De Kharijieten – الخوارج – honden van het vuur (de Hel).
Uit het boek Uitleg van Aayatoe l-Koersie van Moh’ammed ibn Saalih’ al-‘Oethaymien. (Te bestellen via onze webshop.) Aangevuld door uwkeuze.net.
Khawaaridj (enkelvoud: khaaridjie) betekent letterlijk ‘zij die eruit zijn’ of ‘afgesplitst zijn’. De Khawaaridj was een extremistische groepering die zich onder het leger van ‘Alie ibn Abie Taalib (moge Allah tevreden over hem zijn) bevond en tegenover het leger van Moe’aawiyah (moge Allah tevreden over hem zijn) stond. (Zie het artikel De strijd tussen ‘Alie en Moe’aawiyah voor meer informatie.) Toen ‘Alie (moge Allah tevreden over hem zijn), de vierde rechtgeleide khalief van de Islaam en de neef en zwager van de profeet (salallaahoe ‘alayhie wa sellem), instemde om te arbitreren tussen hem en Moe’aawiyah (moge Allah tevreden over hem zijn) om het bloedvergieten te stoppen, voelden deze extremisten zich beledigd en splitsten zich tijdens de veldslag van Siffien (657 n.C.) van het leger van ‘Alie (moge Allah tevreden over hem zijn) af.
Deze veldslag was tussen ‘Alie en Moe’aawiyah ibn Abie Soefyaan die ‘Alie weigerde als khalief. Toen er bemiddelingen tussen de twee kanten plaatsvonden, splitste een grote groep van ‘Alie’s volgelingen zich af en verzetten zich. Zij verklaarden zowel ‘Alie als Moe’aawiyah (moge Allah tevreden over hen beide zijn) als ongelovigen omdat, volgens hun mening, zij menselijke arbitrage hadden gezocht boven dat wat verordend was door de Goddelijke Wet. Maar wat ‘Alie (moge Allah tevreden over hem zijn) deed was niet de regels van Allah Ta’aalaa (Verheven is Hij) terzijde leggen, maar hij paste deze juist toe, met de beste bedoeling voor de moslimgemeenschap in gedachte. Zijn doel was om koste wat kost bloedvergieten te mijden. Omdat de Khawaaridj zijn acties niet begrepen, begonnen zij ‘Alie (moge Allah tevreden over hem zijn) een ongelovige te noemen en hebben hem later zelfs vermoord.
Terwijl de Khawaaridj zich van de djamaa’ah (gemeenschap) van de moslims distantieerden, werd hun zienswijze meer en meer extreem. Zij bestempelden elke moslim die niet bij hen hoorde als een ongelovige en zo werden zij volgens hen een legitiem doelwit om te vermoorden en hun bezittingen mochten in beslag genomen worden.
Net zoals bij alle ander fanatici, werkte hun fanatisme averechts en heeft het hen uiteindelijk de ondergang gekost. Hun politieke verschillen hebben ertoe geleid dat zij in hun geloof afweken. Het ging zelfs zo ver dat zij iemand die een grote zonde had begaan als ongelovige beschouwden (zij zijn heel snel met tekfier – het ongelovig verklaren van anderen; zie het artikel Het gevaar van het ongelovig verklaren van individuen). Zij beweren dat mensen ofwel het volledige geloof (imaan) bezitten, of ongelovig (kaafir) zijn. Volgens hen kan de imaan van een mens niet verzwakken of vermeerderen en is degene die grote zonden begaat (overspel, liegen, bedwelming etc.) een ongelovige die bestreden mag worden. Hoewel zij overkwamen als vrome en strikte volgers van de Islaam, waren de Khawaaridj in essentie één van de grootste bedreigingen die deze oemmah is overkomen. De extra extremen onder hen, de Azraqies, zeggen dat iedereen die een kaafir is geworden, nooit kan terugkeren naar het geloof en gedood dient te worden voor zijn afvalligheid, samen met zijn vrouw(en) en kinderen.
Zij hebben ook koefr toegeschreven aan vele sah’aabah (moge Allah tevreden over hen allen zijn) die de arbitrage accepteerden. Ook hebben zij ‘Oethmaans khalifaat niet volledig geaccepteerd. Deze houding komt door hun verkeerde interpretatie van de Qor-aan. Zij hebben namelijk ten onrechte afgeleid uit de Qor-aan dat grote zonden koefr zijn, waardoor mensen dus het heil zouden verliezen. Zonde is een tegenstrijdigheid die geloof ongeldig maakt! ‘Alie en de andere sah’aabah (moge Allah tevreden over hen zijn) hebben in de ogen van de khawaaridj gezondigd en dat was voor hen voldoende om hun geloofstoestand ongeldig te verklaren! Hun doctrine werd bekend in hun opstand tegen elke moslimleider die, in hun ogen, een zonde of een fout begaan had.
