Mijn terugkeer naar Allah.
(Vertaald vanuit het Engels.)
Hoe een Maleisische vechtsportleraar een theologisch ontevreden Amerikaanse protestant naar de Islaam leidde…
Mijn ervaring in Islaam begon als een postdoctorale student in New York City in 1998. Tot aan dat moment in mijn leven, gedurende 25 jaar, was ik een protestantse christen, maar was voor enige tijd niet echt met mijn religie bezig. Ik was meer geïnteresseerd in “spiritualiteit” en keek naar alles wat niet te maken had met georganiseerde religie. Voor mij was het Christendom uit de tijd en niet relevant meer. Het was moeilijk voor mij om er iets in te vinden wat ik in mijn alledaagse leven kon toepassen. Deze teleurstelling over het Christendom zorgde ervoor dat ik alles vermeed dat beweerde een georganiseerde religie te zijn, vanwege mijn veronderstelling dat zij allemaal ongeveer hetzelfde waren, of tenminste in termen van hun gebrek aan relevantie en bruikbaarheid.
Een groot deel van mijn frustratie betreffende het Christendom kwam voort uit mijn gebrek aan kennis en leiding met betrekking tot de aard van God, alsook de individuele relatie tot Hem. Voor mij hing de christelijke filosofie af van deze bizarre intermediaire relatie die wij dienden te hebben met Jezus, die aan de ene kant mens was, maar ook goddelijk. Deze moeilijke en zeer vage relatie met onze Schepper liet mij zoeken naar iets wat mij kon voorzien in een beter begrip over God en onze relatie met Hem. Waarom kon ik niet direct bidden tot God? Waarom moest ik elk gebed beginnen en eindigen met “in de naam van Jezus Christus”? Hoe kan een Eeuwige, Almachtige Schepper en Onderhouder ook de vorm aannemen van een man? Waarom zou Hij dat nodig hebben? Dit waren slechts enkele vragen die ik niet kon verklaren en waarbij ik mij niet kon neerleggen. Aldus was ik begerig naar een duidelijkere, oprechtere en heldere benadering van religie die mijn leven kon voorzien in ware leiding, niet slechts een dogma zonder kennis dat gebaseerd is op redeneren.
Terwijl ik op de hogeschool zat, had ik een joodse kamergenoot die een student was van een oosterse vechtsport. Terwijl ik met hem woonde, studeerde hij een vechtsport genaamd ‘silat’, een traditionele Maleisische vechtsport, en zijn leraar was een moslim die de leringen van de Islaam volgde. Telkens wanneer mijn kamergenoot thuiskwam van zijn silat-lessen, vertelde hij mij over de uniekheid van silat en zijn rijke spirituele dimensie.
Omdat ik in die tijd behoorlijk geïnteresseerd was om een oosterse vechtsport te leren, werd ik geïntrigeerd door wat ik hoorde en besloot ik om met mijn kamergenoot mee te gaan naar de les op zaterdagochtend. Hoewel ik het mij op dat moment niet realiseerde, begon mijn ervaring met Islaam die ene morgen tijdens mijn eerste silat-les in New York op 28 februari 1998. Daar ontmoette ik mijn leraar, Cikgu Soelaiman (cikgu betekent ‘leraar’ in het Maleis), de man die mij voor het eerst zou richten naar Islaam. Hoewel ik dacht dat ik begon aan een carrière als een oosterse vechtsportartiest, representeerde mijn eerste stap eigenlijk richting het worden van een moslim.
Vanaf het allereerste begin werd ik geboeid door silat en Islaam, en begon zo veel als ik kon tijd met mijn leraar te spenderen. Omdat mijn kamergenoot en ik evenveel gepassioneerd waren betreffende silat, gingen we naar het huis van mijn leraar en namen wij zo veel mogelijk kennis van hem. Na het voltooien van onze studie, in de lente van 1998, brachten we, op zijn uitnodiging, de volledige zomer door bij hem en zijn vrouw. Naarmate mijn onderricht in silat toenam, nam ook mijn onderricht in Islaam toe, een religie waarover ik amper kennis had vóór mijn ervaring met silat.
Wat mijn oriëntatie naar Islaam zo krachtig maakte, was dat terwijl ik erover leerde, ik het ook leefde. Omdat ik studeerde in het huis van mijn leraar, in aanwezigheid van vrome moslims, stond de situatie mij toe om voortdurend omgeven te zijn door de geluiden, taferelen en handelingen van Islaam. Omdat Islaam een volledige levenstijl is, kun je wanneer je in een islamitische omgeving bent het niet afzonderen van het dagelijkse leven. In tegenstelling tot het Christendom, wat neigt naar een scheiding tussen het dagelijkse leven en religie, vereist Islaam van zijn volgelingen om de aanbidding van Allah te integreren in alles wat we doen. Aldus was ik door het verblijven bij mijn leraar volledig omgeven door de islamitische dien (religie, levensstijl) en ervoer ik uit eerste hand hoe het vorm kan geven aan iemands volledige manier van leven.
