Arabisch, de taal van de laatste openbaring.
Door www.uwkeuze.net in samenwerking met www.arabischstuderen.nl.
Allah de Verhevene heeft gekozen om de laatste en universele boodschap neer te zenden in de Arabische taal, zoals Hij zegt (Nederlandstalige interpretatie): “En waarlijk, het (de Qor-aan) is een neerzending van de Heer van al-‘aalamien (de werelden – de volledige schepping). De betrouwbare roeh’ (geest – de aartsengel Gabriël) daalde daarmee af. Op jouw hart (O Moh’ammed), opdat jij zult behoren tot de waarschuwers. In een duidelijke Arabische taal.” [Soerat as-Shoe’araa-e (26), aayah 192-195.]
Het begrijpen van deze duidelijke Arabische Qor-aan kan niet behalve als een persoon de Arabische taal leert. Een vertaling is slechts een poging om een beeld te geven wat de betekenissen zijn van het origineel. Een vertaling van de Qor-aan is dan ook slechts de interpretatie van de betekenissen in een andere taal en kan nooit het origineel vervangen. Het is dan ook incorrect om zulke vertalingen “de Koran” te noemen, of zelfs “een Vertaling van de Koran”, want de Qor-aan kan niet vertaald worden. Dergelijke werken dienen “een Vertaling van de Betekenissen van de Qor-aan” genoemd te worden, of vergelijkbare bewoording, zodat door het publiek duidelijk begrepen wordt dat het werk in hun handen niet de Qor-aan is. (Az-Zarqaanie, v. 2, p. 136.)
De Qor-aan in het Arabisch bevat de Woorden van Allah de Verhevene Zelf – de Woorden van God – en de vertaling bestaat uit de woorden van een persoon of een groep personen die proberen uit te leggen wat Allah heeft gezegd. En het verschil tussen die twee is groter dan het verschil tussen de hemelen en de aarde.
Zelfs als een persoon in staat is na jaren studies om een vertaling voort te brengen, dan is het slechts mogelijk dat hij een klein deel van de betekenissen kan weergeven in het Nederlands. Dit komt omdat de Arabische taal een zeer rijke taal is met veel vormen van eloquentie.
Een persoon die slechts de basis van het Arabisch beheerst, kan al verder dan de vertalingen gaan in het begrijpen van de Qor-aan. Laat staan als een persoon zich de verschillende taalwetenschappen eigen maakt. Is het niet de moeite waard om de Woorden van jouw Schepper en vervolgens van jouw profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) te begrijpen? En dat je kunt luisteren naar een opname van een qaarie-e (reciteur) zonder dat je een vertaling erbij moet pakken?
Het reciteren van de Woorden van Allah en het overpeinzen ervan behoort tot de beste manieren om het hart te reinigen. Hoe kan je de Woorden reciteren en overpeinzen als je afhankelijk bent van een vertaling?
De voortreffelijkheid van het leren van de Arabische taal heeft te maken met de voortreffelijkheid van de Qor-aan zelf, omdat een persoon de Qor-aan slechts kan begrijpen naar gelang zijn niveau in het Arabisch. Hoe meer hij de Arabische taal machtig is, hoe sterker zijn begrip kan zijn van de Qor-aan. Met de nadruk op kan, want het is geen garantie. Yah’ya verhaalde mij van Maalik van Yazied ibn Ziyad dat Moh’ammad ibn Ka’b al-Qoeradhie zei: “Moe’awiyyah ibn Abie Soefyaan zei vanaf de minbar (preekstoel): ‘O mensen! Niets houdt weg hetgeen Allah geeft, en niets geeft hetgeen Allah weghoudt. De serieusheid van de meest serieuze zal hem niet baten. Wanneer Allah het goede voor hem wenst, schenkt Hij hem begrip van de dien (religie).’ Vervolgens zei Moe’awiyyah: ‘Ik hoorde deze woorden van de boodschapper van Allah (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem), op deze blokken hout.’” (Een al-Moewatta-e h’adieth.) Uiteraard dienen wij ons best te doen (door te studeren) en vervolgens te vertrouwen op Allah (dat Hij ons begrip van de dien schenkt).
