar zoontje. Deze plek is uitgegroeid tot de plaats waar vele eeuwen later de laatste profeet, de nakomeling van Ibraahiem (vrede zij met hem), geboren zou worden, de heilige stad Mekkah. (Overgeleverd door al-Boekhaarie in Kitaab al-Anbiyaa-e, en “Stories of the prophets” van Ibn Kethier.)

Als Hadjar niet zo’n diep geloof en vertrouwen in Allah de Verhevene had gehad, zou ze deze moeilijke situatie niet hebben aangekund. Ze zou direct zijn ingestort en zou niet de vrouw zijn geworden wier naam dag en nacht wordt herinnerd door degenen die de h’adj (de verplichte grote bedevaart) en ‘oemrah (de vrijwillige kleine bedevaart) bij het huis van Allah de Verhevene verrichten. Zij herdenken haar elke keer als ze het pure Zamzam-water drinken en tussen de heuvels as-Safaa en al-Marwah lopen, zoals Hadjar op die moeilijke dag deed.

Het laat de moslims beseffen en herinneren dat Allah de Verhevene getuige is en kennis heeft van elk geheim en dat Hij bij een persoon is, waar diegene ook is. Het geloof van de ware moslimvrouw is puur en helder en niet bevuild door enige onwetendheid, zelfbedrog of bijgeloof. Haar geloof is gebaseerd op geloof in Allah de Verhevene, de Ene, de Eeuwige, Die tot alles in staat is, Die controle heeft over de gehele wereld en tot Wie alle dingen terugkeren.

 

“Zeg: ‘In Wiens Hand is de soevereiniteit over alle zaken – en Hij beschermt terwijl er tegen Hem geen beschermer is – indien jullie weten?’ Zij zullen zeggen: ‘Dit behoort aan Allah!’ Zeg: ‘Hoe worden jullie dan bedrogen!?’” [Soerat al-Moe-eminoen (23), aayah 88-89.]

Gehoorzaamheid aan Allah de Verhevene en Zijn boodschapper (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) is veel belangrijker dan de eigen bevliegingen en verlangens; het komt vóór plezier en individuele keuzes.

<<< Toevoeging van uwkeuze.net. Zo zegt Allah de Verhevene (Nederlandstalige interpretatie): “Heb jij [O Moh’ammed (#2)] degene gezien die zijn begeerte als god nam? (#3)…” [Soerat al-Foerqaan (25), aayah 43.]

(#2) En bij uitbreiding ook elk verstandig en nadenkend mens; kijk eens naar de gevolgen van het volgen van de begeerten.

(#3) Een afgod hoeft niet per se gemaakt te zijn van steen of hout. Een afgod kan ook in de vorm zijn van een bepaalde waarde, een concept of principe. Door de eigen wil – gebaseerd op begeerten en bevliegingen – te prefereren boven de Wil van Allah, neemt hij zijn eigen wil als een god. Alles wat hij bewondert en als goed ziet volgens zijn eigen begeerten, wordt zijn religie en zijn weg (manier van leven) i.p.v. de weg van Allah. Sayyid Qoetb schreef in zijn tefsier Fie Dhzilalie l-Qor-aan: “Zo wordt er ook overdreven aandacht geschonken aan materialistische waarden en deze worden de voornaamste zorg van de mensen en worden koste wat het kost in stand gehouden. Aldus worden mensen niet meer dan machines, terwijl spirituele en morele waarden verloren raken en met voeten worden getreden. Maar dit geschiedt niet toevalligerwijs! Het geschiedt allemaal volgens een geniepig plan (van satan) die de oude afgoden tracht te vervangen met nieuwe en deze behandelt als de oppermachten die aan het roer zitten van alle waarden en normen. Wanneer materialisme dus transformeert in een afgod waar de mensen eerbied aan bewijzen (hun hele leven wordt hierdoor bepaald, alles wordt gemeten in geld), zullen alle waarden en overwegingen – inclusief moraliteit, familie, eer, vrijheid en veiligheid – opgeofferd worden voor diens belang.” (Einde toevoeging.)>>>

Sommige geboden en verboden lijken moeilijk voor ons, maar dit is slechts een beproeving, een test in dit leven om ons voor te bereiden op het komende leven. Allah de Verhevene zegt (Nederlandstalige interpretatie): “En het is niet gepast voor een gelovige man noch een gelovige vrouw, wanneer Allah en Zijn boodschapper (Moh’ammed) een kwestie hebben besloten, dat er voor hen een andere keuze is in hun kwestie. En wie Allah en Zijn boodschapper niet gehoorzaamt, hij is dan werkelijk afgedwaald naar een duidelijke dwaling.” [Soerat al-Ah’zaab (33), aayah 36.]

De ideale moslimvrouw heeft een onverwoestbaar geloof in Allah de Verhevene en gaat niet op de knieën voor kritiek en spotternij.

Wanneer wij Allahs bevelen opvolgen en de islamitische kleding (h’idjaab) dragen, zullen de meeste mensen spotten, onze ideeën belachelijk maken, lachen om onze waarden; maar dit moet ons hart niet verzwakken. Alleen wanneer wij een sterk geloof en vertrouwen in Allah de Verhevene hebben, kunnen kritiek en spotternij onze standvastigheid niet aantasten. We moeten vasthouden aan een nobele levenswijze en kledingstijl alsof het een kostbare steen is in een samenleving die verstoken is van religie, van karakter, van hoge waarden, van edele manieren en alles wat schoon, zuiver en mooi is. Voor een gelovige vrouw die zich totaal overgeeft aan de Leiding van Allah, haar Schepper, betekent dit onvermijdelijk dat zij bespot en bekritiseerd wordt.

Maar bedenk: dit en nog veel erger overkwam ook de boodschappers van Allah de Verhevene en hun volgelingen. Wij mogen een beetje tegenwerking niet als excuus gebruiken om Allahs weg niet te volgen; het zal niet geaccepteerd worden en de verschrikkingen waaraan wij, Allah verhoede het, zullen worden blootgesteld in het Hiernamaals zullen vele malen erger zijn.

Allah de Alhorende, de Alziende, zegt in de Qor-aan (Nederlandstalige interpretatie): “En bij Allah! Wij weten werkelijk dat jouw borst nauw wordt door wat zij (de ongelovigen) zeggen. Verheerlijk dan jouw Heer met de lof die Hem toekomt en behoor tot degenen die neerknielen (voor Hem).” [Soerat al-H’idjr (15), aayah 97-98.]

Wanneer je als moslimah hiervan doordrongen raakt, kun je niet anders dan je volledig overgeven aan de Enige Die dit toekomt. Je gedrag zal veranderen en ook uiterlijk zul je herkend worden als moslimah, door de kleding die niet de westerse mode volgt, maar je schoonheid beschermt en bedekt.

De weg naar Allah de Verhevene kan voor ons veranderingen in onze leefomgeving teweeg brengen, zoals aantasting van onze eer, verlies van vrienden, ontslag van werk, verlies van (warm) contact met de familie. Allah de Verhevene zegt hierover in de Qor-aan (Nederlandstalige interpretatie): “Als zij zich dan afwenden, zeg dan (O Moh’ammed): ‘Allah is voldoende voor mij, er is geen god die het recht heeft om aanbeden te worden behalve Hij, op Hem alleen vertrouw ik en Hij is de Heer van de geweldige Troon.’” [Soerat at-Tawbah (9), aayah 129.]

Ondanks alle moeilijkheden en al het verdriet zou ons hart geduldig, standvastig en tevreden moeten zijn. En je weet dat al ons strijden op Allahs weg ons voordeel zal verschaffen in dit leven en het volgende en dat we slechts strijden voor onszelf. Allah de Verhevene zegt in Zijn Edele Qor-aan (Nederlandstalige interpretatie): “En wie zich inspant, waarlijk, hij spant zich dan slechts in voor zichzelf. (#4) Waarlijk, Allah is onafhankelijk van al-‘aalamien [de werelden (#5)].” [Soerat al-‘Ankaboet (29), aayah 6.]