In het begin was de Islaam enorm krachtig en anders voor mij. Het was ook op verschillende manieren zeer vreemd en de hoeveelheid discipline dat het vereiste was moeilijk te begrijpen. In die tijd was ik op vele manieren zeer liberaal. Ik was gewoon om alles dat dogmatisch of opgedrongen was, te mijden – ongeacht waar het vandaan kwam! Echter, na verloop van tijd, nadat mijn begrip betreffende Islaam groeide, begon ik geleidelijk van mening te worden dat wat leek op een religieus dogma in werkelijkheid een levensstijl was welke aan ons verkondigd is door onze Schepper. Deze levensstijl is, zoals ik later zou leren, het rechte pad naar ware tevredenheid, niet slechts de zintuiglijke en oppervlakkige manier van leven die mijn samenleving en cultuur promootten. Ik besefte dat de vraag eigenlijk vrij eenvoudig is. Wie kan er nou beter weten wat de beste manier van leven is voor de mensen dan de Alwijze Schepper?
Vanaf die eerste silat-les in New York City tot aan de dag dat ik mijn shahaadah aflegde, 30 juli 1999, was ik een grondig zelfonderzoek ondergaan dat opgebouwd was uit twee voorname processen. Het eerste was het onderzoeken van de cultuur van de samenleving waarin ik opgegroeid was, en het tweede was het onderzoeken van welke rol ik wilde dat religie zou spelen in mijn alledaagse leven. Met betrekking tot mijn cultuur, dit was niet zo moeilijk als de meeste mensen zouden denken.
De Amerikaanse cultuur wordt enorm beïnvloed door hoe wij het leven zien omdat het ons voortdurend bombardeert met zintuiglijke voldoening, gericht op het ons toevlucht laten nemen tot onze wereldlijke begeerten. In Amerika wordt geluk gedefinieerd door wat we hebben en consumeren. Aldus is de volledige cultuur afgestemd op de marktplaats. Tenzij we verwijderd zijn van dit soort omgeving, is het heel erg moeilijk om de nadelen te zien, die gebaseerd zijn op het aanbidden van en vertrouwen stellen in alles behalve God, de Enige Die ons kan voorzien van ware, blijvende tevredenheid in onze levens.
Als sociaal wetenschapper van beroep besteed ik veel van mijn werktijd aan het proberen om de sociale problemen van onze samenleving aan te pakken. Naarmate ik meer leerde over de Islaam, kwam ik tot de conclusie dat vele sociale problemen gebaseerd zijn op een ongezond sociaal gedrag. Omdat Islaam een levensstijl is welke volledig gefocust is op de meest gezonde, positieve manier van leven betreffende alle facetten, is het en zal het altijd het enige ware antwoord zijn op elk sociaal dilemma van een samenleving. Na deze bewustwording besloot ik niet alleen dat Islaam relevant was voor mijn dagelijkse leven, maar begon ik te begrijpen waarom het zo anders is dan andere religies. Alleen Islaam verschaft kennis en leiding voor elk aspect van het leven. Alleen Islaam verschaft een manier om gezondheid en geluk te bereiken in elk aspect van het leven – fysiek, spiritueel, mentaal, financieel enzovoort. Alleen Islaam verschaft ons een duidelijk levensdoel. En alleen Islaam toont ons de juiste manier om te leven en het belang van het leveren van een bijdrage aan een gemeenschap. Islaam is wat iedereen nodig heeft en waar zo veel mensen, die het nog niet gevonden hebben, naar op zoek zijn. Het is het pad naar het doel, de betekenis, het pad naar gezondheid en geluk. Dit is omdat Islaam het rechte pad is naar de Bron van Waarheid en echte macht – namelijk Allah de Verhevene.
Het was pas nadat ik werkelijk moslim werd dat ik me realiseerde hoe omvattend de islamitische levensstijl is. Letterlijk alles wat we doen heeft een verklarend doel – het gedenken van Allah. De levensstijl verschaft ons de manier – niet slechts het begrip – maar een feitelijke methode van het constant gedenken van onze Schepper, in bijvoorbeeld een eenvoudige daad zoals het begroeten van iemand, of het aankleden in de ochtend, of het ontwaken uit de slaap. Islaam toont ons dat door het gedenken van Allah een handeling aanbidding wordt. Hierdoor worden onze energie, onze gedachten en onze daden allemaal weggeleid van ongezonde en nutteloze redenen en gefocust op de bron van alle goedheid. Aldus proberen wij voortdurend Zijn goddelijke leiding, genade en barmhartigheid te vragen. Door Allah continu te gedenken worden we sterker en gezonder in elk aspect van het leven en niet afgeleid door zichzelf hinderende gedachten en gedragingen.
