Verhalen voor kinderen die nadenken.
Op een dag ging Amr op schoolreisje. Hij verliet zijn vrienden en begon te dagdromen onder de bomen. Amr leunde tegen een boom en rustte even. Plotseling hoorde hij een stemmetje vanaf een boomstronk: “Hallo Amr,” zei dat stemmetje, “rust je even uit?”
Amr geloofde zijn oren niet. Toen hij goed keek naar de boomstronk, zag hij een diertje met bijna dezelfde kleur als die boomstronk. Zijn kleuren leken zoveel op de kleuren van die boomstronk dat Amr moeilijk kon zien wat voor diertje het was.
“Wie ben jij?,” vroeg Amr. “Ik kan jou bijna niet zien. Jouw kleuren zijn precies hetzelfde als de kleuren van de boomstronk waar jij op zit!” “Ik ben een kameleon,” zei het diertje, dat veel leek op een hagedis. “Ik verander van kleur volgens mijn omgeving om mijzelf te beschermen tegen gevaar.”
Amr vroeg nieuwsgierig aan de kameleon: “Dit is echt iets wonderbaarlijks, hoe doe jij dat?” “Laat het me uitleggen,” zei zijn nieuwe vriendje. “Ik heb een speciale kleurstof met de moeilijke naam ‘chromatofoor’ in mijn huid. Onder invloed van licht, temperatuur en emoties (hormonen) kan deze stof zeer sterk en snel van kleur veranderen waardoor ik de kleur krijg van mijn omgeving. Deze kleurverandering komt door de verdeling en verzameling van verschillende stoffen en pigment (kleurstoffen) in mijn huidcellen. Dus ook al ben ik heel erg langzaam, ik kan toch ongezien en veilig leven waar ik ook ben. Natuurlijk is deze eigenschap aan mij gegeven door Allah de Almachtige, Die ons alles geeft wat we nodig hebben.”
Amr wist niet zeker of hij het allemaal wel goed begreep en vroeg: “Kun jij mij alsjeblieft meer vertellen over hoe jij van kleur verandert?”
De kameleon nam even diep adem en vertelde: “Als ik in daglicht op een tak met bladeren zit, dan verandert mijn kleur in groen met zwarte en bruine vlekjes en streepjes, zoals die van de schaduwen van de takjes rondom mij. Als het donker is, dan ben ik helemaal zwart.
Ik kan die kleurveranderingen in minder dan 15 minuten doen. Als ik boos ben, dan ontwikkel ik donker oranje stipjes en donker rode vlekjes als een waarschuwing voor andere dieren.”
Amr schreeuwde het uit van plezier: “Dat is echt ongelooflijk!” Amr vroeg: “Ik vraag me af, wat is er nog meer bijzonder aan jou?”
Zijn kleine vriend lachte en zei: “Mijn uitpuilende ogen kunnen onafhankelijk van elkaar bewegen en ik kan ze naar alle kanten draaien, waardoor ik een heel groot gezichtsveld heb. Ik kan naar achteren kijken en naar beneden en hoewel mijn ogen aan de zijkant van mijn kop staan, kan ik mijn beide ogen allebei recht naar voren draaien wat belangrijk is om kleine insecten te zien die ik vang met mijn lange en plakkerige tong. Natuurlijk had ik niet één van deze eigenschappen gehad als Allah dat niet wilde. Allah heeft mij geschapen en Hij heeft mij alles gegeven wat ik nodig heb om te overleven.”
Amr keek een beetje beter naar de kameleon en zei: “Het is best moeilijk om jouw ogen te zien. Ze lijken op jouw lichaam.” De kameleon legde uit: “Allah heeft ze compleet bedekt met schubben zodat ze lijken op de rest van mijn kop. Daardoor trekken mijn ogen niet de aandacht van mijn vijanden die mij willen opeten. Zoals je kunt zien heeft Allah mij, toen Hij mij schiep, op de best mogelijke manier geschapen, zodat ik onder verschillende omstandigheden toch kan overleven.”
“Van nu af aan,” zei Amr, “kijk ik wat aandachtiger naar de dingen om mij heen. Ik zal niet vergeten onze grote en machtige Heer te bedanken en om naar Hem te bidden wanneer ik al deze duidelijke bewijzen van Zijn bestaan in de natuur zie. Dank je wel, lieve kameleon.” “Salaam ‘alaykoem,” zei de kameleon, die weer veranderde in de kleur van zijn omgeving.
“Dat is Allah, jullie Heer! Er is geen god dan Hij, Schepper van alles: aanbid Hem dus. En Hij is over alle zaken Toezichthouder. Geen blik kan Hem bereiken, maar Hij bereikt de blik (van iedereen); en Hij is de Zachtmoedige, de Alwetende.” [Soerat al-An’aam (6), aayah 102-103.]
“O mensen, jullie zijn het die behoefte aan Allah hebben, maar Allah, Hij is de Behoefteloze, de Geprezene.” [Soerat Faatir (35), aayah 15.]
Meer verhalen voor kinderen die nadenken.
