Vader, moeder en… de tv!
Door Muhammad Alshareef.
Vertaald door Oem Miqdad.
Een goede vriend van mij ging naar het buitenland om de Islam (Arabisch: Islaam) te bestuderen. Voordat hij vertrok, bezocht hij een familie die hij kende. Toen hij wegging, zag hij dat de zoon – die toen zeven jaar oud was – plat op zijn buik met zijn kin in zijn handen levenloos lag te staren naar de tv. Toen hij terugkeerde na vier jaar, bezocht hij dezelfde familie. Hij zag daar dezelfde jongen plat op zijn buik liggen, met zijn kin in zijn handen. Hij was weer levenloos naar de tv aan het staren – alleen nu was hij vier jaar ouder.
Dit artikel kijkt naar de donkere kant van de televisie. Het is niet de bedoeling dat je jouw televisietoestel van het balkon gaat gooien – hoewel dat wel mooi zou zijn. Het doel van dit artikel is een beter beeld te geven van de vernietigende kant van televisie en de invloed die deze heeft op het leven van een mens, in deze wereld en in het Hiernamaals. Deze invloed geldt niet alleen voor het eigen leven van een persoon, maar ook voor het leven van zijn familieleden.
In Qawaa’id Fiqhiyyaah geldt het volgende principe: “Al-Waasaa’il ta’khoedhoe h’oekm al-ghaayaat.” Dit betekent: “Voor het middel geldt hetzelfde oordeel als voor de intentie van wat men probeert te bereiken.” Een televisietoestel, met zijn draden, het scherm, doos, en de stekker is niets meer dan een middel. Het gaat erom wat iemand probeert te bereiken door middel van die doos wat het h’araam (verboden) of h’alaal (toegestaan) maakt. Een ander voorbeeld is dat van een wapen; een wapen kan worden gebruikt voor nobele doeleinden, zoals het verdedigen van het land tegen agressie. Maar het kan ook dienen als een middel om aanzienlijke schade aan te richten, vooral wanneer het in handen valt van een kind.
Tijdens een Arabische les vroeg de leraar de leerlingen naar Engelse woorden die afkomstig zijn uit de Arabische taal. Een paar handen gingen omhoog en studenten zeiden dingen als: “Chemie van keemiyaa,” “algebra van al-gebr,” “fysica van feesiyaa” enz. Toen vroeg hij hen naar Arabische woorden die afkomstig zijn uit het Engels en antwoorden kwamen al snel: “Raadiyo van radio,” “dish van satellite dish” en natuurlijk “tilfaaz van television.” Kijk wat het Westen van ons heeft genomen, en wat wij van hen hebben overgenomen!
Sheikh Ibn Baaz (moge Allah hem genadig zijn) heeft in al-Fataawaa (3/227) over de televisie gezegd:
“… het is een gevaarlijk apparaat en de schadelijke effecten zijn zeer groot, zoals die van de bioscoop, of zelfs erger. We weten uit het onderzoek dat daarover is geschreven en uit de woorden van deskundigen in Arabische landen en elders dat het gevaarlijk en zeer schadelijk is voor de islamitische overtuiging (‘aqiedah – geloofsleer), het islamitisch moraal en de toestand van de maatschappij. Dit is zo omdat het ook zorgt voor een weergave van slechte zeden, verleidelijke scènes, onzedelijke foto’s, semi-naaktheid, vernietigende teksten en ongeloof. Het stimuleert imitatie van hun gedrag en manier van kleden, respect voor hun leiders, verwaarlozing van islamitische normen en waarden en kledingwijze. Ook zorgt het voor neerkijken op de geleerden en de helden van de Islaam doordat deze neergezet worden op een minderwaardige manier. Dit leidt ertoe dat mensen hen gaan verachten en hen zullen negeren. Het leert mensen te bedriegen, stelen, complotten te beramen en geweld te plegen tegen anderen.”
Hij vervolgde: “Ongetwijfeld moet iets dat zo veel slechte effecten teweegbrengt worden gestopt en gemeden, en we moeten alle deuren sluiten die hiertoe leiden. Als sommige van onze broeders zich ertegen keren en zich er tegen uitspreken, kunnen we ze dat niet kwalijk nemen. Het is immers een onderdeel van oprechtheid jegens Allah en ten opzichte van andere mensen.”