<<< Toevoeging van uwkeuze.net. (#4) De inspanning die een gelovige dient te verrichten houdt in dat hij strijdt tegen de satan, die hem elk moment bang maakt voor mogelijke verliezen die hij dient op te lopen omwille van het goede, en die hem verleidt met de (ogenschijnlijke) voordelen en geneugten van het kwaad. Hij dient zich ook in te spannen tegen zijn ego, dat zich inzet om hem de slaaf van zijn begeerten te maken. Ook dient hij zich te verzetten tegen al die mensen, thuis en buiten, wier ideologie, trends, moreel, manieren, tradities en sociale en economische principes in conflict komen met zijn geloof; alsook de staat, die hem wetten oplegt onafhankelijk aan gehoorzaamheid jegens Allah de Verhevene, en die zijn invloeden aanwendt om het kwade te promoten in plaats van het goede. Deze strijd duurt niet één of twee dagen, maar een mensenleven, elk moment van de dag. En het is geen inspanning op slechts één gebied, maar op alle fronten van het leven. (Uit Tefhiem al-Qor-aan, Sayyid Aboe al-A’laa Mawdoedie.)

(#5) De werelden (al-‘aalamien) zijn alles behalve Allah de Verhevene: de wereld der mensen, de wereld der engelen, de wereld der djinn, de wereld der zielen (zowel vóór als na hun wereldse leven) en alles wat bestaat – bezield en onbezield. (Einde toevoeging.)>>>

De profeet Noah (vrede zij met hem) werd bespot in zijn profeetschap; Allah de verheven zegt hierover (Nederlandstalige interpretatie): “En hij begon aan de bouw van de ark. En telkens wanneer de notabelen van zijn volk hem passeerden, bespotten zij hem. (#6) Hij (Noah) zei: ‘Als jullie ons bespotten, dan zullen wij jullie waarlijk bespotten zoals jullie de spot drijven.’” [Soerat Hoed (11), aayah 38.]

<<< Toevoeging van uwkeuze.net. (#6) De bespotting van de zondaren was, vanuit hun oppervlakkige standpunt, logisch. Hier was een profeet die timmerman werd! Hier was een vlakte op de hogere delen van het Mesopotamisch bekken, drooggelegd door de majestueuze Tigris, meer dan 1300 km van de Arabische Golf verwijderd! Maar hun kleingeestige arrogantie was ook bespottelijk in de ogen van Allahs profeet, Noeh’ (Noah – vrede zij met hem)! Hier waren mensen ondergedompeld in zonden en schaamteloosheid! En zij stelden zich als tegenstander op tegen de Macht en de Belofte van Allah! (A. Yusuf Ali Quran Commentary, de herziene versie.)>>>

En ook (Nederlandstalige interpretatie): “Waarlijk, degenen die misdaden begingen (tijdens het wereldse leven) waren gewoon degenen die geloofden uit te lachen. En wanneer zij hen passeerden, knipoogden zij naar elkaar (als bespotting).” [Soerat al-Moetaffifien (83), aayah 29-30.]

“Op deze Dag zullen degenen die geloofden de ongelovigen uitlachen.” [Soerat al-Moetaffifien (83), aayah 34.]

Allah de Verheven zegt (Nederlandstalige interpretatie): “En wees niet zwak en wees niet verdrietig (door wat jullie ondervonden) en jullie zullen superieur (in overwinning) zijn indien jullie (ware) gelovigen zijn.” [Soerat Aal ‘Imraan (3), aayah 139.]

Deze eigenschappen en manieren van een moslimvrouw dienen wij ons eigen te maken op een zo jong mogelijke leeftijd; eerst (eventueel) begeleid door onze ouders met onze eigen moeder inshaa-a Allaah (als God dat wil) als voorbeeld, daarna op basis van de door ons opgedane kennis in praktijk te brengen. Het gehoorzamen van Allah de Verhevene is de taak die voor iedere vrouw haar gehele leven geldt, onafhankelijk van de levensfase waarin zij zich bevindt.

We dienen ook onze ouders en met name onze moeder goed te behandelen, ook als zij geen moslim zijn. We kennen allemaal de volgende overlevering: “Er kwam een man naar Allahs boodschapper (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) en zei: ‘O boodschapper van Allah! Wie heeft het meeste recht om door mij het beste behandeld te worden?’ De profeet (vrede en zegeningen zij met hem) antwoordde hem (Nederlandstalige interpretatie): ‘Jouw moeder.’ De man zei: ‘Wie is de volgende?’ Het antwoord van de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) verbaasde de man: ‘Jouw moeder,’ zei de profeet weer. ‘Wie is de volgende?,’ vroeg de man nogmaals. ‘Jouw moeder,’ gaf de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) voor de derde maal antwoord. De man begreep hierdoor dat zijn moeder heel belangrijk is, daarom stelde hij zijn vraag nu anders: ‘Als ik mijn plicht tegenover mijn moeder gedaan heb, wie komt er dan na haar?,’ informeerde hij. Allahs boodschapper (vrede en zegeningen zij met hem) zei: ‘Jouw vader.’” [Overgeleverd door al-Boekhaarie en Moeslim, verhaald door Aboe Hoerayrah (moge Allah tevreden zijn met hem).] (Zie het artikel Mijn moeder, mijn beste vriendin.)

Dit betekent dat aan de moeder drie keer meer vriendelijkheid en goede behandeling moet worden gegeven dan aan de vader. Ook zegt Allah de Verhevene in de Qor-aan (Nederlandstalige interpretatie): “En aanbid Allah en ken geen enkele deelgenoot toe aan Hem. En wees goed voor de ouders…” [Soerat an-Nisaa-e (4), aayah 36.]

“En jouw Heer heeft bevolen dat jullie niets aanbidden behalve Hem en dat jullie goed tegenover de ouders zijn. Als één van hen of beiden de ouderdom bereiken bij jou, zeg dan geen ‘pfff’ (een oneerbiedig geluid of woord) tegen hen en snauw hen niet af en zeg een edel woord tegen hen.” [Soerat al-Israa-e (17), aayah 23.]

“En Wij bevolen de mens goedheid jegens zijn ouders. Zijn moeder droeg hem in zwakheid op zwakheid (#7)…” [Soerat Loeqman (31), aayah 14.]

<<< Toevoeging van uwkeuze.net. (#7) Ibn ‘Abbaas (moge Allah tevreden zijn met hem) zei: “Moeilijkheid na moeilijkheid.” Ad-Dhahh’aak zei: “Zwakte op zwakte.” Moedjaahied zei: “Last op last.” Az-Zaddjaadj zei: “Wanneer de vrouw zwanger is, dan volgen zwaktes en lasten elkaar op.” Er wordt gezegd: “Zwangerschap is een aanleiding tot zwakte, weeën zijn een aanleiding tot zwakte en het bevallen is een aanleiding tot zwakte.” (Tefsier al-Baghawiey.)>>>

Maar het is niet toegestaan om de ouders te gehoorzamen met iets dat Allah de Verhevene verboden heeft verklaard, want de gehoorzaamheid aan Allah de Verhevene gaat boven de gehoorzaamheid aan de ouders. Allah de Verhevene zegt in de Qor-aan (Nederlandstalige interpretatie): “En als zij ernaar streven om jou deelgenoten toe te laten kennen aan Mij, waarover jij geen kennis hebt (#8), gehoorzaam hen dan niet…” [Soerat Loeqman (31), aayah 15.]

<<< Toevoeging van uwkeuze.net. (#8) D.w.z. wat in strijd is met jouw kennis dat niets en niemand aandeel mag/kan hebben in de Eigenschappen of Rechten van God. (Naar The Message of the Qur’aan, Moh’ammed Asad.)

(#9) Allah de Verhevene zegt meteen daarna (Nederlandstalige interpretatie): “…en vergezel hen beide met goedheid in deze wereld. En volg de weg van hem die zich berouwvol tot Mij heeft gewend. Vervolgens is tot Mij alleen jullie terugkeer dan zal Ik jullie berichten over hetgeen jullie gewoon waren te doen.” [Soerat Loeqman (31), aayah 15.] (Einde toevoeging.)>>>

Naarmate we ouder worden, zullen onze plichten veranderen en vermeerderen, want met het huwelijk worden we echtgenote en als Allah de Verhevene het wil ook moeder. De moslimvrouw krijgt ook steeds meer een verzorgende rol. Het huwelijk van een moslimvrouw en haar echtgenoot is een gezegend contract in de Islaam. Een lange levensreis gevuld met liefde, samenwerking en harmonie. Allah de Verhevene zegt hierover in de Qor-aan (Nederlandstalige interpretatie): “En tot Zijn tekenen behoort dat Hij vanuit julliezelf (jullie eigen soort) echtgenotes schiep voor jullie, zodat jullie bij hen rust vinden en Hij bracht tussen jullie genegenheid en barmhartigheid. Waarlijk, daarin zijn zeker tekenen voor een volk dat nadenkt.” [Soerat ar-Roem (30), aayah 21.]