De profeet (salallaahoe ‘alayhie wa sellem) lichtte ons vóór zijn dood in over de verschijning van deze sekte en hij zei (Nederlandstalige interpretatie): “Zij zullen de moslims doden en de afgodendienaren met rust laten. Mocht ik nog in leven zijn wanneer zij verschijnen, dan zal ik ze doden zoals het doden van het volk van ‘Aad.” [Een h’adieth waarover overeenstemming is bereikt (m.a.w., overgeleverd door al-Boekhaarie en Moeslim). Zie Sah’ieh’ al-Boekhaarie (Arabisch/Engels), deel 9, nr. 527.]
Hij (salallaahoe ‘alayhie wa sellem) heeft ook gezegd (Nederlandstalige interpretatie): “De khawaaridj zijn de honden van het vuur (de Hel).” [Overgeleverd door Ah’mad, Ibn Maadjah, Ibn Abie ‘Aasim en anderen. Sheikh al-Albaanie heeft de isnaad van de vertelling die overgeleverd is door Ibn Maadjah en Ibn Abie ‘Aasim authentiek verklaard. Hij heeft tevens gezegd dat de isnaad van de overlevering van Ah’mad h’asan is. (Zie as-Soennah door Ibn Abie ‘Aasim, nr. 904 en 905, blz. 424.)]
Al-Boekhaarie (6934) en Moeslim (1068) leverden over dat Yoesayr ibn ‘Amr zei: “Ik zei tegen Sahl ibn H’oenayf: ‘Heb jij de profeet (salallaahoe ‘alayhie wa sellem) iets horen zeggen over de Khawaaridj?’ Hij zei: ‘Ik heb hem horen zeggen – en hij wees met zijn hand richting Irak (Nederlandstalige interpretatie): ‘Van daar zullen mensen komen die de Qor-aan reciteren, maar het zal hun sleutelbeenderen niet passeren (oftewel het zal hun hart niet bereiken). Zij zullen de Islaam verlaten zoals een pijl door het prooidier passeert.’”
‘Alie (moge Allah tevreden over hem zijn) gaf Ibn ‘Abbaas (moge Allah tevreden over hem zijn) de opdracht om ze tot de waarheid op te roepen. (Zie het artikel Ibn ‘Abbaas versus de Khawaaridj – een oud debat, maar wijze lessen.) Hij slaagde erin om een paar duizend van hen te overtuigen. Degenen die echter weigerden gingen door met het verspreiden van onrust, zelfs toen ‘Alie (moge Allah tevreden over hem zijn) hen hiertegen waarschuwde. Hij bevocht hen uiteindelijk in de slag van an-Nahraawaan (38 H. / 658 n.C.) en slechts enkelen van hen konden ontsnappen waarna zij doorgingen met hun afscheiding. ‘Alie (moge Allah tevreden over hem zijn) zelf werd gedood door de khaaridjie genaamd Moeldjam. Zij splitsten zich op in vele groepen en tegenwoordig bestaan zij nog voornamelijk in ‘Oman, Tunesië, Libië, Algerije en in Tanzania en ze staan bekend als de ‘Ibaadhiyyah (ibaadhi kharidjisme).
Hoewel de khawaaridj volgelingen van bevliegingen en begeerten en innovaties zijn, die afgeweken zijn van het pad van Ahl as-Soennah wa al-Djamaa‘ah, beschrijven we hen niet als ongelovigen wegens hun innovaties, in tegenstelling tot anderen die hun bevliegingen en begeerten volgen. An-Nawawie (moge Allah hem genadig zijn) zei: “De mening van as-Shaafa’ie en de meerderheid van zijn medegeleerden is dat de khawaaridj niet omschreven moeten worden als ongelovigen; dit geldt ook voor de Qadariyyah en de meerderheid van de Moe’tazilah en andere groepen die bevliegingen en begeerten volgen.” (Einde citaat van Sharh’ Moeslim, 7/160.) Shaykhoe l-Islaam Ibn Taymiyah (moge Allah hem genadig zijn) heeft in Madjmoe’ al-Fataawaa (3/282) iets vergelijkbaars gezegd.
De khawaaridj–sekte werd later beïnvloed door de rationele theologie, en haar grondbeginselen begonnen heel erg veel te lijken op die van de Djahmiyyah en de Moe’tazilah. De volgende zaken staan bij hen centraal:
- Het toeschrijven van koefr aan ‘Alie, ‘Oethmaan en andere sah’aabah (moge Allah tevreden over hen zijn).