In Sah’ieh’ al-Boekhaarie staat het verhaal van Goeraaydj. Toen hij aan het bidden was en zijn moeder hem riep, zei hij tegen zichzelf: “O Allah! Mijn gebed of mijn moeder?” Hij wist niet of hij zijn gebed voort moest zetten of dat hij het moest staken om zijn moeder te beantwoorden. Omdat hij geen antwoord gaf op het geroep van zijn moeder, vervloekte zij hem. Ze zei: “Moge jij een prostituee zien!” Ze zei niet: “Moge er een relatie tussen jou en een prostituee zijn.” Ze zei gewoon: “Moge jij er een zien.” En haar vloek is er een die we onbedoeld toepassen op onze kinderen de dag dat we de derde ouder genaamd tv hebben ingevoerd. Hoe vaak is het onderwerp van prime time tv prostituees? Hoe vaak hebben onze kinderen dit waargenomen? Hoe vaak zijn zij vervloekt geweest door zich in die situatie te bevinden?
‘Abdoellaah ibn ‘Oemar (moge Allah tevreden zijn met vader en zoon) (noot uwkeuze.net: een andere bron noemt ‘Aliy ibn Abie Taalib – moge Allah tevreden zijn met hem) passeerde eens enkele mensen die uit verveling aan het schaken waren. Hij was geschokt en zei boos het volgende vers uit de Qor-aan tegen hen (Nederlandstalige interpretatie): “Wat zijn dit voor beelden aan wie jullie je wijden?” [Soerat al-Anbiyaa-e (21), aayah 52.]
Maar wat zou hij denken als hij het televisietoestel zou zien en de gastvrije knuffel die deze in de meeste islamitische huizen ontvangt? Wanneer een moslimland meedoet met het WK, kijken meer dan drie miljoen moslims uit dat ene land naar de wedstrijden op tv. Vermenigvuldig dat met de duur van de wedstrijd, en je hebt bijna vijf miljoen uren van de tijd van de oemmah wat verspild wordt aan een voetbalwedstrijd, in één nacht. Zoals Karl Marx in 1844 zei: “Religie is de opium van het volk.” Hoe zit het dan met de tv!?
Profeet Moh’ammed (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) heeft gezegd (Nederlandstalige interpretatie): “De persoon is (op de Dag des Oordeels) met degenen die hij liefheeft.” (Sah’ieh’.)
Vertel een moslim-kind dan dat als hij zo veel van Michael Jackson houdt, dat hij op de Dag des Oordeels de kans zal krijgen bij hem te zijn. Het is triest dat vele moslim-kinderen zich zouden verheugen op dit vooruitzicht. Is dit dan niet genoeg om onze harten te beangstigen? Met wie zal onze jeugd werkelijk zijn op de Dag van de Afrekening? De meesten van hen kunnen ons niet eens de namen geven – niet eens de namen – van degenen van wie we hopen dat ze met hen zullen zijn!
Laten we onszelf even afvragen (omwille van de discussie), wanneer wij toestemming zouden geven aan onze kinderen om posters op te hangen van hun idolen, de idolen die zij het meest ‘cool’ vinden: zouden deze idolen dan hun vader of hun moeder zijn? Zou het de profeet of zijn metgezellen zijn? Of zou het een of andere bekende voetballer zijn (of zelfs een tekenfilmfiguur) die zij kennen van tv? Of een model dat zij zagen op tv? Of een muzikant die zij zagen op tv? Wie zouden zij kiezen?
Sommige mensen beweren dat de ouders het tv kijken van de kinderen in de gaten houden. Echter 95% van de ouders met kinderen ouder dan 8 jaar houden niet in de gaten wat hun kinderen kijken. En trouwens, wat zal er dan gebeurden als de ouders op een dag sterven onderweg naar werk en de kinderen de tv erven? (Klik op onderstaande afbeelding om het vergroot weer te geven. Gebruik de afbeelding voor da’wah.)
De profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) heeft gezegd (Nederlandstalige interpretatie): “Eenieder van jullie is door Allah aangesteld als hoeder over een kudde – en als hij sterft in een staat waarin hij hen bedroog, zal Allah hem verbieden het Paradijs te betreden!” De geleerden passen deze overlevering toe op de vader in een islamitisch land die een satelliet schotel toestaat in zijn huis, bij het gezin dat Allah aan hem toevertrouwd heeft.