Een meisje dat wil trouwen, moet twee eigenschappen zwaar laten wegen:

1. De man in kwestie moet een praktiserend moslim zijn die leeft en met zijn vrouw wil leven volgens de Qor-aan en de Soennah.

2. Hij moet een goed karakter hebben.

Doe navraag bij zoveel mogelijk mensen die hem kennen en stel hem duidelijke vragen omtrent zijn levenshouding en het huwelijk. Als een man bovenstaande eigenschappen in zich heeft, geeft dit een grotere garantie, inshaa-a Allaah, op een gelukkig huwelijk. Hij kent namelijk zijn eigen plichten, maar ook de rechten van zijn vrouw. [Zie het artikel Op de tandem (over het huwelijk).]

In soerah 3, aayah 23-24, bepaalt Allah de Verhevene met wie een man niet kan trouwen (Nederlandstalige interpretatie): “Verboden voor jullie (om mee te trouwen zijn) (#10): jullie moeders (alsook oma’s en stiefmoeders) en jullie dochters (en kleindochters) en jullie zussen (en stiefzussen) en jullie vaders zussen en jullie moeders zussen (#11) en dochters van de broer(s) en dochters van de zus(sen) en jullie zoogmoeders en jullie zussen van dezelfde zoogmoeders en jullie schoonmoeders en jullie stiefdochters van jullie vrouwen met wie jullie geslachtsgemeenschap hebben gehad, die onder jullie voogdij staan – als jullie dan geen geslachtsgemeenschap met hen hebben gehad, dan rust er geen zonde op jullie (om met hun dochters te trouwen nadat jullie gescheiden zijn van hun moeders) – en vrouwen van jullie zonen (en kleinzonen), die voortkomen vanuit jullie lendenen (#12), en twee zussen tegelijkertijd (alsook een vrouw en haar bloedverwante nicht), behalve wat reeds geschiedde (dat wordt vergeven); waarlijk, Allah is Vergevensgezind, Barmhartig. En (ook niet toegestaan om te huwen zijn) de gehuwde vrouwen, behalve wat jullie rechterhanden bezitten (slavinnen, krijgsgevangenen), een voorschrift van Allah voor jullie. En toegestaan voor jullie is hetgeen daar buiten valt, mits jullie het huwelijk nastreven met jullie bezittingen (bruidsschat), strevend naar kuisheid (#13) en niet naar ontucht…” [Soerat an-Nisaa-e (4), aayah 23.]

<<< Toevoeging van uwkeuze.net. (#10) Deze edele aayah geeft aan met welke vrouwen een man nooit kan trouwen, vanwege de bloedverwantschap – zowel van vaderskant als van moederskant – of verwantschap die tot stand is gekomen door borstvoeding, huwelijk of stiefrelatie. Een man is voor al deze vrouwen een mah’ram, waarbij een vrouw zich ongesluierd mag vertonen, de hand mee mag schudden en mee mag reizen etc.

(#11) Er is dus een verschil tussen bloedverwante tantes en aangetrouwde tantes.

(#12) D.w.z. jullie werkelijke zonen, niet jullie geadopteerde zonen.

(#13) Het huwelijk wordt in de Arabische tekst voorgesteld als een vesting; een fort dat beschermt tegen onzedelijkheid en alles wat onwettige geslachtsgemeenschap met zich mee kan brengen. (Einde toevoeging.)>>>

Omdat in de tijd van de openbaringen vrouwen geen zeggenschap hadden, is de Qor-aan veelal gericht op de mannen, maar deze aayah geldt natuurlijk ook voor de vrouw, alleen moet de vrouwelijke vorm vervangen worden door de mannelijke variant. Overigens zijn de mannen waar je niet mee kunt trouwen, de mannen bij wie je geen hoofddoek hoeft te dragen.

Als een man en vrouw voor elkaar gekozen hebben, zijn de volgende zaken verplicht binnen de Islaam:

1.) Allereerst natuurlijk de toestemming van beide partners; niemand kan tegen zijn of haar wil uitgehuwelijkt worden!

2.) Het betalen van de mahr, de bruidsgift; een geschenk, meestal een geldbedrag of goud, maar dit kan zelfs een aayah zijn die de man aan zijn vrouw leert, wanneer hij over niets anders beschikt.

3.) Er dient een overeenkomst vast te worden gelegd in bijzijn van getuigen.

4.) Het huwelijk dient bekend gemaakt te worden binnen de oemmah (gemeenschap).

Wanneer hieraan voldaan is, is het huwelijk gesloten. De Soennah leert ons dat de man alvorens het huwelijk te consumeren (d.w.z. de liefde bedrijven) zijn hand op het hoofd van zijn bruid legt en een doe’aa-e (smeekbede) maakt en zij samen twee raka’aat (gebedseenheden) bidden.

In de Qor-aan staat (Nederlandstalige interpretatie): “De mannen zijn beschermers (en onderhouders) van de vrouwen, omdat Allah de een boven de ander bevoorrecht heeft (#14) en vanwege hetgeen zij van hun eigendommen uitgeven (om de vrouwen te onderhouden)…” [Soerat an-Nisaa-e (4), aayah 34.]

<<< Toevoeging van uwkeuze.net. (#14) Mannen zijn bevoorrecht ten opzichte van vrouwen in de zin dat zij (over het algemeen) begiftigd zijn met enkele natuurlijke kwaliteiten en vermogens die niet gegeven zijn aan vrouwen, of in mindere mate, en niet in de zin dat mannen superieur zijn betreffende eer en voortreffelijkheid. (Tefhiem al-Qor-aan, Sayyid Aboe al-A’laa Mawdoedie.)>>>

Vrouwen hebben het recht financieel onderhouden te worden. De man heeft de plicht zijn vrouw, kinderen en anderen die van hem afhankelijk zijn te onderhouden. De vrouw heeft daar tegenoverstaand de plicht over de eigendommen van haar man te waken alsmede over hun kinderen. In de praktijk betekent dit dat zij vaak zorg draagt voor de opvoeding en verzorging van de kinderen en het huishouden. In de Islaam is dit een respectvolle taak en waar de vrouw door Allah de Verhevene voor beloond zal worden.

Toch betekent dit niet dat vrouwen niet buitenshuis mogen werken. Wanneer man en vrouw het hier over eens zijn, is het heel goed mogelijk dat de vrouw een passend beroep zoekt, mits zij haar huishouden en kinderen niet verwaarloost. Met een passend beroep bedoel ik dat zij een beroep moet kiezen waar zij niet nauw samenwerkt met mannen, zij haar hoofddoek kan dragen, haar gebeden op tijd kan verrichten en andere religieuze verplichtingen kan nakomen. Voor een man geldt ook dat hij op zoek moet gaan naar een baan waar de omstandigheden islamitisch gezien zo goed mogelijk zijn.

In een islamitisch gezin heerst het principe van “er kan maar één kapitein op het schip zijn.” Wanneer twee mensen om de leiding vechten, leidt dit enkel tot chaos. Dit betekent niet dat een man zijn vrouw zomaar zijn wil mag opleggen en zijn macht kan misbruiken. In een gezin waar beide partners praktiserend moslim zijn, is er tevens harmonie. Hoewel de man de eindverantwoordelijkheid heeft, zal hij zeker zijn vrouw overal bij betrekken en haar mening serieus nemen. Beide beslissen dan over belangrijke zaken. Maar wanneer ze erg van mening verschillen, zal er iemand een beslissing moeten nemen, in dit geval de man. Dit lijkt oneerlijk, maar het betekent een zware verantwoordelijkheid voor de man. Hij moet de juiste afwegingen maken en nog belangrijker; hij zal verantwoording moeten afleggen bij zijn Heer. Met deze “machtspositie” mag niet onzorgvuldig worden omgesprongen. Een bewust moslim houdt altijd in gedachten dat God van al zijn beslissingen getuige is en dat hij voor zijn doen en laten gestraft of beloond zal worden. (Veel mensen streven naar macht, op welk niveau dan ook. Maar een verstandige moslim heeft dit verlangen niet, omdat hij weet dat hij uiteindelijk verantwoording af moet leggen tegenover Allah de Almachtige. Maar zijn positie als verantwoordelijke over zijn gezin is hem opgelegd door Allah, dus dient hij dat na te komen.)