Semitische talen
De Arabische taal behoort tot de Semitische talen, die een noordoostelijke subfamilie van de Afro-Aziatische talen vormen. De meest voorkomende Semitische talen zijn Arabisch, Amhaars (Ethiopië), Hebreeuws (algemeen de taal van het Jodendom) en Tigrinya (voornamelijk in Eritrea en de Ethiopische regio Tigray). Ook het Maltees (Malta, met als fundament het Arabisch met veel Italiaanse en Engelse leenwoorden) is deels een Semitische taal. Veel Semitische talen zijn echter uitgestorven.
[De term “anti-semitisme”, welke eind 19de eeuw zijn intrede deed, verwijst onjuist naar de vijandige houding tegenover joden in het bijzonder.]
Gedeelde kenmerken
Semitische talen laten allemaal een patroon van woorden bestaande uit drie medeklinkers zien, met klinkerveranderingen, voorvoegsels en achtervoegsels om ze te verbuigen. Bijvoorbeeld, in het Arabisch:
De drie basisletters ktb (kataba) betekenen “schrijven”. Van dit stamwoord zijn talrijke varianten te maken die allemaal een specifieke betekenis hebben, zoals:
– kitaab: boek
– kaataba: corresponderen met
– katb: tekst
– kaatib: schrijver, kantoorbeambte
– kaatibien: schrijvers
– maktab: kantoor
– maktabah: bureau, boekwinkel
– moektaatib: correspondent
– aktoeb: ik schrijf
– yaktoeb: hij schrijft
– taktoeb: zij schrijft
– oektoeb: schrijf (gebiedender wijs)
etc.
Vele stammen worden gedeeld door meer dan een Semitische taal. Bijvoorbeeld, de stam ktb, een stam die “schrijven” betekent, bestaat zowel in het Arabisch als in het Hebreeuws (“hij schreef” wordt kataba in Klassiek Arabisch en katav in het Hebreeuws).
Arabisch alfabet
Het Arabisch alfabet (al-abdjadiyyah al-‘arabiyyah), bestaat uit 28 letters.
Transcriptie tabel zoals die gehanteerd wordt door www.uwkeuze.net en Uitgeverij Momtazah.
(Klik op onderstaande afbeelding om het vergroot weer te geven.)
Er bestaan voor Arabische letters echter verschillende translitteratiewijzen. Zo wordt bijvoorbeeld de letter ﻉ (‘ayn) in het Nederlands aangegeven door een ‘ of 3.
Het Arabisch wordt geschreven van rechts naar links. Voor Arabische letters is dit de natuurlijke schrijfrichting. Het schrift wordt hoe dan ook aan elkaar geschreven: een drukschrift met geïsoleerde letters, zoals wij in het Nederlands gebruiken, kent het Arabisch niet. Wel zijn er diverse schriftstijlen. Ook worden verschillende letters anders geschreven afhankelijk van hun positie in een woord. Zoals de letter ‘ayn:
1. Aan het begin van een woord, of na een letter in een woord die niet verbonden kan worden.
2. Tussen twee letters die met deze letter verbonden zijn.
3. Aan het einde van een woord, of vóór een letter die niet verbonden kan worden
4. Geïsoleerd.
Het Arabisch alfabet is net zoals dat van sommige andere Semitische talen een consonantenalfabet: het bestaat alleen uit medeklinkers. In woordenboeken en bepaalde andere boeken staan klinkers wel aangegeven, maar dan met tekens boven en onder de medeklinkers van het alfabet. Strikt gezien zijn dit drie klinkers, a, oe en ie, maar in de praktijk wordt wat officieel de a is veelal uitgesproken als “e”. De uitspraak van de fath’ah is namelijk afhankelijk van de bijbehorende letter. Er zijn twee soorten letters, moeraqqaq en moefakhkham. Bijvoorbeeld, de letter qaaf behoort tot al-tafkhiem en de kaaf behoort tot al-tarqieq. Daarom wordt de qaaf met een aa-geluid uitgesproken en de kaaf met een e-geluid. (Zie: http://www.abouttajweed.com/tafkheem_tarqeeq_one.htm.)