Mijn beste broeders en zusters, wij zijn hier niet op aarde om onszelf te vermaken tot aan onze dood. Wij zijn een gemeenschap met een boodschap! Toen Rib’ee ibn ‘Aamir (moge Allah tevreden zijn met hem) voor de koning van Perzië stond, kondigde hij de boodschap van de Islaam duidelijk en trots aan zoals elke moslim dit zou moeten doen: “Allah zond ons om de mensheid te redden van slavernij aan slaven (en te leiden) naar slavernij aan de Heer van alle slaven; en om hen te redden van de greep van het materialisme (en te leiden) naar de uitgestrektheid van dit leven en het volgende; alsook van de onjuiste aanbiddingsvormen naar de gerechtigheid van de Islaam!”
Allah de Verhevene zegt in de Qor-aan (Nederlandstalige interpretatie): “…Waarlijk, het gehoor en het gezichtsvermogen en het hart: hierover zal hij ondervraagd worden (#1).” [Soerat al-Israa-e (17), aayah 36.]
<<< (#1) Allah Soebh’aanahoe wa Ta’aalaa (Glorieus en Verheven is Hij) zal de eigenaar van deze ledematen ondervragen omdat zij slechts instrumenten zijn en de gebruiker is de menselijke ziel. (Zie het artikel De ziel, maak kennis met je ware zelf.) Indien deze het gebruikt heeft in het goede, verdient hij de beloning en indien hij deze in het kwade gebruikt heeft, verdient hij de bestraffing. Allah ‘Azza wa Djel (de Almachtige en Majesteitelijke) zal de ledematen doen spreken wanneer Hij hen ondervraagt, waarna deze zullen vertellen wat hun eigenaar heeft uitgevoerd. (Tefsier H’adaa-ieq ar-Rawh’ wa ar-Rayh’aan fie Rawaabie ‘Oeloemie al-Qor-aan.)>>>
En ook de boodschapper van Allah (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) informeerde ons dat op de Dag der Vergelding niemand zal bewegen totdat zij zijn ondervraagd over drie zaken. Een van deze zaken zal hun jeugd zijn en hoe zij deze hebben doorgebracht.
Hoe brengen wij onze tijd door? Waarom verspillen wij deze door tv te kijken? Wat zien onze ogen, wat horen onze oren op tv en wat is de invloed die dit heeft op ons hart? (Zie de artikelen De djihaad van de ogen en De grote deugd van het neerslaan van de ogen.)
Als we niet weten hoe wij de Qor-aan moeten reciteren, waarom schrijven we ons niet in voor een cursus tadjwied? Als we de taal van de Qor-aan en de Soennah niet begrijpen, waarom gaan we geen Arabisch leren? Als wij niets weten over het leven van de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) en over zijn metgezellen (moge Allah tevreden zijn met hen), waarom volgen we de sierah– en fiqh-lessen niet bij ons in de buurt? (Zie o.a. De Arabische taal – Religie heeft een taal – Beknopte Biografie van de profeet.)
En wat betreft de televisie moeten we in ons achterhoofd houden dat Allah ons in de Qor-aan vertelt (Nederlandstalige interpretatie): “Zeg (O Moh’ammed) tegen de gelovige mannen om hun ogen neer te slaan (#2) en hun schaamdelen te beschermen (tegen onwettige seksuele handelingen). Dat is reiner voor hen (#3)…” [Soerat an-Noer (24), aayah 30.]
<<< (#2) De profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) zei tegen ‘Aliy (moge Allah tevreden zijn met hem) (Nederlandstalige interpretatie): “Laat een blik (de onopzettelijke of noodzakelijke) niet volgen door een andere (de bewuste of onnodige), de eerste is voor jou maar de tweede is niet voor jou.” Uit het bevel van het neerslaan van de ogen is een geweldige islamitische ethiek te herleiden waarin het ego verre wordt gehouden van het neigen naar datgene dat kan leiden naar verboden zaken of wat veel geduld daartegen kan doen vereisen (waar men wellicht niet toe in staat is). (Tefsier at-Teh’rier wa t-Tenwier van Moh’ammed at-Taahier ibn ‘Aashoer.)>>>
<<< (#3) Al-Boekhaarie leverde over in zijn Sah’ieh’ (6474) van Sahl ibn Sa’d (moge Allah tevreden zijn met hem), dat de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) gezegd heeft (Nederlandstalige interpretatie): “Wie mij verzekert van hetgeen zich tussen zijn kaken bevindt (zijn tong) en hetgeen zich tussen zijn benen bevindt (zijn schaamdeel), ik zal hem verzekeren van het Paradijs.”>>>
Hoe kunnen wij deze verzen verzoenen met de televisie die onze ogen bijna elke seconde dat die aanstaat aanvalt met h’araam!?