Man en vrouw dienen respect aan elkaar te betuigen en allebei hun best te doen om de ander te plezieren. In het geval van meningsverschillen, moeten man en vrouw naar elkaar luisteren en proberen de ander te begrijpen. Toch is het zo dat bij belangrijke meningsverschillen de man de uiteindelijke beslissing neemt. En als hij een praktiserende moslim is, zal hij zijn best doen om de beslissing zo veel mogelijk in overeenstemming te laten zijn met de Wil van Allah, en dat is uiteindelijk altijd het beste. Ook in het geval van andere beslissingen, is het in het uiterste geval zo dat de man zijn vrouw bepaalde dingen kan verbieden, tenzij hij hiermee de regels van de Islaam overtreedt. Hij zal hierover verantwoording moeten afleggen aan Allah de Verhevene, net zoals de vrouw haar beloning van Allah de Verhevene krijgt wanneer zij geduld met haar man opbrengt. (Klik op onderstaande afbeelding om het vergroot weer te geven.)

 

Ook dienen de man en de vrouw elkaar op seksueel gebied te bevredigen: de man moet zijn vrouw liefdevol benaderen wanneer hij de liefde met haar wil bedrijven en de vrouw mag haar man [zonder geldige reden, zoals ziekte of menstruatie etc.] niet weigeren wanneer hij haar benadert, dit om ontuchtige gedachten en vreemdgaan te voorkomen, wat alleen maar tot allerlei ellende zal leiden. Wanneer beide partners weten wat hun rechten en plichten naar Allah de Barmhartige en naar elkaar zijn, zal als Allah dat wil het huwelijk tot in het Hiernamaals zegenen.

Vanwege het simpele feit dat de vrouw nog steeds degene is die zwanger raakt, negen maanden het kind draagt en het kind ter wereld zet, is het vanzelfsprekend dat de moeder de eerste aangewezene is om voor het kind te zorgen. Denk hierbij alleen maar aan het geven van borstvoeding en het feit dat de man weg zou kunnen lopen wanneer hij dat wil, maar de vrouw haar baby altijd bij zich draagt. De vrouw in de moederrol draagt dan ook de meeste verantwoordelijkheid voor de verzorging van de kinderen. De beide ouders dragen de verantwoording om de kinderen volgens de Qor-aan en de leringen van de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) [d.w.z. de Soennah] op te voeden. Vooral de vrouw moet er goed bewust van zijn dat ze een grote verantwoordelijkheid draagt, want de kinderen zijn de meeste tijd bij haar.

Wanneer ze de kinderen een islamitische opvoeding geeft, zullen ze voorbereid zijn om in de latere omgeving goed functionerende moslims te worden. Over de verantwoording die ouders dragen, staat ook vermeld in de Qor-aan (Nederlandstalige interpretatie): “O degenen die geloven! Bescherm jullie zelf en jullie gezinsleden tegen een Vuur (door hen te onderwijzen en aan te sporen tot het goede)…” [Soerat at-Tah’riem (66), aayah 6.]

Moederliefde is een belangrijk onderdeel van de opvoeding. De moeder is een leerschool, een goede voorbereiding betekent een goed volk. De barmhartigheid van moeders is een bron van liefde die wij inshaa-a Allaah allemaal meekrijgen en onmisbaar is in onze opvoeding. De liefde die wij putten uit deze bron is van grote invloed op ons gedrag tegenover de medemens. Een natie bij wie moederliefde voldoende is overgedragen, betekent een volk met liefde in zich. Moederliefde moet goed overgedragen worden om een goede samenleving tot stand te brengen. Zonder haar liefde zouden we iets te kort komen in ons mens-zijn.

Ondanks alle inzet van beide partners kan het huwelijk mislukken. In een overlevering staat (Nederlandstalige interpretatie): “Van alles dat in de Islaam is toegestaan, wordt de echtscheiding door Allah als het meest gehaat beschouwt.”

<<< Toevoeging van uwkeuze.net. (#15) Sheikh Ibn ‘Oethaymien zei: “Het is overgeleverd dat de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) gezegd heeft (Nederlandstalige interpretatie): ‘Het meest gehate van de toegestane dingen voor Allah is scheiden.’ Deze h’adieth is niet sah’ieh’ (authentiek), maar de betekenis is correct: Allah haat scheiding, maar Hij verbiedt het niet voor Zijn dienaren om zo dingen gemakkelijker te maken voor hen. Als er een legitieme reden voor de scheiding is (#A), dan is het toegestaan en hangt het af van het waarschijnlijke resultaat ingeval men met deze vrouw getrouwd blijft. Als het getrouwd blijven met deze vrouw zal leiden naar iets wat in tegenspraak is met de sharie’ah (islamitische wetgeving), iets wat niet voorkomen kan worden behalve door het scheiden van deze vrouw, zoals wanneer deze vrouw een gebrek heeft aan religieuze toewijding of kuisheid en de man kan haar niet corrigeren, dan zeggen wij dat scheiden in dit geval beter is. Maar als er geen legitieme reden is, dan is het beter om niet te scheiden, in zo’n geval is scheiding makroeh (afgeraden).” Einde citaat. (Liqaa-aatoe al-Baabiel-Maftoeh’, nr. 55, vraag nr. 3.) (#A) Zoals een ernstig gebrek in imaan (geloof), een zeer slecht of gewelddadig karakter, ziekte, onvruchtbaarheid etc. waar een partner echt geen geduld mee kan hebben waardoor zijn/haar eigen imaan beïnvloed wordt. En Allah weet het best.>>>

Echtscheiding is dus toegestaan, maar dient niet overhaast te gebeuren. Om deze reden zijn er heel wat regeltjes en beperkingen die het scheiden niet aanmoedigen. Zowel man als vrouw kan het initiatief tot scheiden nemen. De vrouw zal hiervoor naar een islamitische rechter moeten stappen, de man kan dit eventueel zonder hulp van buitenaf. Hij spreekt officieel de scheiding uit, waarna er een wachttijd van drie maanden (of menstruatiecycli) volgt. Wordt de huwelijkse relatie binnen deze drie maanden niet hersteld, dan is de scheiding definitief. Wanneer binnen deze drie maanden de relatie hersteld wordt, kan de man gedurende het huwelijk nog een keer de scheiding uitspreken en weer ongedaan maken. Na de derde keer is er geen mogelijkheid tot herstel meer en kunnen beide partners niet meer met elkaar trouwen, tenzij de vrouw eerst met een andere man getrouwd is geweest.

Deze methode lijkt gemakkelijk voor een man omdat hij geen toestemming van een rechter nodig heeft, maar je ziet dat het niet zo eenvoudig is als het lijkt.

Ondanks dat het voorgaande genoeg zou moeten zijn om eenieder te overtuigen van de waarde van de vrouw in de Islaam, blijven veel mensen toch met vragen zitten. Telkens weer wordt geprobeerd de bewijsvoering onderuit te halen door de volgende stellingen te lanceren:

1. Een man kan vier vrouwen trouwen, een vrouw kan maar 1 man trouwen.

2. Het erfdeel van de man is groter dan dat van de vrouw.

3. Een vrouw moet een hoofddoek dragen.

4. Een man mag zijn vrouw slaan. (Dit punt is toegevoegd door uwkeuze.net.)

Allereerst moeten we onderkennen dat hoewel gelijkwaardig, man en vrouw wezenlijk van elkaar verschillen. Zo is de man veelal lichamelijk sterker, heeft hij een sterkere seksuele drang, kan hij geen kinderen baren en heeft hij een natuurlijk soort autoriteit of overwicht, hoewel dit laatste vooral in het westen ten stelligste ontkend wordt. Maar niemand kan ontkennen dat de man het in deze wereld nog steeds voor het zeggen heeft; de wereld wordt geregeerd door mannen, mannen krijgen beter betaald dan vrouwen, mannen doen veel minder in het huishouden dan vrouwen en ga zo nog maar even door.

Vrouwen daarentegen zijn [over het algemeen] gevoeligere wezens, zij denken eerder met hun hart dan met hun verstand; dit maakt dat vrouwen meer en intensere relaties hebben met anderen dan mannen en dat zij meer geschikt zijn voor de verzorgende rol van echtgenote en vooral moeder.

Allah de Verhevene zegt (Nederlandstalige interpretatie): “En tot Zijn tekenen behoort dat Hij vanuit julliezelf (jullie eigen soort) echtgenotes schiep voor jullie, zodat jullie bij hen rust vinden en Hij bracht tussen jullie genegenheid en barmhartigheid. Waarlijk, daarin zijn zeker tekenen voor een volk dat nadenkt.” [Soerat ar-Roem (30), aayah 21.]