Het Arabisch alfabet is niet alleen de basis van de Arabische taal, maar ook van het Perzisch, Urdu en Koerdisch. Het Arabische schrift was tevens lang de basis voor het Turks, totdat Moestafa Kemal, die later de naam Atatürk (‘Vader van de Turken’) aannam, het verving door het Latijns alfabet.
Wereldwijd gebruik van het Arabisch alfabet
Het belang van Arabisch
(Nu volgt een gedeelte uit het boek Een Introductie tot de Wetenschappen Betreffende de Qor-aan, geschreven door Aboe Ammaar Yasir Qadhi. Kijk op www.momtazah.net wanneer dit zeer waardevolle boek verkrijgbaar is.)
Het is noodzakelijk dat vooral de moslims bekend zijn met de Arabische taal op een niveau waarmee zij de Qor-aan kunnen begrijpen. (Zie de inleiding hierboven!) Arabisch is de taal van de Islaam – dat is het altijd geweest en zal het altijd blijven. De moslims die het Arabisch niet begrijpen moeten zich het enorme nadeel realiseren waarin zij verkeren doordat zij niet in staat zijn om de Woorden van hun Schepper te begrijpen en lezen. Wanneer zij ‘vertalingen’ lezen, dienen zij zich bewust te zijn dat dit de woorden van een menselijke uitlegger zijn en niet de Woorden van de Schepper. De schoonheid, eloquentie, het ritme, de i’djaaz (wonderbaarlijke aard) – alles raakt verloren in een vertaling. In plaats van het in staat zijn om de Woorden te lezen die Allah de Verhevene Zelf sprak en openbaarde aan Moh’ammed (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem), dienen zij zich te verlaten op de woorden van een sterveling. Is er een groter nadeel dan dit?
De geleerden van deze oemmah, van de metgezellen (moge Allah tevreden zijn met hen) tot aan deze generatie, realiseerden zich allemaal het belang van de Arabische taal. Oebay ibn Ka’b (moge Allah tevreden zijn met hem) zei: “Onderwijs Arabisch (d.w.z. Arabische grammatica) zoals jullie de memorisatie van de Qor-aan onderwijzen!”
Aboe Bakr (moge Allah tevreden zijn met hem) zei: “Dat ik reciteer en (een gedeelte) vergeet is mij dierbaarder dan dat ik een grammaticale fout maak!”
En ‘Oemar (moge Allah tevreden zijn met hem) passeerde eens een groep boogschutters die hun doelen misten. Hij berispte hen en zij antwoordden dat zij slechts beginners waren, maar zij maakten een grammaticale fout in het verwoorden van hun reactie. Hij zei tegen hen: “Waarlijk, jullie fouten in (Arabische) grammatica zijn moeilijker voor mij om te verdragen dan jullie fouten in het boogschieten!” (Citaten zijn genomen van Aboe Oebadah, p. 15-20.)
Imaam as-Shaafi’ie (overleden 204 H.) zei: “Daarom is het noodzakelijk dat elke moslim zich dient in te spannen om Arabisch te leren zo goed als hij kan, zodat hij de shahaadah kan getuigen en het Boek van Allah kan reciteren en de smeekbeden die verplicht zijn voor hem kan opzeggen, zoals de tekbier, tasbieh’, tashahoed (# 1) en andere smeekbeden (doe’aa-e). (Zie het artikel Smeekbeden – doe’aa-e.) En des te meer hij de taal leert die Allah Zelf koos als de taal van degene die de reeks profeten afsloot (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) en als de taal van Zijn Laatste Openbaring, des te beter dat is voor hem!” (Az-Zarqaanie, v. 2, p. 152.)