Wie kent cupido niet? In tekenfilms en komedies wordt hij als een mollig ventje met vleugels afgebeeld en moet hij de engel van de liefde voorstellen. Hij schiet pijlen van ‘liefde’ wanneer een man naar een vrouw kijkt. Echter, mijn broeders en zusters, dit is Iblies! De profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) heeft ons verteld (Nederlandstalige interpretatie): “Waarlijk ‘de blik’ is een giftige pijl van de pijlen van Iblies!”
Sheikh at-Tahhaan vertelde ooit aan zijn studenten: “Het was laat in de nacht toen de telefoon van sheikh at-Tahhaan overging. De moslimah fluisterde: ‘Is dit sheikh at-Tahhaan?’ Hij zei: ‘Ja, ik ben het.’ Ze bleef herhalen: ‘Bent u het echt?’ En hij antwoordde: ‘Ja, wat is er aan de hand?’ Op dat moment begon ze te huilen en te huilen aan de telefoon. Na enkele momenten vertelde zij: ‘De vader van de kinderen heeft twee dagen geleden een televisie en een video meegenomen naar huis. Vandaag zag ik mijn jonge zoon iets h’araam wat hij heeft gezien uitproberen op zijn jongere zusje!’ Toen stortte ze nogmaals in en begon ze te huilen.”
Alles begint met een blik. Grote branden beginnen met een kleine vonk.
TV UIT, LEVEN AAN
Na een slopend eerste jaar aan de Faculteit der Sharie’ah aan de Islamitische Universiteit in al-Medienah, kwam ik thuis in Canada. Ik sprak toen een vriend die ik al meer dan een jaar niet meer had gesproken. In het gesprek zei hij: “Seinfeld zei gisteravond op tv…” Ik was verbaasd en realiseerde me dat ik een heel jaar niets anders had gehoord dan: “Imaam Shaafi’ie zei…” en: “Imaam Aboe H’aniefah zei…” Het was deze onwetendheid die sheikh ‘Abdoel-Moeh’sin al-Abbaad aanduidde toen hij zei: “Wij vragen Allah de Verhevene om ons in de onwetendheid erover te doen toenemen.”
Sommige mensen beweren dat de tv gewoon een onschuldige bron van entertainment is en dat mensen er niet zo over moeten zeuren. Het is echter interessant om te zien dat de sharie’ah aangeeft dat bid’ah dodelijker is dan h’araam. Waarom, vraag je je af? Omdat wanneer iemand iets doet wat h’araam is, zoals het eten van varkensvlees, dan weet hij dat het h’araam is. En we hopen dat kennis ertoe zal leiden dat hij Allah zal vrezen en ervan weg zal blijven. Bid’ah daarentegen is iets wat een persoon verricht hopende op een beloning van Allah de Verhevene. Iets wat die persoon als ‘onschuldig’ ziet. Dit is veel gevaarlijker omdat de kans dat zo iemand zichzelf zal beteren klein is. Dit komt door de onwetendheid die deze persoon ongemotiveerd maakt zich te beteren. [Zie het artikel Het verbod op innovaties (bid’ah).]
Anderen zeggen weer dat zij een tv hebben puur om het nieuws te bekijken en voor islamitische en educatieve programma’s. Maar wij moeten onszelf dan in alle eerlijkheid afvragen; zijn er geen andere manieren om het nieuws te volgen? Zijn er geen andere middelen om te zorgen dat onze kinderen kennis opdoen en gemotiveerd worden om te leren?
Is er dan niemand die zich afvraagt waarom we al deze ‘gratis’ televisie krijgen? Wat verkoopt de tv? Nee, hij verkoopt geen Coca Cola, Nike of McDonalds: hij verkoopt het publiek! Hij verkoopt jou aan alle bedrijven die reclame willen maken. Waarom denk je anders dat ze 1 miljoen rekenen voor 30 seconden reclametijd tijdens een Superbowl wedstrijd?
Denk eens na over deze feiten:
Merkgebondenheid begint op tweejarige leeftijd. Ze zijn in staat een kind op die prille leeftijd trouw te laten zweren aan hun product. Hoe oud was jij toen jouw liefde begon voor Coca Cola of Pepsi?