- Het recht om de moslimleiders die zich vergissen of zondigen te bevechten of tegen hen in opstand te komen.
- Het rechtvaardigen van de opstand en de strijd tegen de ongehoorzame moslims (de leiders en/of degenen die bestuurd worden – alsook de moslims die het met hen oneens zijn) en het toestaan van het zich onderscheiden van de algemene moslims.
- Zij geloven dat de Qor-aan geschapen is. De Qor-aan is echter het letterlijke Woord van Allah Die het met woord en klank heeft uitgesproken en waarmee Hij direct tot Djibriel (vrede zij met hem) sprak, zonder een tussenpersoon, die het vervolgens neerzond aan de profeet Moh’ammed (salallaahoe ‘alayhie wa sellem). De Qor-aan is noch het woord van Djibriel (vrede zij met hem) noch die van de profeet Moh’ammed (salallaahoe ‘alayhie wa sellem).
- Zij verdraaien de betekenissen van de Eigenschappen van Allah door zich toe te geven aan de figuurlijke interpretatie. (Zie o.a. het artikel De Handen van Allah.)
- Net zoals de sji’ietische groepen en andere afwijkende groeperingen, ontkennen zij dat de gelovigen Allah op de Dag der Opstanding zullen zien. Hun ontkenning is echter in tegenspraak met wat in de Qor-aan en de authentieke Soennah vermeld staat. (Zie het artikel Is het mogelijk om Allah te zien?)
- Het toeschrijven van koefr aan de moslims die grote zonden begaan.
- De meerderheid van de khawaaridj ontkent de huidige bestraffing in het graf die Allah Soebh’aanahoe wa Ta’aalaa (Glorieus en Verheven is Hij) oplegt aan degene die het verdient. (Zie het 83 pagina’s tellende boek Het graf – Zegeningen & Bestraffingen, van sheikh Husayn al-Awayishah, uitgegeven door Uitgeverij Momtazah. Te bestellen via onze webshop.)
- Zij geloven dat geloof niet vermindert of vermeerdert.
Bovengenoemde punten zijn een aantal hoofdkenmerken van de khawaaridj. Ik heb besloten de lezer wat achtergrondinformatie te geven over deze zeer gevaarlijke sekte die vele moslimgroeperingen uit onze tijd beïnvloed heeft om in vele delen van de moslimwereld bloed te vergieten. De bloedige confrontaties zijn op sommige plaatsen moeilijk te stoppen en dit heeft het beeld van de Islaam in vele delen van de wereld verdraaid.
De waarheid duikt echter op en zal in shaa-a Allaah volledig opduiken via de ware volgelingen van de Islaam die hard werken om dit probleem met het goede woord te corrigeren zonder de ‘aqiedah en menhedj te verdraaien. Wij moeten in staat zijn om de waarheid te presenteren zonder de koeffaar en hun manieren te volgen. In dit opzicht herinneren we onszelf aan de woorden van al-imaam Maalik: “Niets zal deze oemmah van nut zijn behalve datgene wat haar eerdere generaties van nut was.” [Overgeleverd door imaam Ibn ‘ Abdi l-Barr in at-Tamhied (23:1).]
[Zie Algemene principes van Ahloes-Soennah wal-Djamaa’ah (moedjmal oesool Ahloes-Soennah wal-Djamaa’ah fil-‘aqiedah – samenvatting van de fundamentele principes van de mensen van de Soennah en de Djamaa’ah aangaande de geloofsleer).]
Dit verwijst naar de correcte ‘aqiedah (geloofsleer), methodologie (menhedj) en oprechte daden. Een ander belangrijk punt is dat de moslim zich ervan bewust moet zijn dat de principes van veel van deze sekten nog steeds bestaan en gepropageerd worden door bepaalde individuen en/of groepen, en daarom moet de gelovige voorzichtig zijn. [Zie Fat-h’oe l-Baarie door al-H’aafidhz Ibn H’adjar, deel 12, blz. 282-284, 287, 289; en Wasatiyyat Ahloe s-Soennah Bayna l-Firaaq (de Onderscheidende Middenweg van Ahloes-Soennah jegens de sekten), door dr. Moh’ammad ba-Kariem ba-‘Abdoellaah (Riyaadh, Saoedi-Arabië: Daaroe r-Raayah, 1415/1994, blz. 290/291).]
Relevante artikelen:
Het behouden van de geloofsleer (‘aqiedah) en het ontstaan van sekten
Qadiyaanisme in het licht van de Islaam (over de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap)
Wij zijn de meerderheid, dus op de waarheid!
Sekten in de islam (diverse artikelen)