<<< (#1) De tekbier is het zeggen van: “Allaahoe Akbar” (Allah is de Grootste), de tasbieh’ is het zeggen van: “Soebh’aan Allaah” (Glorieus is Allah) en de tashahoed is de smeekbede die gezegd wordt in het laatste deel van de salaah (het gebed).>>>
En Shaykh al-Islaam Ibn Taymiyyah (overleden 728 H.) ging zelfs zo ver door te zeggen dat: “…de Arabische taal is een deel van de religie en het kennen is verplicht, omdat de bekwaamheid om de Qor-aan en Soennah te begrijpen voor elke moslim verplicht is, maar zij kunnen het niet begrijpen zonder Arabisch te kennen en (het algemene islamitische principe is dat) elke daad dat een essentiële noodzakelijkheid is om een andere verplichte daad te verrichten, zelf ook verplicht is.” (Ibn Taymiyyah, Iqtidhaa, p. 469.)
Het is vanwege deze exacte reden dat men kan zien dat moslimgemeenschappen die onkundig zijn betreffende de Arabische taal, over het algemeen minder islamitisch onderlegd zijn (en vandaar gevoeliger voor afwijking) dan die gemeenschappen die stevig gegrondvest zijn in het Arabisch. Het is dan ook niet vreemd dat het vernietigen van de Arabische taal een van de doelen is van de vijanden van de Islaam, want zij realiseren zich dat de taal van de Qor-aan een van de factoren is voor de vereniging van de moslims.
De oriëntalist Philip DeTrazy schreef in 1948 n.C.: “Vanwege de kracht van de Qor-aan, zijn de moslims een verenigd volk geworden in hun taal, religie, wetten en politiek. Want de Qor-aan heeft alle Arabieren verenigd, en zonder de Qor-aan zou het klassieke Arabisch waarschijnlijk niet onder hen verspreid zijn … En zonder de Qor-aan zouden vele mensen deze taal niet hebben gesproken en geleerd hebben hoe het te lezen en schrijven, en het bestudeerd hebben en ermee gewerkt hebben. En als de Qor-aan er niet geweest was, zou elk volk onder de volkeren van moslims hun eigen taal gehad [behouden] hebben … Dus de Qor-aan is de bron geweest van behoud van communicatie tussen de islamitische en Arabische volkeren.” (Vertaald van Aboe Oebaadah, p. 15.)
Sir Edward Benson (Brits schrijver, 1867-1940) schreef: “De basis van de Islaam is de Arabische taal. Als het verloren raakt, raakt de Islaam verloren!” (Vertaald van Aboe Oebaadah, p. 59.)
Een van de ministers van Engeland, Sir Gladstone (1809-1898), schreef: “Zolang de moslims de Qor-aan in hun handen hebben, kan Europa nooit over het Oosten zegevieren.” (Ar-Roemie, Ittidjahaat, p. 416.)
Tijdens de Franse bezetting van Algerije werd de Franse regering geadviseerd door haar consulaat in Algerije: “We zullen nooit in staat zijn om de Algerijnen te onderwerpen zolang zij de Qor-aan lezen en Arabisch spreken. Daarom moeten we de Arabische Qor-aan uit hun midden verwijderen en de Arabische taal van hun tongen verbannen.” (Aboe Oebaadah, p. 44.)
En dit is precies wat Kamaal Ataa Turk, de seculiere leider van Turkije die het islamitische khalifaat in 1921 afschafte, deed. Hij beval dat de Qor-aan in het Turks gereciteerd moest worden, zelfs tijdens de gebeden, en hij verwisselde het Arabisch alfabet met het Europese, zodanig dat de Turkse taal, wat eens geschreven werd in het Arabisch, zelfs nu nog geschreven is in het Latijn. (Einde citaat.)
En Allah is de Bron van succes. En de vrede en zegeningen zijn met de beste der boodschappers en zijn familie en zijn metgezellen en wie hen volgt in het goede tot de Laatste Dag.
Relevante artikelen:
Taal (diverse artikelen)