Deze verschillen zijn een algemeen feit en de ene eigenschap is niet minder belangrijk dan de andere; het is een harmonieus evenwicht. Zo zegt Allah de Verhevene in de Qor-aan (Nederlandstalige interpretatie): “…en het mannelijke is niet als het vrouwelijke…” [Soerat Aal ‘Imraan (3), aayah 36.]

 

1.) Een man mag met vier vrouwen trouwen en een vrouw niet met meerdere mannen.

In de Qor-aan staat (Nederlandstalige interpretatie): “En als jullie bang zijn dat jullie niet in staat zullen zijn de wezen (weesmeisjes) rechtvaardig te behandelen (m.b.t. de bruidsschat welke passend is voor vrouwen van hun status), trouw dan met de (andere) vrouwen die jullie bevallen, twee of drie of vier (#16); maar als jullie bang zijn dat jullie niet in staat zullen zijn rechtvaardig te handelen (m.b.t. eerlijke verdeling van voorzieningen en tijd), dan (slechts) één, of wat jullie rechterhanden (#17) bezitten [slavinnen (#18)]. Dat brengt jullie dichterbij rechtvaardigheid.” [Soerat an-Nisaa-e (4), aayah 3.]

<<< Toevoeging van uwkeuze.net. (#16) Wetgevende attentheid kan gevonden worden in het geven van prioriteit aan het algemene welzijn boven het individuele voordeel en om een groter kwaad te voorkomen in plaats van een kleiner. Een goed voorbeeld van een dergelijk principe kan gevonden worden in de goedkeuring door de Islaam van de bijna universele praktijk van het polygame huwelijk. De Islaam beperkt het maximum aantal vrouwen voor een man tot vier (onder voorwaarde dat hij hen allen gelijk behandelt betreffende tijd, aandacht en financiële middelen etc.) en schetst de verantwoordelijkheden voor de betrokkenen. Hoewel het delen van een echtgenoot voor de meeste vrouwen misschien pijnlijk is (vanwege de jaloezie die de meeste vrouwen voelen), wordt de behoefte aan polygamie in de meeste samenlevingen aangetoond door de verloedering die ontstaat [b.v. een groot aantal alleenstaande vrouwen (met name na een oorlog) en wezen zonder vader, prostitutie, overspel, groot aantal scheidingen etc.] – omdat polygamie officieel verboden is – terwijl de situatie het toestaan ervan vereist. Daarom, voor het algemene welzijn van zowel man als vrouw, erkent de Islaam beperkte polygynie (een man die meerdere vrouwen heeft) waardoor het prioriteit geeft aan het profijt van de gemeenschap boven die van de individuele vrouw. In het verleden keurden de meeste samenlevingen polygamie (voornamelijk polygynie) goed. Het Westen is echter een uitzondering hierop. Europa en de Verenigde Staten zijn van oudsher monogame culturen m.b.t. de wetgeving. Dit komt door een Germaanse culturele traditie, een vereiste van het Christendom en een mandaat van de Romeinse wet. De Romeinse wet steunde prostitutie, buitenechtelijke relaties (in feite buitenechtelijke polygamie), seks zonder huwelijk, homoseksualiteit en seksuele omgang met slaven echter wel. Eigenlijk dezelfde situatie als nu in het Westen gangbaar is. Zie het artikel Polygamie in de Islam.

(#17) De rechterhand wordt gebruikt om nobele en goede zaken mee uit te oefenen terwijl de linkerhand voor het tegenovergestelde gebruikt wordt. Daarom heeft Allah de Verhevene het eigendomsrecht toegewezen aan de rechterhand. (Tefsier al-Qor-aan al-Kariem van Ibn ‘Oethaymien.)

(#18) Aangezien er veel misverstanden bestaan betreffende vrouwen die als krijgsgevangenen genomen zijn, dient het volgende goed bestudeerd te worden:

1.) Het is niet toegestaan voor een soldaat om echtelijke relaties te hebben met een krijgsgevangene zodra zij in zijn handen valt. De islamitische wet vereist dat al zulke vrouwen overgedragen moeten worden aan de regering, die het recht heeft om hen vrij te laten met of zonder losgeld, of om hen te ruilen voor moslimgevangenen die in handen van de vijand zijn, of om hen onder de moslimsoldaten te verdelen. Een soldaat kan alleen samenwonen met die vrouw die formeel aan hem gegeven is door de regering.

2.) Zelfs dan dient hij één maandcyclus te wachten voordat hij met haar kan samenwonen om vast te stellen of zij zwanger is of niet; anders is het niet toegestaan met haar samen te wonen vóór de bevalling.

3.) Het doet er niet toe of de vrouwelijke krijgsgevangene behoort tot de mensen van het Boek of niet. Wat haar religie ook is, zij wordt toegestaan voor de man aan wie zij formeel gegeven is.

4.) Niemand behalve degene aan wie de slavin gegeven is, mag haar “aanraken”. De nakomelingen van een man bij een dergelijke vrouw zullen zijn wettige kinderen zijn die dezelfde rechten hebben als al zijn andere kinderen. Na de geboorte van een kind kan zij niet meer als slavin verkocht worden en zij wordt automatisch vrij als haar meester overlijdt.

5.) Als de meester haar uithuwelijkt met iemand anders i.p.v. zelf met haar te trouwen, dan verbeurt hij zijn echtelijke rechten over haar, maar behoudt andere rechten over haar zoals dienstverlening.

6.) De maximale limiet van vier is niet voorgeschreven voor slavinnen, wat wel het geval is bij echtgenoten, wegens de eenvoudige reden dat het aantal vrouwelijke krijgsgevangenen onvoorspelbaar is. Het ontbreken van een limiet voorziet op geen enkele manier een vergunning voor de rijke mensen om een onbeperkt aantal slavinnen te kopen voor wellustige redenen.

7.) De eigendomsrechten over een slaaf, mannelijk of vrouwelijk, zijn overdraagbaar zoals alle andere wettige eigendomsrechten.

8.) Als de overheid de eigendomsrechten over een slavin formeel aan een man overdraagt, is zij net zo toegestaan voor hem als dat een vrije vrouw toegestaan is voor een man die haar hand van haar vader of voogd krijgt door middel van nikaah’ (huwelijksceremonie). Er is dus geen reden voor een man die het huwelijk niet verafschuwt om geslachtsgemeenschap met een slavin wel te verafschuwen.

9.) Nadat de overheid de vrouwelijke krijgsgevangene eenmaal heeft overgedragen aan iemand, heeft het niet meer het recht om haar terug te nemen van hem, net zoals de vader of voogd niet het recht heeft om een vrouw terug te nemen nadat zij met een man in het huwelijk is getreden.

10.) We dienen ook op te merken dat als een militaire gezaghebber vrouwelijke krijgsgevangenen tijdelijk verdeelt onder de soldaten voor seksuele doeleinden, of hen toestaat om voorlopig geslachtsgemeenschap met hen te hebben, zo’n daad onwettig is en er absoluut geen verschil is tussen dit en ontucht (zinaa), en ontucht is een misdaad volgens de islamitische wet. Voor meer details, zie mijn boeken Tefhimat II en Rasaa-il-o-Masaa-il I. (Uit Tefhiem al-Qor-aan, Sayyid Aboe al-A’laa Mawdoedie.) (Einde toevoeging.)>>>

[Terug naar zuster Rabi’a.] In de begintijd van de Islaam waren er veel veldslagen waarbij veel mannen om het leven kwamen. Zij lieten vaak vrouwen en kinderen achter die een zeer onzeker leven tegemoet gingen. Vaak werden deze vrouwen door familie of in een moslimgezin opgevangen, maar haar onzekere status bleef. Om haar het recht te geven van een echtgenote kon zij trouwen met de man des huizes die al getrouwd was. Zij en haar kinderen kregen dan de status van familie en hadden het recht verzorgd te worden.

De man die met meerdere vrouwen trouwt, is verplicht al zijn vrouwen gelijk te behandelen met betrekking tot onderhoud en tijd. Wat er in zijn hart is, daar kan hij niet op veroordeeld worden. De geleerden van de Islaam baseren zich hiermee onder andere op de volgende aayah uit dezelfde soerah (Nederlandstalige interpretatie): “En jullie zullen nooit in staat zijn om volledig rechtvaardig te zijn tussen de vrouwen (betreffende liefde en gevoelens in een polygaam huwelijk), ook al streven jullie hier vurig naar, dus neig niet volledig naar een van hen waardoor jullie de ander laten hangen (in onzekerheid, noch gescheiden noch getrouwd). (#19) En als jullie jullie toestand verbeteren en vrezen (door rechtvaardig te handelen t.o.v. de echtgenoten), dan is Allah waarlijk Vergevensgezind, Barmhartig.” [Soerat an-Nisaa-e (4), aayah 129.]