Gemiddeld ziet iemand 20.000 reclames per jaar. Als we een pagina van de Qor-aan zo vaak zouden herhalen, denk je dan dat we die pagina zouden memoriseren?
Dit gaat slechts om producten. Maar hoe zit het met de ‘aqiedah waar we aan worden blootgesteld op tv? Een hele stapel overtuigingen (van koefr en shirk) wordt onze kinderen voorgeschoteld elke keer als zij gaan zitten om te kijken en te luisteren naar hun derde ouder. Waar zijn de gruwelijke statistieken hiervoor?
Ga naar een lezing waar de imam praat over de rechten van vrouwen in de Islaam. Luister naar de moslim-mannen en -vrouwen die discussiëren met de imam. Waar halen ze hun punten vandaan? Waarom doen ze zo vijandig tegenover alles wat de westerse visie op de rechten van vrouwen tegenspreekt? Waarom is er geen vijandigheid tegenover de westerse visie? Het meeste werd geleerd op tv, de rest werd geleerd op de openbare scholen door de jaren heen.
Als dit de programmering, de hersenspoeling van onze jeugd is, hoe kunnen ze dan opnieuw worden geprogrammeerd wanneer ze de tv prefereren boven al het andere? Het is een feit dat meer dan de helft van de Amerikaanse kinderen liever televisie kijkt dan tijd doorbrengt met hun moeder of vader. (Klik op onderstaande afbeelding om het vergroot weer te geven. Gebruik de afbeelding voor da’wah.)
In een enquête werd de kinderen gevraagd waarvoor zij hun favoriete tv-programma zouden opofferen. Velen antwoordden dat zij het zouden opgeven voor een soort van buitenactiviteit. Dus dat betekent dat als iemand hen bij de hand zou nemen en een aantal naschoolse activiteiten zou organiseren, dan zouden ze dat de voorkeur geven.
Hier is een lijst van andere dingen die je kunt doen in plaats van geketend te zijn aan de televisie:
– buitenspelen en sporten buitenshuis of thuis.
– ontwikkel buitenschoolse vaardigheden, zoals vechtsporten of kalligrafie of naaien.
– bezoek de bibliotheek.
– neem een baan, die ervoor zal zorgen dat je serieus bent over het leven en werk.
– verricht daden van aanbidding zoals dzikr, gebed, het reciteren van de Qor-aan, vasten en nadenken over de tekenen van Allah de Verhevene en Zijn schepping.
– kies een islamitisch doel in de plaats waar je woont uit en doe hieraan mee, zoals het onderwijzen van moslimmeisjes.
– ondersteun een islamitisch tijdschrift (of website) door het schrijven en verzenden (of vertalen) van artikelen, statistieken en nuttige informatie met betrekking tot moslims in het westen. (Zie Help onze da’wah.)
– neem deel aan non-profit projecten om moslimwezen, weduwen, gescheiden vrouwen en ouderen te helpen, of doe mee met een commissie om te helpen bij het organiseren van sociale programma’s en feesten voor de moslims op ‘Ied.
– zoek rechtschapen vrienden en bezoek goede buren.
– lees islamitische boeken in het bijzonder en nuttige verhalen in het algemeen.
– neem deel aan da’wah activiteiten en voorschoolse programma’s in islamitische centra.
– luister naar opnames en lezingen, schrijf samenvattingen en deel ze uit aan iedereen die hiervan zou kunnen profiteren.
– kook of bak iets wat kan worden verkocht om geld in te zamelen voor het islamitisch centrum.
– verdiep je in computers en computerprogramma’s. Dit is een breed vak wat veel tijd kan vullen. De computer kan worden gebruikt om een heleboel goede dingen te doen, evenals het verzorgen van vermaak in de vorm van toegestane spellen.
Vandaag is het begin van een nieuwe dag. Allah gaf ons deze dag om te gebruiken hoe wij willen. We kunnen deze dag verspillen of gebruiken voor iets wat goed en nuttig is voor ons.
Maar onthoud dat wat we vandaag doen belangrijk is, omdat we er een dag van ons leven voor opgeven. Als morgen komt, zal deze dag voor altijd voorbij zijn. En in plaats daarvan zal hetgeen zijn wat we hebben verricht; laat datgene iets goeds en nuttigs zijn.
Relevante artikelen:
Het opvoeden van moslimkinderen & seksuele voorlichting in de Islam
Voor kinderen (diverse verhalen en artikelen)