Er zijn nog steeds enkele kleine aspecten van Islaam die enigszins moeilijke aanpassingen blijken te zijn voor mij. Niettemin, dank ik Allah elke dag voor het gemak waarmee Hij mij toegestaan heeft om de noodzakelijke veranderingen in mijn leven te maken zodat ik een goede moslim kan zijn, inshaa-e Allaah. Vele religieuze aspecten van Islaam zijn behoorlijk anders dan de manier waarop ik ben opgegroeid. Toen ik uiteindelijk het nieuws bekend maakte aan mijn familie dat ik moslim geworden was, hadden bijna al hun vragen en bezorgdheden betrekking op culturele verschillen – huwelijk, sociale leven, familie en dergelijke. Zij waren veel minder geïnteresseerd in mijn algemene geloofsovertuigingen betreffende God of de islamitische religieuze handelingen. Voor mijn familie, vrienden en collega’s was mijn bekering tot de Islaam niet noodzakelijkerwijs een negatieve verandering, maar het vereiste wel een behoorlijke hoeveelheid kennis over de Islaam om hen alles goed uit te leggen.
Omdat het verwerven van kennis een zeer kritisch onderdeel vormt voor de ontwikkeling van een moslim, was het hebben van een leraar – die mij leerde hoe ik de Islaam in het alledaagse leven kon toepassen – zeer belangrijk bij het aanpakken van elke moeilijkheid die ik na mijn terugkeer naar Allah ondervond. In feite zou iedereen die de shahaadah doet op zoek moeten gaan naar iemand met kennis waar je terecht kunt telkens wanneer je een vraag hebt. Dat is immers een geweldige steun die onmisbaar is! Islaam is geen religie die gerationaliseerd hoeft te worden zoals het Christendom en Jodendom aannemelijk gemaakt dienen te worden. Islaam is een duidelijk pad dat gevolgd dient te worden zoals Allah de Verhevene het voor ons heeft vormgegeven door middel van (de openbaring van) de Qor-aan en het leven van de profeet Moh’ammed (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) (de Soennah), (en het pad van) zijn metgezellen (moge Allah tevreden zijn met hem) en de vrome voorgangers (as-selef as-saalih’).
Vandaag de dag, in deze samenleving, kan het onderscheiden van het pad vrij moeilijk zijn, vooral wanneer we voortdurend geconfronteerd worden met vragen en twijfels van mensen die op het eerste gezicht niet vijandig lijken tegenover Islaam, maar wier algemene gebrek aan geloof een schadelijk effect kan hebben op iemand die alles wat hij doet, baseert op zijn liefde voor Allah. Het is ook niet gemakkelijk om in een omgeving te zijn waar we voortdurend bestookt worden met zintuiglijke verleidingen die als normale, gewone aspecten van het alledaagse leven beschouwd worden. Maar wanneer we over de steun beschikken van een goed onderlegde, ervaren leraar, die in staat is om de universele leerstellingen van Islaam toe te passen in zijn leven, dan wordt de waarheid zichtbaar en haast vrij van fouten, precies zoals Allah de Verhevene het in de Qor-aan omschrijft. Hieruit begrijpen we hoe we de Islaam correct moeten toepassen in onze levens en hoe we inshaa-e Allaah Allahs vele zegeningen kunnen ontvangen. De ultieme test voor degenen die beweren ware en juiste kennis te hebben, is echter om te kijken hoe zij het toepassen in hun eigen levens. Als hun daden overeenkomen met hun leringen, dan en alleen dan dienen we naar hen te kijken voor leiding.
Mijn reis naar Islaam is een ervaring die mijn leven volledig veranderde. Het is er een die mij met elke voorbijgegane dag meer en meer erkentelijk en dankbaar maakt tegenover Allah de Almachtige. De omvang van Zijn Genade kan slechts volledig begrepen worden vanuit het perspectief van een moslim – iemand die regelmatig neerknielt en zijn wil onderwerpt aan die van de Schepper.
Ik kijk terug op mijn leven vóór de Islaam en denk na over de verschillende manieren waarop ik leiding zocht. Ik denk terug aan al die verschillende ideeën die ik had over Wie Allah werkelijk is en hoe we dicht bij Hem kunnen komen. Ik kijk nu terug met een glimlach en wellicht zelfs een traan omdat ik nu de waarheid ken. Door middel van Islaam weet ik waarom zo veel mensen die niet geloven zo veel angst in zich hebben. Het leven kan zeer beangstigend zijn zonder Allah. Ik kan dit weten, want voorheen had ik hetzelfde niveau van angst. Nu heb ik echter het ultieme “zelfhulp” programma. Het is het zelfhulp programma zonder de zelf. Het is het pad dat alles op de juiste plaats zet. Nu is het leven logisch. Nu is leven orde. Nu weet ik waarom ik hier ben, waar ik naar toe wil, wat ik wil wat mijn leven is, hoe ik wil leven, en wat niet alleen het belangrijkste is voor mij, maar voor iedereen. En ook heel belangrijk: nu is leven geluk en voorspoed. Ik hoop en bid dat anderen die het pad nog niet hebben gevonden, hetzelfde kunnen voelen als ik voel.
Al-H’amdoelillaahie rabbil-‘aylamien (alle lof is voor Allah, de Heer der werelden)…