<<< Toevoeging van uwkeuze.net. (#19) Aboe Daawoed leverde over dat Aboe Hoerayrah (moge Allah tevreden zijn met hem) zei dat de boodschapper van Allah (allahs zegeningen en vrede zijn met hem) gezegd heeft (Nederlandstalige interpretatie): “Eenieder die twee vrouwen heeft en (te veel) naar één van hen neigt, zal komen op de Dag der Opstanding met een scheve zijde.”>>>

Er zijn verschillende situaties te bedenken waarin de vrouw er de voorkeur aan kan geven haar man te delen met een zuster. Denk maar eens aan het helpen van een weduwe met kinderen. De meest gangbare reden is dat in veel culturele contexten een gescheiden vrouw geen hoog aanzien heeft en er meestal voor de rest van haar leven alleen voor komt te staan; zij moet werken om zichzelf en haar kinderen te onderhouden, draagt daarnaast de zorg voor haar kinderen en het huishouden en kan haar zorgen niet delen met de vader van haar kinderen en een man die van haar houdt. Hoewel de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) slechts één keer met een ongetrouwd, maagdelijk meisje getrouwd is geweest en verder alleen maar trouwde met gescheiden vrouwen en weduwen, geven de meeste mannen er de voorkeur aan met een jonge maagd te trouwen. Een vrouw die al eens eerder getrouwd is geweest, maakt weinig kans. Voor een vrouw die voor de keuze komt te staan haar man te delen of alleen verder te gaan, is dit een gegronde reden haar jaloezie op zij te zetten voor haar eigen bestwil en dat van haar kinderen.

Ook kunnen we denken aan vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen; zij blijven vaak liever in een liefdesrelatie die ze moeten delen dan alleen verder te gaan met weinig kans op een nieuw huwelijk.

En wat denk je van een vrouw die ernstig ziek is en niet meer voor haar gezin kan zorgen? Mag je van een man verwachten dat hij al zijn behoeftes opzij zet en een dubbele taak op zich neemt? Of is het beter dat hij bepaalde behoeftes bij een tweede wettige echtgenote bevredigt (i.p.v. overspel te plegen) en de zorg voor zijn eerste vrouw op zich neemt (i.p.v. haar te verlaten)?

In alle gevallen is het een keuze van twee mensen, maar in het uiterste geval kan de man zijn zin doordrijven zonder toestemming van zijn vrouw. Misschien helpt het te denken dat de vrouw die haar jaloezie te baas kan, inshaa-a Allaah een enorme beloning van Allah de Almachtige zal krijgen; Hij weet immers hoe moeilijk het voor ons vrouwen is ons gevoel opzij te zetten.

Maar waarom kan een vrouw niet met meerdere mannen trouwen? Hier zijn twee redenen voor te geven. Buiten het gegeven dat veel mannen een sterkere drang naar seksuele bevrediging hebben (wat niet altijd opgaat), is het zo dat vrouwen zwanger kunnen raken. Wanneer zij met meerdere mannen getrouwd is, weet niemand van wie het kind is. Wie draagt dan de verantwoordelijkheid? Hoe zit het met erfrecht? Natuurlijk is dit tegenwoordig op te lossen met een DNA-test, maar het is nogal wat om dit bij ieder kind te moeten uitvoeren.

De tweede reden komt ook hier uit voort; een (zwangere) vrouw zou te zwaar belast worden als zij voor meerdere mannen tegelijkertijd moet zorgen; zij heeft het recht onderhouden te worden zodat zij zich kan richten op haar zwangerschap en de opvoeding van haar kind.

 

2.) Het erfdeel van een man is groter dan dat van de vrouw.

Allah de Almachtige zegt (Nederlandstalige interpretatie): “Voor de mannen is er een aandeel van hetgeen achtergelaten is door de ouders en de nabije verwanten, en voor de vrouwen is er een aandeel van hetgeen achtergelaten is door de ouders en de nabije verwanten, hetzij weinig daarvan of veel, een vastgesteld aandeel. … Allah beveelt jullie (aangaande de erfenis) voor jullie kinderen: voor de man een aandeel gelijk aan dat van twee vrouwen…” [Soerat an-Nisaa-e (4), aayah 7-11.]

Dit lijkt onrechtvaardig, maar moet gezien worden vanuit de rechten en plichten die de man en de vrouw hebben. Zoals al eerder gezegd; de vrouw heeft te allen tijde het recht onderhouden te worden. Eerst door haar vader of ander mannelijk familielid [voogd, indien haar vader overleden is of niet in staat is], vervolgens door haar echtgenoot. De man moet zijn geld besteden aan zijn vrouw en kinderen, en eventueel zijn ouders als dit nodig is. De vrouw daarentegen heeft geen enkele financiële verplichting, ook niet wanneer zij geld in eigen beheer heeft. Haar man kan geen aanspraak maken op het geld van zijn vrouw, ook al heeft zij meer. De vrouw kan haar man uiteraard wel vrijwillig helpen als dat nodig is.

Om deze simpele reden is het niet meer dan logisch dat de man meer erft dan de vrouw omdat hij meer kosten maakt dan de vrouw [zijn financiële verplichtingen zijn groter]. In onze huidige samenleving waar steeds meer vrouwen gaan werken, gaat het geluid op dat deze regel niet meer van toepassing zou zijn omdat vrouwen financieel niet meer afhankelijk zijn. Dit gaat niet op omdat een wet ingesteld door de Schepper van alle dingen, niet veranderd kan en mag worden, maar ook omdat vrouwen hun eigen voorrecht ondermijnen, namelijk het recht op onderhoud. Een vrouw kan werken, mits zij de islamitische regels in acht houdt – wat overigens vele tegenstanders van het islamitisch erfrecht niet doen – maar behoudt haar geld zelf. Als we het erfrecht gaan veranderen, verandert ook dit voorrecht; vrouwen dienen dan evenveel bij te dragen aan het gezin en dit is voor vele vrouwen geen prettig vooruitzicht.

 

3.) Vrouwen moeten een hoofddoek dragen.

Allah de Verhevene zegt (Nederlandstalige interpretatie): “O profeet (Moh’ammed)! Zeg tegen jouw echtgenotes en jouw dochters en de vrouwen van de gelovigen om hun djalaabib (#20) over zich heen te dragen. (#21) Dat is gepaster, zodat zij onderscheiden worden (als respectabele vrouwen), en niet lastig worden gevallen. En Allah is Vergevensgezind, Barmhartig.” [Soerat al-Ah’zaab (33), aayah 59.]

<<< Toevoeging van uwkeuze.net. (#20) Djalaabib is de meervoudsvorm van djilbaab, een kledingstuk dat het gehele lichaam bedekt (en buitenshuis gedragen dient te worden).

(#21) Djilbaab is een grote doek en ‘adnaa’ is het aantrekken en goed inpakken; maar wanneer dit woord gebruikt wordt met het bijgevoegd deelwoord ‘alaa, dan geeft het de betekenis “iets van boven naar beneden laten gaan”. Sommige moderne vertalers hebben onder invloed van het Westen dit woord vertaald als “aankleden, goed inpakken” om op de een of andere manier het bevel om het gezicht te bedekken te ontwijken. Maar als Allah de Verhevene bedoelde wat deze meneren willen interpreteren, dan had Hij yoednina ilay-hinna gezegd en niet yoednina ‘alay-hinna. Iedereen die Arabisch kent, weet dat yoednina ‘alay-hinna niet louter “aankleden, goed inpakken” betekent… Deze mening werd ook begrepen door de grote uitleggers die dichtbij de tijd van de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) leefden… Bijvoorbeeld, imaam Ibn Djarier at-Tabarie zei in zijn commentaar op dit vers: “De respectabele vrouwen dienen er niet uit te zien als de slavinnen, wat betreft hun kleding wanneer zij uit hun huizen gaan, met onbedekte gezichten en hun losse haren. Zij dienen in plaats daarvan hun doeken of buitenste kleding aan te trekken en een deel daarvan over hen heen te laten hangen zodat geen enkele kwaadaardige persoon hen durft lastig te vallen.” (Djaami’ al-Bayaan, vol. XXII, p. 33.) (Uit Tefhiem al-Qor-aan, Sayyid Aboe al-A’laa Mawdoedie.)

Dit is wellicht niet de gemakkelijkste manier van kleden, maar minder erg dan de resultaten van het niet opvolgen van deze kledingstijl. Het doel is niet om de vrijheid van vrouwen te beperken, maar om hen te beschermen. Zowel in het oosten als het westen was kenmerkende kleding voor buitenshuis een soort van kenmerk van eer of aanzien, zowel onder mannen als vrouwen. Dit kan teruggetraceerd worden tot de vroegste beschavingen. De Assyrische wetgeving in haar bloeitijd (zo rond de 7de eeuw v.C.), legde de bedekking op van getrouwde vrouwen en verbood het bedekken van slavinnen en vrouwen met een slechte reputatie (waaronder prostituees): zie Cambridge Ancient History, 111. 107. (Uit A. Yusuf Ali Quran Commentary, de herziene versie.)

Volgens rabbijn dr. Menachem M. Brayer (professor Bijbelse Literatuur aan de Yeshiva Universiteit, New York) was het de gewoonte van joodse vrouwen om zich in het openbaar te vertonen met hoofdbedekking die, soms, zelfs hun hele gezicht bedekte en maar één oog vrij liet. Hij citeert in zijn boek The Jewish Woman in Rabbinic Literature enkele bekende rabbijnen van vroeger, waaronder: “Het past de dochters van Israël niet om buiten te lopen met het hoofd onbedekt.” En: “Vervloekt is de man die het haar van zijn vrouw zichtbaar laat…een vrouw die haar haar laat zien wegens het mooi willen zijn, zorgt voor armoede.” Zie o.a. Jesaja 3:16-20 in het Oude Testament waar sluiers en hoofddoeken genoemd worden die Jehovah van de vrouwen van Jeruzalem wegnam om hen te schande te maken door o.a. hun schaamte (d.w.z. voorhoofd) te ontbloten omdat zij tabaroedj verrichtten.

[Tabaroedj – Moedjaahid zei: “Vrouwen waren gewoon om naar buiten te gaan om voor mannen te lopen, en dit was het tonen van de schoonheid (tabarroedj) van al-djaahiliyyah.” Qatadah zei: “Wanneer zij hun huizen verlieten, paradeerden zij op een schaamteloze en flirtende manier, en Allah de Verhevene verbood dat.” Moeqaatil ibn H’ayyaan zei: “Het tonen van de schoonheid is wanneer een vrouw een khimaar (sluier) draagt op haar hoofd maar het niet correct vastmaakt.” Aldus zijn haar halskettingen, oorbellen en nek en dergelijke zichtbaar.” Dit is het tonen van de schoonheid, en Allah spreekt tot alle vrouwen van de gelovigen met betrekking tot het tonen van de schoonheid. (Tefsier Ibn Kethier.)]

In de christelijke traditie wordt in het Nieuwe Testament aangegeven: “…Christus is het hoofd van elke man; en de man is het hoofd van de vrouw; en God is het hoofd van Christus (Christus is dus niet God!). Elke man die bidt of profeteert met zijn hoofd bedekt, brengt schande over zijn hoofd. Maar elke vrouw die bidt of profeteert met haar hoofd ongesluierd, brengt schande over haar hoofd; want het is precies hetzelfde geval als zij kaalgeschoren zou zijn. Want als een vrouw niet gesluierd is, laat haar dan ook kaalgeschoren worden: maar als een vrouw het een schande vindt om kaalgeschoren te zijn, laat haar zich dan sluieren. Want een man dient zijn hoofd inderdaad niet te sluieren, want hij is het beeld en de pracht van God (antropomorfisme!?): maar de vrouw is de pracht van de man. Want de man is niet uit de vrouw (voortgekomen); maar de vrouw uit de man: noch was de man geschapen voor de vrouw; maar de vrouw voor de man: daarom dient de vrouw [een teken van] gezag over haar hoofd te hebben, wegens de engelen.” (1 Korintiërs 11:3-10.)

Het is onomstotelijk dat de gewoonte van het sluieren van vrouwen niet “bedacht” is door de Islaam. Aboe Hoerayrah (moge Allah tevreden zijn met hem) verhaalde dat de boodschapper van Allah (allahs zegeningen en vrede zijn met hem) heeft gezegd (Nederlandstalige interpretatie): “Twee type mensen zijn de bewoners van de Hel; degenen die zwepen bezitten zoals de staart van een koe en er de mensen mee slaan. (De tweede) zijn de vrouwen die naakt zijn ondanks dat ze gekleed zijn (doordat zij doorzichtige of strakke kleding dragen zodat de maten en rondingen van hun lichamen zichtbaar zijn), die wiegend lopen (en degene die naar hen kijkt verleiden) en die verleid zijn (van de rechte weg). Hun haar is als een bult van lange kamelen. Zij zullen het Paradijs niet binnengaan en zij zullen de geur van het Paradijs niet ruiken, hoewel deze geur geroken kan worden van zo’n-en-zo’n afstand (van grote afstand).” (Overgeleverd door Moeslim.)

Niet-moslims kunnen de islamitische kledingvoorschriften voor de vrouw wellicht als ondraaglijk en zeer oncomfortabel zien, terwijl een praktiserende zuster die de niqaab (gezichtssluier) draagt het juist met liefde en plezier draagt omdat zij weet dat zij de Tevredenheid van haar Heer ermee verkrijgt. Het enige wat voor haar wellicht ondraaglijk en zeer oncomfortabel is, zijn de vele beschimpingen en beledigingen die mensen die niet begrijpen naar haar hoofd slingeren. Zie het artikel De boodschap van de h’idjaab van sheikh Moh’ammed ibn Saalih’ al-‘Oethaymien, en het Engelstalige artikel A Voice Behind a Veil. (Einde toevoeging.)>>>

Het eerste wat opvalt aan een praktiserende moslimah is haar uiterlijk. Met haar wijde, verhullende kleding en hoofddoek ziet zij er nu eenmaal anders uit dan dat wat gangbaar is in deze samenleving. Voor vele onwetende personen is dit het ultieme bewijs dat de vrouw door de Islaam en de man onderdrukt wordt. Hoe weinig is het dat zij weten!

De Islaam is een religie die het zuivere nastreeft; een samenleving waarin respect voor elkaar is en die de poorten naar het verderfelijke zoals zinaa (ontucht, overspel) sluit. Omdat de mens geneigd is zijn eigen gevoelens en lusten na te streven, stelt Allah de Verhevene voor ons de regels op waar wij ons allen aan te houden hebben. Zo wordt in de Qor-aan gezegd (Nederlandstalige interpretatie): “Zeg (O Moh’ammed) tegen de gelovige mannen om hun ogen neer te slaan en hun schaamdelen te beschermen (tegen onwettige seksuele handelingen). Dat is reiner voor hen. Waarlijk, Allah is Khabier (Alwetend omtrent subtiele zaken) aangaande hetgeen zij doen.” [Soerat an-Noer (24), aayah 30.]

Hiermee sluit Allah (Glorieus en Verheven is Hij) de eerste stap naar zinaa, namelijk oogcontact tussen mannen en vrouwen. Een onbedoelde blik wordt niet aangerekend, maar de tweede wel. (Zie het artikel De jihad van de ogen.)

Zo is het ook verboden om handen te schudden met een man die geen mah’ram is (een mah’ram of mahram is een man waarmee je nooit kunt trouwen). Dit lijkt voor velen misschien overdreven; als ik een man aankijk of een hand geef, betekent dat toch niet dat ik meteen meer wil?

Nee, misschien niet, maar in de praktijk blijkt dat deze handelingen wel de aanzet kunnen geven tot zinaa; je moet een man eerst aangekeken hebben voor je contact met hem maakt; je moet hem al aangeraakt hebben, alvorens er meer lichaamscontact plaatsvindt enz. enz. Moge Allah de Verhevene ons hiertegen beschermen. (Zie het artikel De handdruk.)

Zou Degene Die ons geschapen heeft niet weten hoe wij van binnen zijn? Hij beschermt ons tegen onszelf met deze regels. Om dezelfde reden heeft Hij bepaald dat vrouwen zich dienen te bedekken en hun schoonheid niet mogen tonen, alleen aan diegene voor wie het bestemd of toegestaan is, zoals de echtgenoot, de vader, de zoons, de ooms enz.

De vrouw dient gerespecteerd te worden om wie zij is en om wat zij doet en niet om hoe mooi zij is of hoe dik zij is. Ver verheven is de vrouw boven deze subjectieve waarnemingen! Wij hoeven niet iedere zomer kilo’s af te vallen, ons in te strakke jurkjes te hijsen en ons verder ontbloten voor het plezier van iedere man die ons voorbijloopt. Heb je de blikken wel eens gezien van mannen die een halfnaakte vrouw voorbij zien komen? Dierlijk instinct, dat is wat je ziet, geen respect. Hoe dom kun je zijn als je denkt dat ze waardering en respect voor je hebben wanneer ze je na fluiten. Vrouwen zijn tegenwoordig niet meer dan lustobjecten voor mannen, zowel op straat als in de reclames, de modewereld, de filmindustrie etc. En iedereen vindt dit maar normaal! Soebh’aan-Allaah! En dan noemen ze ons gehersenspoeld, onderdrukt en achterlijk! (Zie het artikel Wie wordt er nou werkelijk onderdrukt?)

Nee zusters, wij mogen blij zijn dat Allah de Verhevene ons heeft doen inzien dat wij veel meer waard zijn dan wat ze ons willen doen geloven. Hoe meer wij ons bedekken omwille van Allah, hoe minder belast wij zullen zijn op de Dag der Opstanding, inshaa-a Allaah.

 

4.) Een man mag zijn vrouw slaan.

(Dit punt is toegevoegd door uwkeuze.net.)

Een veel voorkomende misvatting is dat moslimmannen hun vrouwen naar believen mogen slaan. Dit soort misvattingen worden veroorzaakt door een gebrek aan kennis bij zowel sommige moslims (die daardoor een verkeerd signaal afgeven), alsook door een gebrek aan kennis en vooringenomen bij niet-moslims, die het slachtoffer zijn van de influisteringen van de satan die hen maar al te graag bij de Islaam wil weghouden. Wat is dan dit misverstand?

Allah de Verhevene zegt (Nederlandstalige interpretatie): “…En van wie jullie noeshoez (#22) (arrogantie en ongehoorzaamheid) vrezen, vermaan hen dan; en (als zij de vermaning in de wind slaan,) verlaat hen en laat hen alleen in bed; en (als dat ook niet helpt,) sla hen (#23)…” [Soerat an-Nisaa-e (4), aayah 34.]

(#22) Noeshoez is het zich arrogant gedragen en zich verheven voelen boven de echtgenoot. De vrouw die noeshoez begaat is een vrouw die de rechten van de man niet geeft en het leven met hem moeilijk maakt. (Zie Tefsier al-Qor-aan al-Kariem van Ibn ‘Oethaymien.)

Natuurlijk worden niet alle moslimvrouwen onderdrukt en zijn er ook dominante moslimvrouwen die zich onbillijk gedragen tegenover hun echtgenoten waardoor zij hen het leven zuur maken. Zij worden hier gewaarschuwd. De boodschapper van Allah (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) heeft gezegd (Nederlandstalige interpretatie): “Als een vrouw haar man onrecht aandoet in deze wereld, dan zegt zijn echtgenote van onder de h’oori‘s (vrouwen van het Paradijs): ‘Doe hem geen onrecht aan, moge Allah je bestrijden! Hij is bij jou slechts een gast die jou weldra zal verlaten om zich bij ons te voegen.’” [Overgeleverd door Ah’mad (v. 5, p. 242), at-Tirmidzie (1174), Ibn Maadjah (2014) en Aboe Noe’aym (in al-Hilyaa, v. 5, p. 220, met een betrouwbare keten van overlevering).]

(#23) Als een waarschuwing niet helpt en ook haar mijden in bed heeft niet het gewenste resultaat, dan is het voor jullie toegestaan jullie vrouwen zachtjes te disciplineren. Djaabir (moge Allah tevreden zijn met hem) verhaalde dat de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) tijdens de afscheidsbedevaart zei (Nederlandstalige interpretatie): “Vrees Allah ten op zichte van vrouwen, aangezien zij onder jullie hoede vallen. En het behoort tot jullie rechten te eisen dat zij degenen die jullie niet wenselijk achten jullie huizen niet binnenlaten. Als zij dit echter doen, dan is het jullie toegestaan hen licht te slaan (#A) en zij hebben het recht dat jullie hen op redelijke wijze onderhouden en hen van kleding voorzien.” (Overgeleverd door Moeslim).

(#A) Al-H’asan al-Basrie zei hierover: “Dit betekent dat het geen pijn dient te veroorzaken.” ‘Ataa-e zei: “Ik zei tegen Ibn ‘Abbaas: ‘Wat is de manier om licht te slaan?’ Hij zei: ‘Slaan met een siwaak en dergelijke.’” (Een siwaak is een klein stokje dat gebruikt wordt om de tanden mee te reinigen, vergelijkbaar met een tandenborstel.) Het doel hierachter is niet om de vrouw te vernederen of pijn te doen, maar het is bedoeld om haar te laten beseffen dat zij de rechten van haar echtgenoot geschonden heeft en dat haar echtgenoot het recht heeft om haar te corrigeren en te disciplineren. (Sheikh Moh’ammed Saalih’ al-Moenadjjied.)

‘Aa-ieshah (moge Allah tevreden zijn met hem) heeft gezegd: “De boodschapper van Allah (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) heeft nooit een bediende of een vrouw geslagen.” (Soenan Abie Daawoed, p. 727, nr. 4786.)

Allah de Verhevene vervolgt aayah 34 van soerat an-Nisaa-e (4) (Nederlandstalige interpretatie): “…Als zij jullie dan gehoorzamen (in hetgeen Allah toegestaan heeft), tracht dan niets meer tegen hen te ondernemen. (#24) Waarlijk, Allah is Meest Verheven, Kabier (Bezitter van Grootheid).”

(#24) Als de vrouw haar echtgenoot gehoorzaamt – mits hij haar niet oproept om iets te doen wat Allah de Alwijze verboden heeft, want er is geen gehoorzaamheid jegens een schepsel als dat ongehoorzaamheid jegens de Schepper beduidt – dan is het voor de man niet toegestaan om disciplinaire maatregelen tegen haar te nemen. In dat geval heeft de man niet het recht om haar te mijden in bed of om haar (zachtjes) te slaan, zoals in deze aayah vermeld is, maar dient hij haar goed en met respect te behandelen zoals aangemoedigd wordt in o.a. de volgende h’adieth: Aboe Hoerayrah (moge Allah tevreden zijn met hem) verhaalde dat de boodschapper van Allah (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) zei (Nederlandstalige interpretatie): “De meest volmaakte gelovigen zijn degenen met het beste karakter; en de beste van jullie zijn degenen die het beste gedrag tonen tegenover hun vrouwen.” (Overgeleverd door at-Tirmidzie.)

Imaam Ah’mad ibn H’anbal, een van de grootste geleerden van de Soennah, gaf zijn zoon het volgende advies op zijn trouwdag: “Vrouwen houden van aandacht en zij stellen het op prijs dat er duidelijk tegen hen gezegd wordt dat er van hen gehouden wordt. Wees niet vrekkig in het uitdrukken van jouw liefde voor jouw vrouw. Als je gelimiteerd wordt in het uitdrukken van jouw liefde, dan zul je zorgen voor een barrière van ruwheid tussen jou en haar en er zal een vermindering van genegenheid zijn.”

(Einde toevoeging.)

Over de vrouw in de Islaam valt veel te vertellen en veel te vragen. Dit artikel is, om het zo te zeggen, slechts een tipje van de sluier. Doe kennis op over de mooie positie die Allah de Barmhartige ons vrouwen heeft gegeven. Probeer afstand te nemen van de cultuur van je ouders en zeker ook de cultuur van deze maatschappij. Probeer onbevangen te zijn in je zoektocht naar je oorspronkelijke identiteit, zodat wij zonder vooroordelen weer kunnen worden wat we willen: op en top vrouw.

Ik wil dit artikel graag afsluiten met een h’adieth van onze geliefde profeet Moh’ammed (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem), om de hoge positie van de vrouw in de Islaam nogmaals te onderstrepen: Aboe Hoerayrah (moge Allah tevreden met hem zijn) heeft verhaald dat de boodschapper van Allah (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) zei: “De beste gelovigen in het geloof zijn degenen met het beste karakter; en de beste van hen zijn degenen die zich het beste gedragen tegenover hun vrouwen.” (Overgeleverd door at-Tirmidzie.)

 

Ga naar de rubriek De vrouw in de Islam voor meer artikelen, waaronder Vrouwenrechten in de islam.